bizi kaybetmekten korkmadılar

beni kaybetmekten korkmadılar ben de aslanlar gibi kayboldum

biz de can yakmaktan korkmadık

(bkz: vay amk) dertlendim.

şrfszler

çünkü bize kaybetmekten korkacak kadar değer vermediler. kaybetmekten korkmayanın kaybedecek bir şeyi yoktur unutmayın bunu.

ne kadar korkmazlarsa o kadar kaybedecekler beni.

sizi kaybetmekten korkmayanlara usulca yaklaşın ve diyin ki 'senin ben amına korum'

çünkü asla eksik olmadık birilerinin hayatında. fazlaydık, israf edildik. saatler süren sigara krizinin ardından kuytu bir zulada bulunan son bir dal sigara değildik mesela. sigara krizi olmasın diye masanın üstünde her daim hazır bekleyen jelatini üzerinde duran pakettik. yeterinden fazla, el alışkanlığı ile yakılabilecek kadar sıradan. dili damağına yapışmışken bardakta kalan son bir kaç yudum su değildik. buz gibi kana kana içsin diye ağzına kadar dolu sürahiydik, hazır ve nazır. susatmadık, ihtiyaç duyulduğunda oradaydık. yokluğumuzu hissettirmedik hasılı kelam, yokluk hissettirmemek için. bir rutin gibi adeta. her daim, her zaman fazlasıyla bulunan. bizi kaybetmekten korkmadılar. hiç eksik bırakmadık. fazlasıyla olduk her zaman. israf edildik..

he ya

bu yüzden hep kaybeden olduk.ve bu hiç adil değil.

korktuğu zamanlarda egoma yenik düşüp elimin tersiyle ittiğim günlerin acısını götümden şırıngayla çekiyorlar. korkmamakta haklı olduğu için ağzımı açamıyorum.

ben bile korkmuyorum kendimi kaybetmekten onlar niye korksunlar.

bu sözü ilk kimin söylediğini sanırım biliyorum; (#2109004)

korkmadılar hiç, ne acı..

bizim için değeri yüksek olan insanlardı bunlar. çekinmediler, korkmadılar evet. bizi kaybeden insanlar, kaybettiklerinden habersizler. çünkü kendileri kaybetmenin ne olduğunu bilmiyorlar. bizi kaybederken bile bunun farkında değildiler. dedim ya, bizim için değeri yüksek olan insanlar bizi değersiz gördüler.

aga ben oldum olası ailem dışında kimse tarafından koşulsuz sevilmedim öyle kaybedilmekten korkulan biri olmadım olamadım hep kaybetmekten korkan taraf bendim çünkü çevremde sevdiğim kişileri gerçekten haddinden fazla sevdim haddinden fazla kıymet verdim belki saflık belki iyi niyet belki salaklık adına her be derseniz deyin ama insan değişiyor tecrübe kazandıkça belki bizimki biraz uzun sürdü ama olsun artık kimsenin çıkıp gitme ihtimali korkutmuyor artık umursamıyorum olduğu kadar diyorum geçiyorum velhasılı kelam kardeşlerim sizlerde kimseyi kaybetmekten korkmayın zira onlar korkmuyorlar..

bu başlık biraz içimi burktu nedense, gideyim bir sigara yakayım

hem de hiç korkmadılar

bizi kaybetmekten korkmadilar ama ben bugun ruyamda onu gorup aglayarak uyandim

önemli olan buna karşı biz ne yaptık? söyliyeyim, gitme diye paçalarına yapıştık ölmüş duyguların.

belki nereye koydularsa oradasındır hsjashjahs (bkz: asosyal sözlük ağlama duvarı) tenzih ettiklerim elbette var. ama takdir edersiniz ki; istisnalar kaideyi bozmaz. açıkçası bu başlıktaki güncel durumun tamamına bakmadım, ilgilenmiyorum da. ben bu başlıktan alacağımı aldım, favorilerime ekledim. o entrynin ötesinde bir şey yazılamayacağına da adım gibi eminim olduğum için, içim fazlasıyla rahat; (#1970349) entrynin girişinde verdiğim bkz için konuşmam gerekirse; bu başlıkta "bizi kaybetmekten korkmadılar." diye yakınmış, yakınan ve yakınacak kişiler kim olduklarının bir önemi olmaksızın (fakat istisnalar hariç) bana gram samimi gelmiyor. çünkü biliyorum; buraya gelip "bizi kaybetmekten korkmadılar." diyerek edebiyat parçalayanların, yalnızlık ve terk ediliş üzerine afili laflar edip acılarını perçinleyenlerin de kaybetmekten korkmadığı kişiler oldu, oluyor ve olacak. acılarınıza saygı duyuyorum, ama samimi bulmuyorum. maruz kaldığınız şeyleri kendinizin de yapması, üstüne de bu yüzden yakınmanız gözümü yakan başka bir çelişki. sadece sevgili anlamında konuşmuyorum. yeri geldi bir dost, bir arkadaş, bir kardeş ya da sizin önem vermediğiniz ama size haddinizden fazla değer veren birilerini kaybetmekten korkmadınız. yeri gelince siz de insanların size verdiği değerleri harcadınız, sömürdünüz. kasıtlı ya da kasıtsız, sonucunda kullandınız o insanları. bunu inkar edece kadar masum olanınız var mı? (şu an çölde su arıyor gibi hissettim.) sürekli aynı pencereden bakarken ve sürekli başkalarını günah keçisi yaparken arada bir öz eleştiri yapın; "eleştirdiğim şeyleri ben de yapıyor muyum?" diye sorun kendinize. kendinize karşı ne kadar samimi ve yapıcı olursanız o kadar iyi. o samimiyet ve yapıcılığa ulaştıktan sonra, yapacağınız her işten daha az zararla çıkarsınız, duygularınızı daha içten dökersiniz. velhasıl; evet, sizi kaybetmekten korkmadılar. çünkü onlar da insan, onlar da kibirli. tıpkı sen ve ben gibi. not: ilahi adalet diye de bir şey var tabi. onu da göz ardı etmeyin derim.

biz de korktuğumuzdan kaybettik.

hansel ile gretel masalında geçtiğini düşündüğüm acıklı isyan, sitemkar yakarış..

umarım kaybedince pişman olurlar.

(bkz: uyanış) (bkz: aydınlanma)

Ve işte arda kalan bir avuç anı şimdi Koyup da bir başına bırakıp gittin beni link

Çünkü biliyolardı bizi hiçbir koşulda kaybetmeyeceklerini. Mesela ben koşullar ve yaşanmışlıklar ne olursa olsun aldanırım gülüşüne, alırım her şeyi başa