cemal süreya

"adam kadını özledi, başka kadına sarıldı. kadın adamı özledi, adamın yokluğuna sarıldı..."

" aklıma bile gelmiyorsun artık... o kadar kalbimdesin ki."

en sevdiğim şair💜 "sen sık sık gülen gülerken de sevecen bir akdeniz çizgisini sol yanına ağzının iliştiren çocuk özenle..." -cemal süreya

evine çok bağlı bir adammış, evini çok severmiş. hatta tomris uyar şöyle anlatıyor bu olayı; "akşamları eve biraz geç gel yahu. bir erkek hiç dolaşmaz mı" dedim. ertesi gün altıyı çeyrek geçe geldi. sonraki gün altı buçuk. normalde altıda gelirdi. bir gün toz aldım, bezi silkelemek için pencereden eğildim ki kapının önünde oturmuş saatin dolmasını bekliyor."

"zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar." çünkü yaşamak tamı tamına böyle bir şey. her gün ölerek yaşamak. her sabah ölmek için uyanmak. arka plandaki suskun acıyı bu denli hissettirebilen başka bir şair olamazdı.

seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu iki kere öpeyim desem üçün boynu bükük

--- spoiler --- kars öyle güzel ki ölürüm artık beyaz uykusuz uzakta kars çocukların da kars’ı ölüleri yağan karda donmuş gözlerimin arası. sen küçüğüm sımsıcak ne derler ona – bu kızakta boyuna türküler yakıyorsun ya sanki her türküden sonra hohlasan gök buğulanacak. anla ki her durakta yok sınırları aşkın o iyi yüzlü tanrı beklesin dursun bizi kurduğumuz rahat tuzakta nasıl olsa yine bir gün döneriz bu yollardan geri senin bir elinde bir mendil diğerinde kuş sesleri... cemal süreya --- spoiler --- "hayatlarımız gerçektir, şiir ise gerçek olamayacak kadar gerçekten uzak bir rastlantıdır." rivayet olunur ki paris'te bir otel odasında bir adam kars adında bir şiir yazmış hem de kars'a hiç gitmeden. sonra vakit gelmiş yolu düşmüş kars'a bir de gerçeğin içinden anlatayım kars'ı. kars'da yazdığı kars şiiri tabi ki öbüründen daha kötü yazılmış. cemal süreya bakmış olmayacak kars'da yazdığı şiiri yırtmış atmış. bir şair ki gerçekliğin rahatsız edici varlığından şiirini yırtar. dedik ya şiir gerçek olamayacak kadar rastlantısaldır ve cemal süreya bunun en büyük delilidir.

iki kalp iki kalp arasında en kısa yol: birbirine uzanmış ve zaman zaman ancak parmak uçlarıyla değebilen iki kol. merdivenlerin oraya koşuyorum, beklemek gövde gösterisi zamanın; çok erken gelmişim seni bulamıyorum, bir şeyin provası yapılıyor sanki. kuşlar toplanmış göçüyorlar keşke yalnız bunun için sevseydim seni. sevda sözleri sayfa 241

şimdi utançtır tanelenen sarışın çocukların başaklarında. ovadan gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan çeviriyor o küçücük güneşimizi. taşarak evlerden taraçalardan gelip sesime yerleşiyor. sesimin esnek baldıranı sesimin alaca baldıranı. ve kuşlara doğru fildişi: rüzgarın tavrı. dağ: güneş iskeleti. tahta heykeller arasında denizin yavrusu kocaman. kan görüyorum taş görüyorum bütün heykeller arasında karabasan ılık acemi uykusuzluğun sütlü inciri kovanlara sızmıyor. annem çok küçükken öldü beni öp, sonra doğur beni.

"ne zaman bu şehirden kaçıp gitme isteği gelse, bir köşeye oturup geçmesini bekliyorum. gidersem dönmem çünkü biliyorum."

"dökmeye niyetim yok içimi. zor sığdırdım zaten."

"arada bir barış arada bir gökyüzü her şeyin güzeli aşkla beraber"

ölüyorum tanrım bu da oldu işte her ölüm, erken ölümdür biliyorum tanrım ama, ayrıca, aldığın şu hayat fena değildir... (bkz: üstü kalsın)

" sayın tanrıya kalırsa seninle yatmak günah, daha neler " (bkz: üvercinka)

sosyal medyaya deyim yerindeyse meze olmuş şairimiz ne güzel yazar aslında...

'gördüğün yerde sarıl bana.'

her akşam işten çıkıp şıp diye eve damlıyordu cemal süreya. bir gün tomris uyar, ‘biraz gez dolaş, arkadaşlarınla falan buluş’ dedi. ertesi gün geç geldi cemal süreya, daha ertesi gün de, hep geç geldi. bu akşamlardan birinde, örtü silkelemek için pencereyi açan tomris, apartmanın girişinde oturan cemal’i gördü ve gerçek ortaya çıktı. her akşam iş çıkışı eve geliyor ama aşağıda oturup ‘gecikiyordu’ cemal süreya böyle birine benzetildiğim zamanlarda oldu

sevgilim, bir günün ortası şimdi taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık, ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde uzat bana uzat ellerini izinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar istanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu, güvercinler güneşten bir sessizliği biriktiriyor ben seni düşünüyorum seni hani tıpkı o ilk günlerdeki gibi kalbim diyorum kalbim daha dün tezgâhtan çıkmış bir su sayacı gibi aşkı anılar besliyor düşler kadar bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır sevgi eskidikçe sevgi. günümüz ekmeğimiz, türkümüz çoluğumuz çocuğumuz binalar yan yana yükselip gidiyor vapurların ağzı köpük içinde uzaklarda ne kapılar açılıyor tirenin biri bir istasyona varıyor ordan çıkıyor biri. her şey biliyor her şey sen biliyor musun bakalım seni nice sevdiğimi? üstüne titrrediğimi? geldiğimi? gittiğimi hadi!

"kötülüklerin büsbütün egemen olduğu, namussuz bir çağ bu, biliyorsun." #istanbul #10aralık

sen simdi gidiyorsun,git gozlerin durur mu onlarda gidiyor, gitsinler. oysa ben gözlerinsiz yapamazdim bilirsin. oysa allah bilir guzel uyanmıştık gune. ... .. .. ... .. memelerin vardi sonra, memelerin kahramandı. sonrasi iyilik güzellik.

sesinde ne var biliyor musun bir bahçenin ortası var.

mavi ipek kış çiçeği sigara içmek için üst kata çıkıyorsun

"bu yaşta orta okul aşkı ege'de nüfus kırk bin geniş zaman, evet geniş zaman istiyorum ama telefon kulübesinden konuşuyorsun süre doldu dolacak üç dakika o, dar zamanda bir başka açıklamıyor mu daha doğru hemen özetlemiyor mu kişiyi ve durumu bir kişisellik kazanmıyor mu zaman üstü başın olmuyor mu zaman ân, diyorum, çocukluktur.."

ölüm geliyor aklıma birden ölüm bir ağacın gölgesine sarılıyorum.

sözlerininin ergenler tarafından karı kız tavlamak için değersizleştirildiğini bilse mezarından kalkıp gelir ve o ergenlerin geçmişini siker.

kafa dergisi'nin ocak ayı sayısının kapak yıldızı, cağnım şair.

çok çok severek okuduğum bir şair hatta kendisini lise sonda proje konum olarak da almıştım bütün hayatını, aşklarını,şiirlerini,denemelerini her şeyi tek tek okuyarak notlar çıkardım internete ihtiyaç duymadan ve her saniyesinden zevk aldığım tek ödevimdir. (bkz: sen muhteşem bir detaysın )

'yokluğunu yazmak cenaze arablarını süslemek gibidir.' demiş üstat..

"bazen diyorum ki; ne olacak söyle gitsin. sonra diyorum; söyleyince ne olacak, sus bitsin."

250 grama soyadından bir harf kaybeden kutsal bakire

öyle uzaktan seviyorum seni kırmadan, dökmeden, parçalamadan, üzmeden, ağlatmadan uzaktan seviyorum

"yine de bir elinle kapıyı aralarken öbür elindeki titreme dünyanın anadili"

tam unuttum derken; bir şarkı çalar, biri onun gibi güler, birisi parfümünü sıkıp onun gibi kokar, tüm unuttuğun boşa gider...

Bir şiirini mısrasını falan paylaşmak isterdim ama aklıma bu geldi. Efsanelerden http://adminkardes.com/uploads/entry/ben-oldum.png

öyle uzaktan seviyorum seni

önce sevdiğiniz terk eder sizi, ardından uykunuz. sonra ne sevdiğiniz geri gelir ne de uykunuz..

"...boynun diyorum boynunu benim kadar kimse değerlendiremez..."

süreya'nın diğer y'sini iddiada kaybetmiştir. lys öğrencilerinin aklında bulunsun

bazen sadece yorgun oluyor insan; ne küs, ne yalnız, ne de aşık..

durakta üç kisi adam kadin ve çocuk adamin elleri ceplerinde kadin çocugun elini tutmus adam hüzünlü hüzünlü sarkilar gibi hüzünlü kadin güzel güzel anilar gibi güzel çocuk güzel anilar gibi hüzünlü hüzünlü sarkilar gibi güzel

ikinci yenicilerin kurucusu, şiirlerine yandığım adam'dır.

vefatının 27. senesinde saygı ve özlemle anıyoruz. şimdi utançtır tanelenen sarışın çocukların başaklarında. ovadan gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan çeviriyor o küçücük güneşimizi. taşarak evlerden taraçalardan gelip sesime yerleşiyor. sesimin esnek baldıranı sesimin alaca baldıranı. ve kuşlara doğru fildişi rüzgarın tavrı. dağ güneş iskeleti. tahta heykeller arasında denizin yavrusu kocaman. kan görüyorum taş görüyorum bütün heykeller arasında karabasan ılık acemi - uykusuzluğun sütlü inciri - kovanlara sızmıyor. annem çok küçükken öldü beni öp, sonra doğur beni. cemal süreya

can yücel'in dediği gibi; aşk yok gayrı memlekette, cemal süreya beri gideli.

9 ocak 1990, biliyorum sana giden yollar kapalı şiirinin en umutsuz karakteri, hayat kısa kuşlar uçuyor dizeleriyle ruhumuza kazınan o güzel adam bu dünyayı terk etti. iyi ki geçtin dünyadan ey süreya.. sevgi ve rahmetle..

aşk yok gayrı memlekette, cemal süreya beri gideli.

"sen yeter ki içinden de olsa bir seni seviyorum de. benim kulaklarım çınlasın kafi."

seni seviyorum cümlesinin sen'i öldü cümle'mizin başı sağolsun. çok beğeniyorum bu sözünü

"öyle bir sihirbazdın ki; beni bile kaybettin."

sonra gülüşün geldi aklıma ve içimden dedim ki; yine gelsen yine severim seni.

1931-1990 çok büyük adammışsın be üstad. "iki çay söylemiştik orada, biri açık. keşke yalnız bunun için sevseydim seni."