değersiz hissettiren anlar

bi derde düştüğümde 10 senelik arkadaşımın bu olayın içinde ben yokum beni karıştırma demişti ve ben onun icin erkek arkadaşı tarafından dövülmüştüm istesem bende karısmayabilirdim

babamın iş yerinde bana karşı kulladığı bir söz vardı. seninle benim aramda baba oğlu ilişkisi değil, patron işçi ilişkisi var diye.. ne desem boş şuan

bak şimdi hani sevdiğin kızla konuşursun konuşursun bişey olurda yazıcam ben sana der işte o an değersiz olmak nedir anlarsın. yada yaşanan onca güzel güne rağmen tartışma sırasında sana şu cümleyi kurar 'bu güne kadar hep ağlattın sadece ağlattın hiç mutlu değiliz' işte ozaman sigaran paketinden çıkar kendi yanar onca mutlu olunan günleri bi tartışmada yok edecek kadar acizleşir.

sevdiğim adamın atılan iftira karşısında bana inanmayıp yüzünü görmek istemiyorum kapa çeneni gibi cümleleri içimde oturdular kalkmıyolar

masadan birinin, sen hariç herkese kahve alıp, masaya geldiğinde "aaa sen de vardın di miiiaağğ??!" diye yalandan şaşırdığı andır. hatta yalandan şaşırmayı bile yapmadan yerine oturanı gördüm. ayuuuuuuuuuuuu

bi ortamda konu açılıp da konuşmaya başladığında arkadaşlarının suratındaki kim bu ses ya hali.

lisede benden 2 gün sonra doğmuş bir popi bir arkadaş vardı. ikinizi beraber kutluyoruz yaa falan derlerdi bir gün bir geldim sınıfa kutlamışlar bitmiş çoktan ona partiler falan düzenlerlerdi ben de giderdim bi de mal gibi köşede öyle...kendimce daha sonra doğum günümde okula gitmemeye başladım evde yalnızlığımla boğuldum

doğum günüm. cogu kisi hatirlamaz veya facebook mesajlariyla gecistirir.

okul futbol turnuvası yarı final maçındayız. rakibi farka boğduk hocamız da dedi ki yedek arkadaşlara da şans verelim. hiç unutmam 2 gol asist yaptığım maçtı. tüm okul izliyor . neyse hoca önce kaptanı çıkardı kızlar boşalacak giibi ama oooooo harikasın ensin sen diye tezahürat yapıyorlar, allah var iyi oynayan çocuktu ama o maç hiçbir şey yapamadı . ben hep orta halli oyuncuydum , 90'a iki gol attım da oyundan çıkarken bir kişi tezahüratta bulunmadı aq. o gün liseden nefret ettim

üç kişi bir arabaya binecekken arka koltuğa geçmek zorunda kalmak. araba benim amk.

sevdiğim insanın yanımda olduğu her saniye yanımdayken km uzakta hissettirmesi işte o an tarif edemiyorum kardeş kelimeler bile yetmiyor değersizlik değil dünyadan göçüp gitme isteği

üç arkadaş konuşulur ayak üstü birden bir şey anlatılıcakken gider misin özel bir sey sonra anlatırım der ve uzaklaşırsın ya tek başına ve anlatmaz sonradan...

gece gündüz çalışıp üç kuruşu yan yana getirip sevdiğine hediye alırsın onun için önemi yoktur bi kenara atar kardeşim .

abim üni den mezun olunca askere mi gitsin işe mi girsin diye evde konuşurlarken bende kendine bırakın koca adam dedikten sonra babamın sen nerenin iti oluyorsunda yorum yapıyorsun demişti . o gündür ne yorum yaparım nede napıyım diye sorarım . ama 4 yıl oldu hala içimde geçmicekte .

babanın, hakaret ettiği zamanlar.

gözünün içine baka baka kandirildigin aptal yerine koyuldugun, anladigin halde bir şey diyemeyecek kadar çok kirildigin an.kendini değersiz hisserdersin ama karşı taraf daha bi degersizlesir gözünde

babamın ben yerine üvey kardeşlerimle daha çok ilgileniyor olması

bir keresinde ben okulda olmadığım halde tüm gün boyunca beni var yazmişlardi. okulda olduğum zamanda da (kapalı olduğum için derste uyurken sadece şalım gözüküyor) beni ceket zannedip yok yazmişlardi

gerçekten haklı olduğum bir konuda sadece karşımdakini kaybetmemek için özür dilemek zorunda kalmak.

etrafımdaki insanların bana karşı olan söz ve fiilleri değil de özellikle tarihte büyük işler yapmış kişilerin hayatını falan okuyunca "ulan senin şu ottan ne farkın var?" diye soruyorum kendime

herkesin kendine özel bir anısı var tabi ama genel durumlar da var. mesela sen hapşurduktan sonra sınıfı kaplayan sessizlik

#1760008

okulda arkadaşın tenefüste aa sen derste var mıydın demesi

abi benim içim paramparça. gün içinde 100defa gözlerim doluyor. her an onu düşünüyorum. o ise hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ediyormuş gibime geliyor. oğlum hiç mi etkilenmedi lan hayatın?

2 kişiyiz arkadaşım tanıdığı birisini gördü,elinde bisküvi vardı ve sadece ona ikram etti

hiç sayılırsam hissettiğim zamanlardır. derste hiç sayıldım. çocuğun biri yoklama kağıdını direk arkaya verdi. önce bana baktı sonra arkaya verdi. arkamda gözüm vardır benim. görmediğimi sansa da ben gördüm. kalktım hocadan kağıdı tekrar alıp imza attım. önyargımı kazandı.ve çocuğu kara listeme aldım. bana yaklaşmasa iyi olur.

ya bi olay anlatıyorum dinlemiyorlar. hadi ona neyse de bide dönüp he canım ne dedin demiyorlar mı canınızu seveyim sizin ya. zaten alıştığım için boşa konuşmaya cevap vermeseler o kadar üzülmem zannımca.

verdiğin ilginin karşılığı olmayınca kendini hissedemezsin bile

bir hocamız ağaç çiziminden analiz yapıyordu sınıftan çizimleri topladı tek tek anlatıyordu çizimleri gösterip herkese yorum yaptı sonra benimkine geldi ve neyse buna benzer konuştuk ya diyip benimki hakkında yorum yapmadan geçti. halbuki çok benzer olanlar üzerinden tekrar tekrar konuşmuştu. o an kendimi gerçekten değersiz hissetmiştim. üzerine konuşulmaya bile değmez..

sevgilim ve ben bir yere gidiyorduk.bir arkadaşını görüp bana bir şey demeden onunla birlikte gitti.

senin ona verdiğin değerin azcığını bile alamadığını anladığın an .

çok fazla hoşlandığım bi adam vardı ve belki de aşık olabileceğim biriydi. ama zamanla bana sadece canı sıkıldığında mesaj atmaya başladı. kendimi o kadar değersiz ve salak gibi hissettim ki..... ve en son mesaj attığında bi daha bana mesaj atmamasini söyledim. neden diye bile sormadı. en çokta o koydu. hayatımda hiç bu kadar değersiz hissetmemiştim

tam da toparlanmaya çalışırken hayata pozitif bakmaya çalışırken, hayatımın her döneminde beni hep koruyup kollamış olan abimin bi başkası yüzünden beni azarlaması ve sadece benim hatalarımı dile getirmesi.

zor zamanlarında yanlarına koştuğum, en yakınım dediğim insanlar var ya.. hepsi ilk benden vazgeçtiler. uğruna uğraştığım insanlar şimdi beni umursamıyorlar bile.. kendimi daha değersiz hissedemezdim

hayatının merkezi yaptığın bir insanin,sırf onun doğum günü yaklaşıyor diye yemek yemeyip para biriktirirken hatta borç bile alırken sırf o'nun için...onun seni kandırması?

moralinin bozuk oldugunda arkadaslarinin bir sey anlamamasi galiba. sorduklarinda tam anlatacakken birinin atlayip baska bir sey anlatmasi ve konunun senden cikmasi

en yakın arkadaşımın(güya kardeşinden farkım yok) eski sevgilimin hala beni üzmesini umursamadan onunla gülebilmesi hala yakın olabilmesi...

transfermarkt'ta quaresma'ya 3 milyon € değer biçmişler bense o sitede yokum bile. kendimi o kadar değersiz hissediyorum ki...

kendini çok değerli zanneden insanların yanında bulunmak

(#2146211) şimdi bir çift sinema da diğerleri konserde. hayır çağırsan zaten çiftin yanındaki sap olmak istemem o yüzden gelmem veya bi şekilde hallolur ama haber vermeden uzaklaşmaları açıkcası üzdü bir nebze. bende napim işte gittim çayımı içtim yurttayım yine yeni yeniden...

değer verdiğin birinin artık sana güvenmiyor oluşu

arkadaslarinizlasinizdir biri bir sey anlaticaktir ama anlatamiyodur size özel bir sey ya diyip sizin tamam tamam sorun değil diyerek icten ice üzülerek yanlarından uzaklaştığın an

etrafındaki insanların mutluluğu için kendi çapında çabalarsın ne yaptıklarını farkederler ne de varlığını aslında varlığınla yokluğun arasında fark yoktur. kendin bile sorgularsın varlığını değersiz hissettigin anı hatırlamazssın çünkün her an değersizsindir

burger king te ikili menü alacak kimse olmaması...

hiç bir an. çünkü ben kendime yeterince değer veriyorum. kendime vermem gereken değeri başkalarına pay etmiyorum. bu yüzden değersiz hissetnedim hiç. eğer kendime değer vermiyor olsaydım, başkalarının verdiği değerde yetmezdi. çünkü ben kendime değer vermiyorken bakasının değeri ne işe yarar...

içinde yaşadığımız dönem ve şartların bizi değerli kılan hiçbir yanı yok. hatta ve hatta öyle bir dönemdeyiz ki insanın kendini bir halt sanıp değerli hissetmesi için milyonlar dolusu şey sunulmuş durumda. ve milyarlar dolusu insan da buna kanmış vaziyette. leş gibi, acımasız ve beş para etmez sefil bir haldeyiz. havamız binbeşyüz insanlık desen valla üstümde yok haftaya gel çıkışırsa verelim.

değer verdiğim biri kelimelerine dikkat etmeden konuştuğu zaman en uçlarda yaşıyorum

bir sorunun olduğunda anlatsan kimsenin umursamayacağını düşünerek kimseye anlatamadığın an

ben attığı bütün fotoğrafları hatta bütün mesajları dahi silmeye kıyamıyorken benim onun umrunda olmamam...

canın ufak bi şeye sıkkındır ve her kes seni görmezden gelir ve tam o sırada düşünülebildiğin tek şey insanların seni ne kadar umursamadığıdır. o kadar değer vermiyorlardır ki yanına bile yaklaşmazlar.