beni neden sevmedin

bu soruyu sormanız için gururunuzu ayak altında iyice ezip suyunu çıkarmanız lazım. sonrasında o un ufak ettiğiniz öz saygınızı alıp ezik gururunuzun suyuna banıp banıp affedersiniz götünüze sokmanız lazım. böyle soru olmaz olsun. kendinizden utanmıyorsanız ananızdan babanızdan utanın ulan.

olmuyor, ne yapsam olmuyor bu kaçıncı ayrılık akşamı duvarda asılı resminle bir benden bir sen geçiyor...

Yan binamızın duvarına yazılmış olan, her bakkala gidişimde karşılaştığım o malum soru. Ben de sevilmedim. O soru hep aklıma takıldı. Beni sevmeyen kadınlara son çare olarak, üzüldüğümü anlamasınlar diye biraz da gülerek sormuştum. Elle tutulur bir cevap alamamıştım. "Ben zaten kimseye öyle duygular hissetmiyorum. Seninle bir ilgisi yok." demişti biri. Bu cümle "Seni istemiyorum ama bunu sana söyleyecek cesaretim yok." demekti. Çok sonradan anladım. "Tipim değilsin." demişti öteki. Bu cümle düpedüz "Çirkinsin." demekti. Zaten çirkindim ama Atilla İlhan gibi kötü ve karanlık biri değildim. En azından diğer iki özelliğim hatırına sevilmeliydim. Başka biri "Karakterlerimiz uyuşmuyor." demişti. Halbuki önceden benim karakterimi övmüştü. Yalancıydı. Halbuki yalancı insanları sevmezdim. Dostoyeski gibi bir dürüstlük istiyordum karşımdakinden. Dürüstlükleriyle canımı acıtmalarını istiyordum. Arkadaşıma sordum sonra. "Çirkin miyim olum ben, niye sevmiyorlar beni?" dedim. "Yok be oğlum kız olsam ilk sana verirdim." dediler. Arkadaşımın ibne olma ihtimalini düşünüp başka arkadaşlara sordum. "Beyler niye sevmedi lan beni?" dedim. "Aga bizi sevmezler." dedi. "Neden?" dedim. "Birine vazgeçilmez olduğunu hissettirirsen ilk vazgeçeceği kişi sen olursun." dediler. "Siktir lan kamyoncu musun?" dedim kapattım konuyu. Ama kamyoncular haklıydı. Zaten felsefe yolda olmaktır. Artık bu sorunun cevabını aramaktan yorulmuştum. Yan binadaki duvarda yazan yazıyı görmekten de yorulmuştum. Bakkala girdim. "Ne zaman yıkılacak abi bu bina?" diye sordum. İmar iznini bekliyorlarmış hala. "Amına kodumun bakkalı." dedim içimden. İmar izni çıkınca artık "Neden sevmedin beni?" sorusunu hatırlamayacağımı düşündüm. Bina yıkıldı. Aşağı mahalleye Bim açıldı. Bim'e gitmeye başladım. Bim daha ucuzdu. Hem bakkala da sinir olmuştum. Sonra bir gün başka bir duvarda aynı yazıyı gördüm. O grafitici çocuğu bulursam "Ulan senin bu soruyu sormaya ne hakkın var puşt." diye sormaya karar verdim. Sonra bir sigara yakıp beraber içecek ve kadınların bizi neden sevmediği hususunda uzun uzun tartışacaktık. Tartışma en az üç gün sürecekti. Sonunda bir yere varacaktık. Sonra grafitici çocuk sorunun cevabını yazacaktı duvarların altına. Böylece kimse bir daha bu soruyu sorarak kendi gururunu yerle bir etmeyecekti. Olmadı.

Keşke şu soruya "Tipini beğenmedim.", "Karakterini beğenmedim.", "Şurada şu hareketi yaptın o yüzden sevmedim." gibisinden cevaplar verilebilse. Keşke bu sorunun mantıklı bir cevabı olsa da o zaman bu soru mantıklı bir soruya dönüşse, keşke sevmek ya da sevmemek matematiksel olarak açıklanabilse, keşke sevdanın sağlaması yapılsa ters işlem görse de insanlar sevgilerini başka yollarla kanıtlamak zorunda kalmasa, keşke sevgimiz mutlak değer içine alınabilse de karşı tarafa negatif bir şekilde gitmese. Keşke ben de sevilseydim.

mezarda bile var çiçek beni neden sevmedin

sorulması saçma olandır. izahı; (#2313804) gönlün alameti farikası başına buyrukluğudur. aşk insandan üstündür, onun üzerinde tahakküm kurulamaz, kimseden bunu yapması beklenemez. "beni neden sevmedin?" diye soran birisine "peki sen beni neden sevdin?" diye sorduğunuzda o da aynı şekilde cevap veremeyecektir. zira sevmenin ya da sevilmenin belirli bir nedeni yoktur. seversin olur biter. ana neden o ilk sevmektir. sonrasında ara nedenler üretirsin. bu hep böyle olmuştur. velhasıl; sizi sevmeyen birini bu şekilde sorguya çekemezsiniz. sizi sevmemek bir suç mu? değil. ancak... o kişi sizi seviyormuş gibi yaptıysa, sevmediği hâlde seviyorum dediyse, sizinle beraber kendini de aldattıysa işte o zaman (bkz: beni neden seviyormuş gibi yaptın) diye sorabilirsiniz. onun da cevabı yoktur lakin başlıktaki sorudan farklı olarak sorulması hak olan bir sorudur. cümleten iyi geceler... t: leyla ile mecnun sahnesi. yavuz'un isyanı. iyi bir sekanstı. çünkü aşk çoğu zaman çocukçadır. yavuz abimiz de o sahnede çocuk misali aklına ilk gelen soruyu yapıştırıp geçmiştir hiç çekinmeden. yine de bu durum sorulan soruyu mantıklı kılmıyor tabii.

asla cevaplanmayacak sorudur. bu soruya açık yüreklilikle cevap verecek ya da cevap verebilecekken karşısındakini de çatır çutur kırmayı göze alabilecek bir insanla henüz tanışmadım. sorulmaması en doğrusudur yani. alacağınız cevap da muhtemelen "olmadı", "bazen olmaz" gibi sokuk cevaplar olup, sizi daha da delirtecektir. yapmayın olm manyak olursunuz.