mükemmeliyetçilik

karşıyım. iş görsün yeter.

benden istendiğinde karşı olduğum ama bana karşı hal ve tutumlarda karşıdakinden beklediğim en iyisini isteme durumu

obsesif kompulsif bozukluk gibi bu da zararlıdır. ''her şey mükemmel olmalı'' düşüncesiyle kendilerini 'kusursuz' bir iş çıkarmak için yorar mükemmeliyetçi insanlar. fakat bu mümkün değildir. başarısız oldukları takdirde kendilerini yer bitirir mükemmeliyetçiler.

mükemmeliyetçi ailenin tek üşengeç çocuğuysanız hayat gerçekten çok zor olabilir

sadece resimlerimde amaçlarım. hayat için ise ulaşılamaz olarak gördüğüm düşünce

ailemde bir tek bende olmayan bir özellik.aile fertlerim çıldırıyor özelliklede abim çünkü ben istediğimi aldığımda olay bitiyor sınırları zorlayamıyorum ama abimlerde herşeyin en iyisi olma isteği var herşeyin mükkemmel olması imkansız diye düşünüyorum

mükemmeliyetçi olmak intihar etme riskini arttırmaktadır.

hayatımda en çok nefret ettiğim özelliklerimden biri.

mükemmel olmayan hayatta, dünyada mükemmel iş çıkartmak imkansızdır. mükemmele yakın iş mümkün tabi ama onlar bunu beğenmez, daima mükemmeli isterler. not: şu üç günlük dünyada canınızı olmayacak işler için sıkmayın be... koyun götüne gitsin.

hayatımı bok ediyor.

birisi ben mukemmeliyetciyim diyince ayyy götüm diye haykirmak istiyorum

sevgilim olacak kişi konusunda aşırı mükemmeliyetçiyimdir en iyisini ararım ve sırf bu yüzden yalnızım amk sanırım..

bu benim gördüğüm en salak rahatsızlık aq! sıra arkadaşımda vardı. silgiyi masaya rastgele bırakınca bi ton laf ediyodu. pezevengi severdim ama yanında oturmak çile çektirirdi.

siz veya karşınızdaki fark etmez insanı çıldırtır. ----- ev arkadaşım böyle bir insan. her şey, tam zamanında tam da onun istediği gibi olmalı. yarın mangal yapalım muhabbeti var vizeler falan bitti. şimdi hiçbir hazırlığımız yok. 1 saat alışveriş yapacağız, yer bulacağız, ateş yakacağız, harlayacağız vs. bir sürü laf kalabalığı. evde de böyle aq. nazınız geçmiyorsa böyle insanlara kesinlikle geçinemezsiniz.

hiç sevmediğim huylarımdan biri. akla gelebilecek her konuda mükemmeliyetçiyim. ders, ilişki, arkadaşlık vs. hayatımda ciddi zorluklara sebep oluyor ama asla vazgeçemiyorum.

en mükemmeli aramak yanlıştır. çünkü en mükemmel her zaman tanrıya mahsustur. elde edilebilir en mükemmeli aramak gerekir. insanlık bu sayede yüceldi.

olsun yeter bana sonra mükemmelleşir o

Biraz düşününce aslında hepimizin ihtiyacı olan şey tamam başta kendini beğenmişliğin tavan yapmış hali gibi duruyor. Birde şu açıdan bakalım kendisinin zayıf ve güçlü yanlarını iyi bilen ve bunlar üzerinde en azından çaba gösteren her insan aslında mükemmel olma yolundadır Başaramaya biliriz ama çabalarken olabileceğimiz en iyi noktaya ulaşırız bir fikir sadece bu

Çocukluğumdan beri biraz farklı bir kişiliktim. Hani yetiştiğin ortamda seni yetiştiren kişilere benzemek, o çevreyle uyum sağlamak diye bir olay vardır. Yetiştirilme tarzına yatkın olmak gibi fakat bu bende oturmadı. Bunu içten içe hep hissettim aslında ancak hep ailemin en çok da babamın takdiri için didinip durdum hayatımın uzun bir döneminde. Babam mükemmelliyetçi biri, aslında uzun bir süre sadece benim en iyisi olmam için çaba sarf ettiğini düşünerek yaptım herşeyi ancak yaptığım herşey de bir kusur bulması, eleştirmesi, herkes tebrik ederken benim için benimle ve başarılarımla övünürken onun hep bir eksi yön bulması beni psikolojik olarak biraz yıpratmasına sebep oldu. Bunun için ona hiç kızmadım çünkü mükemmelliyetçilik babamla bir bütündü, yıllar geçtikçe anladım. Onun mükemmelliyetçiliği beni yorunca da kendim olma isteğime engel olamamaya başladım zaten. Onun istekleri doğrultusunda, takdir edebilsin diye yaptığım herşeyin tam tersi bir fıtrata sahip olduğumu keşfedince de işler biraz sarpa sardı ama olsun ben kendimi bulma yolculuğuma kafam daha dinç çıktım. Mesleğimi, düşünce tarzımı, yaptıklarımı hala çok eleştirir, ona kalsa nasıl olması gerektiğini anlatır durur ama benim direttiğimi, yaptıklarımın arkasında durduğumu gördükçe biraz vazgeçer gibi oluyor fakat yedisinde neyse yetmişinde de o kalacak. Olsun..

Dokuz kişilik tipinden biri. Biraz da hastalık gibi gibi sanki.

akademik erteleme ile ilişkilendirilmiştir.

bende var bu. mesela az evvel bir artı aldım, karmamım ağzına sıçıldı. birkaç eksi atsanıza bana, yine çokzel olsun hr şy...

hayattan tat alamama sebeplerinin en başlarında bu kavram var bence.

bazı konularda güzel sonuçlar almanızı sağlasa da çoğunlukla insanı kanser eden bir özellik, olmasa daha iyi olur bence.

mükemmelliyetçilik, mükemmel olanın ulaşılabilir olduğu varsayımına dayanan ve mükemmel olana ulaşılması gerektiği inancından beslenen bir duygu, düşünce ve davranış bütününe verilen addır. bu eğilime sahip kişi yaptığı hiçbir şeyin yeterince iyi olduğunu düşünmez. tüm enerjisini gerçekçi olmayan bir hedefin, yani mükemmel olmanın, peşinde koşarak harcar. bu ulaşılması imkânsız hedef kişi üzerinde yoğun bir baskı yaratır ve verimliliğini düşürür. içsel kaynaklarını doğru şekilde kullanamayan kişi, bunun sonucunda da, kaçınılmaz olarak başarısızlıkla karşı karşıya kalır. mükemmelliyetçiliği, elinden gelenin en iyisini yapmaya çabalamayla karıştırmamak gerekir. mükemmelliyetçilik, ulaşılamaz hedeflere doğru inatla koşmaya benzer. kişiyi hırpalar, zorlar ve yetersizlik algısını perçinler. kaynak

Yıpratıyor insanı. Küçüklüğümden beri böyleyim okuldan eve geldiğimde yazdıklarımı yırtıp bir daha yazıyordum, ödevlerime kimsenin yardım etmesini istemiyordum başkasının eli değince olmamış gibi geliyordu. Halen daha öyle yaptığım işi elli bin kere kontrol ederim, asla yardım istemem, eğer içime sinmemişse defalarca kez en başından alabilirim. Bu kadarı hem zaman kaybına sebep oluyor hem de psikolojik olarak yoruyor.

kıpçak bey versiyonu mükemmilliyetçiliktir. yani mükemmel seviyede milliyetçi olmak. mükemmel; yani olması gerektiği şekilde, olması gerektiği derecede.

öyle korkunç ve yutan bir kavram ki… kendimi bildim bileli bu illetten kurtulmaya çalışıyorum. tanım mı vermeliyim önce, peki: hayatı yaşanmaz kılabilen, imkânsızı hedefleme hâli. -bir sürü şey yazacaktım aslında ama tanım her şeyi açıklıyo gibi oldu :d format gerçek bir sebepten ötürü varmış.. saygı duydum- şöyle ki hepimiz insanız. dümdüz, basit, aciz kullarız. hâl böyleyken, şu dünyada mükemmeli aramanın/mükemmel olmaya çalışmanın nasıl bir mantığı olabilir? olmayacak. yaptığın her ne ise mükemmel olmayacak. ufacık bir hatası, kusuru her zaman olacak -ki belki bu onu özel, güzel yapacak? bir sapma her zaman kötü bir şey olmak zorunda değildir?- sen de mükemmel olamayacaksın. hata yapma fırsatını kendine tanımazsan bu hayatı gerçek anlamda yaşayamazsın ki? -uf monoloğa döndü, kusura bakmayın.. milletin içinde içe döndük yine. eve gidince konuşacağım onunla bi’ merak etmeyin. böyle de yapılmaz ki canım- nelerden uzak kaldın sırf başarısızlık korkudan düşün bakalım bir. belki de başarılı olacağın bissürü şey kaçırdın? belki hiç beceremeyecektin, olsun, sana illâki bir şey katacaktı. (çıkar şu pragmatizm gözlüklerini) katmayabilirdi de, denemiş olacaktın. tanrının seninle kast etmediği bir şeyi daha öğrenmiş olacaktın. her şeyi bir kenara bırak, ne kendini ne diğer insanları sevemiyorsun sırf bu garip takıntın yüzünden. halbuki aşk, başka ne ki hayatın mazereti? böyle yaşamaya devam etmek istiyor musun gerçekten? bir dur demeyecek misin buna? yarının garantisi yok. ve bir kerecik sevmek çok değil. hep birlikte: “mükemmel değilim, olmayacağım!” yarın güne bir hatayla başlayacağım. yetersiz protein alacağım, belki hocaya yersiz bir soru sorarım? (normalde “salak sanmasınlar” “ay bu soru da sorulur mu ki” şeklinde self-sabotage’vari yaklaşımlarla kendimi sustururum huyum kurusun) sizi de hata yapmaya davet ediyorum ya da en azından mükemmel olmak için çabalamamaya. bir kere de eksik olsun, düpdüzenli olmayıversin. canımız sağ olsun ya, bizden kıymetli değil. (her hatanızda bunu 7-8 kez tekrar edebilirsiniz, çok rahatlatıyo) bitiremiyorum ben, sonlarla ilgili problemim var.. bitti.

(bkz: gibi dizisindeki yılmaz) halbuki insan yekpare bir bütün olamıyor ki. kalkıp bir balkon kapısını örtemiyorsun mesela.