yaş ilerledikçe azalan şeyler

insan çevresi. aslında bunun altında yatan asıl sebep insanlara karşı olan dinleme sabrıdır. çünkü önceleri anlata anlata bitiremediğin, dinlemekten sıkılmadığın bazı mevzuları artık dert diye aklından bile geçirmiyorsun. arkadaşın geliyor kız arkadaşıyla olan probleminden bahsediyor. sus be diyorsun. en fazla bir ay sonra baş göt görünce onun için hevesleneceksin tekrar. bi zaman sonra kendinin bile hatırlamayacağı bir dert için neden şimdi benim kafamı sikesin ki? kayda değer şeylerle kafayı meşgul etme olayı, yaş ilerledikçe insan çevresinin azalmasına sebep olur. gereksiz çok şey var hayatta.

(bkz: dava) eskiden sağcı/solcu olanların bugün "dengeci" olması buna emsaldir. din konusunda da aynı şeye rastlıyoruz sıklıkla. örnek; (bkz: harun yahya)

Sevgi ve sabır olabilir.

önem seviyesi, her şey, ama her şey önemini yavaş yavaş yitirmeye başlıyor. Eskiden "aaa o olmadan olmaz" dediğin ne varsa ağzının kenarına sigarayı alıp "amaan koy götüne" demeye başlıyosun.

Endorfin (bkz: https://npistanbul.com/endorfin-nedir)

Saçım, sabrım ve yaşama sevincim diyip gidiyorum

heves. o kadar çok kursakta kalıyor ki bir sonrakine cesaret edemiyorsunuz.

hayattan beklentiler

Saçlarınız

Hayal kurma eylemi yahu. Hedeflerin ve hayallerin çakıştığı bir noktada uzun zaman düşünme fırsatım oldu. İnsanların ve günümüz dünyasının senden beklentileri neler? Hedeflerin. İlkokuldayken dahi büyüyünce ne olacaksın tarzı sorular hâlâ gündemde. İnsanlara hedeflerini değil hayallerini sorduğunuz zaman daha farklı olacak kanımca bir şeyler. Dünya insanı robotlaştırıyor. Azınlık bir kısım elbette vardır fakat adı üstünde, azınlık...

tahammül.. tahammül seviyem git gide azalıyor. beni rahatsız eden en ufak bir şeyi o an terk etmek istiyorum.

(bkz: Zaman) İşe mi gideyim, ailemle mi zaman geçireyim yoksa yüksek lisans tezi mi yazayım inanın hiçbirine tam olarak zaman kalmıyor. Üstelik bir de genciz biraz daha ilerleyince ne hale geleceğiz acaba…

Yoğun akan trafikte arabaların durmasını beklemeden karşıya geçmeye çalışırken yaşanan o korku...

huzur, cesaret, dost, yaşama sevinci

Yenilikler için, cesaret.. Ve hep geç kalmışlık hissi ile, güçlü hissedemiyor insan...

Yaşama hevesim.

Merhamet. Bi çok duygu sömürüsüne maruz kalıyor insan zaman içinde………

Coşku, heves, zaman, hayaller, uyku…dahası da var da zamanım yok.

Tahammülüm. O kadar azaldı ki…

yaşlara yüklenen anlam. 18 yaşına gelesiye kadar herkes ahh 18 yaşım derdi, benimki sınava çalışmakla geçti. herkes ahh 20li yaşlar dedi sonra. şimdi 20lerdeyim. ev işi, yemek, çamaşır, bulaşık, bir sürü gereksiz olay içinde sürüklenip duruyorum. ne bir aşk yaşadım ne bir çılgınlık yaptım. yaşla değil yaşayışla ilgisi var arkadaşlarım. benim gibi bütün işler üstüne yıkılmış bir genç kız olursanız yaşınız ne olursa olsun kendi hayatınız olmaz. başkalarının yetişemediği işleri yapan herşeyci olursunuz. keşke böyle olmasaydı. keşke ben de yaşımın gerektirdiği gibi şıkır şıkır giyinip süslenip gezen, aşıklarımı bekleten genç bir kız olsaydım. düdüklü başında dakika tutarken hayallere dalan kız olmak yerine.

Bekar arkadaş sayım azalıyor asdfghjklşi

Şahsen psikolojik sağlığım. Gerçekleri kaldırmak daha zor artık

--- spoiler --- ömür --- spoiler ---

Umutlarım

Kesinlikle önyargı... bu şahsiyet azalınca çokk daha kapsayıcı oluyor insan. Daha anlayışlı.

kendini başkalarına sevdirme dürtüsü

İnsanların eleştirilerine ya da fikirlerine verilen önem.

İçimdeki insan sevgisi… Eskiden insanları gerçekten saf ve temiz bi hisle severdim ama artık kimseye güvenim kalmadığından hep şüpheyle yaklaşıyorum haliyle eskisi gibi de sevemiyorum.

Heves

yaşama sevincim.

Saçlarım…

heves

Tahammül.

Neşe. Çocuksu neşemizden her yıl biraz daha kaybediyoruz.

konuşmak azalıyor duygular azalıyor yavaş yavaş robota dönüşüyor insan en azından bende öyle oldu dost ta kalmadı hasta olmasak yorulmasak insan olduğumuzu da unutacağız

Ömür

Heves

göz yaşı. ağlaya ağlaya bitmiş mi oluyor bilmiyorum ama eskiden olsa ağlayıp kendini yiyip bitireceğin şeylere ağlayamayıp tepkisiz kalıyorsun.

Duygular

Umut. Yaş aldıkça daha gerçekçi oluyorsun sanırım. İçinde kalan bir parça umut hayatın gerçekleriyle yüzleşince yok olup gidiyor.

Duygular Yaş ilerleyince hayatını duygulardan ziyade mantığın yönetiyor Ya da mantığının baskınlığı daha da artıyor diyelim

hayaller azalıyor ve gerçekçiliğin sert kıyılarına demir atıyoruz.

yaşama hevesi

Heves. Hiç birşeye hevesim yok.

tahammül beynim: sikicem yapacağınız işi iç sesim: bu bahsi kapa

Saç tellerim. Bir bir dökülüyorlar amk.

(bkz: güven)