postmodern şiir denemeleri

bkz.

günce bir iki üç! . güneşi batıralı altı saat on yedi dakika geçmişken uykuya veda busesi gerek bu aralar aynı odayı paylaşmıyoruz pencerem perdelerle örtündü rüzgar olabildiğince keskin ruhlar matinesi bense yanlış bir yolun havadisleri içimde kopan çığlıkların etkisi senelerdir sürüyor eski sandık altında ve ben biraz yorgunluğa bıraktım matemi birazdan çalacak kapı eskimiş hüznüyle sarmalayacak yalnızlığı şimdi girmesin ışığıyla ay dönmesin yıldızdan tozundan .

Paslı bir değirmen Olgunlaştı mı bitkiler Lakin ağlarım derede O zaman anlarsın Ne dedim alınırsın Ediyelerim yok vereyim Zalimsin sen Kaderimsin Öyle olsun bin şükür Ya beni sev ki güleyim Demez misin bi düşün Ey allahım Chu burda Yarabbim kurtar İyi kullar yolla Manolya sokak

yutkunursa nefsini aralayan kader, bir kente girişimin provası oluyor dünüm. hasadını tenine dokuyacağım, milim milim, yeşillenecek sana değen her uzvum, hareli bakışlarında küllenirken düşüm, saçlarım avuçlarında gönlünün, uzanmışsın gözlerime, gözler ki en derin gecem, karanlığım. demlerken alışkanlığı , demlenirken zaman ve günahım, bir meltem esti matemimden, hammışım; hüzün gam keder bir dalga vurmuş sahilinden, büyü aşk, kader. 2k22*

. uzun zamandır yolcuyum hiç yorulmamışken bedenim artık tökezlerken kaybediyor peki ya kervanın duraksadığı saray, ne zamandır acı çığlıklarımı barındırıyor? dünyam ne zamandır bu adaletsizlikle yıkanıyor? soruyorum sizlere, insan ait olduğu çukurun aynası mıdır? içimde kayıp ruhların acı çığlıkları var ne yazdığımı, ne yaşadığımı bilmeden. çokça boğuluyorum. denize ulaşmayan nehirlerin kıyısında artık göz yaşlarımda yer verilmeyen mısralar büyük bir tufanla ölüyorlar…

hatırladı sonunda ufka giden basiret kördüğüm ayaklar kangren topladı sonunda hüznün izlerini başkent taşırken bulutları gökten sana maviler bıraktım en güzelinden. yanılır yalanın zemzemi temizleyecekse günahkar bir ağzı Durdurma bendini hatırlasın kırk günü yıl saydım gelmedin. şimdi gök yarılsın ve yedi katın ortasına göm kendini bu sokakta yangın varsa, dilerim; en ummadığın seni yanıltsın sana maviler bıraktım, kirletme yeniden. Bir gece başını yastığa göm, bırak konuşsun yalnızlığım olmayacak hayallerden tut tüm tavanların dilinden muazzam anlarım anlamak değil, belki an gömüldüğün bu kalpten öte yeni baharlar umutları doğurmadan sana maviler bıraktım kıskansın saydam deniz madden hiç olmadı eşitliğim senin içinde her bakışında aradığım içindir yerimi, belki de. şu ufuğu gör ve dinginliğimi dinle, ulaşmadan Başımıza değmeden batırdığı şu talihsiz güneşler gibi Yedi kat mavi yedi kat karanlıklar kadar derinken yaralar ben sana maviler bıraktım karanlıklar bende unutmaya yüz tutmuş unutmamaya mesken sana maviler bıraktım en güzelinden.

Gittiğim yolda yok hancı Kaldırımda uyudum yok yancı Sabah uyandım karnımda var sancı Meğer böbreğimi çalmış oe yancı

sırtlanıp öyle gelmiştim hani sana, kalan ne varsa dünden, tümden. faydalanırken hiç mi için sızlamadı bre aymaz, etimden ve sütümden? bir gün gülüşlerini de hatırlamazsam artık söyler misin, ne farkın kalır götümden?