lise

hayatımın en güzel yıllarını bu dönemde geçirdim. keşke bitmeseydi.

şu hayatta sanirim en çok lise yıllarını ozlicem

çok eğlendiğim, çok güldüğüm ve en çok kendim olabildiğim yıllar. lakin başımızdaki müdür müsveddesi yüzünden pek de özlemeyeceğim okul. arkadaş ortamım çok güzeldi ama her yıl gruplarımızda ayrılıklar, küslükler oldu. bu yüzden nereyi, kimi özleyeceğimi şaşırıyorum. arkadaşlarımı çok seviyorum keşke onlar da birbirini sevse.

bir zamanlar çok özlerdim. şimdiyse çok boş geliyor, hayat garip

lisede bizim sınıftan bir arkadaş vardı, adı enis. bir gün okula tek yumurta ikizini de getirmiş, bütün sınıf bunların peşinde dolanıyoruz mal gibi nakdhakdkfka gırgır şamata derken özlem hoca geçiyordu; "hocam " dedik, "baksanıza enis'in ikizi gelmiş." kadının tepkisi şu; ohaaa aynisii. branşının biyoloji olması dışında sorun yok :d

bi bitemedi :(

Hayatımın en güzel dönemidir kendisi. Hocalarıyla, sınıf arkadaşlarıyla kendisini çok fazla özleten, bir sürü komik ve anlamlı anımın geçtiği o güzel dönem çok özleniyorsun

Her aklıma geldiğinde içimde geri dönme isteği dolup taşarken yüzümde buruk bir gülümseme oluşturur. Gönül rahatlığıyla hiç şüphe etmeden hayatımın en güzel dönemiydi diyebilirim. Tek derdimiz okul çıkışı oturmalarına para yetiştirmek ve yediğimiz dost kazıklarının derdini tasasını yaşamaktı. Gönül bağının en güçlü olduğu dostlukların temellerinin atıldığı dönem kesinlikle lisedir bence.

Hayatımın en güzel dönemleriydi. Keşkelerim çoktur bu konuda. Keşke liseye dönebilsem

Benim için çok eğlenceli geçmişti. Yeri geldi oturup bol bol kitap okudum, yeri geldi mor saçlarımı sarkıta sarkıta sırada uyudum. Çok tatlı bir hocamız vardı. Sabah ilk derse girince kim kahvaltı etmedi diye sorar, kahvaltı yapmayanları kantine yollardı. Derdi ki “Siz sanatçı insanlarsınız. Sanat yapmak için kendinizi rahat hissetmeniz lazım. Yemeğinizi yiyin, kahvenizi alın gelin.” Geri döndüğümüzde de kulaklıkları takıp çizim yapmamıza izin verirdi. Linkin Park eşliğinde az resim çizmedik. Bir de bir grup arkadaşım vardı. Dört kişiydik. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Birlikte zamanında çok eğlendik. Ama çocukluktan mıdır biz mi beceremedik bilemem içine sıçtık her şeyin. Daha sonra özür diledi bir tanesi. Geri kalan ikisi de nedendir bilinmez olayların üzerinden 6 yıl geçmesine rağmen bi 6-7 ay önce olsa gerek instagram’dan beni takip etmişti. Geri dönmedim. Sonra onlar da takipten çıktılar. Bilmiyorum, aralarından sözlüğü takip eden var mıdır ama gören olursa ve umursuyorsa bilsinler ki ben affettim. Ama yine de geri dönmem. Çok garip bir şey. Affettiğin halde eskisi gibi hissedememek. Her neyse. Lise yıllarım güzeldi. Ama üniversiteyi daha çok sevdim. Her yaşın tadı farklı.

okurken bezdiren, mezun olunca özleten leş gibi bir kurum. ben liseyi yurtlu okumuştum. yurtta arkadaşlarım ailem gibiydiler, onlarla hep iç içeydik. aslında liseyi okurken arkadaşlarımla geçirdiğim vakit bana çok sıradan gelirdi, yeni insanlar tanıdıkça anlıyorum lisedeki dostlukların ve lisede geçirdiğim zamanların kıymetini. yurt bahçesinde semaver yakıp çekirdek çitlediğimiz yaz akşamlarını, çarşı izni olmadığı günlerde yurdun arkasındaki duvara tırmanıp ara sokaklardan çarşıya kaçmayı, yemekhanede yaptığımız sohbetleri, arkadaşlarımla girdiğimiz iddiaları ve daha bir sürü şeyi çok özledim sözlük.

keşke geri dönebilsem, keşke. bir şey değiştirmek için falan da değil, her şeyi aynı şekilde tekrar yaşamak için bile dönerim. hayatımın en güzel yıllarıydı; en çok sevdiğim, en çok sevildiğim, en çok öğrendiğim, en çok güldüğüm, en çok ağladığım... beni tanıyanlar bilir, anı biriktirmek için yaşıyorum ben. ve bu anılara müzikler de dahil, listelerim var benim. örneğin lise 1, lise 1 de en yakın arkadaşımla en çok dinlediğimiz ve sevdiğimiz şarkılar. ama bu listelere öyle nokta atışı şarkılar koydum ki, dinleyince o zamana geri dönüyorum. her anın fotoğrafını çekmişim, insanlar bana bunu niye çekiyorsun diyordu. kantinde oturup soda içmeyi, sınıfta kuru yemiş yemeyi... neden çekeyim di mi, gayet normal şeyler hepsi. şimdi bakıyorum ve diyorum ki, iyi ki çekmişim. bir zamanlar saçma sapan olan fotoğraflar şimdi bakınca ulan ne eğleniyorduk be denilen fotoğraflar oldu. ilk bakışta aklıma bunlar geliyor. lisenin ilk yılı ne kadar saçmalık varsa yaptık, fake hesap açtıp tüm okulla dalga geçmekten koridorda el kremi dağıtmaya kadar. bi çocuk vardı halil, spor salonunda basket potasına tırmanırdı. camdan cama, başka sınıfa geçerdi. kendini örümcek adam sanıyordu. melih diye bi çocuk vardı, tesbih sallayıp laf atıyordu bize. bi kere derste en arkada çoraplarını göstermişti, kimyacı da bize kızmıştı. adam çorabını gösteriyor aq bize ne kızıyorsun. talha vardı, ilk kalp ağrım. bu bi kere müzik dinliyordu boş derste, yanına gittim en arkaya. ne dinliyorsun dedim, hoşlandığım çocuğun müzik zevkini öğreneceğim sözde. samanyolu acıklı müzik dinliyorum dedi, ney dedim. tuttu kulaklığı taktı, şok oldum aq. bi de onu dinleyip matematik çözüyordu. en son hapse girdi kendisi bu arada hajahahahajah. fizikçi havva vardı, biz bunu delirtmiştik. en arkada elimize krem sürüp kim daha sesli nah yapacak yarışı yapıyorduk. kadın ders anlatıyor arkadan bi ses "şaak!" ardından kahkaha. kadın dönüyor kalem alıyoruz elimize. bi kere de en önde otururken sıranın vidasını söktüm, tek tek çıkardım masanın her şeyini. kadın bana bir bağırdı aq size anlatamam. sonra tak şunları dedi, takamadım. sınıfın delikanlıları yardım etmişti. tuvalette sigara içerlerdi, ben de nöbetçi hocaya şikayet ederdim. çiş yapamazdık sigara içecekler diye. sonra biz olduk tuvalette sigara içenler. bakın sahilden konsere, konserden iftar sonrasına, iftar sonrasından kar yağdığı zamana kadar çok keyifli sigaralar içtim ama hiçbirinden şu zevki alamadım. bi gün biri gelirdi yanıma, çıkışta tantuniciye gidiyoruz geliyor musun? çoğunlukla evet derdim ama bazen de param yok gelemem cevabı alırlardı benden. bu cevaba da geliyorsun yani derlerdi, kaç kişiyiz biri ayranı alır biri tantuni biri de tatlını alır. tantuniciye giderdik 7 8 kişi, tek kız en yakın arkadaşım ben olurduk bu arada. diğer kızlar ay hyr yha derdi bunlara. küçücük yerde otururduk, adam herkese tek tek verirdi. bakalım bu sefer en son kim alacak diye beklerdik, beklerken de acı biberler olurdu masada. en çok kim yiyebilcek diye yarış yapardık, bi kere selçuk kriz geçirecekti acıdan hakshakahaka. çocuğun suratı kıpkırmızı, diyo ki acı değil ya bu. okulda toplantı olunca ya da başka bir durum, bizi erken bırakırlardı. hoop 4 kişi okeye, iki kişi okey masasını öderdi, 2 kişi de içecekleri. kantinde bazı öküzler çöplerini masanın üstünde bırakırlardı, lan tam masanın yanında çöp var atsana. biz de sinirlenip, toplardık bazen. kantinciler bunu görmüş birkaç kere, bize çikolata verirlerdi istemezdik. bizim hamburgerlere bol turşu koy onun yerine talat abi derdik hakshaoahak. birkaç kere kantin çok yoğunken, kantinde çalışmıştık. sonra müdür görüp kızmıştı. servisle gidip gelirdik, serviste bi çocuk vardı gökay bebesi. bu ülkücüydü, ülkücü marşı falan açardı, bunun yüzünden bozkurtça baktın bana yaktın beni asena diye bir şey biliyorum ezbere. sabahın saat yedisinde kafa sikiyor yine bu, oturmuş en öne. gökay dedim kapat şunu sabah sabah, herkesin siyasi görüşü farklı bunu dinlemek zorunda değiliz. sonra herkes bi an alkışladı, ulan götler madem rahatsız oluyorsunuz niye susuyorsunuz? tartışma çıkıyor diye servisçimiz yasaklamıştı siyasi şeyler açmayı. serviste küfür etmek yasaktı, küfür eden herkese çikolata almak zorundaydı. az çikolata almadım, millete. acısıyla tatlısıyla her şeyini çok özledim, çok güzel insanlar tanıdım. hepsi hayatımda birer güzel anı olarak kaldı, bazıları hep yanımda olacak. o okula ilk adımı attım bu ne ya dedim, nereye düştüm ben. hayatımın en eğlenceli yıllarının baş rolüne düşmüşüm meğerse, yeni yeni anlıyorum. birkaç tane de liseyi hatırlatan şarkı bırakayım; ankara hüzün kovan kuşu du hast

tam baş belası gıcık bir kızdım. gıcık olduysam birine duvara yaslanır gözümü hiç ayırmadan gıcık bir şeklide ona bakardım, kimse de bir şey yapamazdı. ulan bir ellilik kızsın neyine güveniyordun diye soruyorum. ama o zamanlar kimsenin düşman olmak istemeyeceği biriydim. ergenlik işte şimdiki aklım olsa uslu uslu okulumu okur dersimi çalışır evime gidip gelirdim.

1,5 sene eksik okuduğum yer

2 yıl İstanbul'da 1 yıl Ankara'da 1 yıl da açık lise ile geçti Ama en güzeli İstanbul'da okumaktı. Manyak bir arkadaş ortamın olunca çok güzel geçer.

hiç özlemediğim ortam arkadaş çevrem iyiydi evet çok eğlenceliydi falan ama müdürler desen yardımcıları desen o kadar kasıntı olunca sevilmiyor. yok kıyafet kontrolü yok telefon kontrolü yok çanta , takı vs neyi bu kadar kasıyosun? eğitimimi ver sonrasına karışma

Bazıları için hayatının en güzel dönemi, benim gibi hayata erken atılanlar için bir diploma dışında pek bir anlamsız.