yalnızlık

O kadar alıştım ki birinin varlığı içten içe kaos yaratma isteği uyandırıyor

çok kötü durumda olduğunda bile ailen dahil hiç kimseye kötüyüm diyememektir.. rehberin doludur, çevren vardır ama konuşacak tek bir insan evladı yoktur konuşabileceğin veya birlikte susabileceğin.. paylaşamamaktır iyiyi kötüyü hiçbir şeyi paylaşamamak..

en kötüsü kalabalıklar içinde yaşanandır. kimsenin olmaması birilerinin yapay varlığından daha iyi bir durumdur.

Geçenlerde bir haberde yalnız olmanın, obezite olmak kadar sağlığa zararlı olduğunu okudum. Sonra üzerine bugün akşam bir programda, parkinsonun 2040 yılında yanlış hatırlamıyorsam 12 milyon kişide olacağı öngörüldüğü bir bilgi duydum yine televizyondan. Haberin devamında "peki parkinsondan kurtulmanın bir yolu var mı?" diye insana umut verecek kısmı vardı. Tabi açıklamayı duyana kadar. Aşk hormonu anlamına gelen bir hormonun artışının Parkinson ve benzeri sinirsel hastalıkların tedavisinde çok önemli olduğunu, hastalığı yaşamamak için sevmenin, sevilmenin, sarılmanın, güzel bir ilişki içinde olmanın önemini anlatıyordu. Aşkı bulamayana bir tokat da sağlık mı vuruyor yani? Böyleyse çok yazık cidden. Moralimi bozdu bu bilgi benim. Yalnız ve sevgisiz geçen bunca yılım bana böyle dönmez umarım.