epilepsi

bu hastalığa sahip olan kadınların hamile kalması ve çocuk doğurması tehlikelidir. hatta yanlış bilmiyorsam tıbben yasaktır. üzücü bir durum.

diğer adı sara olan hastalık.birçok çeşidi var.yıllarca bu hastalıktan muzdarip olmuş biri olarak söylüyorum,tedavi süreci gerçekten sabır gerektiriyor.düzenli olarak ilaç kullanıp bıraktığımızda yeniden nöbet olursa,ilaç tedavisine aynen geri başlanıyor.depakin chrone ve tegretol gibi ilaçlar kullanılıyor.şükür ki geçti,gitti.

adam fewer'in olasılıksız isimli kitabında kurguladığı inanılmaz senaryonun baş aktörü olan hastalık. özelliklerini o kadar detaylı anlatmış ki, okurken öğreniyor da insan bir yandan.

çeşitleri vardır. (bkz: temporal lob epilepsi) şizofreni hastalığı ile bağlantılıdır.bilimde bir çok peygamberin bu hastalıktan muzdarip olduğu tahmin edilmektedir.

7 yaşındaki kuzenim de mevcut olan hastalık. ateşi yükseliyor önce (herkes bi grip olsa bile tetikte zaten) sonra terliyor ve ateşini bir türlü düşüremiyorsunuz çocuk aniden ve istemsizce kafasını ellerini ayaklarını deli gibi sallıyor ve titriyor. ben böyle durumlar da müdahale eden biri olsam da küçük bir bedenin bu çırpınışlarını yalnızca izlemekle yetindim (bkz: donup kalmak)

beni hiç yalnız bırakmayan, her seferinde "sen busun amk" dedirten canım (!) hastalığım. 13 yaşıma kadar farkedilmese de annemden geçmiştir. allah belasını versin ki bi yerde unuturken diğer yanda her bokuma engel olur. şu zamana kadar her istediğim şeyi yapsam da ailemde bir korku, bende bir tedirginlik alır başını yürürdü. şu an ildışında ünv okumama rağmen hala içimde atlatamadığım bir korkusu mevcut. annemle babamı suçlasam da bazen, bilirim ki gariplerimin bir suçu yok, bilselerdi yapmazlardı. bana en çok koyanı da anne olamayacak olmam. annemde o suçlulukla karışık korkuyu, dışına yansıtamasa da içinde yaşadığı fırtınayı ilerde ben yaşayamam. bazen de onun yaptığı ihmalkarlığı ben yapamam diye kestirip atıyorum, belki de derinde yatan en büyük sebebi bu. anne olamam ki ben, o küçücük yavru benim yüzümden ölümlerden ölüm seçemez. buna katlanamam. dışarıya "eheheehe evlenmek çocuk yapmak da ne ya evlatlık alırım mis gibi de büyütürüm" diye sebebi evlenmeye bağlasam da asıl sebebi bu sözlük. ben kendi kanımdan birini ölüme atamam, bunun korkusunu ona ömür boyu yaşatamam. iğrenç bir hastalık bu ya, hayatıma şekil vermemde kendime engel olarak görmesem de ruhuma engel bir hastalık bu. beni en çok yıkan tarafı da anne olmayı çok isterken anne olamayacağımı bilmek. geçse de geçmez be, kendisi geçse korkusu ömür boyu gitmez.

geçen yıl hastaneye gidip hasta oldugumu ögrendiğim değişik hastalık ehliyet alıcam ama hastalıgımı göstermeden ve dogurcam da banane ya hayallerim yıkıldı ama olsun neyse

lisede 1 de ön sıramda oturan kızda vardı bundan. habire arkasına dönüp ben hastayım bana bulaşmayın diyodu. hatta bikere tenefüste arkadaşımın anlattığı birşeyi üstüne alındı bana dedi diye ağlamaya başladı nöbet geçirdi titriyodu falan aklım çıkmıştı korkudan. allah herkese şifa versin gerçekten zor

sinir sistemi hücrelerindeki iletim, sinir lifi boyunca elektriksel olarak gerçekleştirilir. epilepsinin altında yatan temel faktör, bu elektriksel iletinin bozulmasıdır. bir nevi, devrenin tamamlanması gibi.

günümüzde ki bonzai illeti ile birebir uyuşan krizdir. o sebeple, sokakta biri bayıldığında; krize girdiğinde yanında bir arkadaşı var ve ambulans çağırlmasını istemiyorsa. epilepsi geçirdiğini, kendine geleceğini söylerse inanmayınız. miiissss gibi bonzai içmişlerdir.

Rahatsızlığımın bu olduğunu bilmiyorum ama son 6 ayda 3 kez geçirdim, birini de az önce. Bir öncekinde bağevindeydim ambulans çağırmışlar vesaire, hemşireler kafasına bişey takarsa, aşırı yorgunluk halinde, aşırı üzülüp aşırı sevinirse, aşırı acı duyduğunda, aşırı soğuk ve sıcakta uzun süre kaldığında geçirebilir demişler. Ben hiç hatırlamıyorum, normali de öyleymiş zaten. Az öncekinde ise en son yatağımda yatarken, kalktığımda kafam ranzanın altındaydı belimi vurmuşum, sağ kulağım şişmiş onu vurdum mu emin değilim ve odanın anasını s*kilmiş vaziyette ama diğerine nazaran hatırlıyorum. Yaklaşık 10 12 sene önce ameliyat olduğumda geçiriyordum ama şimdi tekrar nüksetmeye başladı, eğer hastalığımın tanısı buysa sanırım tedavisi uzun süreli imiş. Tekrar hastaneye gidip bi doktora görünmem gerekiyor, ben bu amına kodumun hayatından sıkıldım ya. Bazen şöyle geriye dönüp hayatı sorguladığım zaman 'neden' diyorum. Umarım bir önceki gelen hemşirelerin dediği gibi aşırı sıcaktantır. Burada hafiften kafayı sıyırdım gibi cümleler kullanırken ciddi değildim ama bu sefer birazcık ciddiyim gibi. Amına kodumunu ya.

(bkz: sara) Beynin sinir hücrelerinde geçici olarak meydana gelen anormal elektriksel aktivite sonucu oluşan klinik bir durumdur. Başlıca belirtiler şunlardır: •Vücutta ani kasılmalar •Kollarda ve bacaklarda kontrol edilemeyen sallantılar •Şuur kaybı •Seri şekilde baş sallama hareketi •Kısa bir süre seslere veya konuşmalara yanıt verememe •Sabit bir noktaya bakmak •Hızlı göz kırpmak •Korku, anksiyete ya da deja vu gibi psikolojik semptomlar Böyle bir duruma şahit oluyorsanız her şeyde olduğu gibi önceliğiniz sakin olmaya çalışmak. Kişi boğulma, küçük dilini yutma gibi ihtimallerden korunmak için yan olarak yatırılmalı. Sağlık görevlileri çağırıldıysa gelene kadar başında bekleyip zarar görmeyeceğinden emin olunmalıdır. Ayrıca Dostoyevski'nin sahip olduğu bir hastalıktır. Romanlarında Prens Lev Nikolayevich Myshkin (Budala), Rodion Romanoviç Raskolnikov (Suç ve Ceza) gibi karakterlerde bunu işlemiştir.

Merhabalar; Epilepsi, üstteki yazarın da açıkladığı gibi, anormal elektriklenme sebebi oluşan bir durumdur. Trafik kazası, kafa travması gibi hasarlarla oluşabildiği gibi; genetik yatkınlık ile de ilgilidir. Aslında beynimizde her saniye milyonlarca elektrokimyasal ateşleme yaşanır. İşte tam da bu harmoni arasında, kontrolsüz ve uyumsuz bir ateşlemenin sonucunda beyinde(Epilepsinin oluştuğu yer ile alakalı) bir süre nöbet durumu oluşuyor. Domino etkisi gibi de düşünebiliriz bunu. Beyini çalışması bir süre ciddi manada etkileniyor. Genelde anlık bir bloke durumu gözlenir. Geride hasar da bırakmaz. Sigara, uykusuzluk, stres, alkol, açlık, yorgunluk, sıcak gibi stres faktörleri de beynin çalışmasını etkilediği için; epilepsiyi tetikler. Bir sürü tipi ve farklı alt çeşidi vardır. Mesela; 3-4 ayda bir epilepsi nöbeti geçiren hasta da var; günde onlarca kere geçiren de. Tabi, hastanın durumuna göre alternatif tedaviler izlenebilir. Mesela; çok ama çok ağır vakalarda ilgili beyin bölgesinin çıkartılma işlemi bile yapılıyor. Lakin düzenli bir hayat, nadir gözlenen nöbetlerde kişinin hayat kalitesini ciddi manada arttırır. Umarım faydalı olabilmişimdir. Geçmiş olsun canım kardeşim. EDİT: her insan hayatta bir kaç kere epilepsi nöbeti geçirebilir. Bu epilepsi hastası olduğu anlamına gelmez. Tabirimi bağışlayın; bilgisayar bile bazen donuyor, resetlemek zorunda kalıyoruz mesela.

Yaklaşık 10 sene önce beyin ameliyatı geçirdim 2 kez, ameliyattan sonra geçirdiğimi hatırlıyorum ama kaç kez onu bilmiyorum. Yaklaşık 3 sene ilaç tedavisi gördükten sonra bırakmıştım, şimdilerde yeniden musallat oldu 2 kez yatağımda misler gibi uyurken birinde ise yatağımda uzanırken. En son bayıldığımda her yerimi vurup kafam, kulağım ve belim şişmiş bir şekilde kendime gelmiştim. Son zamanlarda ise 1. Evresi olan sıklıkla gerçekleşiyor, günde bazen 1-2 bazen 3-4 kez. Sanırım ilaç kullanmaya başlayınca böyle sıklaştı ama gerçekten çok zor. O 5 veya 15-20 saniye ömrünüzden ömür götürüyor. Ekşi sözlüğe felan baktım çoğu kişide veya çoğu kişinin tanıdığında varmış. Umarım tedavisi uzun süreli olmaz desemde yine ömrümüzden 2 3 sene götürecek gibi veya komple kafayı tırlatırım diye düşünüyorum. Eğer ki tedavim gerçekleşmez ise 2 3 sene ki halim ektedir.

10 yıldır muzdarip olduğum arkadaştır kendisi. Kesin bir tedavisi yok, sürekli ilaç kullanmak gerekiyor. Benim nöbetlerimi genelde stres ve üzüntü tetikliyor. Eğer kafanızda sürekli epilepsi hastası olduğunuz düşüncesi geçerse hayatınız cehenneme dönüyor yalnız başınıza dışarı çıkmaya bile korkuyorsunuz o yüzden nöbet gelene kadar öyle bi hastalığınız olduğunu unutmak ruh sağlığınız için yapılacak en iyi şey. Nöbet sonrası kas ağrıları üç gün geçmez, dilinizi ısırdıysanız üç gün doğru düzgün yemek yiyemezsiniz. Ne diyeyim Allah düşmanımın başına bile vermesin bu illeti.

Etrafa söylemek istemediklerinde çok haklı bulduğum bu rahatsızlığa sahip arkadaşlardır. Bir yakın arkadaşımı tesadüfen 1 yıl sonra öğrendim. Muhabbetini yaparken insanların sorduğu, bak yakınımda vardı bu oldu söylemleri o kadar korkunç ve empatiden uzak ki şok oluyorsunuz. Bir kadına ama sen nasıl evleneceksin diye soruyorlar henüz 19 yaşında. E nöbetlerinde idrarını kaçırıyor musun diyor daha tek nöbet geçirmiş. Bu olayların çoğu sorun olmadan hallediliyor. Kontrollerini aksatmadan evladını doğuranda var 5 yıl nöbetsiz geçirende. Ama etraftan duyup merak duygusuyla insanları çok yıpratıyorsunuz. Onlar hayatlarının bir gerçeği olduğunu kabulleniyorlar ama siz olmayacak ihtimalleri onlara stres ve devamında nöbet olarak veriyorsunuz. Dikkat edenleri tenzih ederim. Henüz bilmeyenleri de bu durumun normal olduğunu, karşıdaki anlatmak ya da birşeyleri sormak istemiyorsa muhabbetini çok açmamak gerektiğini belirterek öneririm. Ve rahatsızlığa sahip arkadaşlar, emin olun çok çalışmalar yapıldığını gördüm bu konuda inşAllah birgün tamamen atlatmak nasip olur hepinize. Canım arkadaşımda bunu benim yazdığımı bilemeyecek belki ama denk gelirsen seni seviyorum :)

Hipokrat’ın milattan önce “Kutsal Hastalık” adıyla bunun sadece bir “hastalık” olduğunu anlatmak için üzerine kitap yazdığı FİZİKSEL hastalık. Ne yazık ki günümüzde bile hâlâ içimize üç harfli falan kaçtığını düşünüp bizden kaçıyorlar. Tanrı’yla iletişime geçtiğimizi düşünenler de var. (Tanrı’yla iletişime geçsem sanki bir daha insanların yüzüne bakacakmışım gibi...) :) İlk yardım konusunda genel bir cahillik var. Lütfen nöbet sırasında soğan falan koklatmayın. Mümkünse sadece sakin olun. Evet, yüzde yüz geçmeyecek bir hastalık bu ama nasıl ki şekeri ya da tansiyonu normal karşılıyorsanız epilepsiyi de öyle karşılayın. 26 yıldan beri epilepsi hastası biri olarak gördüğüm muameleyi, bazı doktorların tavırlarını, halkın saçmalıklarını anlatmakla bitiremem. Hamile kalmakla ilgili sıkıntımız yok (merak edenlere duyurulur) Evlenmekle, başarılı olmakla ilgili sıkıntılarımız yok. Üstelik tarihe baktığınızda birçok başarılı isim epilepsi hastasıymış: Napoleon Bonaparte gibi, Dostoyevski gibi... Gereksiz tavırlar karşısında insanın gerçekten yine epilepsi hastası olan Neyzen Tevfik gibi küfür edesi geliyor. :) Kendinize lütfen şu soruyu sorun: “Epilepsinin farkında mıyım?”

26 Mart Epilepsi Farkındalık Günü düşüncesi, 2008 yılında Cassidy Megan adlı bir kız çocuğu tarafından ortaya atıldı. Cassidy, renk olarak moru seçti. Çünkü lavanta çiçekleri mor renkli olur ve bu çiçek birçok kültürde "yalnızlığı" temsil eder. Ve her 26 Mart günü, mor giyerek epilepsiye dikkat çekilir. Epilepsi hastalığının ne olduğunun, hatta ne olmadığının farkında mısın? Gelin bugün mor giyinerek insanlara epilepsiyi anlatalım.

her zaman kötü şeyler tetiklemez bu hastalığı. sıkı durun; güzel bir dokunuş, içten bir öpüş veya büyüleyici bir tablo da bu hastalığı tetikler ve kişi o an kriz geçirir. vay be!

epilepsi nöbetini tetikleyen unsurlar hakkında yalan yanlış bilgiler dolaşmaktadır. böyle de romantik bir hastalık.

Tetikleyen o kadar çok sebep var ki mesela benim ki aşırı kafein tüketimi. Günde 1 bardak çay ile idare etmeye çalışıyorum, kendimi kandırıyorum 1 bardak çayla (!). Tabii bir de uykusuzluk 7 saatin altına düştüğüm an allak bullak ediyor beni.

son 1 aydır belamı sikiyor tabiri caizse. araştırmalarıma göre hastalık günah dökermiş. ne çok günahım varmış allahım. yetmez mi artık?

İlacım bitmiş sabahleyin de pek üstüne düşmedim açıkcası bir şey olmaz deyip geçiştirdim, tövbeler olsun bir daha. Zaten bayılma olayı olmuyor şükürler olsun da ataklar feci geçiriyor. Akşam olsun da şu ilaçlara kavuşayım Allahım lütfen.

bu hastaların damarları, diğer hastalardan daha zor bulunuyor, genel bir açıklama var mı bilmiyorum eğer bize öyle hastalar denk gelmiyorsa

Video eeg sonuçlarım çıkmış pazartesi angara’da doktorumun yanındayım. Çektirdiğim hastane temiz dedi. Son söz sizde sayın doktorum he bu yalancıymış de de ortalığı aleve vereyim.

Tam böyle artık her şey yoluna girer gibi derken kendini hatırlatır. Sadakat nedir diye sorsalar epilepsi derim artık. Sadakatli ve nazlı. Her şeyden etkileniyor. Üzülmeyeceksin ama sevinmeyeceksin de. Soğuk olmayacak ama sıcak da zararlı. Aç kalma ama çok da yeme. Bazen o kadar çok yorulduğumu hissediyorum ki…

Tedavisi için ilaçlar kullanıyorum ve gören soruyor ne ilacı bu diye bende deli hapı diyorum. Gerçeklik payı var.

16 yıldır birlikte olduğum olgu. beynimdeki elektriksel iletimin sapıtmasıyla vuku bulan ayılıp bayılma durumlarını yaratır. devamlı olarak hayatımı kontrol etmemi gerektirir; fazla alkol kullanmamak, ilaçları saati saatine almak, fazla kafeinden uzak durmak, yanıp sönen ışıklara maruz kalmamaya çalışmak, kesinlikle uykusuz kalmamak, kulaklıkla fazla müzik dinlememeye özen göstermek gibi. ama tüm bunların yanı sıra bugüne dek olan nöbetlerimin sebebi üstteki olaylara dikkat etmememin yanı sıra büyük oranda mental sağlığım.

Dün kardeşimde ortaya çıkan hastalık. Çocuk okulda bayılmış ağzından köpükler gelmiş hastaneye kaldırmışlar. Kan verdik mr çektirdik onu beklerken bir kez daha nöbet geçirdi ağzı kaydı, ağzından köpükler çıktı çok kötüydü. Dünden beri kafayı yemiş gibiyiz. İlaçlarını aldık düzenli kullanırsa nöbetleri durdurur inşallah

Bu sefer çok umutluyum, en son gittiğimde doktorum doğru ilacı bulduk nöbeti oluşturan bölgede azalma var demişti. Son ilaçtan bu yana da 2 3 saat süren ataklarım saliselere düşmüştü ve dozu arttırdığımızdan beri de kendini pek göstermiyor şükür ki. İlaçlarda ya biraz sıkıntılıyım acaba en azından birini keser mi diye ama bununda aniden olmayacağı kanısındayım. Bu sefer değil belki ama çok kısa zamanda kurtulacağım senden.

saatler önce aldığım ilk yardım eğitimi sırasında dikkat çekilen hastalıktır .Epilepsi nöbeti geçiren hastaya sağlık ekipleri gelene kadar yapabileceğimiz yardım hastayı travmatik yaralanma oluşturak ortamlardan izole etmek ve tükürüğün hava yolunu kapatmasını engellemek için yan yatmasını sağlamakmış.Epilepsi ve ilk yardımı gorsel

1 buçuk ay önce kardeşim sayesinde daha çok bilgilendiğim hastalık. Aynı gün içerisinde 2 kez nöbet geçirdikten sonra ilaçlarını düzenli kullanarak daha nöbet geçirmedi. İnşallah daha nöbet geçirmeden hastalığı atlatır canını sevdiğim

Öyle çok umutlanmak istemiyorum ama en son doktoruma gittiğimde başımdan geçen olayları anlatıp psikiyatriye sevk olduktan sonra ve ilaçlara başladıktan sonra epey rahatladım. Şimdi tek umudum ilaçları bırakıp epilepsi yasaklarından kurtulmak. Uykusuzluk desen sabahlara kadar okey oynuyorum sıkıntı yok. Sinir ve stres desen mesleğimden ötürü hat safada. Alkolü de kıçım yiyip deneyemedim açıkçası ama bir daha ki doktorumun yanına gidişimde ‘yav gardaş sana yanlış teşhis koyulmuş ilaçları bırakabiliriz artık’ zaten doktorumun ilk andan itibaren kullandığı cümle ‘kim sana epilepsisin dedi’ olmuştu. Defalarca eeg ve vıttırı vızzıktan sonra bir şey bulamayıp psikiyatriye sevk etti. 3 ay kadar oldu yanına gideli ve seneye tekrar görüşelim demişti, şimdi arayıp meramımı anlatsam veya randevu alıp yanına gitsem siktir eder mi diye korkuyorum. Birkaç ay daha ilaçlara dayanıp gitmeyi planlıyorum yanına. Hem o süre zarfında psikiyatrin ilaçlarını tescillenmiş oluruz. Bekle beni ponçik doktorum birkaç aya yanındayım.