sevilen kişinin unutulmayan sözleri

"hayır... "

bi beşiktaşı bide seni seviyorum.

güngör abi, trafik kazasında vefat etti garibim. "eşolueşek" derdi hep. olm çok özledim lan.

aaa bunu asla unutmam . bi gün işte konuşuyoruz sevdiğim çocukla konuşmak derken öyle konuşturmaya çalışıyorum yani işte sen ne kadar kötüsün falan diyorum . benim onu sevdiğimi bilmiyo tabi . sonra bi anda dedim ki 'seni seviyorum'. bana dediki "kötü insanları sevme " dedi ve ben bunu asla unutmuyorum.

"benim için en güzel şiir sensin" demişti. gitti.

ya bırak allah aşkına onun sazınıda sikiyim sözünüde. kahpe.

bunu sen bana öğretmiştin çok da takma böyle şeyleri demişti beni kendi silahımla vurdu

ne mutlu türk'üm diyene .

onunla mesajlaşırken ayağımı bir yere vurmuştum. 'beddua mı ettin?' dediğimde 'ne olursa olsun sana kızmam ve beddua edip kötü düşünmem çünkü sen benim canımsın' demişti. kendisi şu sıralar benim, bi nazar boncuğu lütfen

'bana askla gelme demistim sana ' dedi.

"seni ilk gördüğümde gülüşündeki acıyı hissetmiştim" demişti yak yak yak

"ee napiyim"

seni bana veren allah'a şükürler olsun demişti . verem etti ayrıldı

"ben seni, senin beni sevdigin kadar cok sevmiyorum" dedi. üzerinden hayli zaman gecti hala kulaklarimda çinlar bu sözleri.

"biz şampiyon olacağız, geri kalanlar sıralamayı belirlesin" -sir ersun yanal (bkz: aşktır)

"daha beraber annemin mezarına gideceğiz,tanışacaksınız,yaşasaydı seni çok severdi" demişti

seni seviyorum unutma bunu sakın derdi hep,aynı sözleri başkasına söylerken.. ben unutmadım hep kulaklarımda.

günaydın

hayalin hep karşımda zaten (bkz: yalanın batsın amk)

"sen benim sonsuz masalımın prensesisin" demişti. bende çocuk gibi inanmıştım. hiç bir masal kötü bitmez diyordum..bitiyormuş.

''sesinde huzur var'' derdi demek ki bu da yalanmış bırakıp gittiğine göre :)

"omuzlarimdan butun yuku alip beni rahatlatan tek erkeksin". evet sozluk bunu dedi. agirlik artinca ben de tasiyamadim tabi yuku. o da hic ucunda ben de tutayim demedi.

birşey anlatacağım. geçen yaz gaziantep de patlama oldu bilen bilir. benim sevdiğim çocukta arkadaşının evine gitmişti tam da patlama o arkadaşının evinin orada olmuştu. bende hemen buna mesaj attım iyi misin diye, buda bana iyiyim ne oldu ki dedi. bende hani patlama oldu ya sana birşey oldu sandım dedim kendisi de hala unutamadığım şu kelimeleri söyledi. 'hayırdır son dakikada adım mı geçti? ' ağlasam mı, gülsem mi bilemedim.

"sesini özlüyorum biliyor musun, ben seni ariyim bugün içerisinde " demişti, basit bir özlem cümlesi ama kıymetini geç anladık. o yüzden derin

hiç mi aklına düşmedim? olmaz olur mu ? elbette düşüyorsun aklıma, ne zaman ki tek başıma sigara yakarım işte o zaman sen gelirsin aklıma sonrasında da hafif bir gülümseme..

pardon ben değil o söyledi pardon kusura bakma

niye öyle derin derin bakıyosun

"bana hep gün ışığısın" demişti

umarım aradığın mutluluğu bulursun demişti benim mutluluğum sensin diyemedim

''oğlum, karşındaki de bir annenin çocuğu. birini üzmeden önce benim senin mutsuzken nasıl olduğum gelsin aklına.''

sesini bı duysaydim belki söylerdim

canım diyemiyorum daha güzelini hakediyorsun.

"keşke seninle tanışmasaydım"

hayatımızda da cidden foreshadowing anları var. sevdiğim kişi için ağlamıştım o da yanımdaydı. durdu, bana baktı. "hiçbir şey için, kimse için ağlama hayatta. değmez." dedi. o anlarda anlamamıştım ama meğerse beni bırakıp gidecekmiş zaten. ilk aşk, ilk heyecandan mıdır nedir o sözü hiç unutmadım hâlbuki dümdüz bir söz ama dokunuyor insana işte. sonra da daha çok ağladım herkes için her şey için. onun gibi bir ruhsuz olmamaya karar vermiştim çünkü.

Sen elinden geleni yaptın, üzülme..