düşünmek

devrimci bir eylem değildir çünkü her insana verilmiş bir nimettir şimdiden söyleyeyim de yazan falan olur belki

üretmek düşünen bir beynin göstergesidir. başkasının aklıyla düşünmek, onun ağzıyla konuşmak, onun fikirlerine bir şeyler katmadan kopyala yapıştır yapmak düşünmek değildir. şu da muhakkaktır ki, okumayan insanın düşünmesi ve özgün fikirler ortaya atması imkansızdır.

delirtir. (bkz: delirmek)

fazlasıyla beyni yoruyor. yorulan beyinse hıncını mideden çıkarıyor. gamsızlık en iyisi.

lanettir. üzer.

çoğu insanın bir şeyleri yaptıktan sonra gerçekleştirdikleri eylemdir ve ne yazık ki her markaya gelmeyen güncelleme gibi bazı insanlarda bu özellik yoktur.

"düşünceler mükemmel, ancak davranışlar kusurludur. bir insanı sevdiğini düşünmek, ona bunu söylemek ve ardından sarılmakla anlatılamayacak kadar mükemmeldir." (bkz: azil)

(bkz: bu dünyadan olamayacak kadar güzel şeyler) düşünün.

çok garip bir durum,ilgimi çekecek hiç bişe kalmadığında bir yere dalıp düşünmeye başlıyorum çözümde bulamıyorum sonra düşüncelerimde boğuluyorum ve ne düşündüğümü unutuyorum. aslında düşündüğüm konuyu biliyorum ve daha fazla düşünmek istemiyorum,resmen kaçıyorum ama yine kendimi aynı konu hakkında düşünürken buluyorum,geriye sadece buruk bir acı ve çözümlenemeyen bir sürü soru kalıyor. galiba zamanla delirtiyor.

insanın kendisiyle imtihanı resmen, sen kaçtıkça beynin resmen ısrarla aynı konuyu tekrarlayıp duruyor. bir bakımdan intihar, yani düşünmemek için elinden geleni yap zihnine sürekli yenik düşüyorsun ve her seferinde canın katlanarak yanıyor.. (bkz: sana en çok acı veren şeyi ısrarla düşünmek..)

ilginç. bazen bir konu hakkında saatlerce düşünüyorum. düşünüyorum,düşünüyorum ve o benim saatlerce düşenecek kadar dert ettiğim olayı aşamıyorum,boyumu aşan dalgalar gibi geliyor,ben ne kadar düşünerek atsam da kulaçlarımı aşamıyorum ve yavaşça boğuluyorum. dibe çekiyorum önümden kaybolan geleceğimi izliyorum.

şu an ihtiyacım olan tek şey ve yapamadığım tek şey.

''eğitim, gerçeklerin öğretilmesi değildir. düşünmek için aklın eğitilmesidir. ''(bkz: albert einstein)

allah'ın (baş harfini ben büyük yazdım, günah madridliye) bence bize armadağan ettiği en muhteşem yeti ama bazen o kadar ağır geliyor ki. hayatım mükemmel, bir o kadarda bok gibi. çevremde inanılmaz çok insan var ama hep yalnız hissediyorum neden ? hep onları teste sokuyorum, neredeyse her gece insanların hareketlerini kafamda yeniden değerlendiriyorum. hatta bilgisayarda klasör içinde 47 kişisinin ismi var ve bunların içerisinde bana yaptığı iyi kötü anıları tutuyorum. watsapda son 4 yıldır olan bütün mesajlar duruyor. insanlara boş ümitler veriyorum, neden ? ben ne oldu da böyle oldum ? ben kimim ? bu ve benzeri sorular beynimi kemiriyor. görünüş olarak beğendiğim kıza direk yürüyorum hatta uçuyorum ama sevgili olamıyorum neden ? babama bile güvenemiyorum. öyle çok kazık yemişliğim falanda yok. bir öğrenci için bence çok güzel para olan iki bin lira geçiyor elime ama cebimde paranın durduğu görülmez. hep artıya çıkma dertleri. şu entiride bile ne yazacağımı hatırlamıyorum. isim hafızam sıfır ? bi insan kendi adını nasıl unutur ? bunun mantıklı bir açıklaması olamaz abi. neyse ya en iyisi bu yazıyı burda bitiriyim. küfür etme bana ne yazdın ki sen şimdi buraya deme.

delirmeye doğru basamak atlamak.

azı karar çoğu zarar

çok da şey yapmamak lazım bence

sonsuza kadar düşünsende o kıçını kaldırıp bir şeyler yapmıyorsun sadece tembellik ediyorsun demektir.

bokunu çıkarmazsan yararlı olabilecek eylem

abartılırsa baş ağrıtır, çok üstelemeyin

düşünürken kendinle ikilimde kalıp çıkamamak insanı daha kötü yapıyor

abi bi insan düşüncesiz olmasın sonra düşüncesizlikleri yüzünden kalbimiz kırılıyo yapmayın öyle şeyler

neşet ertaş dinlerken beynin bir süre sonra uyuşması.

düşünmek günah gibidir. bir kere tadını aldınmı bırakamazsın.

kimisi çok yapar, kimisi ne olduğunu bilmez. ortasını bulmak lazım ama gel gör ki karanlıktayız ışık olan kimse yok.

ben salt bir şekilde düşünemiyorum. illa karşımda biri olacak ona anlatacağım sonra o bana aksi bir şey iddia edecek, böyle böyle tartışıp bir noktaya varacağım. düşünürken iki kişi oluyorum biri benim diğerinin kim olduğunu bilmiyorum.

düşününlan kafanız acımaz

gerek duymadığım şişirilmiş bir eylem.

çoğu kemalistin yapamadığı bir şey :d

gereğinden fazla yapınca baş ağrıtan, hayatı sorgulatan, herkesten uzaklaşma isteği getiren eylem. mesela ben biraz daha düşünürsem kafayı yiyeceğim, düşünmeden bir şeyler yaparsam da pişman olacağım. (bkz: delirdik)

daha önce çok düşündüğümü farkettim.çoğu şeyi değitiremeyeceğimi anladım ve bıraktım. sevdiğim insanlardan başka birşey düşünmüyorum

insanları hayvanlardan ayırdığı söylenen özellik. günümüzde incelenmesi zordur çünkü ziyadesiyle yok olmaya yüz tutmuş mesleklerden birisidir.

tam bir tanımı olmayan, soyut kavram

fazlası beyin yakar dinden çıkarır aman diyim bak düşünmeyin öyle çok

düşünün çünkü henüz yasaklanmadı..

"çok fazla düşünmeyin, ölürsünüz yemin ediyorum."

bi yerden sonra beyin yakan bir eylem

ilk icat.

hiç olmayacak şeyler düşünüyorum aklım almıyor sınırları ne kadar zorlayabilirim? saniyede ne kadar çok şey düşünüyorum. aklımdan geçenlere bak birde olana bak. gerçekkten çok derin düşünüyorum ve artık hiç bir şey zevk vermiyor. çünkü düşünerek küçültüyorum her şeyi.

en yakın arkadaşım hep der ki çok düşünüyorsun, bi sal kendini bi rahat bırak. niye böyle bilmiyorum hoşuma gidiyor düşünmek. çevremdeki herkesi susturup uzun uzun düşünmek istiyorum bazen. evimde okulumda hep bana ait bir köşe var. kulaklığı takıp yanımdaki insanları gönderip sığındığım bir köşe. ergen gibi görünüyorum belki ama ergenliğimden bana kalan en güzel alışkanlık bu. yalnızlık ve düşünmek tam bana göre, benim için var edilmiş gibi. ya da benim vücut bulmuş halim. bana zarar veriyor mu bilmiyorum ama dedikleri gibi erken yaşlanırsam sebebi bunlar olacak

ekstrem.

şu sıralar düşünmekten başka yapacağım herhangi bir eylem başıma iş açabilir

olum önüne yem atılan tavuktan farksızsınız. ülkede bi boklar dönüyor siz hala barajı geçmekle geçmemek arasında kalmış partiyi tartışıyorsunuz. her seçimde hdp'ye küfür edip hdp'yi protesto edip prim kazanmak ne sikimw yarıyor cidden merak ediyorum. her seçimde hdp'ye oy verenlere lanet yağdırıyorsunuz ama sonuç değişmiyor. olum bırakın şimdi hdp'yi falan. seçimlerde basbaya tayyip ile muharrem arasında bi şeyler dönüyor. tüm ülke muharrem diye bas bas bağırırken sandıklar inatla tayyip diyor. hdp'yi sevmiyorum, kürt değilim kürtçü değilim hdp'ye oy vermedim vermem asla da savunmam aha bilenlere sorun beni. ama gözünüzü seveyim siktir edin 2 dk şu partiyi ya. ortada daha büyük şeyler dönüyor. ülkenin kaderini değiştiriyor belki de şu an birileri ve kimse bi bok yapamıyor. delirmemek elde değil... siz de hala çıkmış; benim askerime kurşun sıkan hdp vs vs. lan sıktı sıkmadı demiyorum. askerime atar gider yapan, git burası benim ülkem diyen hdpli kadın milletvekilini unutmadım. hala düşündükçe deli olurum. ama askerime kurşunu sıkan kadar sıktıran da suçlu. bi şeyleri görün artık. malum partiyi savunanın da oy verenin de aklını s2m delirttiniz adamı be yeter be

Bence bazı insanlar için yorucu bir eylem zira gözlemlerseniz göreceksiniz çevrenizde olan çoğu şeyi mantıklı olan insan evlatları yapmaz Beyin kıvrımlarını kullanarak zihinsel faaliyetlerde bulunmak

Fazlasıyla sevdiğim bir o kadar yıldığım eylemdir. Normal anlarda sonsuz düşünce akışı içinde olalım fakat bazende bir durdurma butonu olsaymış ne iyi olurmuş demekten alıkoyamıyorum kendimi. Örneğin; Canın mı sıkıldı buton, üzülmek mi istiyorsun buton, mutlusun ve sadece mutlu olmak mı istiyorsun buton, kafa dinlemek mi istiyorsun buton, usulca uykuya dalmak mı istiyorsun buton...

Her şeyi çok düşünüyorum, çok fazla. Düşünmekten bazen başımın ağırdığını hissediyorum. Bazen sadece düşünmek için kalabalığın içinden sıyrılıp odama çekildiğim oluyor. Arada kalabalıkta düşünürken dalıp gidiyorum falan. Keşke her şeyi bu kadar düşünmekten vazgeçsem keşke...

ciddiye alınması gereken eylem... öylece hiçbir şey yapmadan, karanlığın içinde birşeyler görür gibi sonra hiçbir şey görmediğini fark eder gibi... derinlerde gibi bir parça ama tamamen suyun üstünde gibi, var gibi, yok gibi, çok gibi, hiç gibi... öyle düz, öyle sıradan, öyle alelâde ve sonra en derinde hissederek etkilerini düşünmek...

Bazen o kadar çok düşünüyorsun ki,düşüncelere kurban gidecek gibi hissediyorsun kendini . İnsan bi hatanın içine düştüğünde bilmezlikten geliyor. Öyle değilmi kimse sorsan , evet yaptım cevabını alamazsın. Bizi inciten şeyler aslında bilmemezlikten gelip zamanında kendimizi kandırdığımız şeyler oluyor genelde.

“düşünmek istememek de gene onu düşünmek, gene onun acısını çekmekti.” -proust “düşünmek istemiyorum. düşünmek istemediğimi düşünüyorum. düşünmek istemediğimi düşünmemem gerek.” -sartre yapılması da bırakılması da çok zor bir eylem. düşünmekten yorulsan da durduramıyorsun bunu ya, imkânı yok. kafamı duvarlara vuracak raddeye geliyorum yok, durmuyor. kendimi filan tokatlıyorum ya hagshdhdj iyice delirdim ben, nasıl aşıyoruz bunları arkadaşlar? ne kulağımdaki son ses müzik ne asıl düşünmem gereken şeyler, hiçbiri odaklanmamam gereken tek konuya odaklanıp salak saçma şeyler düşünmeme engel o la mı yor! yaptığım hiçbir şeye kafamı tam veremiyorum, çocukça hareketlerim son zamanlarda inanılmaz arttı, tahammül sınırım diplerde. n’oluyo ya? ekleme: “...nasıl unutulur düşünmek?“ -william shakespeare