orhan veli kanık

garib akımının kurucularından.

şöyle bir rivayet duydum adam hakkında veli babasının ismiymiş. yani kendi ismi 'orhan kanık' sa adaş ve soydaşız. şair ruhum yine her yerde belli oluyor be.

ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda; dokunabilir misiniz, gözyaşlarıma, ellerinizle? bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, kelimelerinse kifâyetsiz olduğunu bu derde düşmeden önce. bir yer var, biliyorum; her şeyi söylemek mümkün; epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; anlatamıyorum. güzel insanlar geçti bu dünya'dan. vesselâm.

ot derginin nisan sayısında ele alınmıştı yanlış hatırlamıyorsam şair daha ne olsun

Şu şiir ve yorum be bitiriyor be Müşfik Kenter yorumu ile

birader adamla adaş ve soydaşız hadi eyvallah. (bkz: ee amk malı? )

liseden arkadaşımdır.

anlatamiyorum ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda; dokunabilir misiniz, gözyaşlarıma, ellerinizle? bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, kelimelerinse kifayetsiz olduğunu bu derde düşmeden önce. bir yer var, biliyorum; her şeyi söylemek mümkün; epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; anlatamıyorum.

bilmezler yalnız yaşamayanlar , nasıl korku verir sessizlik insana ; i̇nsan nasıl konuşur kendisiyle ; nasıl koşar aynalara , bir cana hasret , bilmezler ...

beni güzel hatırla beni güzel hatırla bunlar son satırlar farzet ki bir rüyaydım, esip geçtim hayatından yada bir yağmur, sel oldum sokağında sonra toprak çekti suyu, kaybolup gittim belki de bir rüyaydım senin için... uyandın ve ben bittim beni güzel hatırla çünkü sevdim seni ben, her şeyini sana sırdaş oldum, dost oldum, koynumda ağladın yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini beni üzdün, kınamadım alışıktım vefasızlığa, el oldun, aldırmadım beni güzel hatırla sayfalarca mektup bıraktım sana şiirler yazdım her gece çoğunu okutmadım sakladım günahını sevabını içimde sessizce gittim senden öncekiler gibi sen de anlamadın beni güzel hatırla sana unutulmaz geceler bıraktım sana en yorgun sabahlar gülüşümü, gözlerimi, sonra sesimi bıraktım en güzel şiirleri okudum gözlerine baka baka söylenmemiş merhabalar sakladım her köşeye vedalar bıraktım duraklarda ne arasan bir sevdanın içinde fazlasıyla bıraktım ardımda beni güzel hatırla dizlerimde uyuduğunu düşün saçını okşadığımı, üşüyen ellerini ısıttığımı mutlu olduğun anları getir gözünün önüne alnından öptüğüm dakikaları birazdan kapını çalan kişi olabileceğimi düşün şaşırtmayı severim biliyorsun bu da sana son sürprizim olsun şimdi seninle yaşanan günleri ateşe veriyorum beni güzel hatırla gidiyorum.

liseden arkadaşımdır

beni güzel hatırla. 
sana unutulmaz geceler bıraktım. sana en yorgun sabahlar, gülüşümü, 
gözlerimi, sonra sesimi bıraktım.

''...susmak istiyorum, susmak bugün. susmak, hiçbir üzüntü duymadan....''

giderayak* handan, hamamdan geçtik, gün ışığındaki hissemize razıydık; saadetinden geçtik, ümidine razıydık; hiçbirini bulamadık; kendimize hüzünler icadettik, avunamadık; yoksa biz... biz bu dünyadan değil miydik?

genelde cumhuriyet sonrası şiirleri necip ve nazım arasında anılır. yani necip fazıl mükkemmel bir şair, onun kadar iyi uyaklar kullanan ve etkileyici yazan adam yok ama o hafiften ağır dili insanı yoruyo bi süre sonra. nazım hikmet dünyaya mâl olmuş çok kaliteli duygusal ve politik şiirler yazabilen evrensel bi şair, ama o da bi süre sonra sıkıyor. ama orhan veli'nin inanılmaz yalın bi dili var. ne necip gibi çılgın uyaklar yaparak içini döküyo, ne de nazım gibi uzun serbest şiirlerle anlatıyo kendini. sadece yazıyo ve bir iki sözcük ile bin sayfalık bi kitabın anlatacaklarını sokak dilinde anlatabiliyor. bence bu onu ulaşılmaz kılıyor.

mesut sanmak için kendimi ne kâğıt isterim, ne kalem; parmaklarımda cigaram, dalar giderim mavisinden içeri karşımda duran resmin giderim, deniz çeker; deniz çeker, dünya tutar. içkiye benzer bir şey mi var, bir şey mi var ki havada deli eder insanı, sarhoş eder? bilirim, yalan, hepsi yalan; taka olduğum, tekne olduğum yalan; suların kaburgalarımdaki serinliği, iskotada uğuldayan rüzgâr, haftalarca dinmeyen motor sesi, yalan. ama gene de, gene de güzel günler geçirebilirim; geçirebilirim bu mavilikte, suda yüzen karpuz kabuğundan farksız, ağacın gökyüzüne vuran aksinden, her sabah erikleri saran buğudan, buğudan, sisten, aşktan, korkudan… ne kâğıt yeter ne kalem, mesut sanmam için kendimi. bunların hepsi…hepsi fasafiso. ne takayım, ne tekneyim. öyle bir yerde olmalıyım, öyle bir yerde olmalıyım ki, ne karpuz kabuğu gibi, ne ışık, ne sis, ne buğu gibi… insan gibi .

lağım çukuruna düştükten birkaç gün sonra ölen şairimiz. komik adamdır ironiyi de bir o kadar sever. serbest olmayı abartmamayı severdi. allah rahmet eylesin. bir de şiirini bırakıyorum "bakakalırım giden geminin ardından atamam kendimi denize dünya güzel serde erkeklik var ağlayamam" bu şiirinin şarkısı da vardır güzeldir hadi hayırlı forumlar

--- spoiler --- i̇stanbul'da boğaziçi'nde bir garip orhan veli'yim veli'nin oğluyum tarifsiz kederler içindeyim urumeli hisarı'na oturmuşum oturmuş da bir türkü tutturmuşum i̇stanbul'un mermer taşları başıma da konuyor martı kuşları gözlerimden boşanır hicran yaşları edalım... senin yüzünden bu halim. i̇stanbul'un orta yeri sinema garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama el konuşurmuş, görüşürmüş bana ne sevdalım... boynuna vebalim i̇stanbul’da, boğaziçi’ndeyim bir garip orhan veli’yim --- spoiler --- orhan veli 104 yaşında..

bekliyorum. öyle bir havada gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın.

cep delik cepken delik satırları 5 kuruşum olmadığında aklıma gelir hep

uludağda karı düşünüyorum karı donları çözülmüş karı masamda buz gibi biram hani ya rakım herkesin elinde ski kayıyor benimki kırık benim adım orhan veli kanık yüreği yanık...

çok sevdiğim şair. hemen kitaplığımdaki kitabından rastgele bir sayfa açtım ve denk gelen şiirini buraya yazmak isterim: "ekmek dilimin ucunda bir eski arkadaş adı, unutulmuş şekilleri taşıyan bulutlar; bir gökyüzü genişliğiyle ruhuma dolar otların içinde sırtüstü yatmanın tadı. avucumda sıcaklığını duyduğum ekmek; üstümde hâtırası kadar güzel sonbahar; o bembeyaz, o tertemiz bulutlara dalar düşünürüm bir çocuk türküsü söyleyerek." bu arada " beni bu güzel havalar mahvetti" sözlük :)

--- spoiler --- "şiirden kovduğu uyağın dönüp dolaşıp sonunda mezar taşına konması ne garip: orhan veli 1914 - 1950" --- spoiler --- - (bkz: sunay akın)

ömer seyfettin'in yeni lisan'ı olmasaydı, acaba tarih sahnesine bu şekilde çıkar mıydı? hiç sanmıyorum.. ayrıca; sait faik'e yaptığı hınzırlıktan dolayı her daim "kandırıkçı şair" olarak anacağımdır. not: (#2333946) :d

bugün bir öğlen yemeği yedikten sonra fenalaşacak, akşamına aramızdan ayrılacak. saygı ve sevgiyle.. orhan veli öldü. ben bu satırları yazarken orhan istanbul morgunun teşrih masası üstünde yatıyor. 36 yaşında öldü orhan. türk şiirini kökünden sarsmış, yüzlerce şairi tesiri altında bırakmış genç yaşta pek az kimseye nasip olan bir şöhret kazanmıştı. orhan, başka bir millette doğsaydı milletlerarası bir şöhrete de ulaşırdı. son zamanlarda işittiğime göre ceketi olmadığı için gömlekle dolaşıyormuş. onun yüzde biri kadar sanatkar olmayanlar, hatta insan olmayanlar bugün genel müdürlüklerde, sefirliklerde sefa sürüyorlar. ve orhan ceketsiz öldü. -çetin altan

"Beni güzel hatırla Bunlar son satırlar Farz et ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından ya da bir yağmur sel oldum sokağında sonra toprak çekti suyu kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için. uyandın ve ben bittim" Türk şiirinin belki de en yetenekli kalemiydi kendisi. Erken gelen ölümler de hep uzun yaşaması istenilen insanlara vurmaz mı zaten?

Kimisi belediyenin açtığı çukura düşüp daha sonra farkında olmadığı bir beyin kanamasından öldüğünü söyler. Kimisi de alkol komasından öldüğünü söyler. Benim için önemli olan ise kendisi öldükten sonra cebinde diş fırçasına sarılı bir kağıt bulunmuştur. Bu kağıtta bir şiir yazar. (bkz: aşkın resmi geçidi) Orhan Veli hayatından gelip geçen tüm kadınlara yazmış bu şiiri. Her dizesi başka bir kadına ait. Bazı yerleri silik muhtemelen ıslanmış. Şiir öyle çok beğenerek okuduğum bir şiir değil ama hikayesini seviyorum. Bir şairin şimdiye kadar sevdiği kadınları şiir olarak yanında taşıması yeterince şairane.

Şiir dünyasına kafa atan adam gibi adam

Canım benim. Ölüm şekline hep üzüldüğüm.

Anlatamıyorum Ağlasam sesimi duyar mısınız, Mısralarımda; Dokunabilir misiniz, Gözyaşlarıma, ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu Bu derde düşmeden önce. Bir yer var, biliyorum; Her şeyi söylemek mümkün; Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; Anlatamıyorum.

Kendisiyle ortak bir yan paylaştığım şair. İkimizi de bu güzel havalar mahvetti

Uyuşamayız, yollarımız ayrı Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi Senin yiyeceğin kalaylı kapta , benim ki aslanın ağzında.

"küçüktüm, küçücüktüm. oltayı attım denize, bir üşüşüverdi balıklar, denizi gördüm. bir uçurtma yaptım, telli duvaklı. kuyruğu ebemkuşağı renginde. bir salıverdim gökyüzüne, gökyüzünü gördüm. büyüdüm, işsiz kaldım, aç kaldım. para kazanmak gerekti, girdim insanların içine, insanları gördüm. ne yârdan geçerim, ne serden. ne denizlerden, ne gökyüzünden ama... bırakmıyor son gördüğüm, bırakmıyor geçim derdi. oymuş diyorum, zavallı şairin görüp göreceği..." macera

En ama en çok sevdiğim şairlerden. İstanbul'u görmek isteme nedenlerimden bir tanesi Orhan Veli. Onun gözünden görmek istiyorum, onun baktığı yerlerden bakmak istiyorum İstanbul'a. "Tahattur" şiirinin yeri bende ayrı; Tahattur Alnımdaki bıçak yarası Senin yüzünden; Tabakam senin yadigârın; “İki elin kanda olsa gel” diyor Telgrafın; Nasıl unuturum seni ben, Vesikalı yârim?

iş sanat bir şiir dinletisi üç gün önce bir şiir dinletisi yayınladı. Şu an onu dinliyorum. Şiirleri metin belgin seslendirirken şarkıları deniz edoğan likos ve zafer erdaş seslendiriyor. Kitabi bilgiler tabi bunlar. Hoş bir şekilde kendini dinletiyor. Tabi iş sanat bu konularda oldukça muhteşem bir iş yapıyor zannımca. Edit linki: ling

"bütün bu tatsız günler içinde yalnız seni arıyorum" nahit fıratlı ile olan aşkına dair bazı detaylar; link not: (bkz: yaprak dergisi)

Unuttuğumu sandığım, vazgeçtiğimi sandığım, sevmediğimi sandığım öyle bir zamanda gel ki Yerçekimine karşı koysun damarlarımda beni yaşatan her zerre. Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın... Orhan Veli Kanık

Beni bu güzel havalar mahvetti, Böyle havada istifa ettim Evkaftaki memuriyetimden. Tütüne böyle havada alıştım, Böyle havada aşık oldum; Eve ekmekle tuz götürmeyi Böyle havalarda unuttum; Şiir yazma hastalığım Hep böyle havalarda nüksetti; Beni bu güzel havalar mahvetti.

gorsel

--- spoiler --- Ne başımda bulut gezdiririm Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet Ne İngiliz kralı kadar mütevazıyım Ne de Celâl Bayar’ın ahır uşağı gibi aristokrat ... Malda mülkte gözüm yoktur. Vallahi yoktur. Oktay Rifat'la Melih Cevdet'tir En yakın arkadaşlarım, Bir de sevgilim vardır pek muteber; İsmini söyleyemem, Edebiyat tarihçisi bulsun. --- spoiler --- link (bkz: ben orhan veli)

--- spoiler --- Handan, hamamdan geçtik, Gün ışığındaki hissemize razıydık; Saadetinden geçtik, Ümidine razıydık; Hiçbirini bulamadık; Kendimize hüzünler icadettik, Avunamadık; Yoksa biz… Biz bu dünyadan değil miydik? --- spoiler ---