sosyal medya hesaplarını kapatmak

Sigarayı bırakmak kadar zordur ama (bkz: her sey beyinde biter) Kısıtlama getirdim şimdilik kendime belki bir gün kapatmak da kısmet olur.

Ya uzaklaşma isteği ya da insanların samimi gelmemesinden doğuyor. İnsanların samimiyetsizliğinden uzaklaşmak da bir seçenek tabi:’) Böyle her yediği yemeği atmak, sevgilisinin aldığı her hediyeyi paylaşmak, beğenilme çabası vs. Bunlar bana çok boş geliyor ya. İnsanlar tabii ki mutluluklarını paylaşabilir, ben de paylaşıyorum ama fazlası görgüsüzlük gibi geliyor bana. Sırf can sıkıntısına kapatıp kapatıp açıyorum ama yine kapatacağım sanırım. Takip ettiklerimi veya takipçilerimi azaltmanın da pek faydası olmuyor çünkü.

Haddi olmayan insanları hayatıma dahil ediyomuşum gibi geliyor. Twitter ve burası hariç tüm hesaplarımı silme fikri geliyor, sonra vazgeçiyorum. Bi silsem çok rahatlicam ama hadi bakalım.

5 ay önce instagram hesabımı kapattım. kapatma nedenim beni esir alıyor oluşuydu. yaptığım şeyleri paylaşma ihtiyacı hissediyordum, bunu da onaylanma ihtiyacı takip ediyordu. buna gerek var mı diye sordum kendime ve olmadığına karar verdim. daha özgür hissettiriyor, tavsiye ederim.

4 ay önce kapatmıştım twitter ve instagram'ı, salak salak insanların muhabbetinden, sahte mutluluklarını paylaşan şahıslardan, iq seviyesi ayakkabı numarasından küçük olan akrabalardan, takıntılı eski arkadaşımdan kurtuldum. Hattımı da değiştirdim ohhh misss.

Bazen bi anlık ciddi ciddi düşünüyorum sonra diyorum ki 'kendi kendime başkaları olmadan nasıl eğlencem?! ' ve vazgeçiyorum

Sınava hazırlanırken instayı kapatmıştım ama Twittera bir türlü kıyamıyordum. Şimdi Twitter da anlamsız geliyor asosyal sözlük en iyisi. Beğenilme derdi yok kimse tanımıyor ohh misss özgürüm burda

Kaptalı oluyor birkaç ay gayet rahat ve huzurluyum fakat şöyle bir mevzu var ki günümüz dünyasında teknolojinin geldiği noktada maalesef sosyal medyadan uzak kalamıyoruz. Her türlü bilgiyi ordan alıyoruz -yani en azından ben gündemi, haberleri, spor haberlerini vs twitterdan alıyorum. O yüzden 0 takipçili bir twitter hesabı her türlü sosyal medya ihtiyacını karşılıyor

Fark ettim ki çoğunlukla kafamı meşgul eden şeyler varsa ve huzurumdan eksilen bir şey yoksa sosyal medya ile içli dışlı olmuyorum. Paylaşım yapmayı azaltıyorum. Özellikle sosyal medyada iletişim kurduğum birisi yoksa temelli donduruyorum ve bu bana çok iyi geliyor.

Kapattım hepsini. Bir şeyleri görmekten korktum belki de. Görüp daha çok üzülürüm, üzülünce yine yazarım onu da üzerim diye belki de… En çokta Twitter’ıma üzüldüm. Onun geri dönüşü olmayacak çünkü… Kaç yıldır kullanıyorum. Çok zaman da harcıyorum orada. Eskisi gibi değil hem mutsuzluk, tartışma hakim orada. Durmak istemedim daha fazla.

Bütün hesapları kapatıp piyasadan çekileceğim her şeyden sıkıldım ya.

Paylaşımların arka planında yaşananları öğrendikten sonra gelen "oha yalan mıymış" şaşkınlığı ve tiksinme ruh hali / bu durumun tekrarının getirisi ile yapılan hareket.

Instagram ve Twitter'ı kapattım. Instagram çok etkilemez muhtemelen çünkü zaten iki yıl kadar kullanmadım sonra açtım ama aktif değildim pek. Ama twitter... Allah'ım çocuğumdan ayrılmış gibi hissediyorum :( 2014'ten beri hiç kapatmadım. Nasıl olacak bilmiyorum. Bildiğin bağımlıyım ben he şu twittera. Neyse, alışacağım. Ya ben şunu fark ettim Twitter cidden hayatımı inanılmaz etkiliyor. Olumsuz yönde. Canımın sıkılacağı şeyler var her yerde. Ve ben artık yoruldum. Odaklanma gereken bir sınav var ben kalkıp Twitterda gördüğüm şeyleri kafama takıyorum. Hayır elimden bir şey gelse neyse, hiçbir şey de gelmiyor yok yere kendimi üzüyorum. Anlayacağınız ben birkaç ay kafamı kuma gömmek istiyorum. Artık duyarlı biri olmak istemiyorum, bütün dünyanın kahrını ben çekemem arkadaş napayım! Neyse, özleyeceğim seni twitter... Canım aşkım.

lan bunu bi ben mi yapamıyorum? soramazsının yeni bölümünde otonomikk le beraberiz evet otonomikk bi sosyal medya bağımlısı

6.sınıftan beri her yaz tatili işe girer , bütün tatil boyunca çalışırdım ve her zaman sosyal medya hesaplarımı kapattım lise 4e kadar. Ergendim, çocuktum. Ben çalışırken arkadaşlarımın tatil fotoğrafı atması koyuyordu bana. Sonra üniversite de 2 yıl hiç hesap kullanmadım. Milletin ne yaptığını görme gibi bir merakım yoktu :) şimdi kullanıyorum ama milletin ne yaptığı umrumda değil. Kendi hayatımı paylaşıyorum. Hislerimi mutlu anlarımı. Gezip gördüğüm yerleri, komik bulduğum videolarımı. Belki de onlarda öyle düşünerek paylaşıyordu. Ama dedim ya ergendim çocuktum. Ne yaptığımı merak etmeyenler ise takip etmesin zaten ;)

İlk çıktığı zamanlar değerliydi bunlar, şimdi otomatiğe bağlanmış gibi her yerde benzer şeyler, kapatmıyorum ama çok aktif de değilim. Sarmıyo aga yaşlandık, kafa kaldırmıyo artık sahte paylaşımları ve kötü haberleri.

Sosyal medya adı üstünde sosyalleşmek için bir adımdı benim için. Evlendiğim süre zarfında hangi gelin ne yapmış kimin eli kimin cebinde dedikodu için vazgecemiyordum. Boşandım bütün dedikodu benim üzerimden döndüğü için erkek tarafının en sevdiğim akrabaları da olmak üzere sildim üzülerek. Daha sonra eski arkadaşlarım daha samimi oldular meğer onların da amacı dedikoduymuş onları da birer birer sildim baktım sosyal medyamda sessiz sakin beni alakadar etmeyen insanlar kalmış. Dün akşam söyle durdum ve düşündüm reels izlemekten mala döndün kimsenin halini hatırını sorduğu yok niye internetini ve vaktini harcıyorsun ki diyerekten uçurdum hesaplarımı. Burası mı buradan kopamam sanırım burası iç dünyamı korkusuzca döktüğüm yer. Bu saatten sonra çektiğim her güzel fotoğraf benim için. Her etkinligim benim için sosyal medya için yaşamayı reddediyorum artık.

Aniden tüm sosyal medya hesaplarımı kapatıp ortadan yok olmak yapmayı en sevdiğim şey. Ulaşılabilir olmamanın verdiği o hissi seviyorum bu yüzden genellikle ortadan kaybolurum ve kendi keyfim ne zaman isterse o zaman geri dönerim.

Açıp açıp kapatıyorum kapatıp kapatıp açıyorum özellikle instagram böyle oluyor djdjdk

Kapatmak değil de çok sık girmemek güzel. Tamamen kapatıp her şeyden kopmanın da lüzumu yok.

kapatacak pek bir şeyim olmadığı için bu durum benim için bir anlam ifade etmiyor. bir tek bu sözlükte sözlük hesabım var ve bir tane de atıl durumda bir twitter hesabım var. ona da anca haber okuyayım, belki bir iki komik şey görürüm diyerek ara sıra bakıyorum. burada da pek aktif sayılmam zaten. sosyal medya genel itibariyle beni boğuyor. senelerdir bu böyle. instagram'da milletin attığı fotoları likelamak, oraya konacak foto çekilmek, twitter'da arkadaşları takipleyip saçma sapan tweetlerini okumak, facebook'ta akrabaların ne yaptığını öğrenmek vs bana göre değil. zamanımı son senelerde her ne kadar iyi kullanamıyor olsam da en azından sosyal medya batağına daha fazla düşmediğim için kendimle barışık sayılırım. aktiviteler konusunda da tekrardan bir kendime gelirim gibi.