kaybetmekten korkmak

korkunun ecele faydası yok. eninde sonunda kaybedeceksiniz.

korktuğum kadar kaybettim ve kaybettikce daha çok korktum çıkamıyorum işin içinden sanırım kendimi de bu hengamede kaybettim

hiçbir şeyden korkmayın ki korktuğunuz başınıza gelmesin. cesur olun ve korkunuzun üstüne gidin çünkü korkunun ecele faydası yok!

söyle bana küçük adam herkes gider mi???

kontrol etmek sizin için bir bağımlılıksa, "çok sıkıyorsun" cümlelerini duymanıza yol açan, pasif bir kişiliğe sahipseniz arada bir öpüşmenize izin verilen adı konulmamış bir kölelik yaşatan.

kaybetmekten korkmam ama kaybettiğimde de acıtır. pişman da eder. herhangi bir durumda, herhangi birini, herhangi bir şekilde.

insanın engel olmaya gücünün yetmediği tek duygu diyebilirim. bir insan kendini sevmemeye, sinirlenmemeye veya ağlamamaya programlayabilir lakin kaybetme korkusuna asla engel olamaz. kaybetme korkusu kazanmayla ya da sahip olmayla birlikte gelir. bu dünyada ne kadar bir şeylere sahip olmadığımızı düşünsekte öyle değil arkadaşlar en azından hepimizin bir hayali, umudu yahut ümidi var. ne kadar beş parasız, yalnız, beyhude olduğumuzu düşünsekte aslında görünmez bir servetimiz var. umarım hiçbir zaman hayallerinizi, umutlarınızı kaybetmezseniz şayet böyle bir talihsizliğe kurban giderseniz size yaşatacak pekte bir şey kalmamış demektir.

kaybetmekten korkmak için evvelce bir şeylere sahip olmak gerekir

bir insanı kaybetmekten deli gibi korkmaya başladığın an hatalar yapmaya başlıyorsun. peki bu sizi suçlu mu yapar yoksa size böyle hissettiren de sizin kadar suçlu sayılmaz mı? bu tartışılır bence.

Başaramıyorum bunu, hayatımı koca bir boşvermişlik ele geçirmiş durumda.

Son zamanlarda hayatımı kaplayan, beni mantığımdan sıyırıp alan, ağlama nöbetleri ve anksiyete yaşatan duygu. Yerimin alınmasından çok korkuyorum. Önceliği olduğum insanların umrunda olmamaktan, unutulmaktan çok korkuyorum. Kulağa bencillik gibi gelebilir, farkındayım. Seviyorum, sevilmek istiyorum. Belki bunu bencilce yapıyorum ama istediğimin özeti bu aslında. Nolur gitmeyin sevdiklerim, sizsiz yapabilirim ama zor olur benim için..

Ailede bana delioğlan derler. Dediğimi yaparım. Deniz kenarında bir uçurum göreyim mesela, atlarım. Gecenin bir körü ormana yürüyüşe giderim. Bisikletime atlar şehirlerarası yol falan yaparım. Zerre korkum yoktur. İnanıyorsam, yapamayacağım şey yoktur. Lakin bu duygu... En yumuşak karnım sevdiklerim. Yeter ki onlara bir şey olmasın. Acılarını görmeyeyim. Öyle üzülüyorum, öyle acıyor ki içim... Ne kadar tarif etsem az. Bir sokak kedisi ölse hatta biri küsse bana, oturuyor o rahatsız his yüreğime, kalkmıyor da... Tek korkum kaybetmek.

çok kötü bir şey olabilir. sırf bu yüzden normalde yapmayacağınız şeyleri yapıp birçok şeyi görmezden gelebilirsiniz. sonrasında büyük pişmanlıklar uyandırır..

Kaybetmeye alışmış insanın en temel korkusudur. 1 sene önce babamı, 3 ay önce annemi kaybettim ve her an bir şey olacakmış gibi panik içinde yaşamak zorunda bırakılmam en büyük sebep. Büyük acılar yaşayanlar insanlar en ufak bir şeyde umursamaz görünselerde içten içe kaybetme korkusuyla baş başa kalıyor. Bazen tarifi zor bir duygu, kimine basit kimine çok zor..

kaybetmekten korktuğumuz insanların kaybetmeyi göze aldığı kişileriz

Sonunda ya kaybeder ya da kaybedilirsiniz.

En büyük kaybetme nedeni-imiș. Anladım.

Annem elimi tutunca "Elin incecik ve yumuşak, dokunmaya korkuyor insan, inciteceğim diye." der. Ellerim biraz kurusa strese giriyorum o yüzden. Annemin bende sevdiği en ufak şeyleri dahi kaybetmekten korkuyorum.

neyden korkarsam başıma geliyor o yüzden bıraktım bunu. gerçi kaybetmekten korkmasam bile kaybediyorum o ayrı

ikili ilişkiler için ucu bombok yerlere çıkan kıskançlık tünellerine palas pandıras girme, kapkara bulutlar misali sürekli hayatın tepe noktasında gezinen yetersizlik hissiyatıyla başa çıkmaya çalışma, kaybetmenin esasında her zaman kötü sonuçlar doğurmayacağı ihtimalini hesaba katmayıp malum yenilgiyi katiyen kabullenmeyerek kendi kendini harap etme gibi türlü türlü negatif sonuçlara yol açacak bir kapasiteye sahip baş belası fobi.

Kaybetmekten korkmak.. Neyi kaybediyorsunuz? Sevdiğinizi mi? Sevmiyorsa kayıp değildir. Parayı mı? İstediğin gibi harcayamıyorsan kayıp değildir. Aile mi? Hissettirmiyorsa olmamaları kayıp değildir. Kendinizi kaybetmeyin, kaybetmek nedir öğrenirsiniz. Özet; korkulacak birşey yok olum. Kasmayın.

Denersen belki kaybedersin, Denemezsen kesin kaybedersin.

Ben kaderci bir insanım sanırım. Böyle bir korkuya sahip değilim.(Koca konusunda bile) çünkü hayat böyle, bazen bir şeyler kazanıyoruz; bir dost, güven, sevgi, özel biri... Bazen de kaybediyoruz; güvenimizi, kendimize veya başkasına olan saygımızı, bir insanı hatta kendimizi bile. Biliyorum ki kazandıklarımı da kaybedebilirim, düşebilirim, eksik hissedebilirim tabi ki çokta üzülürüm ama inanırım ki bunların bi sebebi vardır ve kendi niyetimin iyi olduğundan eminsem sonu iyi olacaktır. (bkz: biz neleri atlatamadık bunu mu atlatacağız) (bkz: Bi kalbiniz vardı onu hatırlayın)

Kaybedersiniz buna kendini gerçekleştiren kehanet denir

tüm hayallerinizde o varsa eğer kaybetmekten korkarsınız , bi nevi henüz gelmemiş olan geleceği kaybetmiş olma hissi..

Şu sıralar en çok kendimi kaybetmekten korkuyorum

Kaygı genelde olumsuz çağrışımlar yapan bir kelime olmasına rağmen insanı diri tutar. Üstteki yazarın kendini kaybetmekten korkması, kendini kontrol etme çabasını da beraberinde getirmektedir (aşırı durumlar hariç elbette, her şeyin fazlasında olduğu gibi kaygının da fazlası zarar). Öğrencilerde görülen sınav kaygısı buna en güzel örnektir. Sınav kaygısı öğrencinin motivasyon kaynaklarından da biridir aynı zamanda. Diğeri için (bkz: kişisel çıkmaz) Kısaca kaygı iyidir. Bilmiyorum çok mu uzak dolandım ama bana bu düşünceleri çağrıştırdı başlık.

Her şeyini kaybeden insandan korkacaksın. Çünkü kaybetmekten korktuğu hiçbir şey yoktur. Kaybetmekten korkmak da budur. Bizim sınırlarımızı çizer bizleri frenler.

Kıymet bilmenin önkoşulu. Belki de kıymet bilme kaybetmekten korkmanın önkoşuludur. Bilemedim.

Ben korkmuyorum galiba kaybetmekten artık...bu dünya kaybetme dünyası korksakta korkmasakta kaybediyoruz üzülsekte üzülmesekte o kayıplara alışıyoruz....