sözlük yazarlarının çocukluk anıları

koyu bir fenerbahçe taraftarı olduğum halde galatasaray uefa kupası finalinde ellerim ayaklarım titreyerek heyecanla izlemiştim maçı. o zamanlar rekabetler tatlıydı. şimdi ben aynı ben olduğum halde galatasaray kazansın istemem. holiganizmi yaratanlar utansın suç bizde değil

küçükken tavşan istiyordum. dedem ısrarlarıma karşı koyamadı, aldı. sonra tavşanlar kontrolsüz bir şekilde çoğaldılar. dedem çareyi onları yemekte buldu. tavşanımı kesip bizi yemeğe çağırdığını hatırlıyorum. büyük dramdır.

anneme haber vermeden karşı komşuya gittiğim için eve döndüğümde baya esaslı dayak yemiştim. ekstra olarak 5 kuruşu elimde gören annem onun için ayrı dövmüştü. onun dışında dayak yediğimi hatırlamam. ama şimdi düşündüğüm zaman iyi ki yapmış diyorum, yerde bulduğum hiçbir şeye elimi sürmem.

ben henüz okula gitmezken ailecek bir düğüne gittik. havuz başı düğün. eminim bir çoğumuz havuza düşmüşüzdür ama benimki trajik. babamın sesi güzel oldugundan dolayı biraz rakıdan sonra mikrofonu verdiler eline. bizimki güzel güzel şarkılar söylerken ben havuzun üzerindeki balonlarla ilgileniyorum ama yeni aldıgım elbiseyi o kadar seviyorumki gelinden daha güzel oldugumu falan iddia ediyorum. derken o dünya harikası elbiseyle bir balon yakalamak üzere eğildiğim havuza başım döndüğü için düştüm ama resmen boğuluyorum. hemde çıktıgımda annemle babamın bana nasıl kızacağını düşünerek çıkmak da istemiyorum. hemen ardından bir ses yükseldi elinde mikrofon olan babam gülerek 'hangi ahmağın çocuğu havuza düştü' diye bağırdı.

gelene geçene dalgayı çıkartır gösterirdim

aslında benim ki klasik babam niye kayboldun diye beni bulunca dövmüştü

köyde yaşayanlar bilir süt sağma makineleri oluyo inekleri sağmak için 5 yaşında felandım sanırım ağır a girdim.bakınıyorum öyle etrafa makineden gırrr gırrr ses geliyo meraklıyım çocuğum çünkü.işaret parmağımı sokayım dedim pervanenin olduğu deliğe gırrrttttt yaptı makine annem hemen kavradı beni ama parmağım biraz parçalanmıştı :d hala daha diğer tırnaklardan farklı duruyo o tırnağım.

5 yada 6 yaşında diğer sokaktaki arkadaşımın evine oyun oynamaya gitmiştim annelere haber vermeden tabi. oyuna öyle bi dalmışız ki seslenmeleri bile duymamışız. bütün aile akraba komşu polisler kim varsa aramaya başlamışlar annem perişan. sonra hiç bişey olmamış gibi eve gelmiştim 😆😆

küçükken şirinleri çok izlerdim ve ne zaman bahçede pazarda mantar görsem kimseye yedirmezdim ve şu yaşıma kadar mantar yiyemedim çünkü o mantarların şirinler evi olduğunu düşünüyodum ve ailem mantar yerken karşılarına geçip onları yemeyin diye agladigimi hatırlıyorum

yağmur yağıyor seller akıyor arap kızı camdan bakıyor.

hiç unutmuyorum birgün bi doğdum aklımdan çıkmıyor en sevdiğim çocukluk anımdır.

saklambaç oynarken kırık camların içine düşmüştüm boğazım kesilmişti.diktiler felen ben değil de ablam çok korkmuştu onun korkusunu unutmuyorum hiç.

buz devri 1i izleyip çok etkilenmiştim bahçedeki karahindibaları yemiştim mahalle çocukları da bana katıldmıştı tabi akşama kadar yemiştik bahçedeki çiçekler bitince direk çimenleri yemiştik kimbilir daha neleri yedik ama yine de bugünlere gelebildiğim için çok mutluyum

ben 8-9 yaşlarımda ,kuzenim 5-6 yaşlarında bigün misafirliğe gittik.evin içinde odada kafam kadar topla oynuyoruz malum oda küçük.kuzen bi vurdu topa ,duvardan ordan burdan sekerek tüplü televizyonun üstünde duran cam süs esyasini indirdi ,parçalandı.tabi o zaman hemencecik o parçaları sakladık ondan 15 dk sonra felan kalkmıştık.sonra ne oldu acaba ? aydın amca,kusura bakma reyiz iyi adamsın amma korkudan saklamıştık

kendi bahcemize mahalledeki cocuklarla birlikte erik çalmaya giriyoduk ust duzey malmişız

kuzenlerimizle hepimiz kardeşmiş gibi yapardık parktaki çocuklara. isimlerimizi değiştirirdik. çok saçmaydı aq lskdşdmfpçwşw.

annem biz küçükken çalışıyordu. ilkokul üçüncü sınıftayken en yakın arkadaşım nurcan'la birlikte bizim evde sakız şişirmece oynuyorduk. kim en büyük balonu şişirecek diye yarış yapıyorduk. en büyük balonu nurcan şişirdi. gavurun kızı öyle büyük şişirdi ki patlatmadan duramazdım. şlaapp diye yüzüne indirdiğim tokatla kirpikleri bile sakız oldu. o esmer kız birden ay parçası oldu. keyiften yarılıyorum ben ama nurcan başladı ağlamaya. elimizle soymaya çalışıyoruz olmuyor. suyla yıkayalım dedik daha kötü oldu. nasıl yapıştırdıysam derisiyle bütünleşti sakız. bir türlü çıkartamadık. dedim bizde bi taş var annem bu taşı çıkmayan şeyleri soymak için kullanıyor. kapının arkasında asılı duran, kullanılmaktan ortası aşınmış ponza taşını aldım. ıslak yüzüne sürte sürte o sakızı çıkarttık. sonunda yüzü pancar gibi kızardı kızcağızın ama başardık. not:nurcan'la hala en yakın arkadaşız.

konuşurken biraz peltek konuşurdum ona rağmen hiç susmazdim annemlerde neyden bahsettiğimi anlamazlardı onlara anlamıyorsunuz beni diye sinirlenip daha da çok konuşurdum.

hiç unutmam annem babam çalışıyordu bense daha 6 yaşındayım okula gitmiyorum beni eve kitler giderlerdi. camın kenarına oturur oynayanları izlerdim hep

5 yaşında falanım her zamanki gibi sokakta oynuyorum karşıdan karşıya geçicem ordan karşımdan bisiklet geliyor ben geçerim diye düşündüm yanımdaki çocukları da ayarttım gidiyoruz dedim karşıdan karşıya koşarken bisikletin bana çarpmasıyla kendimi yerde bulmam bir oldu benim ağzımdan kan nasıl geliyor heralde o kan hayatım da ğördüğüm en çok kandı asff ağlaya ağlaya annemin yanına gittim annem noldu dedi heralde ada'mda anneme anlatmış ben ada'mı bile hatırlamıyorum annemin bana iyi olmuş dediğini hatılıyorum ama asdfghj

ya ilk aşkım mahallemdendi. adı selin. japon kız çocuğuna benzerdi, japonumdu o benim neyse bunun oğlan kardeşi var anıl hiç sevmezdim ama oyun oynamaya çağırırdım ablasını da getirsin diye. gelirlerdi sek sek oynardık ip atlardık falan akşamları saklambaç oynardık bu ebe olunca bilerek sobelenirdim ben buna ben ebe olunca herkesin morali düşerdi çok hızlıydım ama bunu sobelemezdim falan neyse en son cesaretimi topladım saklambaç oynarken saklandığı yere gittim "ben seni seviyorum. evet mi hayır mı?" dedim. djkskdlflsjdkskgksk o zamanlar çıkma teklifi yoktu böyle yürürdü işler. bu bana evet dedi hemen gitti eve ama ben nasıl mutluyum oraya buraya koşuyom arkadaşa "memeeet oldu bu iş selin de beni seviyomuş" falan. sonra bu tekrar indi bana dedi ki "hayır." lan ben şoq amk hiçbir şey anlamadım. üzüldüm triplere girdim falan çıktım anayola yolun ortasında bekliyom arabalar çarpsın beni diye sksşslfkskd ama ne biçim korkuyom yanımdan hızlı hızlı geçiyorlar rüzgarlarını hissediyorum. sonra biri indi dedi "olum sen napıyon amq annen baban nerde" ben ağlıyom tabi güç bela evi tarif ettim sonra ertesi gün çok sinirliyim intikam alıcam amq. akşam oldu anılı çağıttırdım ben ablası da geldi japon şey seni. ben bilerek ebe oldum kimseyi sobelemedim gittim bunu sobeleyip durdum o ebe olunca ilk ben sobeledim falan. işte unutamamıştır beni eziq.

(#1004341) oha bunu yazmış olduğuma inanamıyorum hangi kafayla girdiysem artık fkgkgl çocukken çakalın tekiydim. babam ışıkları açık bırakmama çok sinirlenirdi. bir gün koltuğa kurulmuş tv izliyordu tam o anda süper bir fikir geldi aklıma. odadan çıktım ve ışığı da kapattım, o "niye kapıyorsun ışığı" diye kızarken ben de "kusura bakma baba alışkanlık olmuş" diye yapıştırdım cevabı. "aferin oğluma" övgüsünden sonra bir daha açık kalan ışıklardan dolayı benden hiç şüphelenmedi.

ablamla kuzeni konuşurken araya girip annemle ablam arabada senin hakkında kötü konuşuyo haberin olsun demiştim.

en yakın arkadasımla ust gecitten kamyonun uzerine isiyorduk kamyon gecip gitti onda bir sorun yokta arkadasından mobiliyet kullanan bir dayı varmış onunda uzerine isemistik gulmekten kacamayip adama yakalanmistik bizi bi güzel dovup arkadasin babasina teslim etmisti yetmezmis gibi birde ondan dayak yemistik bari bu kadar dayak yedik peder dovmez derken gecenin 11de bahçede once islatip sonra hortumla dovmustu 6 gun rapor alip evde yatmam disinda hic guzel bir anim degildir

anasınıfında sevdiğim kızın abisi ona tokat atmıştı. 5 dakika sonra kızın yanına gidip "merak etme bidaha sana vuramaz ben varım artık" demiştim. güzel günlerdi...

babam beni hiç dövmedi ama sadece iki defa tokat attı müstakil evde oturuyorduk ve abim çok da yüksekte olmayan balkondan aşağıya, yere düşürdüğü bilyesini almak için uzanmış. hangi kafayla yaptım bilmiyorum arkadan yaklaşıp abimi aşağı attım abim daha yere düşmeden babam ayağa kalkıp bana bi tokat attı. abimle aynı anda yere düştük. babam bunu nasıl yaptı arada hala düşünürüm

evdeki sinekleri öldürüp balkondan aşağı, aşağıdaki çaycının elinde hunharca salladığı çay tepsisine atardım. çaycı amcanın şişe dibi gözlüğü vardı, yaşlıydı fark etmezdi hiç sinekleri. sonra her gün adamcağıza şikayet gelince anlamış benim yaptığımı. i̇yi insandı hiç kızmadı. ben de bi daha yapmadım.

bir kere grip olmuştum ama okula giderken yanımda peçete götürmeyi unutmuştum tabi yanımda peçete olmayınca önlüğümün yakası peçetem olmuştu o görüntüyü hepiminiz hayal ediyorsunuzdur zaten bunu yapmayan da nadir çocuk vardır diye düşünüyorum

kendimden büyük olan tüm yakışıklı erkeklere kalp yapıyordum elimle, bir gün yaptığım bir gencin sevgilisi gelip anneme şikayet etmişti kedkmoodmdodmsodkdldldllslxlsls

4. sınıfta bi sınavdan 95 almıştım 100 alamadım diye 3 gün ağlamıştım daha hâlâ hatırladıkça ağlarım. :d

çocukluk anılarımda abimin dayakları haricinde çok bir anım yok. ota boka vuruyordu. bi kere su istedi getirdim sen bunun içine tükürdün de getirdin demi diye dövdü

6 arkadaş minareye çıkalım dedik girdik ışığını arıyoruz bastık bütün şeylere yanlışlıkla hoparlörü de açtık tabi küfürleşerek çıkıyoruz allah affetsin şerefe de farkkettik bütün köy bize bakıyor ellerinde sopayla beraber gelen önde hoca arkalarında da mücahitleri olan yaşlı cemaat ne günler di be

suya hafif yoğurt koyup rakı niyetine içiyorduk, kuzenimle. ne efkârlıymışız be.

toprakda arabacılık oynarken böcek yedim

daha konuşmayı yeni söktüğüm zamanlarda (yaklaşık 3-4 yaşa tekabül ediyor.) oyuncak bebeğimin kafasına abimin oyuncak silahını dayayıp çikolata alın yoksa çocuk ölür diyormuşum. bizde psikopatlık doğuştan karşiim. (bkz: yeşilçam)

sinirlendiğim herkesten gizli koltuğun arkasına geçer kağıt yerdim

her anım çok güzeldi ilk aşkıma açılmak, bisikletle kazık sıkmak, balkonlara top kaçırmak, saklambaç oynamak 20 yaşındayım tamam gencim yaşlanmadık çocukluğunu özleme triplerine girmek saçma olabilir ama özledim be şerefsizim en çok çocukluğumu özledim.

babam dolapta rakı bırakmış bende ayran sanıp bi yudum aldım sonra evde sarhoş sarhoş gezmiştm

ablamın burnuna cetvel fırlatmam ve burnunun hafif yamuk olmasına sebep olmak..

o kadar çok yaramazlık yapardım ki bi şey kırılsa yahut kaybolsa hep gelip bana sorarlardı. karıştırdığım haltları unuttuğum için bazen emin olamaz yine de dayağı yerdim. benim yapmadığım anlaşılınca annem bi dahaki sefere dayak yok der ama unutur yine köteklerdi.

köydeyken bulduğumuz solucanları tavuklara yediriyorduk allah affetsin

babaannem banyodan sonra saçlarımı tararken çok acıttığı için ona:orusbu kadın az yavaş ol demistim . yine dayak yemistim.

benim babam marangoz atölyesinde böyle kapı kenarındaki çıkıntılarda biriken tozları yiyodum pişmanmıyım asla

hiç unutmam aklıma geldikçede gülerim kendime. babaannemin evinin mutfak camı alçaktadır kısa boylu olduğundan. tabi küçüğüm o zamanlar gizli gizli gidip camın altına saklanmıştım babaannemi korkutmak için. neyse geldi babaannem bende bööö diye havaya zıpladım. güldük ettik tam eve gidicem ayağımı bi kaldırdım ayağımın altındakitahta da kalktı. meğerse tahtada çivi varmış o batmış .d.d

parka gittiğimizde salıncaktan kuzenime 'beni sallar mısın?' dediğimde takmayışı, başka bir çocuk beni salladığında çocuğa kafa atışı, annemlerin ayırmaya çalışması....

çocukluğumun en güzel yılları ailemin iflas ettiği döneme gelmişti bu yüzden güzel olduğu kadar kötü anılarda var. 3. sınıfta kışın giyecek botum olmadığı için kuzenimin eskisini giydirmisti annem ama botun nedense içinde çivi gibi bişey vardı ve her adimimda ayağıma batiyordu buna rağmen ayağım kanasa da acısa da anneme belli etmeden giymeye devam etmiştim. üzülür diye. çocuk diyip geçmemek lazim.

elektrikli soba vardı o zamanlar kağıdı sarar ucunu ateşte biraz yakar sigara gibi içerdim

yokuştan aşağı bisiklet ile inerken hapşuracağım tutmuştu, direksiyon hakimiyetini kaybedip karşımdaki arabaya çarptım, farı patladı

asosyal bir çocuktum pek arkadaşım yoktu okuldan eve koşarak gider televizyonu açar en saçma çizgi filmleri bile izlerdim dışarı çıkmamak için

küçükken evimizin yakınlarında büyük camları olan bir ev vardı bazen kuşlar oraya çarpıp ölebiliyordu gördüğüm her kuşu toplar, mezar kazardım başlarına çicek toplayıp koyardım , yavruları akrabaları çok merak ediyordur diye baya üzülüp ağlıyodum hatta. bir gün aradan bir kaç gün geçmiş kendimce ziyaretine gidicem, gittim aaa bi baktım mezar boş pek bir anlam verememiştim herhalde tanıdıkları almış diye düşünmüştüm( artık neyin kafasıydaysam). sonra bi akşam" yaw bu köpeklerde eşilmedik yer bırakmamış bahçede" diyince şimşekler çakmıştı bende..