yapılmış en aptalca dalgınlık

Kafam o kadar dolu işlerim o kadar yoğundu ki telefondaki hasta yakınına 'tamamdır Nuriye bey' demiştim...

kasadayken müşteri kolay gelsin dedi ben de cevap olarak hayırlı işler dedim.. üstüne üstlük adama yanlış para üstü vermişim

Bi müşteriyi aramam lazımdı sözleşme için Sinan Hanım dedim adama niye dedim nasıl dedim bilmiyorum bi an boşluğuma geldi sonra telefon çekmiyomuş gibi yaptım geri arayıp sizi duyamadım sinan bey hat kesildi dedim şey diyo bi an sinan hanım dediniz sandım...masum..:(

Mağazada çalışırken her gelene hoşgeldiniz dememiz gerekiyordu. Yemek yemeye çıkmıştım garson yemeği getirince teşekkür ederim diyeceğime hoşgeldiniz demiştim :(

Liseye gidiyorum o zamanlar okula geç kaldım koştum durağa aceleden hiç nereye gittiğine bakmadan atladım duraktaki otobüse,çünkü çok düşük bir ihtimal okulun önünden geçmeyen bir otobüse binme ihtimalim var. O da üniversite otobüsüyse neyse bindim şoför adım attığım an lise mi dedi evet dedim bu ordan geçmiyor dedi artık kafamda ne varsa olsun dedim kartı okuturken bu yerleşkeye gidiyor yalnız dedi olsun olsun dedim bak bak kafaya bak nasıl salaklık en sonunda adam ağbiiiiiim bu üniversite üniversite diye bağırdı kendime öyle geldim nasıl utandım nasıl.

Tasarım yaparken oluyor genelde, sigara yaktığımı unutup tekrar yakıyorum ve sonra küllükte yanan iki sigara görünce kısa süreli kalp krizi geçiriyorum

derse mola vermişken sözlüğe gireyim dedim bir yandan da çekirdek yediğim için telefon elimde değil masanın üzerinde duruyor. uzun bir entry 'nin devamını okumak için mause ile aşağı inmeye çalıştım. hatta ufak bir an telefonumun bozulduğunu dahi düşündüm.

Evi süpürürken makineyi açmamışım birde bu niye çekmiyor diye sinirlendim. Halime gülsem mi ağlasam mı bilemiyorum.

yaklaşık bir saattir falan bilgisayardan sözlükte dolaşıyordum, neredeyse tüm entirelere baktım diye kapattım. sonra telefondan sözlüğe girdim sanki ordan bakınca farklı şeyler görecekmişim gibi gelmişti, büyük hayal kırıklığı yaşadım.

Masada yemek yerken video izliyordum, kalktım telefonum nerde diye 1dk aradım video hala oynarken

yazıhanenin anahtarını içeride unutmuştum amk. demir kapı olduğu için açamamıştık hiçbir şeyle. asma tavan olduğu için yan yazıhanenin tavanından girip aldıydık neyse ki.

Bugün arkadaşımın başına otogarda gelen bir olay: Otobüs bekliyor Afyon'a gidecek 18:40'ta otobüs. Telefonda konuşuyoruz saat 19:10 oldu artık söylenmeye başladı hep böyle oluyor vs diye. Anons edilince araca yaklaşıyor muavin gelip "x hanım buyrun biz de sizi bekliyoruz" demiş djdkdkdkkska salak İskenderun yazıyor diye hiç gitmemiş koskoca Kamil Koç'u bekletmiş büyük başarı. Bir de gec gelecek yine diye adamlara sinirleniyor telefonda harika gerçekten hdjxkckck

Ben dalıp gittiğim düşünceler yüzünden beni çok seven insanları göremedim Onlar giderken onların gitmesine bile üzülemedim Aslında bu bencillikten değildi çünkü kendimi düşünmüyordum.Ama başka birini düşünmekten gözüm önümdekini göremeyecek kadar kör olmuş o zamanlar Bu kısa süreli bir dalgınlık değildi yaklaşık 4 ay sürdü,ama en büyüğüydü ve en aptalca hatalarımdan biriydi

benim yaptığım bi dalgınlık değil ama üstteki entiriyi görünce aklıma başıma gelen olay geldi. ara tatil bitmiş, ben de otobüsle okula gidiyorum. ilk defa o firmaya biniyorum. bize de otobüs için bolu'ya girmiyor bir otobüs durağından indiririz demişlerdi. ulan dedim keşke bilet almasaydık, valizlerimle ben nereden ineceğim diye içimden geçiriyorum. acaba bilmediğim bir yerden mi ineceğim endişesi var. muavin sen beni unut tee düzce'ye götür. gittim şoföre kaptan sen bolu'da durmayacak mıydın diye sordum, bana sen orada mı inecektin diyor? ay allah razı olsun ya hiç bilmediğim şehre indirdi adam beni. başıma böyle olaylar geldikten sonra otobüs yolculuğundan nefret etmeye başladım.

Erkek arkadaşımla arabada geziyorduk bi şarkı çaldı ve dedim ki biz ayrılınca Bende bunu hikaye aticam... Bu kadar da belli etmezsin be kızım

Kulağımdaki sigarayı aramak

bir yolculuk yapmam gerekiyordu. yola çıkış yeri: yalova bir gecelik istirahat durağı: istanbul varış noktası: tekirdağ peki ben ne yaptım? yalova'dan yola çıktım, yanımda sadece -kısmen de olsa şu fotoğrafta gözüken- sırt çantam var; (#4382829) istanbul'a vardım. ve fark ettim ki cüzdanım çantamda değil... yalova'da cüzdanımı hiç dışarı çıkarmamıştım çantamdan, kendi kendine de dışarı çıkamaz diyerekten kontrol etmemişim mal gibi. ama çıkmış işte. yok çünkü :/ ertesi gün istanbul'dan tekirdağ için yola çıkmak varken, onca yolu eşşşek gibi geri dönüp cüzdanımı almak için yalova'ya döndüm. işin kötü yanı cüzdanın yalova'da olduğundan emin değildim. yani yolda düşmüş olabilir, çalınmış olabilir, bir sürü ihtimal var. yalova'daki ev ise o sıra bomboş, kismeyi arayıp etrafa baktıramam. her şeyim o cüzdanda. kısacası yalova'ya geri dönüyorum cüzdan için ama boşuna da dönüyor olabilirim, gittiğimde belki cüzdanı orada bulamayacağım? allah'tan cüzdan yalova'da kaldığım evde çıktı da en azından geri döndüğüme değdi. x tanıdık gelen siparişi temasızdan ödemek için çantamdan cüzdanımı alıyor, kartla ödeme yapıyor. ama cüzdanımı aldığı yere koymayı unutup köşeye bırakıyor, sonra o cüzdan çekmeceye kadar gidiyor. olay bundan ibaret. cüzdanı buldum, derin bir oh çektim, ilk fırsatta "sikerim istanbul'u." diyerek dosdoğru tekirdağ için yola çıktım. eşşşek gibi bir daha önce istanbul, oradan da durmaksızın tekirdağ yaptım. özet: yalova - istanbul - yalova - istanbul - tekirdağ (tekirdağ dönüşü geldiğim istanbul'u da sayabiliriz en sona. bir yolculuk daha var yani. birkaç gün evden çıkmadım her şey bittiğinde hajshjagsah) daha da kafayı yemelik olanı söylüyorum, olayın bombası şu; tekirdağ'daki işim olmadı, tüm bu tantana ve çile boşunaymış, keşke hiç yaşanmasaydı puhahahha velhasıl; bakkala giderken bile olsa evden çıkarken telefon, cüzdan, anahtar, kart vs. ne varsa yoklayın kendinizi, yanınıza aldığınızdan emin olun. bu da naçizane kulağınıza küpe olsun, ibretiniz olayım.

yaşamımdan birkaç saat götüren ancak sonu mutlu biten bi olay yaşadım geçenlerde. olay doğum günümde gerçekleşti ne yazık ki, bizimkiler şehir dışında olduğu için iş çıkışı biraz dolaşır, azıcık fotoğraf çeker keyfim yerine gelir de öyle eve giderim diye istikameti sahile çevirdiğim bir akşamdı. metrodan çıkınca otobüs duraklarının olduğu yerden karşıya geçecektim ancak durağa yakın bir çöp kutusundan minik alevler ve duman yükseldiğini fark ettim, etraftakiler de fark etmesine rağmen birkaç saniye bakıp geçip gidiyordu. çevrede su alacak bi seyyar satıcı bulamayınca en yakın yer olan metronun çıkışındaki markete gittim, ne olur ne olmaz da biraz büyük su aldım ki sönsün iyice. neyse işte yukarı çıktım ama insaflı biri söndürmüş sağ olsun. hâl böyle olunca elimde kocaman su öylece kaldım, fotoğraf çekmem de gerek ama su varken çekmem zor olduğu için biraz dolanıp ihtiyacı olabilecek birini gözüme kestirip verdim, fotoğraflarımı çekmek için de dolandım iyice, bayağı vakit geçtikten sonra mutlu ve şapşal bi şekilde otobüs durağına yöneldim eve gitmek için ancak cüzdanımı çantada bulamadım. çantada sadece akbil var, düşünüyorum nerede düşürdüm diye ama kafamda canlanan bi an yok. fotoğraf çekmek için durduğum her noktayı, marketi, metronun çıkışını karış karış gezdim, güvenliklere zabıtaya, durakta olanlara, banklarda oturanlara, balıkçı amcalara vs. kısaca gördüğüm herkese sordum, bir yandan da kayıp ilanı verip, içindeki kartları, kimliği falan da iptal etmeye çalışıyorum ancak aksi gibi hatlar dolu, dakikalarca bekliyorum ama aktarmıyorlar. bir o yana bir bu yana gitmekten ayaklarıma kara sular indi, en yakın karakola gitmem gerek ama mecalim yok, hiçbir şeyi de iptal edemedim. en son lanet olsun böyle işe, ne olursa olsun diyerek bindim otobüse eve gidiyorum. neyseki akbilim hâlâ bende, bir de şoföre derdimi anlatmakla uğraşamazdım. yol boyunca ağlayacağım, yaşlar döküldü dökülecek, kendimi zor tutuyordum ki -bi yandan da arada bir deniyorum iptal işlemleri için- telefonum çaldı, dünyadaki kalan iyi insanlardan biri cüzdanımı bulmuş ve 153'e ulaşmış, onlar da beni aramışlar hemen, ertesi gün kaybettiğim yerden cüzdanımı gidip aldım. sonu mutlu bitse de ömrümden birkaç saat gitmiş oldu, o yüzden o günden beri cüzdanı çantadan çıkartırken iki kere düşünüp on kere kontrol ediyorum sjsjdj