unutulmayan ilkokul anıları

i̇l okul birinci sınıftan atılmıştım.birinci sınıfı iki kere okumak zorunda kaldım

5. sınıftayken bir gün sosyal bilgiler dersini hoca haldır huldur anlatıyodu. şuan soruyu hatırlamıyorum , öğretmen masasının önünde oturanlardan başlayarak herkese sormaya başladı. sorduğu kişiye tahtaya geç diyordu. tabi herkes içinden ulan tahtaya kaldırdığına göre bu cevap yanlış amk başka bişey demeliyim diye düşünüp farklı cevap veriyor. en sonuncu kişiye kadar herkes tahtaya geçti. tabi bizde bir korku bir titreme lan nolacak şimdi diye düşünürken bir kişiyi yerine oturttu. döndü bize bu arkadaşınızın verdiği cevabı hatırlayan söylerse o da oturacak yerine dedi. ulan biz korkudan altımıza sıçıcaz onun verdiği cevabı nerden hatırlayalım diyemiyor insan. oturan kişi dışında hepimiz avuçlarımıza okkalı bir cetvel yemiştik.

3 ve ya 4. sınıf hocamızın oğluyla aynı sınıftayız işte çocuk şımartıyor işte samimiyiz de işte bem yeter lan dedim buna yumruk tokat karışımı allah nr verdiyse vurdum sen tut parmak gözüne gir bi ay gözü sargılı gezdiydi neyse annem geldi işte hocam kusura bakmayın falan diyor hoca da yok yok haketti bu sefer demezmi hala aklımdadır zamansız tayini çıkmıştı çok ağlamıştım gittiğinde

6. sınıftayız.teknoloji tasarım diye bir ders vardı.kagitlari,kartonlari kesip yapıştırıp bir şeyler yapıyoruz falan.arkadaşta da yapıştırıcı var. teneffüste de okulun arkadaşına gittik yapıştırıcıyı döktük yaktık tam o sırada da müdür yardımcısı bizi gördü,biz kactık 5 kisi,neyse sonra hepimiz ayrıldık okulun bir köşesine gittik.nöbetçi öğrenci geldi müdür yardımcısı çağırıyor dedi. sıçtık dedim içimden.odaya girdim diğer 4 arkadaşta orada.dizildik hocanın karşısına. ben soldan 2. ciyim.hoca soldan başladı.kim yaktı ateşi.arkadas bilmiyorum hocam dedi.her ele 2 sopa toplamda 4 sopa yedi.sira bende sordu kim yaktı diye.arkadasi satmayacagiz ya bende bilmiyorum dedim.banada 4 sopa.yanimdaki diğer 3 arkadaşta aynı dayağı yedi ama kimse birşey söylemedi derken başa döndü.solundaki arkadaşa tekrar sordu kim yaktı ateşi arkadaş yine söylemedi.4 sopa daha yedi tam bana geldi sıra.sag tarafımdaki bir arkadaş 'hocam ali ile ben yaktim' dedi. hoca da siz kalın diğerleri çıksın dedi.arkadaş soylemeseydi bende bir 4 sopa daha yiyecektim.o iki arkadaşta müdür yardımcısının odasında beklerken öğrencinin biri gelmis hoca hadi çıkın gidin bir daha yapmayın demiş.solumdaki ali diğer arkadaşa kızıyordu 'ulan şerefsiz neden ben dayak yemeden önce söylemiyorsun. siz 4 sopa yediniz ben 8 sopa yedim' diye söyleniyordu.bu da böyle bir ilkokul anısı işte.

müdürle anlasma yapmistik okulda bi kız vardı babamın tanidigi bi abinin yeğeniydi,neyse.kız müzik dersinde kacardi okuldan (eve gidiyormus tiyatro yapicaz deyip sivil kıyafetlerini aliyormus) arkasindan farklı siniflardan kanka olan grup erkekler okuldan kacarlardi her hafta başka grup olarak. bi gün takip ettik kızı arkadasimla bursada kaplı kayayı bilen vardır belki oraya giderdi kız kayaliklarin arkasına geçerlerdi falan filan o zamanlar sevişmeyi bırak yanaktan öpmeyi düşünürken bile utanirdim. bu kızı hep o siniftan diğerine atarlardi her sınıfta kızlarla kavga ederdi en son bizim sınıfa gonderdiler bi baktım benim hoşlandığım çocukla kagitlasiyorlar derken müdüre gittim anlattım herseyi ailesini cagiracaklardi ailesini biliyorum doğulu aile kizi eve kapatırlar ya da evlendirirlerdi dedim öğretmenim ben elifle konuşurum düzelir falan müdür beni bilir kaç kez disiplinlik oldugumu da anladı kıza zarar verecegimi yine de tamam dedi. kaplikayaya giderken bi gün yine peşinden gittik bu kez benim hoslandigim çocuk da geldi tabii fotoğrafını çektiler cikarttirdim fotoğraflarını 8. siniflarin panolarina yapıştırdim andimizi normalde küçük sınıflara okuturlardi rica ettim öğretmenlerden onu cagirmalari icin, verdim buna gazi cikarttim oraya andimizi okucakken herkes bunu yuhlamaya başladı rezil oldu tabii. kosarak gitti okuldan sonra da gormedim onu karnesini annesi almaya gelmisti babama da anlatmistim olanları ailesi de yakalamış zaten kizi saçını kesmisler falan. ya sen daha kaç yaşındasın yaptığın şeylere bak. utanmasi bi gunlukmus şimdi bursada mimlenmis şekilde müşteri müşteri geziyormus..

2. sınıfta tırnak kontrolü vardı. önceki günde evde oje sürmüşüm ama tam temizleyememişim. neyse işte bu kontrol eden şerefsiz ojeyi gördüğü gibi herkesi başıma topladı. bi yandan bağrıyorum bi yandan parmaklarımı saklıyorum tüm sınıf çember oluşturmuş gülüyolar kamera yüzüme aşağıdan çekim yapıo gibi amk. neyse ki bi kerimcan durmaz olmadım.

3 ya da 4. sınıftayım. doktor yazısı denilecek kadar okunaksız bir yazım vardı. bi gün öğretmen bi ödev verdi, 15 dakikada yazılabilecek birşeyi, öğretmrnim mutlu olsun diye 1 saati aşkın bir sürede özene bezene yazdım. kendim bile şaşırmıştım nasıl o kadar güzel yazdığıma. sonuç olarak, ertesi gün öğretmen ödevleri kontrol ederken 1 ders azarladı bu ödevi kim yaptı sen yapmamışsın diye. başlarda ben yaptım diye direndim, baktım hocanın beni taktığı yok, sussun diye ablam yaptı dedim en sonunda. 1 ders doğruyu kabullenemeyen öğretmenim yalan söylediğim anda kızmayı kesip beni yerime oturttu. o gün, öğretmen olup öğrencilere okulu sevdirmeye karar verdim. şuan öğretmenlik okuyorum ve hocalar yine aynısını yapıyor. hedefime çok yaklaşmışken yarım bırakmak üzereyim. velhasıl, nitelikli hocalar yetiştirin allah kitap aşkına. çocukla çocuk, gençle genç olmasını bilen, okuldan nefret ettirmeyen öğretmenlere ihtiyacımız var.

i̇kinci sınıftayım. matematik ödevimi yapmayı unutmuşum. ödev de çarpma işlemi :d teneffüste aklıma geldi çabalıyorum ödevi bitirmek için. öğretmenimiz hala sınıfta, sandalyesinde oturuyormuş, hiç fark etmiyorum. i̇stifini hiç bozmadan ödevini yapmayanlar buraya gelsin dedi bana bakarak, göz göze geldik ama ben hala bi şeyler yazmaya devam ediyorum. tekrar söyledi. ben de mecburen kalktım gittim yanına. neden yapmadın dedi. unutmuşuuğğğ.. diyebildim. yüzüme tokat atmıştı. hem canım çok acımış, hem de çok utanmıştım. küçücüktüm ya. gerek yoktu o tokata, hiç unutamıyorum.

beden dersindeydik bahçede otururken kafama kuş şeyetti daha fazla konuşamayacağım

resim yarışması vardı. bende 23 nisan/19 mayıs günlerinde yarışmada birinci olanlara hediye verdiklerine çok özenirdim, genelde ilkokullar arası voleybol maçlarında dereceye girenlere veya bu tür yarışmalara katılanlara verilirdi. neyse, en trajikomik yere gelelim. ben birinci oldum ve bana da hediye verildi lakin yarışmaya bir tek ben katıldığımı fark edince oluşan bir hüzün... asdfhj

tuncay hoca vardı dövmüştü amk gene aklıma getirdin

3. sınıfta düzenlenen futbol turnuvasında orta sahanın gerisinden 3 gol atmam ve oynadığım müthiş futbol sebebiyle okul bitene kadar lakabımın del piero olarak kalması güzel anılarımdır.

1. sınıfta aşı olurken fazladan çikolata almak için sınıftan kaçmıştım

3. sinifti hoslandigim kizla cok iyi arkadastik bir gun sinifta yan yana otururken kendime engel olamayip yanagindan opmustum sonra siniftakiler ooo yapmaya baslayinca siniftan ciktim ondan sonra hic konusamadim zaten bi kac hafta sonra okulunu degistirmisti

böyle eğlence geceleri yapılırdı, bizde sınıfça üsküdar'a gider iken şarkısında dans edecektik çok heyecanlıyız falan, prova olacak bi çıktık traktör kasası,sahnemiz orasıymış :d fakirliğin gözü kör olsun ulan

birinci sınıfta aşık olduğum çocuğu elimde çöp süpürgesiyle sınıfta kovalamıştım. tabii erkek, aldı süpürgeyi kafamda kırdı. ağlaya ağlaya ondan vazgeçmiştim. ne trol aşk anısıdır lan bu. bir keresinde de 4. sınıfta bana aşık bir çocuk vardı. ama baya iri yapılıydı. seni seviyorum lan, beni sev deyip sınıf dolabının camına yumruk atıp camı kırmıştı. hatta 4. sınıfta aynı çocuk sabaha kadar kapımın önünde beklemişti. abi benimle niye uğraşıyorsunuz değil mi ama? neden süpürgeyi kafamda kıran, cam kıran, kapıda bekleyen denk gelir bana anlamam ki.

bir gün ikinci sınıfta arkada oturan bir kız vardı. dersde öğürmeye başladı birden. ve öylece kustu yere. millette sanki bir bok var gibi başına toplanıyor, bakmaya çalışıyor kusmuğa. sonra içlerinden biri bağırdı, hocam bu sabah yumurta yemiş, kusmukta yumurta var diye. bu nasıl iğrenç anıdır ya.

ben ilk okul 4. sinifa gidiyorum ama hani evde yaramaz okulda sakin tipler vardir ya onlardanim ben. okulda da icim kayniyor ama ortagim yok baska okulda. hoca bize turkce sinavi olacaksiniz dedi. bizde tamam çalışırız felan. hocayla ayni olan bi kitabimiz vardi türkçe konulu ben calismak icin hoca da örnek olsun diye almis. sinavi da bu kitaptan yapiyormus. sayfasini ogrendim kendimde buldum. birde kitabin arkasında cevap anahtari var onuda yazdim. 2 tane de kiz vardi pinarla elanur onlara soyledim. beraber cekicez kopyayi neyse iste sinav basladi bitti ben 95 aldim. gicik hoca ben dogru yaptigima eminim o gitmis yanlis isaretlemis. bu pinar denen orospu ispiyonladi bizi hala sevmem kendisini hocada 3umuze 0 vermişti.

8. siniftaydik yavsak bı türkçe hocası vardı. okulun dışında bir sürü ağaç falan olurdu bizim müdür de yaz kış buduyor muydu ne yapıyordu. bu yavsak da bize git dışarıdan kendine bı odun seç diye dışarı yolladı biz de sandık ki etkinlik sonra herkesi kendi odunuyla dövmüştü orospu çocuğu

hiç unutmam 3. sınıfım sınıfta bi çocuk altına yaptı . çiş falan değil yalnız bildiğin cocuk sınıfın ortasında altına sıctı . bende ne bileyim bu kadar hassas olacaginı . tenefüse cıktı bide geziyor öyle kakalı kakalı bende arkasını merak ettim dönsene bi bakayım dedim saçımı çekip kaçtı . size anlamsız gelebilir ama benim için büyük travma oldu .

4. sınıfım o zamanlar süslenip püslenip okula gidiyorum işte sabahçı olmustuk son sınıflarda okulda vs . tenefüste cocuk geri geri geldi ayağıma bastı . kızlar bilir beyaz külotlu çorab kirlendiğinde cıkmazdı ordan neyse kızdım arkana baksana yeaa falan . şöyle bi döndü bana baktı sen bekle çıkışı bekle diye . bende iplemez iplemez derse girdim . meğer 8. sınıfmış bu allahım bir dayak yedim cocuktan kafamı eğdi tekmeliyor . bi allahın kulu da demiyor kız küçük dur falan . güzelce dayağımı yedim o gün 😂 ondan sonra da bidaha kimseye arkana bakarak yürü demedim . bu da böyle bi anım.

bir keresinde yan sınıftaki leri dövdük diye hoca ördek yürüyüşü yaptırmıştı okulun önünde hala unutmuyorum.

birinci sınıfta altıma işemiştim çok kötü bir şeydi yaa çok utanmıştım..işte bu da böyle bir anımdır..

babam işe giderken birkaç arkadaşım ve beni okula bırakırdı arabayla. bi gün arabadan indim okula yürüyorum ama anlamsız bi hafiflik var üstümde. sonradan fark ediyorum ki çantamı evde unutmuşum. babam da gitmiş, eve kadar yürümüştüm tek başıma. bi kere de çantamı okulda unutmuşum o daha da kötüydü.

kardeşimle beraber giderdik okula . son zamanlardı sağnak yağıyodu . yaz yağmuruydu ama nasıl şiddetliydi öyle böyle değil . kardeşimde bronşitti o zamanlar hasta olunca zor atlatıyodu . hırkamla süveterimi ona giydirip incecik gömlekle gitmiştim eve . ama hasta olcak diye korkudan yağmurda ağlaya ağlaya gidiyodum . sonra ona bi şey olmadı çok şükür ama bi hafta okula gidemedim .

hayatımın ilk golünü atacakken ayağımı kırmıştım o gün bugündür maç oynamayı sevmem. ama pese hayır demem.

1. sınıfta lakabı sidikli mustafa olan burnunda sümük hiç eksik olmayan bi cocuk gelip beni öpmüştü ağlaya ağlaya annemi aratmıştım :(

ablamla aramda üç yaş var. i̇kiye gidiyorum oda beşe gidiyor. sınıfındaki bir çocuğun ablamla uğraştığını gördüm. bayır aşağı o güzel beslenme çantamla vura vura koşturdum. pişman değilim.

sırada bir arkadaşımla şakalaşıyorduk o beni itiyodu ben onu itiyodum sonra abartmaya başladık o beni hızlı itti ben onu hızlı ittim derken ben buna bi koydum kız uçarak yan sınıfın sırasına iki seksen serildi. sonra benimle iki gün konuşmamıştı.

hoşlandığım kızla yakın arkadaşım takılıyormuş bir gün elemanla nöbetçiyiz dedi manita durumu var bana bi kağıt getirsene kıza not yazayım dedi bende çıkardım çantadan verdim notu yazdı teneffüs oldu bir baktım benim kıza verdi notu ben iptal. hayatımdaki ilk gavatlığı bilmeyerek o zaman yapmışım abv senin kız

okuma yazmayı öğrenince ilk iş evdeki aynaya "beni okuldan aldırın" yazmıştım. annem ve babamın suratlarındaki ifadeyi hâlâ unutamıyorum

hiç unutmam geçen sene 4.sınıftayken ben o zamanlar daha genciz işte gençlik ateşi felan gittim 4-b de kavga çıkardım insan bu tarz şeylerin saçma olduğunu 5.sınıfta anlıyor.ne günlerdi be

2 veya 3. sınıfta pikniğe gidecektik, öğretmen herkese bi yiyecek felan getirmesini söyledi felan.o zamanlar fakiriz amk öğretmen dedi sen de su getir. i̇yi tamam herşey güzel sabah oldu okula doğru gidiyoruz babamla ( okuldan minibüse binecektik) bi anda bacaklarım tutuldu sıçar pozisyonda yere çömdüm babamda hastaneye götürdü.uzun lafın kısası susuz kaldılar.

okumayı ilk sökenlerdendim hoca tahtaya cümle yazdı kim okuyacak dedi iki kişi parmak kaldırdık diğerini seçti ama ben okumak istiyodum ilk cümle okuyuşum olacaktı diğer çocuk okumadan ben hemen araya girip okudum sonra da ağlamıştım bu kadar işte ne yaptımsa bunu unutamadım

9-10 yaşlarındayken bizim ilkokulun önündeki petshopta bir maymun vardı adı şeymuzdu her gün gidip bunu izlerdik filan bir gün yine okuldan çıktım cipsimi aldım bunu izliyorum orospu çocuğu cipsimi çalmıştı çok üzüldüm o zamanlar o gün bu gündür maymunları sevmiyorum

tahtaya kalkanlara verilen çikolatalar vardı bende tahtaya kalkmadığımda allah affetsin arkadaşımla gider o çikolataları gizli yerinden çıkarır yerdik ne yani biz kalkamadık diye yemicez mi

i̇lkokul 4.sınıfta montumun cebine beni seven çocuk mektup koymuş ben fark edemeden annem fark etmiş, ta ta ta o da nesi bütün ev halkı babam dahil mektubu okumuş bi kaç hafta dalga geçmişlerdi. üzücü bi olaydı rezillikti resmen

şişman bi çocuk simitle meyvesuyu elimdeyken ayağıma kaydı hepsi yere düştü. çocuğun üstüne çıktım kafasını yere vura vura dövdüm benden de büyüktü ne biçim sinirlendiysem amına koyum keşke bi daha dövsem hala çok sinirliyim

sınıf başkanı bi kız vardı sınıf susmayınca sinirlenir aglardi bi gün bu duvara dayanıp agliyodu en onde ömer diye bi çocuk vardı sena altın gözüküyo eheheheh demişti kız utancından sırasına geçip ağlamaya devam etmişti

i̇lkokul dörtte falanım bi çocuk beni sevmiş nasıl bir akılla yaptıysa koluna adımı camla kazımış üstüne de farketmesinler diye keçeli kalemle kendi adını geçmiş ben tabii bunu duyunca sınıfta sıkıştırıp sıraya yatırıp ağzını burnunu kırmıştım kanlı kanlı ağlayarak sınıftan çıkmıştı kusura bakma yiğidim...

i̇lk okul 3. sınıfız hoca boş derste sınıfa geldi boş boş muhabbet ediyo. neyse soruyo bize işte büyünce boyunuz kaç metre olsun diye. millet diyo 1.50, 1.60, babam kadar olsam yeter falan diye. bana sorduğunda 2 metre dedim. hoca"2 metre olup napcan koca bulamassın boş ver" dedi bütün sınıf iptal

derste baya sıkışmıştım , tuvalete gitmek için hocadan izin istedim vermedi gittim yerime oturdum , tabi daha fazla tutamadım saldım , sırada 3 kişi oturuyorduk yanımda oturan arkadaş ayağa kalkıp bağırmıştı öğretmenim arkadaş üstüme işedi diye , böyle bir rezillik yok , o yaşta yerin dibine girmiştim

sınıfta bir kız vardı kendi halinde sakin sessiz. o kadar sessiz di ki, bir gün tuvalet ihtiyacını söylememiş, öğretmen tahtaya kaldırınca da alttan birkaç damla kaçırıvermişti herkesin gözü önünde. ben bile yerin dibine girivermiştim. artık o neler hissetti kim bilir?

bir sağa bir sola dönüp bir türlü uyuyamadığım gecelerde, tee ilkokul yıllarına kadar gidiyorum. tıpkı bu gece olduğu gibi. aradan geçen yıllara rağmen birçok anıyı hafızamda taze bir şekilde hissediyorum. sekiz yıl boyunca aynı okulda aynı insanlarla okudum ben. hala da çok severim okulumu, arkadaşlarımı. fakat lise yıllarında başka bir şehre taşındığım için çoğuyla bağlantımı kaybettim. tabi bunda -arkadaşlara göre- vefasız olmamın payı büyük. halbuki unutmuyorum ben. çoğu insanı ve anıyı saklıyorum, ama sadece kendime. bu sebeple unutulduğunu zannediyor insanlar. geriye dönüp baktığımda da "ilkokul aşkım" dediğim insanda onların içinde. bir şekilde yakındık biz hep. ya önümdeki ya da yan tarafımdaki sırada otururdu yıllar boyunca. kasıtlı değil, hep öyle denk gelirdi. arada atışsakta baya iyi anlaşırdık esasında. hep bana karşı boş olmadığını hisseder, ben de ona boş olmadığım halde gıcık davranırdım. sekizinci sınıfta önümdeki sırada otururken bir şey sorma bahanesiyle arkasına döner, elini elimin üstüne koyardı. ben bozuntuya vermezdim, o da elini çekmezdi. bir keresinde sırama kendi ismini yazmıştı. ben de "ne yapıyorsun" deyip silmiştim hemen. ama en çok dokunan hatıra defterime yazdığı üç beş satırlık yazıydı. "bunları yazarken gözlerim doluyor" diye başlamış "sen beni salak zannediyorsun ama neyse..." diyerek bitirmiş ya da yarım bırakmak zorunda kalmıştı. ona dair en net hatırladığım şey ise bir şey sormak için arkasını döndüğünde gözlerimle buluşan kahverengi, yeşil ve maviyi buluşturan o muazzam gözleri. halen o'nu düşünerek gözlerimi kapattığım anlarda karşımda o güzel gözler beliriyor. şu an nerde, ne yapıyor, kiminle hiçbir fikrim yok. ama hala merak ediyorum; "liseyi birlikte okusaydık hayatımız daha farklı olur muydu?" diye. çocukken insanın hatıralarına sinen şeyler, insanlar, gözler çok daha kıymetli oluyor. o ve o'na dair her şey herkese ve her şeye rağmen halen çok kıymetli. bunu tüm kalbimle hissediyorum. seni hatırladığım her an bana mutluluk verdiğin için teşekkür ediyorum mavi gözlü, küçük adam. seni aptal sandığımı düşünmene sebep olduğum içinse özür diliyorum. senin hiçbir zaman aptal olduğunu düşünmedim.

o zamanlar zeytine elimi bile sürmezdim. hoca bunu öğrenince bir anda karşımda hocayı önümde zeytini buldum. beslenme saatinde ağlata ağlata herkesin önünde zeytin yedirmişti mübarek. evet hocam halâ yemiyorum.

2 ya da 3.sınıftık. sınıfta öğretmenin gözde öğrencileri vardı aynı zamanda ikisi torpilliydi. biri ev sahibinin torunuydu onunla hep ayrı bi ilgilenirdi. biri de başka bi öğretmenin çocuğuydu onunla da ilgilenirdi ama diğeri kadar değil. sınıfın geri kalanına da ailelerin mesleğine göre ve maddi durumlarına göre muamele yapıyodu. neyse kadın bu üçüyle ilgilendikçe sinir olurdum. onlar da zaten iyice bu durumu kullanmaya başlamışlardı bi havalar bi küçümsemeler. neyse bi gün beden eğitimi dersi herkes dışarda bi grup olmuş oyun oynuyo ben tek takılıyorum. yerdeki taşlarla oynamaya başladım sonra hoşuma gidenleri cebime doldurdum. sıkılıp sınıfa girdim bi ara. elim cebimde pencereden oyun oynayanları izliyorum. bu sinir olduğum üçlü takıldı gözüme, yine birilerine çokbilmişlik taslıyolardı. o arada aklıma saçma sapan bi şey yapmak geldi. kötü bi şeydi bu ama o üçünü dövmek istiyordum ve dövemiyordum o zaman yapmalıydım. yav sen daha 8 yaşındasın, ufacık bi şeysin (o zamanlar zayıftım ben dikkatinizi çekerim 16-17 kilo falandım. sınıfın en zayıflarındandım. sonra nasıl 'okulun' en şüşkosu oldum ben de bilmiyorum ama neyse biz konumuza dönelim), bacak kadar boyunla ne kötülüğü yapmaya kalkışıyon? cebimdeki taşlardan kenarı sivri olanı seçtim. o zaman tahtalarımız bayağı eskiydi. gittim o yeşil tahtanın tam ortasına bunların ismini alt alta kazıdım. sonra hiç bi şey olmamış gibi dışarı çıktım. sonraki ders öğretmen bu üçünü tahtaya kaldırdı. kadın kızıyo, bunlar inkar ediyo. bende ufaktan bi pişmanlık var ama bi yandan da anın tadını çıkarıyorum çünkü bunlara ilk defa kızılıyo, öğretmen ilk defa korumuyo bunları. sonra biraz kötü hissettim ama kalkıp bi şey de diyemiyorum. bi tanesi gözleri dolu dolu yalvarıyo, bi tanesi de r'leri söyleyemezdi "öğyetmenim biz yapmadık geyçekten" diyo. kadın anladı bunların yapmadığını sınıfa döndü "hanginiz yaptı" diye bağırıyo. sınıfta çıt yok. neyse bunlar oturdu konu kapandı. o yıl bi kaç ay daha o tahtayı kullandık sonra da akıllı tahta mevzusu çıktı. tahtalar değişti ben de gördükçe vicdan azabı çekmekten kurtuldum. üstünden yıllar geçti ama o üçüne karşı hala içimde bi kin bi nefret var.

1. sınıftayken hamit diye bir arkadaşımız vardı sınıfta. öğretmene, "tuvalete gidebilir miyim?" diye sormaya çekindiği için her gün altına işerdi salak.

cocukluk askima adini sordugum ani unutmadim ne hikmetse. 1.sinif hakkinda cogu seyi unuttum, bir o ani net.

okumayı ilk ben sökmüştüm. daha sonra öğretmenin çocuğu ile aynı sınıftaydık çekemiyor beni dövmeye kalkmıştı ibne. nerden biliyorum çünkü daha sonra kendi demişti. bide şeyi hiç unutmam okumayı söküğü zaman ilk okuduğum kitap sergüzeşt'ti. mesela kayseri'de bi kitap evi vardır adı kıvılcım. onun olduğu parkta böyle levhalara hikayeler koyarlardır. zaten o kadar sık gidemezdik merkezi taa ilçeden kalkıp nereye gidiyon. neyse her gittiğimizde heyecanla babamı çekiştirerek o parka giderdik. ben önce hikayeleri okur daha sonra da gider o kitap evinden kitap alırdık.öyle öyle bir servet döktüm kitaplara. ama şimdi bilemiyorum pişman mıyım ama keşke hiç okumamış topuna girmeseydim. (buraya nasıl geldik lan biz) :) :)

okuma yazmayı yeni öğrendiğimiz zamanlar fişler falan vardı sanırım 30 tane falan fiş öğrenmiştik hoca ödev olarak her fişteki cümleyi 2 satır yazın demiş ben 2 sayfa anlamışım amk eve gittim yaziyom yaziyom bitmiyo annem babam içerledi üzüldüler halime shsbsjsbdh hepsinden 2 sayfa yazdım ertesi gün 60 sayfa ödev verdim hocaya aq tabi bunla sınırlı değil annem babam hocaya hesap sormaya geldiler bu kadar ağır ödev olur mu hocam yazık çocuklara diye ama bilmiyorlar ki yaptıkları çocuk mal sjsjndhsudbs