sözlük yazarlarının mutsuz olma nedenleri

Paramın olmaması

4 ay o iğrenç sivilce haplarını kullandım ve yüzümde yine sivilceler çıkmaya başladı. bakın sivilce demiyorum,sivilceler. stres bırak peşimi bırak lan.

(#3960086) burada bir paylaşım yapmıştım dayımın kızı ilk doğduğunda annesinden önce bana emanet edildi ve ilk defa kucağıma aldığımda istemsizce gözlerim dolmuştu. kalbinde bi sorun olduğu söylendi ve ani bi kararla bugün hastaneye yatış yaptı. daha 4 aylık falan ve açık kalp ameliyatı olacak çarşamba günü, o kadar üzgünüm ki umarım her şey yolunda gider. lütfen siz de dua edin.

Kötü alışkanlıkları olan ve fazlaca yıpranmış birine iyi geldim, hayatını bir nebze de olsa düzene soktum. O kadar çok çabaladım ki hep kendimden eksilttim ona verdim. Sonunda ben yıprandım, bittim ben. Benim çabam olmayınca da o kadar hızlı ve nedensiz çöktü ki her şey...

Şu sıralar tek mutsuzluğum alçıdan çıkan ayağımın hâlâ ağrıyor ve aksıyor olması ne zaman spora başlarım acaba tekrar

Babamı arıyorum. Ama yok. Nerede? Bir daha görebilecek miyim onu?

Özlüyorum..

Beni bilen bilir. Eskiden Türsab denen illet yerde çalışıyordum. Özet geçeyim: (#2270132) Şimdi bir markette bilgi işlem/şef olarak çalışmaktayım. Ara sıra iş olmayınca can sıkıntısından kasalara giderim. Bugün de o ara sılarlardan kasaya gittim, sürekli müşterilerimizden biri (65) kasiyerin önüne 25 kuruş attığını gördüm. Dayı keşke öyle atmasak parayı çok ayıp oluyor dedim. Demez olaydım. Demediğini bırakmadı bana. Oysa ki ben toplum olarak düzelmemiz gerektiğini ima etmiştim. Eğer ihtiyacım olmasaydı bu işe, o adamı orada yerdim ama el mahkum sustum ; medeniyet bir gün herkese lazım olacak, bu topraklarda medeniyet doğmuş olabilir ama doğduktan sonra terkettiği çok aşikar, herkese medeniyet şart dedim yüzüne bakarak ve sustum.

kardeşime yks için kitap almaya gittim. kitap fiyatları aşırı yüksek, bu üzdü beni. hadi ben aldım peki alamayan öğrenciler ne yapacak, ebeveynler bir günde kazandığı parayı sadece 2 kitaba mı verecek? zaten 1 buçuk yıldır okullar doğru düzgün eğitim veremiyor, parası olan çocuğunu özel derse, carta curta gönderiyor. peki imkanı olmayanlar?

en son 2 sene önce çok üzüldüğüm için dudağımda uçuk çıkmıştı bir de dün. 2 gün kedim evde yalnız kaldığı için korkudan uyuyamayıp, kafamda kurduğum için.

makalem dergi hakemi tarafından revize edilmek üzere geri çevrilmiş.. sabah sabah moralim sıfırlandı yemin ederim neresini revize edeceğimi dahi bilmiyorum. insallah ben ve hakemler arasında pin pon topuna dönmez canım makalem.

İş bulamıyorum, hayata tutunmaya çabaladıkça elimde kalıyor, gece gündüz emek veriyorum olmuyor, hiçbir şeyi düzeltemiyorum, kendimi paralıyorum olmuyor. Tutunamıyorum hayata boşa geçmiş bir ömür sigara içip ağlıyorum favori aktivitem bu, bütün ömrümü liseden itibaren iş bulabilmek için programladığımı fark ettim eşit ağırlıkçıyım sayısal okuttular iş olan meslekler burda diye, sağlık oku atanırsın dediler, çok ilgi alanım olduğunu söylemem ama seviyorum yalan yok, ailemi de suçlayamam asla mesleğim olsun diye yönlendirdiler beni, atanamadım iş bulmaya çıktım milletvekili sordular başka birşeyler deneyeyim dedim olmadı yok ben yapamıyorum galiba yani ne yapsam ne etsem beceremiyorum elimi attığım yer kuruyor, nefesim daralıyor nefesim anlatamıyorum. Ömrümün en güzel yıllarını odamda ağlayarak geçirdim ben böyle boğazımda iki el varda sıktıkça sıkıyor gibi, debeleniyorum çabalıyorum olmadı. Ben bir baltaya sap olamadım arkadaşlar başaranın önünde saygıyla eğilirim.

gelecek kaygısı diyor ve gidiyorum

Bir insanın hiç mi bir işi rast gitmez

Liste halinde yazsam destan olur lakin 1-Açık sözlü olmak 2-Herkese kendi gözüyle bakmak 3-Çok sevmek Teşekkürler.

dişimin biri içten çürümüş, bir diğer dişim de kırıldı, hem de o kadar güzel baktığım dişlerim, ben de kırıldım :((

stresle birlikte gelen mutsuzluk+depresyon halleri

bazı günler vardır; sabah kalkıp telefona bakarsın 0 mesaj ve ikindi uykusundan kalkmış gibi bok tadı, gün içinde kimse arayıp sormaz, iş görüşmelerin sonuçsuz kalır, gece oyun arkadaşların oyuna gelmez.. böyle günün anasını sikim.

İş yerinde çok kısa sürede çok sevdiğim, çok güzel bit dostluk kurduğum arkadaşımın bugun son günü ve farklı bir şehre taşınıyo:(

Migren

Sağlık gerçekten de her şeymiş. Kendimizin ve sevdiklerimizin sağlığının kıymetini bilmemiz gerekiyormuş. Umarım herkes ve her şey iyi olur.

Okul, iş, aşk üçlüsü hep birlikte yoluna girecek gibi oldu. Çok heveslendim, mutlu oldum derken bir anda hepsi tepetaklak oldu. Üzülsem üzülemiyorum, ağlasam ağlayamıyorum. Kaldım böyle mal gibi keşke olur gibi olmasaydı bu kadar koymazdı olmaması.

(bkz: merkür retrosu) belki de kendimi kandırıyorumdur bilemeyeceğim

Canım biraz künefe istedi de...

evet tüm vücudum şu an böyle sinir krizi geçirmeme ramak kaldı

1 gecede 23 bin lira kaybettim nasıl mutlu olayım amk...

Türkiye'de yaşıyorum.

Para yok.

Ocak ilk haftadaki fabrika duruşunda depo sayım görevi verildi az önce. Pinekleme planları iptal (bkz: sözlük yazarlarının şansları) çocuklar bana 3 5 dakika müsaade edin Edit:ağlayarak entiri girdiğim için unutmuşum bkz vermeyi

Sınavlar yaklaştı ve ben hiçbir şey bilmiyorum gibi hissediyorum belki de bilmiyorumdur, bilmiyorum.

kütüphanede ben yokken eşyalarını benim yanıma koymuş olan çocuk ben gelince yanımdan kalktı?!! adi şrfsz insana bu yapılır mı

param yok. istanbul'da yaşıyorum.

(bkz: belirsizlik) (bkz: bilinmezlik)

Az önce birşey okudum. Adam Avrupa'dan geliyor 10.000 Euro bozduruyor kalıyor eğleniyor alışveriş yapıyor kalan TL ile geri döneceği için tekrar Euro alıyor. Dovizde ki dalgalanmadan dolayı Adam yeniden 10.000 Euro ile avrupasina geri dönüyor.. Tebrikler. Adam sadece AB vatandaşı olduğu için BENİM ÜLKEMDE benim yapamadıklarımı yapıp geri döndü. Hemde hiçbir şey harcamadan!!!!

Onun hala yazmaması, hala özlememesi, belki de hiç özlemiycek olması, belki de çoktan unutmuş olması, belki de rehberinden silmiş olması(emin değilim),belki de başka birini bulmuş olması ihtimali... Öte yandan çalışılamayan dersler, uzayacak okul, ailene karşı hissettiğin suçluluk...

insanların net konuşmaması. açıkça soruyorsun, söyle diyorsun ama karşıdaki bunu algılayamıyor. yok şöyle demedim, yok bunu demek istemedim, yok yanlış anladın, yok şuna daha yakın.. low iq insanlarla konuşmaya değmez. ben yaptım bunu siz yapmayın. insan kendini, beynini kirlenmiş hissediyor. bazı insanlar çok aptal.

sosyal anksiyete ve dikkat eksikliğinin düşürdüğü bataklık. patinaj yapıp duruyorum, çıksam bile kısa süre sonra tekrar batıyorum. hayatı kaçırmış hissediyorum.

iki taraf arasında gidip gelmesi kafamın. Hayatta yaşamaya değer hiçbir şey kalmadı. Neden yaşadığımı anlayamadım gitti. Madem biticek ne bu tantana. Aklım almıyo. Delirmemek için oyalanmaya çalışmaktan yoruldum. Mutsuzluk hafif kaldı. Ne mutlu mutsuz olana.

Rutin hayatım var bomboş yaşıyorum öyle işte. Elimizden tutup hayatımızı değiştirecek bir allahın kulu gelmedi ki birlikte inşaa edelim.. Sıkıldım hocam sıkıldım

Günlerdir karantinada olmanın etkisiyle aşırı duygusalım, nasıl olsun sorusuna göz yaşı döküyorum. Asıl sorun ailemin henüz bunu sormamış olması. On beş dakika önce ateşin de vermiş olduğu etkiyle tam kabus görüyodum ki bi sesleniş duydum. Babam günler sonra gecenin bu saatinde odamın dışından "uyuyo musun" diye soruyo, bi şaşırdım irkildim uyuyorum derken yerden telefonu kaydırarak attı "uyandın al bana Twitter aç" dedi. Böyle bi evde büyürken mutlu büyüyemiyor insan. Kendini bu kadar düşünen ebeveynlerin içinde nasıl olurda kendimi hiç düşünmeyen bi birey olarak yetiştim bilmiyorum. Daha önceden de söylemiştim benim mutlu olmam hep başkasının varlığıyla alakalı diye. Aslında sanırım var görünüp yok olan ailemle alakalı, onlar var olsa başkasının merhametine, sevgisine, ilgisine ihtiyaç duyarmıydım sanmam.

Kimse benim ona verdiğim değeri bana geri vermiyor. Çok üzülüyorum...

Hiçbir zaman istediğim kendim olamamam ve muhtemelen de olamayacak olmam. İnsanın kendisi haricinde bir sorunu olduğunda zor da olsa bir çare bulunuyor, bulunamasa da taşıdığı yük hafifletilebiliyor ama arıza benliğiyle alakalıysa en iyi servise de götürülse onarılamıyor. Tek çözüm garanti; mümkün değil o da, barkotlu ürün değiliz neticede.

40 dk kadar durakta bekledim minibüs gelecek diye(İstanbul'un gözünü seveyim) ha geldi ha gelecek diye sigara yakmadım. Bekle bekle bekle... En son dedim bu gelmicek bı dal yaktım. İki fırt çektim orospu çocuğu minibüs Bizans surlarına dayanmış Osmanlı askeri gururuyla süzüle süzüle köşeden döndü geldi. Amk izmit senin. 5:30 da işten çıktım daha yeni eve girdim.

Çünkü çok sıkıldım ve kimle konuşsam, buluşsam dert dolu. Ben gülmek istiyorum!

Çok basit bir olay aslında. (bkz: derdini sikeyim) kısmına da girebilir ama... Az önce çıldırarak güldüğüm bir videoyu biriyle paylaşmak istedim beraber gülelim diye. Sonra kimseye gönderemedim.

Normalinde hava bozsa mutsuzluk çöker. Çok bir sebebe gerek olmaz. Ama ne yalan söyleyeyim son 20 dakikadır çok mutluyum. Geleceği düşünmedim, korkularımı düşünmedim, bir duş aldım, mis oldum, aynanın karşısında da biraz dans ettim. Şükür elhamdülillah.

Ülke ekonomisi bu haldeyken kendi paramı kazanamıyor oluşum ve babamın sırf bu yüzden bana 2. sınıf insan muamelesi yapması. Aslında olay çok geniş ama özetle bunu söyleyebilirim. Sanki ben çok memnunum böyle olmaktan. Dün telefonum bozuldu dedim "ee yani" diyip yürüdü. Desteklerin için sağol diyemedim tabi.

An itibariyle depreşmiş olan durumumdur. Şu an nedenim cağnım ülkem ve cağnım insanlar. Ülkenin her yerinde orta doğu zirve toplantısı var sanki. Millet millet içinde. O yetmezmiş gibi kendi milletin de kültürel yozlaşma ile baya çeşitlenmiş vaziyette.

Mutlu olmak için bir neden bulamamak.