yeni insanlarla tanışmak

Bence güzel oluyor ya. Her tanıştığımız insandan iyi- kötü bir şey öğreniyoruz. "Aa bundan ne öğrenicem ki" diye hafife almamak da gerek kimseyi (zaten bu dünyada kimse kimseyi hafife alacak düzeyde de değil). Bir insan demek: yeni bir hayat, yeni bir düşünce, yeni bir tecrübe demek bence. Ben insanlarla tanışmayı, konuşmayı çok seviyorum. Ve herkesten ufak da olsa bir şeyler öğrenmek güzel oluyor. Tabi görür görmez veya konuşur konuşmaz o kişiye karşı bir negatiflik hissedersiniz ya... enerjiniz uymaz (bkz: ENERCİİİİİİİİİ) ajwnanendnen aklıma geldi .dd Neyse işte o zaman da o kişilerden hemen uzaklaşıyorum hemen.

yeni insanlara karşı hiç konuşkan değilim. zamanında konuşkanlığım tutmuş ve çok güzel dostluklar kurmuşum. iyi ki diyorum hep arkadaşlarım yeni insanlarla tanışıyorlar sohbet ediyorlar aynı ortam içersindeyiz. ve ağızlarında hep şu cümle var bana karşı "ya sen bakma onun öyle konuşmadığına ne varsa onda var" cjxjxj onlar olmasa asla yeni birileriyle tanışmayacağım. canlarım benim. az insan çok huzur

Aslında ne çok severdim. Sanırım bu da 20’li yaş paketine dahil. 30’dan sonra biraz daha kafa dinleme modu yükleniyor ve tanıdıklarını dahi görmezden geliyorsun. Büyük şehirde yaşıyorsan yeni insanlarla tanışmak daha eğlenceli olabiliyor ama küçük şehirlerde merhaba dediğin kişi akraban çıkınca yeni insanlarla tanışmaktan da kaçıyorsun.

Bıktığım durum, hevesliymiş rolü yapıyorum.

Eskiden çok severdim şuan kotam dolmuş gibi hissediyorum. Eski arkadaşlarımdan da çok fazlasıyla görüşmüyorum. Her gelen danışanı ayrıntılı bir şekilde tanımam gereken bir işim olmadı çok manidar

Yalnız bi yere çıktığımda aşırı hoşuma giden eylem.Herkesin farklı hayatları farklı düşünceleri olması çok ilgimi çekiyor.Bakış açısı kazandırıyor

şu şekil yapılmaması gerekendir.

2 saattir tek başıma starbeks'teyim kimse gelip benimle tanışmadı. Hep ben mi adım atayım arkadaş olmaz böyle

Sıfırdan çaba sarf edecek olmak beni çok yoruyor, ilerleme kaydetmek istediğim kısımda da karşımdaki bireyin beni takmama seviyesi çılgına çeviriyor boşuna kürek çekiyor gibi hissediyorum.

Tanıdığım insanlarla bile bazen zorla konuşuyorum bide yeni insan tanımayı siz düşünün

Eskilerinden çok fazla bir hayır görmediğim için yenileriyle tanışmaya çok niyetli olmadığım olay.

Dostum olmaz,hasmım yaşamaz.

Sevmiyorum.

Şu geldiğimiz hale bak, herkes 85-90 yaşında gibi halsiz, mutsuz, umutsuz ve kimseyle tanışmak istemiyor. Gençlik bitmiş amk, bizi bitirdiler bizi puu.

Yani çok sevmesem de mutlaka bir yerde biriyle tanışıyorum ve bunlar genellikle deliler oluyor. Alnımda delidir gelin konuşun yazıyor galiba ahahah Favori delilerim de Vanlı Necip Hoca, Bi Milyoncu Memet, Cihangir şu üçlü ile bi masada oturcan var ya offf

Herkeste oluyor mu bilmiyorum ama yaş aldıktan sonra mı belli bir noktaya geldikten sonra mı nedir kimseyle ne arkadaş olmak istiyor insan ne tanışmak 6 senedir ben ve duygularım sarhoşuz

Hayatın monotonlaştığında, yıllardır hep aynı insanlarla vakit geçirdiğinde insanın istediği bir şey bu. Çünkü bir yerden sonra her şey aynı, her sohbet bilindik geliyor. İnsan yeni şeyler duymak yeni şeyler konuşmak istiyor. Sürekli olarak birilerini tanımak çok yorucu ve zordur elbette bunu kastetmiyorum ama 3-4 yılda bir birkaç yeni insan edinmek faydalı olabilir. Öbür türlüsü bir fanus içinde yaşıyor hissi verir. Ben son bir ay içinde çokça insanla tanıştım, çoğu ile de frekansımız, sohbetimiz çok tuttu. Kendimi gençleşmiş, olmam gereken yeri bulmuş gibi hissediyorum. Bu yaşımı tam da böyle geçirmek istiyorum. Hani diyorlar ya iyi birileriyle tanışmak da bir rızık diye. Gerçekten öyle. Ve ben şuan rızkımdan çok memnunum. Psikolojime, dolayısıyla bedenime çok iyi geldi. Yepyeni sohbetlere katılıp, yepyeni şeylere gülüyorum. Yemek için ayrı, iş için ayrı dostlar ediniyorum. Diğer dostluklarım da devam ediyor bir yandan. Ama yeni bir hayat da inşa ediyorum. Bazen hayata böyle karışmak gerekiyor. Varılacak yer değil de yolculuğun tadını çıkartmak gerekiyor.

bu devirde, biri ile ortak hobiniz, ve eşleşen fikirleriniz yoksa tanışmanın bir lüzumu yok, diğer türlü mutlu olabileceğinizi pek sanmıyorum

Başta heyecan veren sonrasında eskisinden beter çıkması olayı

İşim gereği pek çok insanla muhatap oluyorum ve açıkçası ahım şahım bir olay değil. Bir noktadan sonra az ama öz insan istiyorsun. Bir manit, birkaç da yakın arkadaş yeterli geliyor.

Yeni insanlara tükürim

yetersiz. yaşanması gereken şu olmalı; (bkz: yeni insanlarla sevişmek) (fesatlaşmayın, söverim.) çünkü dümdüz tanışmış olmanın pek de bir manası yok. mühim olan tanışıklığı ilerletmek ve şu bağı kurmaktır; (#2313804)