eski mesajları okumak

750 gündür yani kayıt olduğumdan beri mesajları hiç silmedim. bazen neler yaşamısım neler yaşamış insanlar diye açır okurum o mesajları. tekrardan teşekkür ederim çok kişi yardımcı olmaya çalışmış sıkıntılarıma aynı şekil bende 5-6 kişiye yardımcı olmaya çalışmışım. belki de burada kalmamın tek sebebi budur. yazarlarımızın samimi olması, kendi dertlerini bırakıp yardımcı olmaya çalışması ne biliyim bir insanın hiç tanımadığı bir insana yardımcı olmaya çalışması hoş bir durum. uzun lafın kısası iyi ki bu ortama girmiş bazılarını tanımışım gerçi çoğuyla iletişimi koruyamadım ama olsundu hayatımın bir kısmında rol almaları güzeldi.

her seferinde mutlaka yaptığım eylem. arada gözümden bir şey kaçmış mı diye mutlaka bakarım.

en yakın arkadaşımla mesajlarımızı okuyorum, napıyorsun demiş eniştenleyim demişim. sonrasında geçen muhabbet şöyle +selam söyle -onun da selamı var +döverim onu akıllı olsun ben de demişim ki tamam.

yüzünde tebessüm oluşturan genelde oluşturduğu tebessümle birlikte acıda veren bir eylemdir..

silmem ama okumam da. şöyle bağırır resmen alt metin naber gerizekalı

bazılarının ki "bu kadar şeye rağmen ben bununla hala konuşuyo muyum" aydınlanması yaşatır. valla konuşuyorum. hatta bende az etmemişim. çektirdiğinin daha beterini çektirmişim. ama 5 senedir kopmamışız dedirtir. bazılarıyla eskiden ne güzeldik dedirtir bazılarıyla da ben bununla nasıl konuşmuşum dedirtir

2017de girmişim buraya, instada sayfa paylaşınca gördüm tekrar geleyim dedim. Sözlük seni çok özlemişim, dilediğimce yazmayı, burayı kullanmayı, insanların yazılarına gülmeyi. Ve burdaki mesajları okuyunca duygulandım bak gene

dündeki beni bana beğendirmeyen bir hisler yaşadım.

Konuşma tarzının bile Değiştiğini farkettiren durum. Ergenliğe geçiş evremin bu mecrada gerçekleşmesinin de ilgisi var tabii. Şu an eskiye göre daha sağlıklı düşünebiliyorum.

hastalık işi

her zaman biriktiririm eski hatırası olan şeyleri ama hiç bakmam. geçmişle bir şekilde bağımın kopmasını engelliyor sanırım. bazen sadece ulaşılabilir olduğunu bilmek bile kopmaktan çok uzaklara götürüyor.

Bu durumu yaşayıp, zor zamanlar geçirmemek için genellikle beni kötü hissettiren mesajları hemen silerim.. Bazen “keşke silmeseydim, okur okur içimdeki sinirin, kızgınlığın dinmesine izin vermezdim” diyorum. Bazen de “iyi ki sildim, elimde beni sinirlendirecek şeyler olmasındansa hiçbir şey olmaması daha iyi” diyorum.

Eğer geçmişinize çok takılan biriyseniz her zaman sizi duraklatan ve sorgulatan biri eylemdir. "Güldüğünüz günleri ağlayarak, ağladığınız günleri gülerek hatırlarsınız."

sözlükteki eski mesajları okudum az önce, “bununla ne zaman konuşmuşuz, biz bununla ne konuşmuşuz” diye hunharca şaşkınlık içerisinde. bu kadar insanla konuşup, sözlükten sıfır kankam olması çok ilginç gerçekten :d

Siz siz olun sakın eski flörtün 2016 facebook mesajlarını okumak gibi bir gaflete düşmeyin dostlarım..

Ya yaşayamadıklarına üzülürsün ya yaşadıklarına:)

Ne değişiyor? Üzüldüğümüzle kalıyoruz. Çektiğim kedi fotoğrafını bile saklayan biri olduğumdan istifçi gibi her şeyi saklıyorum. Hatıra kalsın istiyorum. Daha doğrusu istiyordum. Artık silmeye alıştım. Sadece kediler kaldı geriye.

Eski telefonumda sevdiğim beyle 5 yıllık konuşmalar duruyordu. Can sıkıntısıyla 4 5 yıl geriye gidiyordum. Daha da canım sıkılıyordu ahzkahzkajzkajz

Kinimi diri tutayım diye okuyorum. Çok kırılmışım, çok safmışım mesela hepsini şimdi daha rahat görebiliyorum. Üzülmüyorum bu arada çok gülüyorum o hallerime.

ara ara yaparım özellikle sözlükteki eski mesajları okumak en sevdiğim aktivite

(bkz: eski mesajları eksilemek) (bkz: Sözlük yazarlığı mesleki deformasyonu ) (bkz: ne kadar eksilense de en yüksek karmanın hep o mesajlarda olması sorunsalı )

Bence ne varsa okumadan silin

o zaman fark etmediğim saflıkları görüyorum. iyiye yorduğum diyalogların aslında ne kadar kötü niyetli olduğunu görüyorum. okudukça aklım başıma geliyor, geri döndükleri zaman ağızlarının payını verebiliyorum.

Bi daha yumusamayim diye sinirlendiğimde siliyorum mesajları Görmeyince de yavaş yavaş gidiyor zaten İyi de oluyo (az bile)

Karşındakinin nasıl değiştirdiğinin en sert şekilde yüzüne vurması gibi tek insan iki farklı davranış biri seni çok seven aşık olduğun adam diğeri hayattan bezdiren insan sonuda hüsran

Okursun,ulan burda bunu değil de keşke şunu deseymişim,kafama sokayım gibi çıkmaz sokaklara girersin.Silsen ızdırap silmesen ızdırap,silemiyorum.

mesajları silerim, saklamam da bende şu var (bkz: birini tanımak için eski twitlerini okumak )

Sözlükten gelen mesajlara bakıyordum demin, Bir yazarın mesajını okudum şöyle bir yukarı kaydırdım yorulmuşsunuzdur şöyle nikah masasına oturmak istemez misin diye sormuş acaba teklifi hala geçerli mi yoksa benimle makara mı yaptı?

Kimseyle olan eski mesajları okumadım çok şükür. (Bkz:zaman kaybı)

Eski mesajlara baktım. Üstüne bir cigara yaktım.

okuyacak eski mesaj bile kalmadı. o kadar hiç

nedenini bir türlü çözemediğim alışkanlığım. hatta bu alışkanlığım yüzünden bi ayrılık yaşadığımda yaptığım ilk iş mesajları silmek. önceden kolay görünürdü ve kolay yapardım bunu ama şu an bi ayrılık yaşasam bunu yapamam sanırım ya. zaman zaman okuyorum eski mesajları ve hepsi yavşak gibi gülümsememe sebep oluyor genellikle. sanırım okurken birazdan ne olacağını bilmenin verdiği güven hissi kötü hissettiğim zaman bana iyi geldiği için yapıyorum ama yine de emin değilim.

Okuyamıyoruz ki. Sözlük bu problemi çözemedi çünkü. Belki de çözmek istemiyor anı yaşamamızı geçmişe takılı kalmamamızı istiyordur canım benim.

Güzel günlerin ve onun kıymetini bilemedim diye üzülüyorum her okuduğumda, artık kiminle konuşursam konuşayım psikolojik olarak "acaba bu konuşmaların sslerine bakıp özler miyim ileride ya da üzülür müyüm?" diye sormadan edemiyorum

Bu olaya girdiğiniz zaman çıkamıyorsunuz. Burası kara delik arkadaşlar. Ben de başlığı gördükten sonra girmiş bulundum, duygusal bi jelibonum şu an 🥺 Şurada trip hazırlığı yaparken son mesajdan sonra anında “oiiiyy” moduna geçmiştim mesela.. gorsel

okuyunca bazı şeyleri o an fark edemesen de sonradan okuduğunda fark ediyorsun. iyi yani. zamanında biz kimde ne kadarmışız veya ne kadarız kim bizde ne kadar öğrenmek lazım neticede

çok yapardım. ilk tanıştığımızdan bu zamana kadar olan bütün mesajlarımız dururdu. bir deli cesareti sildim. tavsiye ederim. tekrar tekrar aynı şeyleri yaşatıp, üzmekten başka bir şeye yaramıyor.

Salaklığımla yüzleşmek için malum kişiyle olan mesajları sık sık okurum :( Geçmişin izleriyle beraber o mesajlar da silinecek. Başaracağım...

Bazı geceler girip okuduğum, okuduktan sonra ne kadar aptalmışım deme olayı.

Kendimi çok mutsuz ve yalnız hissettiğimde açıp en yakın arkadaşımın yıldızladığım mesajlarını okuyorum. Çünkü bir tek onun sevgisini sorgulamıyorum. Canımın içi.

bazen güzel oluyor. tabi tartışılan mesajları görmek haricinde

Okumaya gerek kalmadan kafanın içinde yeniden yeniden yasamak

Eskiden olsa sürekli okurdum şimdi biriyle konuşmuyor muyum silip geçiyorum

Eski olacağını hissettiysem mesaj tutmam silerim. Ne hafıza dolsun ne ben üzüleyim.

metroya falan bindiğimde vakit geçsin diye yaptığım eylem.

boş bulunduğum vakitlerde aklıma eserse eğer nadiren yaptığımdır. ama hiç yapmıyorum da diyebilirim. çok sık yapılması aptallık veyahut delilik olan eylem. eğer tartıştığınız ve öfkeyle yazdığınız mesajlar ise hiç okumamanızı öneririm. çünkü hakikaten sinir bozuyor. direkt silin o sohbeti. kendim bunu hiç yaşamadım çünkü listemde bir arkadaşım tek var. ama nasıl olacağını'da az çok bilmiyor değilim.

Ne bir mesaj silerim ne de okurum. Bir de böyle fantazi yapanlar var işte. Osmanlı benim gibi arşiv tutmadı.

Küçük bir ruh hastasına dönüşmenin ilk adımı. Sonrası zaten o mesajlara olası diğer cevapları kafada kurmak olanca ihtimaller sıralamak. Neyse ben artık konuşma bitince anında siliyorum

mesaj yazanının olmaması...

Bazen o anki mutluluğu veya hüznü tekrar yaşamak için yaptığım ve çoğu zaman beni hüzünlendiren yada gözden kaçırdığım şeyleri daha net algılamamı sağlayan bir çeşit geçmişi unutamama hastalığı..