yeni bir ilişkiye başlayamamak

Sıkılıyorum sıkılıyorum, konuşmayı unuttum aq 2 mesaj sonra muhabbeti devam ettirmek gelmiyor içimden, sar baştan benzer şeyleri yaşamak. Bakkaldan ekmek ister gibi isteyen biri lazım o da tr şartlarında mümkün değil.

Kimse için yürüyecek mecalim kalmadı. Gelecek olan hoş gelir ama kimseye gidecek halim yok. Kimse için güzel gözükmek istemiyorum. Nefret etmiyorum sadece istemiyorum. İçimden gelmiyor. Oturup bir köşede sessiz sakin ölümümü beklemek istiyorum. Çok yoruldum ve bu yorgunluğu ne bir insan giderebilir ne de bir uyku. Öyle işte.

Adım atmaya korkar olduk.

yalnızlığa o kadar alıştım ki, ne trip var , ne de zihnimi kemiren mevzular :)

Kimi zaman konfor alanindan cikmak istememektir. Uzulmekten korkmaktir. Surekli ayni seyleri yasamaktan yorulmaktir. Hazir hissetmemektir. Yada hersey goze alinsada kimse sevdigimiz kadar sevmemistir o kadar basittir.

Sebebi kendini mental olarak bir ilişkiye hazır hissetmemektir. Kötü bir ilişkiden çıkılmışsa toparlanmak epey bir zaman alır, ruhtaki yaralar çabuk geçmez. Tekrar acı çekmek istemez insan, tekrar hüsrana uğramak. Severek ayrılmışsa daha zordur aslında. "Ben nasıl başka birini severim, nasıl unuturum sevdiğimi?" soruları aklınızdan çıkamaz. İçinizde sanki bir ihanet duygusu yer edinir. Belki biri çıkar karşınıza vurulursunuz, belki içinizde yeniden bir kıpırtı oluşur. Bunu hayat gösterir, mutlu bir ilişki sizi elbet bir gün bulacaktır. Sizi gerçekten seven, onunlayken huzur bulduğunuz, gözlerinizin içinin güldüğü bir ilişki belki sizi ansızın bulur. Sıkı sıkı sarılmayı unutmayın.

tercih etmemektir daha çok. ben de tercih etmiyorum, etmek istemiyorum da sanırım. zor geliyor çünkü yeni bir insan tanımak, fazla uğraştırıcı geliyor.

Biriyle konuşmaya başlıyorum en ufak zorlukta aman seninle mi uğraşacağım şu yaştan sonra deyip konuşmayı bitiriyorum. Bizim içimizi öldürmüşler. İlişkilere olan inancımızı bitirmişler.

Bir gün biri gelir, içindeki tüm aşk duygularını uyandırır. Teslim edersin kendini en saf, en çocuksu halinle. Sonra o gider. Ve birdaha eskisi gibi olamazsın. Ondan geriye kalan acının, suçluluk duygusunun, pişmanlıkların ağırlığıyla yeniden başlamaya korkarsın...

İnsan hayatta iken yetişmek lazım feryadına. Yoksa su dökmenin ne faydası var mezar taşına?

Grip oldum şimdi bunu düşünemeyeceğim.

Mevcut sakin hayatından memnun olmak. Bir kaos içinde kaybolmaktan korkmak. Bir baş ağrısı edinmemek.

Kısmetim oldukça kapalı, halbuki yakışıklıyım da ha.

Bazı yerler asla dolmaz arkadaşlar kim ne dersedesin farklı bir yer edebilir belki daha iyi bile edebilir ama o boşluk bir hün tekrar hissedilir.

sıkılıyorum, bunalıyorum, yeni bir insanla konuşmaya başlamak beni korkutuyor, üç mesaj sonra telefonu saklayıp yerini unutmak istiyorum. bütün uygulama bildirimleri sessizde arkadaşlarımın gönderdiği reelsler hariç mesaj gelince panik atak geçiriyorum. (bkz: en sevdiğin renk ne?) gibi sorular beni tekme tokat dövüp eterle bayıltıyor. not: beğendiğim insanlar oldu, aşka sevdaya online oldum, onlar bana online olmadı. belki de konuşmak, tanışmak istemeyisimin sebebi o kişiyle mesajlaşmak istemememdir. neyse elbet bir gün bebek gibi sevip, sevilecegiz

sebebi biten ilişkilerden bir cacık olmamasıdır yahut sevilen kişinin sizi sevmemiş olmasıdır. biri tecrübe biri travma sebebidir. tecrübeliyseniz eğer yalnızlığınızı sıradan biriyle bozmak istemezsiniz. şayet sevdiğiniz halde karşılık bulamadıysanız bir de üstüne üstlük sizi sevmesi için delicesine çırpınmışsanız biraz da travmatiktir. ikisinin ortak paydası sizi yorması ve artık içinizde buna dair bir heves bırakmamış olmasıdır.

Yeni bir ilişki size zor geliyosa sizi allak bullak eden o kişi henüz karşı çıkmamıştır. çünkü o kişiyle karşılaştığında dünyan alt üst oluyor, ona ve hissettiklerine kapılıp gidiyorsun ve bu sorunların s. si bile aklına gelmiyor..