geceye acı ama gerçek bir cümle bırak

bugünkü sınavdan da kaldım.

inişli çıkışlı bir hayatım yok. sadece iniş.

insan şunu yapmam, bunu yapmam dediği zaman değil; uygun zaman ve zemin oluştuğu halde o dediklerini yapmadığı zaman karakterli insan olur.

Asla hayallerimize kavuşamayacağız...

O bir daha geri gelmeyecek..

Herşey daha güzel olmayacak..

hiç kimse 2.şansı hak etmez. insanların değişeceğini,değiştiğini düşünmekten vazgeçin.

Ne demişler birini seviyorsanız onu Özgür bırakın sevmeyene çaba işe yaramıyor.

Ne yaşarsan yaşa kendini sevmek zorundasın. Seni bir tek sen bırakamazsın.

Yaşadığımız yetmiyor bir de sizden dinliyoruz hayatın acı gerçeklerini

Nasıl özledim her anımızı her gülüşünü ama bir daha yazamam çünkü ne kadar özlediysem o kadar da öfkeliyim ona. Keşke böyle olmasaydı mutlu bitseydi sonumuz.

Her şeyin çok acı ve bir o kadar gerçek olması.

Sıradaki sela gençliğime gelsin.

Bir şey elde etmek için, aynı değerde bir şey feda etmelisin. Bu her konu ve bağlamda geçerli.

Kaybedilen umut geri gelmiyor.

Geçmişe saplanarak yaşanmaz. Keşkelerle yaşanmaz. Kendine eziyet edersin, yapma. Kimsenin arkasından yas tutma. Kimseyi kendinden fazla önemseme.

'Ne kadar çok seversen ne kadar çok kendinden ödün verip değer verirsen o kadar kolay vazgeçilirsin bunları yaptığın kişiler zorunlu olduğunu sanıyor ve daha fazlasını bile isteyecek cüreti kendinde buluyorlar. Onun için kendine bir iyilik yap ve kendin için yaşa ne istediğini düşün onların değil senin ne istediğini öğren kendini tanı.'

ineğin 10 liraya ot yediği, vekilin 5 liraya et yediği ülkede ne adaletinden bahsediyorsunuz?

"Başkaları için yüzlerce kez ölmüştü. İlk kez kendisi için öldü.

yaz mevsiminin bitmesine daha 2 ay var..

Yol zaten meşakkatli, bari yoldaş yormasın.

Gece olduğunda soğukluğundan kalbi donduran bir gerçek, sabah olduğunda güneş kadar sıcak hissettirebiliyor. Gözlerini bir kez açtığında tekrar kapatamıyorsun. Açtığında gördüğün gerçek hayata olan inançlarını kırıyor, umutsuzlaştırarak kabuslarına sarılıyorsun. Gözlerini kısıyorsun, kalbin taşlaşıyor, karartmak üzere geceyi perde ediyor gözlerinin tam can taşıyan bebeklerine bir kara zırh gibi. Sabah ise şükreder gibi kuşları selamlayan gözlerini güneş ışınları kamaştırıyor. Kirpiklerini aralıyorsun fakat bu defa kör olmayı dileten lanetlerle değil, ışıktan ve bazen mutluluğun birkaç damla yanaklarına bıraktığı parlak, narin bir iz ile aralıyorsun. Plüton’un Mağarası’nda, adam hayatın gerçeğini keşfettiğinde mağara, yalnızca bir mağaradan ibaretti: Geçmişin, gecenin, lanetin çöktüğü bir mağara. Tozlarının kara saçlarını aklaştırır gibi hayatında kök salmış güçlü bariyerler olduğu yanılsamasıyla zaman geçtikçe beynini zehirlediği mağaradan… …aslında o saç diplerinin pislikten geçilmediği bir mağaradan ibaretti. Nefreti körükler, dipleri kazıklar, beyni tüm duygularından arındırırken kalbini saran kin zaten intikam almak üzere alıp başını evinden uzaklaşmıştı.

İnek niye kuyruğunu sallar? Çünkü kuyruk ineği sallayamaz dhhshshhs

Birlikte her şeyi yenebilecekken birbirimize yenildik.

biz taşın nereden geleceğini biliyoruz ama, işte yakıştıramıyoruz,

Hayatının merkezinde olmayı ihmal etme. Çevrene fazla güvenme. Arkadaşlar bize eşlik ederler. Okul arkadaşı, iş arkadaşı, hayat arkadaşı... Hepsi bir çeşit yol arkadaşıdır. Ama bizi terk etmeyen tek yol arkadaşımız korkularımızdır. Korkularınla dost ol, onlarla yüzleş. Çünkü korkularımız bizi hayatımızın merkezine alır.

ufacık şeylerle mutlu olandan ufacık şeyler esirgenir. hiçbir şeyle yetinmeyenlerin önüne dünyalar serilir.

gerçek bir cümle bırakalım iyi hoş da geceye niye acıyoruz birader? acındırmayın şu geceleri artık.

Hayat sandığımızdan daha kısa ve gerçekten yanımızdakilerin kıymetini bilmiyoruz.

yazarın da dedi gibi; -'hakikat, onsuz yaşayamayacağımız bir kusurdur'.

Sevdiği kadar sevilmez insan..

halimiz itten beter, keyfimiz paşada yok

Kendi sınırlarınızı korumayı öğrenmediğiniz sürece karşıdaki kişi o sınırları hep aşacak.Bu yüzden lütfen bizi rahatsız eden şeylere dozunda tepki gösterelim <3

Seçimi yine kazanacak

zirve zirve zirve ama sorun şu ki zirveden sonrası hep yokuş aşağı.

O iş hiçbir zaman olmadı ve olmayacak.

İnsanlar birbirlerini SEVMİYORLAR.

Ne yazabiliyorum ne konuşabiliyorum tıkandım yazıp yazıp siliyorum, düşünüp düşünüp susuyorum çok acı benim için...

'farzen vardım olmasam da hissedilmez elbet'

Kim öğretti gitmeyi sana Bırak toparlamayı, çok valiz uğurladım ben.

gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş

Bir şeyler hâlâ mümkün olabilir ama artık mühim değil

insanlar olayları çoğu kez yanlış anlıyor. yeni doğan bebek için seviniyor, ölen insan için üzülüyor. garip, gerçekten garip. insan yeni doğan bebeğin onlarca acı çekeceğini üzüleceğini, kırılacağını, ihanete uğrayacağını ve en kötüsü sevilmeyeceğini bildiği halde seviniyor. ölen insanlar içinse bunların tamamı bitti. artık onun için ve kendin için üzülme. bence artık doğanlara üzülelim, ölenlere sevinelim. bir de bu yolu deneyelim. ne kaybederiz ki?

uğruna yorulduklarınız, sabahladıklarınız değmiyor.

O parayla da bar açılmazdı zaten.

“ bir kemiğin ardından, saatlerce yol giden itler bile gülecek kimsesizliğimize”

Bazı yaraları, açan bile iyileştiremez. Çünkü bazı yaralar, sahipleriyle bütünleşir. İyileşmemesi gerekir, canlı hissettirir, bazen hayatta tutar. Gördüğümüz bazı yaralar ilk günkü gibi canlıdır. Çünkü bazı yaraları, sahipleri iyileştirmek istemez. Çünkü bazı yaralar, iyileştirmeye değmez. Çünkü bazı yaralar, yarayı değil bir insanı tanımlar. Ve bazen insan, affetmek istemez.

Her 1000 kişiden 999'u cehenneme girecektir.

Çooook önce gördüğüm ve kaydettiğim bir cümleyi şimdi tekrar gördüm. “Aile, bütün kötülüklerin iyi niyetle yapıldığı yer.” Düşünsem fazla düşünürüm o yüzden çok düşünmeden bırakıp kaçıyorum