dava

bitmeyen kitap. 109-157.sayfalar arası zulümdür.sizi teknik terimlere boğar.

bir hafta gibi bir sürede büyük emeklerle okuduğum kafka'nın kitabı. ilk tanışmamız hayli ağır geldi bana. zorlandım, yoruldum, kabul etmek gerek biraz da sıkıldım belki sürekli ara verdiğimden. ama kitap bittiğinde bir süre boşluğa bakıp düşündüm bir adam nasıl bu kadar incelikli bir şekilde olmayan bir şeyi anlatabiliyor. ve nasıl oluyorda kafka bir yazarken 7299 sayfada gerçek bir sevgiliyi anlatamayan (bkz: kahraman tazeoğlu) ve sürekli başka ünlü şahsiyetleri yazarak bunlardan prim yapan (bkz: elif şafak) da kendine yazar diyebiliyor. (bkz: insan hayret ediyor)

franz kafka'nın dava kitabı tamamlanmamış bölümleriyle birlikte yazarın ölümünden iki yıl sonra, yakın arkadaşı max brod'un katkılarıyla, 1925'de yayımlanmıştır. kafka kitabında hukuk sistemin karmaşık yapısını, içinden çıkılmaz bir durumda olduğunu anlatmaya çalışmıştır. kitabından not aldığım psikolojik bir tespit: sesini böyle yükseltmemesi gerektiği geldi aklına çünkü bunu yaparken yabancı adama bir tür gözcülük hakkı tanıyordu.

idealist müstakbel hukukçuların hukuk fakültesine kaydoldukları an edindiği iki kitaptan biridir (diğeri için (bkz: suç ve ceza)). bu iki kitap çoğunun elinde patlar ve bir süre sonra kitap ne yazık ki kütüphanenin tozlu rafına yarım yamalak okunmuş bir şekilde yerleştirilir. sanıyorlar ki iki kitapla hukuk profesörü kesilecekler. yahu baştan bi sayın yüce prof. kemal gözler beyefendi'nin "hukuka giriş" kitabını alsanıza? hadi onu geçtim, bari bi anayasamızı okuyun. ne bu acele? suç ve cezaymış da bilmem ne...

kafka’nin 20. yy’in korku cagi oldugunu iddia ettigi romani. kitabin onsozunde* cevirmen kafka’dan su alintiyi yapmistir:”insanlar arasinda surup giden uzun diyalog, artik kesildi. ve diyalog yoluyla ikna edilemeyenlerin insanda ancak korku uyandirmasi da son derece dogaldir...” yeni basladim. bakalim ne yonde surecek okumam. *: 2013, 21. baski.

çok uzun zaman önce okuduğum bir kafka romanı. sanırım psikanaliz türünde bir roman olduğunu söyleyebiliriz. ayrıca, hukuk sisteminin de bir eleştirisidir. kafka, hukuk sistemindeki karmaşıklığı ve sistemin içinde bulunan saçmalıkları çok güzel bir şekilde anlatmış. daha önce amerika ve dönüşüm kitaplarını okumuştum fakat beğenmemiştim. bu kitap ise sabırsızlıkla kendini okutuyor. ilerleyen zamanlarda sanırım tekrar okuyacağım. bir sürü boş şey arasında adalet kaybolup gidiyor. ortada hiçbir şey yokken, mahkeme bir suç yaratıyor. puan: 8.5/10

"hukuksal bir sonuç elde etmek, bir hüküm sağlamak için bir yargı organına başvurma ve bunun sonucu olarak yargı organınca çözümü, hükme bağlanması gereken konu."

"...tek bir cellat tüm mahkemenin yerine geçebilir." (bkz: josef k.)