tanrı ile konuşulsa söylenecek şeyler

amacın ne?

yeni öyküler yazamaz mısın? yazdıklarının hepsini okuyup, bitirdik ve yeniden başa döndük.

tanrım nerden sevdim,nerden düştüm bu belaya tamam vurmayın xhsggfayw

aga ben dua ediyorum bu oluyor mu?

ramazan da ve kandillerde içmeyerek cennete girmeye çalışıyorum. şansım yüzde kaç

sevgili tanrı, ettiğim duaları görmeyip ; ergenlikle sarf ettiğim büyük konuşmaları görmen çifte standarta girmiyor mu? neden?

bu zamana kadar bir sürü şey yaşadım. burada söylemek istemediğim ama kaldırması, yürekte taşınması gerçekten zor şeylerdi. suçum olmadığı halde yaşadım. hep içime attım ve insanlar harika bir hayatım olduğunu sandılar. evet sandılar ama öyle değildi. ağlamadım ama çünkü ben onca şeyi ağlamadan atlattım. güçlü olmak zorundaydım içimde olan nuh'u kıskandıracak fırtınalar karşısında. ve oldum da. en azından öyle zannettim. senle aramın açık olduğunu biliyorum ama bugün aklıma gelen düşünceler ile beni sevdiğini anladım. sevmesen böyle olmazdım belki de. şu zamana kadar yaşadığım onca saçma sapan iğrenç şeyi kaldırdım ve hepsiyle yüzleştim. senden sabır istemedim. bir şekilde başardım ama artık yapamıyorum. olmuyor yani. unuttuğum onca duyguyu tekrar hissetmek adına içine gömüldüğüm kitaplardan birinde bir kadının 2-3 saat içinde bile tamamen değişebileceğini okudum. ben 2-3 saat içinde değişmedim belki ama son zamanlarda bir hayli değiştim. eski beni özlüyorum. yapamıyorum. senden bu zamana kadar istemediğim şeyi istiyorum. sabır. bana sabır ver. gerçekten bunu yürekten istiyorum. belki de dua etmem lazım. bilmiyorum. eskiden nasıl delireceğim merak ederdim, eğer bu olanlar devam ederse; sorumun cevabını buldum demektir. bana sabır ve biraz da huzur ver. lütfen.

neye kime göre bu kader denen olay derdim bir de ailemi bir arada görmem için ne yapmam gerektiğini tüm içtenliğimle sorardım

aldığı şeylerin hesabını sormayacağım için verdiği şeylere teşekkür ederdim.

bu başlık ruh adam kitabını hatırlattı bana, selim'in tanrıyla yüzleşme kısmı. gidem de bir daha okuyam kitabı.

''hata yapmak fırsatını Adem'e veren sendin bilmiyorum onun talihinden ne kadar düştü bana gençtim ben ve neden hata payı yok diyordum hayatımda'' diyor ismet Özel. bir hatanın malumu olarak geldik madem neden hata payı kalmadı bizlere ya Rahman, senin de tahammülünü çok sınamışlar belli. sınamışlar ki kalmamış yirmi birinci yüzyıl evlatlarına hata payı. kaderimizi öyle ince iplikte yaşıyoruz ki; en ufak bir hataya kimsenin eyvallahı kalmamış. öyle refleks edinmişiz ki aslında hata yapmaktan gelen korkuyu. henüz yaşıyorken giyiyor insanlık kefenini her bir hata korkusuyla. mükemmelize edilmiş yarı yolluk ömürlere bir de korkunun kefenini biçiyoruz. hepimiz faniyiz doğru; kimin hışmından kaçarken tutulduk bunca korkuyla birbirimize. hangi dilde konuştuğumuzu asalım bir rafa; alalım cebimize anlayabilme lüksümüzü. mütemadiyen bu lüksten mahrumuz ya rabbel alemin. aleminden olan herkesin bizi anlamaktan borcu olmalıydı. borcu borç bilmeyenden yana yaralıyız. anlatmaktan değil anlamaktan yaralıyız. anlamaktan hatamız. yalnızlık sana mahsus amenna. herkes sıfatınca yaşamalıydı diye bu çabamız olsa gerek. çabamızda hatamız dolu, Rahman'ında yeri olsa gerek. sevgili Allahım, hata yapmanın lüks olmasından gelen yüzyıl kırgınlığımıza ver; alem bir müddet tahammülsüz. ne olurdu hatalarımızla kabul görsek, ne olurdu.. --- spoiler --- kullarından kaçıp sana sığınıyoruz; kulların da kaçıp kullarına sığınıyor. ölümüm kullarından olacak. yalnızlığını koy dağlara, dağıtan bizden değildir. elimizden toplamak gelmiyor inan beceremedik çağın uğultusunda susmak erdemini beceremedik çağın uğultusunda yaşamak eylemini biz her gün nefes alıyoruz ciğerlerimizle bitiremedik Allahım elimizden gelen ellerinin ardında gece indi soğuk olur çek bulutları üşütmeyesin zor oluyor çağın pusuyla öksürük uğultusu tufanında ummanlar ağlıyor susmalarında yumruklar sıkılıyor bağırma zor oluyor susmanın yürek burkan sızısı inan,çok. --- spoiler --- yasal tedbir koymuşlar gözyaşlarıma

aslında inançlı biriyimdir ama sanırım bu ihtimanlin gerçekleştiğini varsayarsak şöyle olur; henüz 19 yıllık ömrümde günümüz kadınlarının yaşadığı güncel travmalarının hepsini yaşadığım, hiç birinde isyan etmediğim ve sonucunda aynı yıl içinde önce hepatit c sonra rozasea, bir sonraki travmadan sonra aynı yıl içinde önce anksiyete, sonra tremor'a sahip olduğum için teşekkür mü etmeliyim? bilmiyorum. ancak bunları yaşadığım sırada yürürken bana bir hemcinsimin çarpmasında bile anksiyete nöbetleri yaşarken şimdi bana kendimi iyi hissettirmek için elinden gelen herşeyi yapan birini verdiğin için şükranlarımı sunuyorum. tüm bu travmalarımı, sonrasında yaşadığım krizleri karşılamasa da an itibari ile 119 gündür bana iyi gelen tek şey o. rica etsem şöyle bi 30 40 yıl daha bende kalsa nasıl olur?

nası ya siz konuşmuyor muydunuz? lan tırstım ha.

benden beklentin nedir

yaşama hakkımı sonuna dek mi kullanmalıyım tanrım?

sevgisizliğine bir ömür verdim.

bu kadar güçsüz biriyim ağır olmuyor mu artık

sen biliyorsun ki şu sıralar bir mucize göndermen gerekebilir. bi işaret yolla çünkü bu işin sonu hayr değil. ne yapmalı?

üstü kalsın...