eğer okumasaydınız ne iş yapardınız

sanayide hurdacı da çalışırdım erkek kılığına girip

Futbolcu olurdum.

kesin kamyon otobüs vs uzun yol şoförü olurdum.

Aşçı gibi bir şey olurdum her halde bir yerlerde yemek, tatlı filan yapardım

Yüksek ihtimal memlekette babadan kalma demir doğrama atölyesinin başında olurdum. Şuan üniversiteli bir işsizim..

Pastanedeki şirin elbiseli sessiz garson kız olurdum.

Marangozluk ve elim bu işe yatkın çok odun yontmuşluğum var

hiçbir şey yapamazdım, aç kalırdım. el becerim sıfır. el becerisi gerektirmeyen meslek var mı diye düşündüm pazarcılık geldi aklıma ama ben onu da yapamam. pazarda dikkatim dağılır, başkalarının tezgahına bakmaktan kendi tezgahıma bakamam.

(bkz: okumayacam ben orospu olacam) (bkz: orospu olacaksa okumuş orospu olsun) (bkz: boş gezenin boş kalfası ) böyle bir şeydi hayalim. Ama ben okuyup böyle bir şey olmayı düşünüyordum.

Bulaşıkçı olurdum galiba, bulaşık makinesi diye adım çıktı evde

Dünya’yı gezme programı çekerdim.

Okuduk bir iş yapamıyoruz, okumasak da bir iş yapamazdık bence..

oto tamircide çalışan bi kadın olurdum muhtemelen

sahne sanatlarıyla ilgilenirdim

Pit pazarında ki satıcılara rakip olurdum. Eskiye olan aşırı sevgim ve ticari zekamla üstesinden gelebileceğime inanıyorum.

Okumasaydım işsiz olurdum. Okudum yine işsizim.

Ailem hep okumamı istedi. Bense hiç okumak istemiyordum sevemedim okumayı ama onlar için değerdi. Ben hep hizmet sektöründe ticarette olmak istedim. Okul okumanın okuduğunu yaşamakla ilgisi olmalıydı benim için o işin en iyilerinden olmalıydın. Ama bizim sistemimiz buna elvermiyor. Herkes okumalı diyor. Neyse bu başka bir başlığın konusu. Öyle kafam basmadığından değil okumama isteğim. Sevemedim işte ama onlar için okumalıydım 2011 yılının ocak ayında hayatımda girdiğim ilk o zamanlardaki adı ygs olan sınavın denemesinden 160 soruda 34 net yaptım hahaha inanabiliyor musunuz 34 net hahaha Ama azimliyimdir bir şeyi başarmak istersem elimden kurtulması imkansıza yakın ygs sonucumda o 34 neti sadece matematik kısmından yapmıştım. İyi kötü bir mühendislik bitirdim 5 yılda da olsa bitti. Sonra doğru askere gittim. Uzun dönem asteğmen olarak vatani görevimi de yaptım. Geldiğimde ilk iş olarak aileme dedim ben bir arkadaşımla kafe açıyorum. Her zaman durdukları gibi arkamda durdular sağ olsunlar. Annemin tek sorduğu soru “oğlum biz seni boşuna mı okuttuk?” Oldu. Bence boşuna okumamıştım eğer okumasaydım bilgim genel kültürüm arkadaş çevrem Hayata bakış açım bu şekilde olmayabilirdi askerliğimi maaşlı bir şekilde yapamayabilirdim. Sonuçta ailemden hiç para istemedim orada biriktirdiklerim ve çektiğim küçük bir krediyle girdim bu işe. Ben özel sektörde kendimi ezdirmemek için ona buna kafa tutup işimi yapmaya çalışırken belkide babasından kaldı diye benden şanslı olan bir çocuğun zenginliğine zenginlik katarken bana da yılda iki hafta tatil vermesini istemiyorum. Minvalinde cevaplarla ailemin de gönlünü almıştım. İstediğim işteki kararlılığımla. Ben olacağına yapacağıma inandım hep ve tüm çevrem de yanımda oldu bu destekle şimdi aldık yürüdük ufaktan da olsa. Çünkü sevdiğimiz bir işi yapıyoruz. Yani okumuş olmak okumamış olmak yapmak istediğin işin önünde engel değil. Hatta yaptığın bir sürü iş ile yapmak istediğin işteki tecrübelerini birleştirebilirsin emin ol buna. Bunu da çok yaşadım. Sen yeterki ne yapmak istediğinden emin ol gerçekten o işi yapabilir misin bunun hakkında ne biliyorsun? Herkes yapıyor diye değil ama sen yapmak istediğin için yap. Yap ki hayattaki bu para kazanma mecburiyeti senin canını sıkmasın işini mutlu olarak yap çok kazanma ama kaliteli yaşa.

Tütün saran bir fabrika kızı olurdum. Ama Şuan alanında iş arayan biriyim.

Okuduk gene bir iş yapmıyoruz

basketbolcu olabilirdim. ya da sıfırdan yetişme bir alaylı aşçı. he okuduk noldu sanki? hiçbir şey olamadık.