hayattan alınan dersler

En yakınım bile olsa hayatımdan çıkartabilmem gerekmiş. Sevgili, arkadaş hatta kardeşin bile. Beni üzen ve modumu düşüren kimseyi hayatında tutmuyorum artık :) Mesela bu ay aşırı toksik ama çok yakın olduğum bi arkadaşlığımı bitirdim. O kadar rahatladım ki. 4 yıldır boşuna sırtımda yükmüş.

Herkese karşı bir duvarın olsun.Ne kadar samimi davranıp iyilik yaptıkça o insan için değerin azalıyor bana göre.Herkesle arkadaş olunmaz bu yüzden çok da fazla arkadaşa gerek yok zaten bir sürü dert artı ekleniyor hayatına.Bir gerçek dostun oldun mu gerisi sadece tanıdık oluyor bu da en güzeli. Sevgili chem iyi ki varsın.

onları da alttan alıyorum. onlardan da kaldım.

Ailen de olsa bir süreden sonra teksin.

Deneyimlediğin kadar konuş. Yasamadiysan o olayın ne doğrusunu ne yanlışını biliyorsundur

Güvenmemek, ama tekrar güvenip güvenmemeyi yeniden öğrenmek. Kısır döngü ölene kadar devam edecek...

Hayatta kimseyi kendinizi ya da dengenizi kaybettirecek kadar hayatınızın merkezine alıp değer vermeyin. Sonra insanların 5 dakikada alt üst etmekten imtina etmedikleri hayatınızı eski haline sokabilmek için uzun ve meşakatli bir uğraş vermek zorunda kalırsınız. Sırf birisini kaybetmek istemediğiniz için anlayışlı ve affedici olmaya çalıştıkça, karşınızdakine de hak vermeye, belki hatasını düzeltir düşüncesiyle konuyu kapatmaya çalıştıkça, hatalı olmadığınız durumlarda bile alttan alıp sessiz kaldıkça, zamanla karşınızdaki kişinin sizi kaybetmekten ve incitmekten korkmadığının, kendi ellerinizle onun gözündeki değerinizi düşürdüğünüzün farkına varacaksınız. Birçok acı tecrübe neticesinde hayattan aldığım bir sürü ders olmuştur. Ancak en büyükleri bunlar diye düşünüyorum...

Bazen olmaz.. Hatta öyle bir zaman gelir ki o aralıkta hiçbir şey olmaz. Ve evet bu bir tesadüftür ya da başka bir şey. Ama geçer, dünyanın sonu da değildir. Senin suçun değil..

yaşanan bazı şeyler bizim sınavımız değil, karşıda ki insanın sınavı o yüzden çokta takmamak lazım.

ilki, anan baban var olsunlar gerisi boş olm yemin ederim anne baba kıymetini bilin başka bir şey demiyorum. kimseye muhtaç olmayacam benim param var benim şunum var diye gezinmeyin insan insana muhtaç oluyor o an milyonun olsa işe yaramıyor. benim kadar şu sitede akrabalarından nefret eden birini göremezsiniz ama nefret etmeyin. içlerinden biri düşünce yanında olun onlar da sizin yanınızda oluyormuş. ve insanın sadece sohbet etmeye ihtiyacı oluyormuş sadece nasılsın sorusunu duymaya ihtiyacı oluyormuş o yüzden tanıdıklarınıza hâl hatır sorun boşlamayın sevdiklerinizi. bi de dostunuz kankinizin derdiyle kendinizi yiyip bitirmeyin olm harbiden diyorum bak kimse sizin o siktiriboktan dertleri taktığınız kadar sizi umursamayacak bile o yüzden onlarla üzülün o an ama bitsin gitsin sonrasında kafanıza takmayın herkes sikinin derdinde bu devirde son olarak anne babanızı çok sevin olm çok sevin çünkü onlar sizi ınanılmaz seviyor.