mezuniyet

yaklasik 1 hafta sonra basima gelecek olan hadise. universite bitiyor ve sorumluluk. korkmuyo değilim.

sevda'nın son vuruşu

beş yıl boyunca mezun olmak için bekledim param yoktu diye mezuniyete katılamamıştım içime oturmuştu.. hazmetmesi zor olmuştu. sınıf arkadaşlarımın fotolarına bakıp bakıp içlenmiştim..

katılmamayı bile düşündüm

benim başıma gelmedi daha. ortaokulda böyle bi şeyden haberim yoktu, lisede de çok ısrar edilse de canım istemediğinden gitmemiştim. üniversiteden mezun olabilirsek bakalım belki giderim. lisedekini hayatınızın en önemli şeyiymiş gibi de düşünmeyin bu arada. hiçbir özelliği yok bomboş bir gün oluyor, pişman değilim o yüzden. neyse başa yeni ve daha büyük bi bela açmanın kutlandığı ilginç bir olay.

kızların görümce topuzlu olmasını ve abartılı abiyelerle ankarnın baglarında oynamasını kaldıramıyorum

okulu bitirmektir. bu gün mezun oldum mutluyum 😊😊

03 haziran 2016 tarihinde mezun olup okulu bitirdim

ne var yani zamanında mezun olamadıysak, hayallerimizi satmadık ya.

önceden ilkokul-lise-üniversite de olurdu. şimdi anasınıfından başlıyor her sene mezuniyet :))

balosuna katılmadığım organizasyon. dört yıl boyunca saçmalıklarına zor tahammül ettiğim bir grup insanla sevimsiz gülümsemelerle dolu resimler çektirmek istemedim. çocuğunun sünnet düğünü varmış gibi giyineninden tutun, victoria secret mankeni gibi giyinenine kadar her çeşit hanım efendiyi orada bulabilirsiniz. gecenin ilk anından başlayarak yer bildirimli resimler internete düşer ( sanırım "bakın ben nerelere gidiyorum, görün" diyen bir zihniyetin eseri bu durum ) . baloya gitmedim ama atılan snapleri bir tur izlemem bana yetmişti açıkçası. o saçma sapan yerde rahatsız rahatsız oturmaktansa yakın arkadaşlarımla esnaf lokantasında çorba içmeyi tercih ederim ( yapmışlığım var ) . son olarak gidecek hanımefendilere sesleniyorum lütfen krepeleri abartmayın ve yüzünüzü un kurabiyesine çevirmeyin.

sizinle okul bitince görüşmeyeceğim zaten bir de saçma sapan bir baloyu kaldıramam deyip gitmemiştim. pişman değilim.

okulumuz sağolsun son mezunlarına mezuniyet yapmayı reddetti mezun oluyoruz ama ne balomuz var ne kep atma törenimiz hayır zaten boktan bir okul niye daha nefret ettiriyorsunuz lan

sırf abime fotoğraflar gönderip birazcık sevinmesini sağlamak için ve denixiz ile güzel bir anımız olması için birkaç saat katlanacağım şey. 11. sınıfta okul değiştirmek zorunda kaldığımdan o okuldan ayrı nefret ediyorum. öğrenci ve öğretmenlerden ayrı. normal bir öğrencinin okulundan nefret etmesi değil yahu bu. eski okulumu niye bıraktım ben diye kendi kendimi yiyorum bazen. neyse umarım güzel geçer.

dönem ortasındaki bölüm yemeğine,bu pazartesi ki baloya,dün okulun yaptığı mezuniyete ve bugün ki sadece bizim bölümün yaptığı mezuniyete de katılamadım.gayette kafam rahat ve mutluyum.sanki mezuniyete katılmayınca mezun olmuyorsun.milletin gösteriş ve hava atmak için kıyafetler giyip her türlü sosyal medya aracına fotoğraflar attığı ortamlar bana hiçbir zaman samimi gelmedi.

nalet müdürümüz yüzünden kep bile atamıyoruz oysaki okul bittiği için çok mutluyum

mezun olarak katılabilsem güzel tören aslında

ben ne zaman mezun olcam seda abla yaa .s.s

allahtan bir mezun oldunuz gözlerimiz kanıyo artık her yerde resim,bıktık

lisede kep attırmamışlardı üzülmüştüm. "neyse ya üniversiteye artık." diye kendimi teselli ediyordum. gerçekten teselli ediyormuşum çünkü bit mi yor.

bugün itibariyle mezunum :) telefonum mezuniyet fotograf/videolarından kafayı yedi mavi ekran veriyor şu an. yarın nur topu gibi bir tane alttan sınavım var ama notları inemiyor.. "mezunum da mezunum" deyip sağı solu mezuniyet fotoğraflarına boğmuyorum merak etmeyin. hatta hiçbir yere hiçbir şey atmadım. ama buraya birazcık yazıcam :d aşırı eğlenceli, yorucu, heyecanlı ve ağlak bir gündü. evet evet ağlarken bile çekmiş vicdansız arkadaşlarım sonra gülmeye malzeme olsun diye. kızarmış burnum ve akmış makyajımla her kareyi mahvetmişim. her biri birbirinden çirkin ve komik :/ ama garip bir duygu. değişik bir son değişik bir başlangıç. yolda hiç tanımadığım insanlar tebrik ettiler elimde cübbeyi görünce. sıranın bize gelmesini beklerken 4 yıl boyunca hiç kaynaşmadığımız kadar kaynaştık sınıfla. meğer baya eğlenceli tipler varmış sınıfta :) kimisinin de ailesi uzak olduğu için gelemedi. bizimkiler sağolsun baya doluşup gelmişler. burdakiler de yalnız bırakmadı. i̇nsan böyle günde arıyormuş eşini dostunu. "i̇ki saatlik bir tören yaa gelmese de olur" diyenler oluyor. hiç de öyle olmuyor. o sahneye çıkınca el sallayacak birini arıyorsun. tören bitince yanına gidip fotoğraf çekinebileceğin, bunun gururunu yaşayabileceğin birileri olsun istiyorsun. çünkü en nihayetinde herkes ailesine koşuyor. bu saatten sonra ne kapılar açılır ya da bi kapı açılır mı bilmiyorum. bakalım boşluktayız şimdilik. i̇şsiz ve güçsüz. öğrenci bile değiliz :/ (#2236212) ve düşmedim. hopladım zıpladım hatta dans ettik sahnede :) ama sızım sızım sızlıyor her yanım. her hücrem ayrı ağrıyor. düşük çapta bir düğün telaşı atlatmış gibi hissediyorum kendimi. sadece ben değil arkadaşlar da telef oldu bu arada tabi. peşimde fotoğraf çekmekten eşya taşımaktan ailemi ağırlamaktan. ne diyeyim, benimle birlikte koşturanlar, yanımdakiler ve en önemlisi ailem için şükürler olsun. şimdi de gidip nickaltıma taze mezun yazayım bari. olmadı böyle kuru kuru ajshsj

lise mezuniyetim olmadı bu sene. ne orta sonda ne lise sonda kep atabildim. allahım inşallah üniversiteye saklıyordundur. neyse liseden herkes mezun oluyor önemli olan üniversite diye kendimi avutuyorum.

lisede mezuniyet partisine katılmadım üniversiteden mezun olamayacağım için de muhtemelen hayatımda hicbir zaman kutlamasını yapamayacak olduğum şeydir.

Çocuklarımı mezun ettim 3 yıldır onlarlayım, onlara büyüyüp daha da olgunlaştım, iyi bir öğretmen olabilmeyi onlar sayesinde öğrendim. Duruşundan, bakışından, tavrından, sesinden hallerini anladığım çocuklarım şimdi mezun oldu, kimi üniversiteye gidecek kimisi kendi işinin başına, kimisi hayat mücadelesine devam edecek. Bende bıraktıkları izleri benle kalmaya devam edecek. Yolunuz bahtınız açık olsun, önce iyi bir insan olun gerisini bir şekilde çözeriz.

garip bir his. bugün ilk kez lisede kapısından beraber girdiğimiz üniversitede, sevgilimin mezuniyetine katıldım. beraber çalışmıştık tüm sene lise son sınıftayken. ben kazanamadım o kazandı. o üniversitede neler yapacaktık oysa ki. hiçbirini yapamadık. dersten derse koşamadık, beraber aynı derslere çalışamadık çimenlerde uzanıp hayaller kuramadık. ben onun ders notlarını anlayamadım. defalarca bakmama rağmen hiçbir şey ifade etmediler bana. beraber yemek yiyemedik kepimizi atamadık. lise sıralarında kurduğumuz hayalleri bugün o tamamladı bensiz hem de derece ile. kendimi hem delicesine mutlu hem de delicesine üzgün hissettim. bir anlık bir sınav belki ama herkesin hayatını nasıl da değiştiriyor. onunla birlikte kazansaydım şu an mezun olacaktım ben de. daha da önemlisi mezun olmayanları mezuniyete almadılar. ben çok uzaklarda kaldım o kepini attı. hatta ekrandan mezuniyeti görmemize bile izin vermediler. başka birileri alkışladı onu. ben alkışlayamadım. içimde tarifsiz bir gurur, hüzün, sevinç, kırgınlık, hüsran var. daha nice başarılar tatsın inşallah ömründe. ama içten içe "benimle" diye de dua ediyorum. öteki türlüsü çok zor oluyor çünkü.

günlerdir elbise bakıyorum ve o kadar zor beğenen biriyim ki hele de elbise giymeyen biri olarak. bir kaç elbise beğendim, hiçbirinin bedeni kalmamış ve mezuniyete 1 hafta kaldı.. sinir krizi geçirmeme ramak kaldı gorsel

istatistiklerle konuşmaya devam edelim. t: her 10 kadından 9'unun yanlış stil ya da yoğunlukta makyaj yaptığı merasim. ben kaç yıllık arkadaşlarımı, hocalarımı tanımakta zorlanmıştım. az sürün şu şeyleri az. makyajsız daha güzelsiniz, abartmayın. zaten bazılarınız bir noktada ağlamaya başlıyor, güzel olmasını istediğiniz yüzünüz bol makyajlı ağlak bir şeye dönüşüyor. hiç gerek yok. kasmayın.

ilk üniversitem pandemiye kurban gitti şu an okuduğum üniversitede de uzaktan eğitim öğrencisiyim diye katılamazsınız denildi, sadece cübbe giymek istemiştim bilseydim ilahiyat falan okurdum

Üniversite mezuniyeti pandemiden dolayı yapılamayanların gözleri yaşlı

evet ben de terziyle uğraşıyorum çünkü 32 bedenim. çünkü hiçbir şey olmuyor fjdhsıxbsoxbxj (bkz: ben aslında yoğum)

nasıl bir nasipsizmişsem benim hiç mezuniyetim olamadı. 5. sınıfa veda partisi düzenlemiştik. böyle şeyleri iyi kıvırırım diye program hazırlama işi bana verilmişti. aynı gün amcam vefat edince her şeyini ince ince planladığım eğlenceye gidememiştim. 8. sınıf mezuniyetimiz için yat kiralamıştık, son anda hava şartları yüzünden turumuz iptal edildi. kıytırık bir okul programı yaptılar, ondan da erken çıkmak zorunda kaldım. lise mezuniyetimiz için bir sürü mekânla görüştük, ya aşırı kazıktı ya da çoktan dolmuştu hepsi. mezuniyet yapamadık, sadece fotoğraf çekimi ayarlayabildik, o da çok çirkin oldu. ilk mezuniyetim olacağı için heyecanla üniversite mezuniyetimi bekliyordum. bu kez de salgın çıktı, evlere kapandık ahsşdjshshd. ülkede yeni bir salgındır, efendime söyleyeyim, afettir, savaştır bir hareketlenme olursa paniklemeyin, kesin ben yüksek lisanstan mezun oluyorumdur.

Mezuniyet için yapılan dış çekim kadar saçma bir olay hatırlamıyorum. Katılmayacaktım, hocamın ısrarı üzerine katılmıştım. Sivasın dağını bayırını geziyoruz, saçma sapan pozlar veriyoruz aman Allah’ım. Sor “bir tane düzgün çekilen fotoğrafın var mı?” diye, “yok” ama zaman haricinde de kaybettiğim bir şey de yok. Tüm sınıf parasını kaybetti,sonra kavga ettiler vs vs ben ve ev arkadaşım ödemeyi fotoğrafları alırken yapacaktık, ödeme yapmadık, gezdiğimizle kaldık :)

Sosyal medyada insanlar ya mezun oluyor ya da balayında , çok acayip

bir biz olamadık mübarek okul peynir gibi sündü resmen

gorsel gorsel mezuniyet elbisemi seçtim sıra ayakkabı, şal ve nasıl bir makyaj yapsam acaba da :) bir elbise bulmak bu kadar zor olmamalı.. neyse okul için son mutlu ve hevesle yaptığım şey bu o yüzden bu kadar dile getiriyorum. mezun olsak ne olacak işimiz olamadıktan sonra, bunun kaygısını bol bol yaşamadan hevesle yapim de :)

gorsel aynen kanka mezuniyet cart curt kesin geçerim diye düşündüğüm dersten kalmışım sınıfın %76 sını bırakmış tüm hevesim kaçtı şu an her şeye dersine deli gibi çalışmıştım bi de

3 yıl önceki lise mezuniyetimin fotoğrafları ile karşılaştım geçen gün, hatıralar bazen can sikabiliyor ya gerçekten berbat bir akşammış

Dört yıl önce şu anı anlatsalardı inanmazdım. Allah'a şükür bugün mezun olduk. Dönüp dört yılıma bakıyorum, pandemi, online dersler, online sınavlar, stajlar derken bitti be. Vallahi bitti. Arkadaşlarımla vedalaştım. Yarın memleketime gidiyorum. Bir daha ya nasip geri dönmek, ya nasip bu şehirde dolaşmak, ya nasip arkadaşlarımla yüz yüze sohbet etmek. Küçük bir boşluk hissi var içimde. Muhtemelen yarın ailemi görünce bu his de geçecek. Ama mezun olmak, başararak olmak bir harikaymış gerçekten.

Üniversite mezuniyeti öncesi arkadaş grubumuz dağılmıştı. 2 arkadaşım vardı sadece o dönem ve onlar da çalıştığı için gelememişti. Sırf annemler geldi diye o kalabalığın içinde tek başıma o yürüyüşe katılmıştım. Çok dokunmuştu o zaman ama iyi ki tek başımaymışım. O yılanlarla olmaktansa tek olmak çok daha iyi