kürtçe acı demek. ayrıca dün özel gösterimine girdiğim kazım öz filmi. abd'de okuyan bir kürt gencin, cenaze dolayısıyla dersim'e dönüş hikayesi. dönerken de ülkesi, coğrafyası ve köküyle yüzleştiği.
dersim katliamı ekseninde işlenen hikayenin siyasi kısmı aşırı sıkıyor açıkçası. komedi öğeleri ise bildiğin kahkaha attırıyor. konu ve işleniş yönünden biraz uzun geldi film bana. epey yerinde de sıkıldım açıkçası. gel gör, görüntü yönetmeni şahane iş çıkarmış. soundtrack'i ise çok çok çok iyi.
başrolde oynayan nik xhelilaj role şahane oturmuş. sonlara doğru ahmet aslan'ı görmekse mutlu etti açıkçası.
blues ve rock müzik'e dair şahane anektodlar vardı filmde. bu yönünü çok sevdim.
yakın zamanda tunceli de olmam sebebi ile merakımı cezbeden ve izlediğim film.
Filmde Tunceli kalesi ve perteğin son derece gelişmemiş olması kısa bi zaman önce de olsa şaşırttı.
şimdi ki hali bambaşka, feribot bile çok değişmiş.
filmi iki şekilde incelersem; konusu işleyişi, hikayesi güzel.
ikinci kısma gelirsem ve o zamanlar ki Tunceli’yi düşünürsem; yol kesen itler , kaçırılan asker ve aileleri, yol çevirmeleri ve şehitleri hiç bana masum gelmiyor.
bunun mağdur edebiyatı çok zorlanmış, şu an ki halkı bile dağ köylerinde yabancıları sevmez.
ayrıca taksici abinin anlattığı bi olayı anlatmak istiyorum.
Biz yazları yaylaya çıkardık, öyle ki biz 20 çaldırsak, 50 çadır ecnebi, Hollandalı, alman vardı.
doğası çok güzeldir, dağları ve Munzur eşsizdir bu arada.
sonra birileri geldi artık burası bizim, bildiğimiz senaryo, terör itleri halkına da eziyet etmiş, ondan sonra ne turist ne yayla olmuş.
halktan çok pkk yı destekleyen varmış, şimdi kimse buna gerek duymuyor.
ama hala yollar sıkıntılıdır, güvenli yol olmadan asker ovacığa, hozata geçmez.
Bu sebeple filmin o yönünü doğru bulmayıp, nefret ettim.
Bence artık mağdur edebiyatını bırakıp sanat yapmalılar.