en sevilen poyraz karayel replikleri

o gemi bir gün gelecek

malbayım

ayşegül: ben umut edip, hep ters köşe olmaktan çok yoruldum.

hiç izlemedim ben bu diziyi

ayşegül: nasılsın? poyraz: bok gibi! ayşegül: niye? poyraz: çünkü bok gibi bir hayatım var!

poyraz ayşegül'e: böyle şimdi dudağından öptüm ya, yanağını özlüyorum, yanağını öpüyorum eyvah! diyorum ellerin ortada kalacak ellerini öpüyorum, burun ele değdiğinden otomatikman burnun geliyor aklıma burnu öpüyorum, burun dudaklara çok yakın olduğundan dolayı dudakları öpmem gerekiyor tekrar...

''hep teselli ediyorsunuz beni. hep bir takım kararlardan beni vazgeçiriyorsunuz. sonra inanıyorum size. ah diyorum ya, beni düşünüyorlar! ah diyorum, beni ne kadar çok seviyorlar! benim iyiliğimi istiyorlar diyorum! bir sıcak bakışa çocuk gibi kanıyorum ben. hayatım boyunca insanlar beni sevsin istedim. beni sevsinler diye uğraştım hayatım boyunca. kimse kimseyi çıkarı olmadan sevmiyormuş. çok zor anladım.''

Çok klasik olacak ama burası dizinin zirve yaptığı noktadır kanımca.Her şeyden güzeli bu güzelim tirattan sonra gelen olayın final kısmıydı. ...eyyy zavallı insan oğlu!!!mutluluk diye bir şey yok! kendimden biliyorum, öyle bişey yok… işte burada, her şeyi ispat etmek üzere balkona çıkmış bulunup size mutluluk diye bir şey olmadığını ispat ediyorum… alın buyrun… buyrun olayın linki

sefer: ben katlanmam, sabrederim. sema: ne farkı var? sefer: insan sevmediklerine katlanır, sabırsa aşktandır.

+sinan'ın bir kardeşi olacak -aa... begüm hamilemiymiş? +gerizekalı,ben hamileyim -aa... ayşegül çok tebrik ederim allah analı babalı büyütsün

''taşkafa: aga, bak bak habere bak. isviçreli bilim adamları insan ömrünü 100 yıla çıkartmanın formulünü arıyorlarmış. sefer: olum ben 100 sene yaşamak istemiyorum ki. zülfikar: zaten isviçre'de de yaşamıyon yani. taşkafa: konu kilit''

"hevesimi kırdılar. küçükken de kırılmıştı bi kere. sonra kırık çıkıkçıya götürdüler, bir türlü düzelmedi. hevesim yanlış kaynadı albayım. hep yanlış şeylere heves ettim. "

evlen benimle Ayşegül, mutlu olalım

"tamam beni sevme. sevme beni tamam. ama başkasını da sevme. nefret mi edeceksin? benden et. ben senin nefretine de razıyım. ben senin öfkene de razıyım. ben senden gelecek her şeye razıyım. yeter ki başkasını sevme." bu sahne zamanında çok etkilemişti beni. şimdi izleyince güldüm nedensiz. ama oralarda yaşayan biri için hala çok anlamlıdır eminim. bonus

“Hayalleri kırmayı keşfeden ilk insan, benim babamdır.”

'hep teselli ediyorsunuz beni. hep bir takım kararlardan beni vazgeçiriyorsunuz. sonra inanıyorum size. ah diyorum ya, beni düşünüyorlar! ah diyorum, beni ne kadar çok seviyorlar! benim iyiliğimi istiyorlar diyorum! bir sıcak bakışa çocuk gibi kanıyorum ben. hayatım boyunca insanlar beni sevsin istedim. beni sevsinler diye uğraştım hayatım boyunca. kimse kimseyi çıkarı olmadan sevmiyormuş. çok zor anladım.''

“Dünyadaki herkesin parmak izinin farklı olması, kimsenin sana benim gibi dokunamayacağının kanıtıdır!”

"benim aklım acıyor ayşegül. aklımdan öp beni. bilincin, bilincime değsin"

Eyyy zavallı insanoğlu ! Mutluluk diye bir şey yok. Kendimden biliyorum öyle bir şey yok.

[Oğlunun Sadrettin'e bacanak demesi sjsjsjjs ]

Bizim dans etmemiz için müziğe gerek yok ki be Ayşegül, ikimiz için çarpan kalbim bize müzik olmaya yeter de artar bile. Ağlama kurban olayım ağlama. Senin her gözyaşında müebbet yiyorum ben. Seni görmem lazım. Sen ne diyorsun ya, benim seni komple içime çekmem lazım. El ele verirsek bu dünyada atlatamayacağımız hiçbir zorluk yok. Öpüşürsek; imkansızı başarırırız. Eğer bu dünyaya yeniden gelseydim, karşıma yine sen çıksaydın, yine aynı şeyleri yapardım

Ölmeyi bile beceremiyoruz albayim

senin benden başkasını sevmen bu dünyaya kötülük’

allah belanı versin mümtaz

poyraz karayele boydan gireyim