otobüs yolculuğu

canım otobüs yolculuğu çekti, mümkünse ankara'ya :(

Canım otobüs yolculuğu çekti, mümkünse çok uzak biyere

Canım otobüs yolculuğu çekti. Mümkünse ağlayan çocuğun olmadığı ve önü arkası boş orta koltukta.

Tam şu an gerçekleştiriyorum patladım sıkıntıdan şarkı film dizi tüm önerilere açığım gahhsb

Canım otobüs yolculuğu çekmedi, çünkü mümkün korona var KORONA.

Canım otobüs yolculuğu çekti akşam bir tesiste mola vermiş hava soğuk üşüyorumda hafiften çay almışım baya sıcak dilimi yakmış sigaramdan bir duman çekmişim...

En ön koltukta cam kenarına oturduktan sonra hele ki gece yolculuklarında başını cama yaslarsın şehrin ışıklarına bakıp hayaller kurarsın peşi sıra gelen sokak lambaları eşliğinde. Sonra dinlenme tesisinde otobüsten inerken yüzüne vuran soğuk havanın titremesiyle kendine gelirsin bir çay alır bir sigara yakar iç çekersin.

canım okuldan eve dönerken otobüse binip cama kafamı vura vura uyumak çekti

çok güzel, çünkü devinim dünyanın en güzel ve en önemli şeyidir. üstüne üstlük otobüs yolculuklarında devinimi yorulmadan oturarak yapıyosunuz.

Otobüsün erken gelmesine sevinirken o şahane klişe yaşanmaya başladı. Bir tane çocuk bağırarak koridorda koşup duruyor. Şimdiden belli oldu bu yolculuk bitmeyecek.

En fazla 4 saat olanı makbuldür.

gece hadi bilemedin akşam yapılanı makbuldür. max 5-6 saatlik bir yolculuk tüm stresi atabilir

İki kişilik koltukta diğer yolcu gelmemişse eğer müthiş bir yolculuk olur. İki koltuk artık senindir ne yapmak istediğin sana kalmıştır ister yat ister otur ister amuda kalk

Kafanın en rahat olduğu zaman otobüs yolculuğu oluyor...

Üç saatlik bir yolculuğa başladım. Ve şansa bakın ki yan tarafımda iki çocuklu bir aile var. Keşke bal porsuğu ile bir kafese bıraksalardı beni. Edit: ızdırap dolu bir üç saat geçirdim. Allahım inşallah bir şeylere karşılık bir azaptır.

Ne kadar uzun o kadar huzur 🧘‍♂️

18 yaşıma girene kadar hayatim otobüs köşelerinde o şehirden o şehire seyahat etmekle gecti. Kulakligimi takar kafamı cama yaslar kalbime ne kadar batan can kırıkları varsa hepsini tek tek cımbızla ayiklar gibi o şarkının her cümlesiyle alir o otobüsün geçtiği yollarda bırakırdım. Bir nevi bütün acilardan butun kalp yaralarımdan ruhumda sızlayan iğne deliklerinden kaçtığı mi kurtulduğu mu düşünürdüm bugün bu yaşa geldim hala o şehirden bu şehre seyahatlerim devam ediyor ama biseyi biliyorum hic birsey geride kalmıyor ne kadar acı üzüntü varsa onlarda benim sırtımda bana eslik ediyormuş Keske bunca yıl herseyden kaçmak yerine yuzlesip karşılarında dimdik durabilseydim. Şimdi ise gücüm ve cesaretim yok be sözlük

Bana hiç romantik gelmiyo öyle, takayım kulaklığımı, yolu izleyeyim, düşüneyim, derdimi atayım vb eylemleri gerçekleştiremiyorum. Otobüse daha adım atar atmaz acil araç tutma çantamı çıkarıyorum maalesef :(

ne uyuyabiliyorum, ne sığabiliyorum, ne keyfini çıkarabiliyorum. acilen hindistan, pakistan sistemine dönmemizi rica ediyorum yetkililerden. koyun koyuna yatalım kardeşim biz yolcular olarak buna razıyız zaten hepimiz aynı yolun yolcusuyuz. sizin bize bel ağrısı çektirmeye ne hakkınız var?

8 bilemedin 10 saat sonrası çiledir.

yorgunluğunu 2 günde ancak attığım hede.

Başlayalı yarım saat oldu ve sıkıldım demek için bu süre bana yetti, vallahi çile ya. Senin de alacağın olsun Eskişehir. Havaalanı var iç hat seferlerine açık değil de şu derdi, çileyi çekiyoruz

bugün dönüyorum uzun bir süre ait olacağım yere. evden çıkmadan ablama "o kadar yolculuk yaptım bir kere otobüse bindiğimde arkadan el sallayan biri olmadı" dedim. hafif şakaya vurarak söyledim ama buna hep çok özenmişimdir. abim bırakacaktı beni. ablam ona söyledi, o da "duydum duydum yapcam tamam" dedi gülerek; ben de salağa yatıyorum tabi. geldik otogara, 15 dakika var kalkmasına. her neyse geçti vakit sarıldık falan. koltuğa oturdum camdan bakıyorum benim tarafa gelecek diye, o arada gittiğini gördüm. asla kolay kolay ağlamam ama gözlerim doldu bir anda. hareket edene kadar gittiği yöne doğru baktım belki hatırlar diye de cıkk gelmedi. bugün de kırıldık, hayırlı olsun..

allahın belası metro yine şaşırtmadı ve geç geliyor tabii ki. neyse aman olsun, 1 saat geç gideriz sorun değil. hepsi gece geçen yolucuklarımdan şimdi yarısından çoğu gündüz geçecek. umarım feleğim şaşmaz. (bkz: bu kardeşinize bir dua ) otobüs yolculukları benim için nedense çok güzel. yorucu, rahatsız kısmını artık düşünmüyorum. uzun bir yol ve tek başımayım. uyumak çok istiyorum ama istediğim konforu elde edemeyince çok da takılmıyorum. 14 saatlik yol boyunca 2 saat uyumuştum. yolun tadını çıkara çıkara gidiyorum. inşallah yine tadını çıkarabilirim. vizelerden sonra verdiğim kafa tatili de umarım güzel geçer.

uzun ve şehir dışına ise tek başına gidiyorsan muazzam keyifli

Şu sıralar ihtiyacım var. Bakın arkalarda horlayan, telefonu hiç susmayan insanlara bile razıyım. Bir nevi terapi gibi o gidilen kilometreler boyunca kulaklık kulağında doğumundan ölümüne kadar herşeyi akla düşürür. Ulan bir tane daha kek istesem ayıp olur mu düşüncesi. Kafada beliren abi ne zaman mola veririz yaa sorusu. Su istemek için çağırılan muavinin zıkkım iç bakışları filan. Yollar sevdiğine götürüyorsa güzeldir, yollar senden götürüyorsa kötüdür otobüs yolculukları. Bazen bir kavuşmaya vesile olur bazen bir hasrete.

Ara ara canım çekiyor.

bak yine aklıma geldi sinirlendim; (#2148584) bize yine ilk fırsatta tahinli simit yapma yolu göründü. ayrıca; (bkz: bal dudak payı)

Terapi mi yoksa eziyet mi anlayamıyorum.

Gece saatleri tercih edilmesi makbuldür. Gece müzik dinlemek de keyiflidir, uyumak da daha kolaydır, yağmur yağıyorsa zaten hafif bir serinlikle beraber cama çarpan damlalarla mis gibi yolculuk yaparsanız.

çok özlediğim bir aktivite. annemle babamın ayrı olmasından dolayı çocukluğum şehirlerarası otobüs terminallerinde ve uzun otobüs yolculuklarında geçti. özlememin sebebi ise muhtemelen otobüs yolculuğunun çok matah bir şey olmasından değil de çocukluğumla aramdaki bağdandır.

Otobüste hiç bir zaman deliksiz uyuyamadım. Normalde yorgun değilsem otobüste uyumam da zaten, ama varsayalım ki uyuma kararı aldım. Götümün uyuşması vs gibi sorunları atlayacak olursak en sevdiğim kısmı (bkz: retarder) sesiyle uyumaktır. Uyumak ile uyanık olma durumu arasındaki o uğultu sesi paha biçilemez. Ama götümü daha çok sevdiğimden uyuşması da hoşuma gitmez.

şuan da bende şehirler arası otobüs yolculuğu yapıyorum yani bostancıdan cevizlibağa

Her yere uçakla giderdim eskiden şimdi otobüse bile para yetemiyor..

Bir hafta önce çok özledim diye dolanıyordu. 15 saatlik yolculuktan sonra vazgeçtim

Kaçtığım, içimde derinlere gömdüğüm ne kadar şey varsa şu otobüsün camından uzaklara doğru bakarken gelip buluyor beni.

kulaklıkları taktım pastacı kremamı kaşıklayarak şekersiz sütlü kahvemi yudumlayarak yolculuk yapıyorum şu an. hangi firma diye sormayın firmayla alakası yok. gülücük. birazdan da peaky fuckin blinders izlicem. evet, 6. sezon. (bkz: kıpçak bey iyi bayramlar diler)

Sizi bilmem ama çocukluğumdan beri en sevdiğim aktivite. Uzun zamandır yapmıyor olmam ne kadar üzse de yolculuk defterimi okuyup kendimi tatmin ediyorum. Evet yolculuk defterim var :) Anları paketlemeyi seviyorum. Ölümsüzleştirmeyi. O yüzden de her yolculukta kısa notlar aldığım özel defterim var. Kimi hüzünle, kimi umutla yapılan yolculuklar. Ama hepsinin bir sonu var. Hepsi bitti..

bir adet buna ihtiyacım var gittiğimiz şehrin önemi olmadan

Aşırı özlediğim eylem. Lakin fiyatlar otobüse bineceğine uçağa bin diyor. Of dağlar offff

eskiden çok sevdiğim ama artık mesafelerin kırdığı kalbimin istemediği yol hâli..

Son 4-5 seyahatimde sürekli valizimin başına bir şey geliyor. Bir ara kayboldu şükür ki bulduk. Son 3 seferdir de üzerine bir şey akıyor ve dökülüyor. Şimdi de bıldırcın yumurtası kırılmış ve benim valize akmış akıl alır gibi değil. Bıldırcın yumurtası akmış valizime bıldırcın yumurtası. Leş gibi kokuyor.

+12 saat sonrası zulümdür.

Ön koltuklardan bilet alıp şoför muavin muhabbeti dinlenebilir.

alnımı cama yaslayıp şeritleri izlemeyi seviyorum başım dönüyor ama çok eğlenceli dmkdnddn

Cücük kadar olduğum için kati suretle eziyete dönüşmeye yolculuk. Ama insanın yine de bi bacaklarına kan gitmiyor arada. (bkz: sıkılıyorum sabri bunalıyorum)

götümün dümdüz olacağı 13 saatlik yolculuk içerisindeyim. 3 saati geride bıraktık ama hala bir ikram yapılmadı, uyuduğum zaman yapılırsa çok üzülürüm o yüzden pusuya yattım.

uzuun mu uzun 4 saatcik hatay-adana yolculuğum var birkaç saat içinde. kitap, film ve dizileri ayarladım çok zorlu bir yolculuk olacak xd

içinde bulunduğum durum. tam 14 saat sürecek bir yolculuktayım. son güne kadar hiçbir sorun yok, ağlamadım, nasıl gidicem düşünceleri vs yoktu. normalde son bir haftam hep ağlamaklı geçerdi. onca zaman ağlama instagramda izlediğim 15 saniyelik bir video beni hüngür hüngür ağlattı dün gece. evimin kokusunu bir şişeye koyup götürmek istedim. her köşeye tekrar baktım giderken. alış artık kızım diyorum kendime, bu gidişim o kadar duygusal değil çok şükür.