iyilik

yapıp denize atacaksın.

yapmayacaksin, istenmiyorsa yapmayacaksin. ne zamandan beridir guzele mani olmak iyiliktir ki hem?

''iyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir. '' (bkz: içimizdeki şeytan)

bazen, "keşke yapmasaydım" denilsede, aslında hiç kaybetmeyeceksin bu yanını. hiç birşey olmasa bile, için rahat olur.

karşılık beklemeden yapılan şeyler iyiliktir, yaptıklarınızın ardına bakıyorsanız gerçekten iyilik yapmıyorsunuz demektir. bu zamanda gerçekten iyiliğin ne olduğunu bilen de yok. şahıs gelip bana zorla elma vermeye çalışıyor, istemiyorum deyince "sana iyilik yapanda kabahat" diyor. paylaşmak, iyilik yapmak böyle bir şey değil.

Söylemek istemiyorum veya kendimi övmek gibi bir lüksüm yok gibi cümlelerle başlayıp, yaptığı iyilikleri söyleyen pek çokta insan vardır.

arabaların vızır vızır geçtiği bir caddeden yolun karşısına doğru hüzünle bakan epey yaşlıca bir kadın gördüm. hemen yanına koşup koluna girerek dur seni karşıya geçireyim teyzecim dedim. kadın hafifçe silkelendi ve benden kurtulmaya çalıştı. hiç önemli değil canım insanlık öldü mü sanki deyip koluna sıkıca yapıştım. kadın can havliyle "bıraksana be, ben karşıya falan geçmek istemiyorum" diye bağırdı. lan herkes de dönüp bize baktı. rezilliğime doymadım, bana yetmedi. "iyi ama niye geçmek istemiyorsun ki teyze?" dedim.

İnsan iyilik yapınca sol tarafının bütün bu b*oktan hayata rağmen bir bebek kadar saf ve temiz olduğunu hatırlıyor ve içine umut doğuyor.

t: ruhumu açan ziya osman saba şiiri. hafifliyorum böyle şeyler okuyunca. şair bu şiirini yaşar nabi'ye armağan etmiş. ne kadar imrendiğimi kelimelerle açıklayamam. not: (#4406629) --- spoiler --- sabah... ah şükrederek çıkmak geceden! ayak bastığım kıyı, yeniden doğuş. sabah, beliren evim, bahçeler ve sen, henüz uyuyan dallar, havalanan kuş. bu sabah bilmiyorum bu kırlar nere? çamlardan çimenlere dökülen sükûn. geçen ömrümü bana söyleyen dere, sessizce yaşamayı öğreten koyun. bir yol başlıyor gibi, ümitli, rahat. tanrım! bu sabah içim senin eserin: iyilik, teselliler, merhamet, şefkat... içim de bir sabahın, o kadar serin. bilinmez sevgilerle yıkanan göğüs. iyilik... ürperişi vücutta ruhun. iyilik... beyaz koyun, gülümseyen yüz, şu bahar, mavi gökler, yemyeşil sükûn. bu sabah gözlerimle okşadıklarım, her şey, bütün tabiat, ağaçlar, dere, ey bütün sevdiklerim ve sen ey tanrım! titrek elleri öpmek, kapanmak yere... (1937) --- spoiler ---

Amaçların tükendiği yerde insanın yeni gayeler edinmesi durumu.

istenen bir şeydir.

edenin bulmadığıdır.

ben kötü biri degilim. sadece nerede ve ne zaman iyilik yapmayı bırakacagını bilen biriyim.

benim açımdan tek tek human bireylerin ne kadar iyi olduğu hesaplamaları, insanların birbirini süzmesi, herkesin üstünü başını düzeltmesi durumu bir yere kadar anlamlı neyin iyi olduğu veya iyinin ne olduğu konusunda.