yavuz

yaviz değilmiydi o

en yakın arkadaşımın adı.

başlığın ilk entirisinde "eskiden sadece kötü fena anlamlarında kullanılırdı" şeklinde bi açıklama var. bence hala, öyle olmalı. ne yani bi padişah çıktı diye kökten yeni anlamlar yüklemeye ne gerek var allasen..

eski sevgilimin adı, mutlu olsun şerefsiz

öyle bir yavuz tanıyorum ki... hırbonun daniskası. yavuz isimli beylerden hayır gelmez, uzak durmakta zarar değil tam aksine fayda var.

ad olarak değil ama soyad olarak çok havalı duran bir kelime

dilimizde anlam iyileşmesine uğrayan kelimelerden biridir. eski türkçede yavuz kelimesi, "kötü, fena, azgın" gibi anlamlarda kullanılırken, günümüzde anlam iyileşmesine uğrayarak "yaman, yiğit, yakışıklı, güzel, güçlü" gibi yeni anlamlar kazanmıştır. kelimenin ilk hâli "yabız"dır, orhun yazıtları'nda da bu şekilde zikredilir. zamanla ses değişimine uğrayarak bugünkü hâlini alır; çift dudak konsonantı olan /b/, diş-dudaksıl /v/'ye dönüşür. /ı/ vokali de yuvarlaklaşarak /u/'ya dönüşür. --- spoiler --- "kagan olurttı erinç. neng yılsıg budunka olurmadım. içre aşsız taşra tonsuz yabız yablak budunda üze olurtum. inim kül tigin birle sözleşdimiz. kangımız eçimiz kaz[ganmış budun atı küsi yok bolmazun]" kül tigin yazıtı, doğu yüzü-26. günümüz türkçesi ile: "kendimi o tanrı kağan oturttu tabii. varlıklı, zengin millet üzerine oturmadım. işte aşsız, dışta elbisesiz; düşkün, perişan milletin üzerine oturdum. küçük kardeşim kül tigin ile konuştuk. babamızın, amcamızın kazanmış olduğu milletin adı sanı yok olmasın." --- spoiler --- (bkz: anlam iyileşmesi)

eskiden kötü anlamına gelirken şimdi ise güçlü ve iyi anlamına gelmektedir.