behzat ç.

"unutmak kelimesi undan çıkmış. bildiğimiz un yani, hamur işi, öyleymiş. unutmak için un ufak etmek gerekiyomuş. birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmışsın. öyle yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. gözleri, kaşı, burnu ile kulağı, sesini yavaş yavaş. unuttuğun zaman da o kişi olmazmış. hatırlamazmış. sonra unuttuğunu unuturmuş. ben unutmak istiyom la. her gün ne zaman unutcam diye soruyom kendime, her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net. unutamıyom ben."

her seferinde bir başlayayım deyipte hala başlayamadım be

5 sene evvel bugün ekranlara veda eden ve benim deli gibi bağımlısı olduğum ama hâlâ bitiremediğim, bitmesini istemediğim müthişahane dizi. keşke geri dönsen be.

sabah kitabına başladım. her sayfadan sonra kitabı siktir edip dizisine başlayasım geliyor amk.

amirim küfür ettikçe kendimden geçiyorum. o kadar yerinde ve o kadar tatmin edici leziz küfürler ediyor ki tav olmamak elde değil. + behzat, seni var ya.. hiç kimse kurtaramaz artık. bunun hesabını vereceksin. - yook.. sen bana hiçbir şey yapamazsın. yaparsan ben senin ağzını yüzünü sikerim. link

izleme/okuma sıralamasını şu şekilde yapıyorum genelde: her temas iz bırakır(kitap) 1. sezon(38. bölüme kadar) son hafriyat(kitap) seni kalbime gömdüm(film) 2. sezon(69.bölüme kadar) 3. sezon(96.bölüme kadar) ankara yanıyor(film) epey oyalıyor beni.

şu diziyle ilgili ne kadar şey yazsam az gelir. yine başladım izlemeye hüngür hüngür ağlıyorum daha göz yaşı silinmeden sahne geçiyor kahkaha atıyorum. sen ve aşk-ı memnu harikasınız.

91. bölümdeyim, sanırım yeniden başlayacağım.

efsanelerden -kodun ne senin? +kodu söyliyim ben kodu... hayatımın amına kodu

yeniden başlamamak için kendimi zor tutuyorum. belli aralıklar geçtikçe bünyem bir 96 daha izlemek istiyor.

özledik be amirimm.. adalet sarayının önünde ''adaletinizi s*keyim'' demenizi özledik..

gelmiş geçmiş en sahici türk dizilerindendir hala bıkmadan da açıp izlerim (bkz: seviyorum merkez)

güzel bir hikayeyi gerçekten güzel hayata geçiren oyuncularla yüceltmiştir. sinema filmleri aynı tadı vermedi bana. hele ki bir hikayenin ankara'da geçmesi çok ayrı bir tat vermiştir bana. tv'de izlediğimiz her şeyin istanbul'da geçmesinin ardında anadolu'daki gerçek insanlardan hikayeler tamda içimizden gelmiş gibiydi. dizideki özellikle psikolojik bölümler bence türk diziciliği anlamında ayrı bir boyuttur.

Az evvel 96. Bölümü bitirip Bir sigara yaktım. Öyle fazla dizi meraklısı biri değilim, ama beni kendine çeken birşey var belki de çoğu sahnesinde olmak istediğim kişiyi canlandırdığı içindir. izleyen bir pişman izlemeyen bin pişman izleyip bitiren daha çok pişman. Yazılı adalete değil de vicdanına göre hareket eden amirim adamsın. Emrah serbes'i de zerre sevmem ama böyle bir hikayeyi yazdığı için takdir etmek gerekiyor. behzat babaya!

Netflix ilgileniyor sanırım. Link

geri dönüşü ürkütendir. "insan bir mevsimde bir ağacın muayyen bir dalında bir yemiş buluyor. yiyor ve hoşuna gidiyor. bir iki mevsim sonra yine aynı dalda aynı yemişi arıyor, ya yemiş o dalda bulunmuyor ya da bulunursa hoşa gitmiyor. belki de yemişi arayan değişmiş bulunuyor." - (bkz: halikarnas balıkçısı) ne biz eski biziz, ne de ekip o eski ekip. ayrılık sonrası ülke dahil pek çok şey değişti. dolayısıyla tıpa tıp aynısı olmasa da eskisi kadar güzel bir tat sunabilecekler mi? veya sundukları şey bize eskisi kadar lezzetli gelecek mi? sosyal medya sağ olsun, diziye yansıtılması gereken acı gerçekler eskisine nazaran çok daha fazla. akşam 10'dan sonra alkol satışının yasak olmasından tutun, palu ailesi gibi türlü türlü vakaların günden güne artmış olmasına kadar onlarca nahoş olay var muhalefet edilerek dile getirilmesi gereken. politik düzenbazlıkları söylemiyorum bile.. vaziyet böyleyken, bu konuları ekrana getirmek konusunda eskisi kadar etkili olabilecekler mi emin değilim. eskiden devlete, insanımıza, sağcısına, solcusuna.. kısacası çürük zihniyetli vicdanlara gayet yerinde değindiler. hatta fetö'ye bile baya baya geçirdiler çoğu kez. ama şimdi devran değişti.. ortada ne fetö var, ne de günah keçisi yapılacak başka bir şey.. şimdi aynı değinme metodunu her merci, makam, kurum, kesim ve şahıs için yapabilecekler mi? sanmıyorum.. keşke yapabilseler. daha doğrusu engellenmeseler. mesela şahsiyet de birçok "değinilmez" konuya çomak sokuyordu ama daha çok sosyal yaralara parmak basarak. kulvarı farklı. behzat ç. öyle değil, çomağı eline aldı mı sokulması gereken her yere sokmalı. hele bir de rtük kıskacında olamayan internet platformunda yer alacaksa.. şahsen behzat ç.'den sonra adam akıllı güncel türk dizisi izlemedim. -46 yok olan ve şahsiyet'i saymıyorum.- o yüzden bu son habere temkinliyim. gerçekten yarım kalmış bir şey olduğuna inanılıyorsa ve samimi olduğu kadar nitelikli de olacaksa buyursun gelsinler, güzel bir son düzlüğe tanık olalım. ama yok işin içinde başka ümitler, başka eğilimler varsa (mesela; ticari kaygılarla ya da yoğun izleyici talebiyle) yıllar sonra "devam" demesinler, eksik olsun. bakın bu hataya koskoca prison break bile düştü. 4 koca muhteşem sezon çektiler, 4. sezonunun finali mest eden cinstendi. aradan zaman geçti, gaza gelip 5'i çektiler. hee güzel miydi, güzeldi. ama bekleneni vermedi. 90+"3" gibi bir şeydi. tam serüven yeniden başlıyor diye katran katran heyecanlanmışken, bir parça yeni solukla "biz geldik." dediler. ama ben ona "gelmek" demiyorum, "geçerken uğramak" diyorum.. ya da yakın tarihten, bizden bir örnek vereyim; organize işler.. keşke devam filmi yapılmasaydı. kült bir yapımın devamı o kadar vasat olmamalıydı. en basitinden ilk film usta oyuncu kaynıyorken, ikinci filmde usta oyuncu namına 3 kişi anca vardı. ek olarak; bence behzat ç. yarım kalan bir yapım değil. alelacele bitirilmiş bir yapım. yarım kalan dediğin leyla ile mecnun'dur, mutlu ol yeter'dir, 46 yok olan'dır. ama behzat ç. değildir. not: ercü var mı ercü? behzo'yla yine kafa kafaya gelseler ne doyum olmaz onlara be..

en sağlam sahnelerinden; "kızı olan herkes ihanet etme hakkına sahiptir." bu tarz; iç sesler, alt benlikler, ego, bilinçaltı, bir başka kendinle yüzleşme temalı sahneler için erdal beşikçioğlu harbiden biçilmiş kaftan. izleyenler bilir, 46 yok olan'da da diğer murat'ın esas murat'a yazdığı bir mektup vardır ki, izleyenin algısını tarumar ediyordu.. not: serbest çağrışım

geri dönüş fragmanı yayınlanmış.. alev alıcaz alev!

siz kimsiniz sorusu yetim kaldı.

yeni sezonda ertuğrul şakar'da kadroya dahil olacakmış.

hayaller gerçek oldu. (#796531)

Yeni teaseri yayınlanmış, yarım kalan efsane. Seni tanıdığım hiçbir doktor iyileştirmez Behzat.

galiba seriye baştan başlıcamm unutmuşum hep bölümlerini

lanet güne dair tatsız bir çağrışım; --- spoiler --- link --- spoiler ---

izlemek yorgunluğu alır diyorlar

--- spoiler --- "bütün gün ne diyeceksin diye bekledim durdum, ağzını bıçak açmadı, niye? cinayet'e geri döndüm diye mi? hm? ne yapsaydım ya? adam evimize kadar girmiş.. "siktir et, olur öyle şeyler." mi deseydim yani? itiraf et! neyi itiraf edeyim ben? he!? neyi? kimse beni benden daha iyi bilemez. eğer, ben kendimi 40 yıldır bilmiyorsam eğer, malın tekiyim. lafa bak; kendini tanıyor musun? tanıyorum! ama seni tanımıyorum!? "gidelim." diyorum, "kalalım." diyorsun. "kalalım." diyorum, "gidelim." diyorsun. ne istediğini bilmiyorsun ki. bağırmıyorum ben! tuzak kurmuşlar.. ne yapalım yani tuzak kurmuşlarsa? elimiz kolumuz bağlı, öylece oturup bekleyelim mi yani? ya hoşuma gitmiş gitmemiş ne fark eder ki? amına koyim, ülkede her şey değişti zaten. hiçbir şey bıraktığım gibi değil. ekip dağıldı. melih gökçek bile gitti. bi' gençler.. o da düştü çıktı. ben tahsin'in kanını yerde bırakmıcam. o kadar. sen anlasan da, anlamasan da mevzu bu. konuşma. sen bilirsin.." - 4s2b'de geçen monolog. --- spoiler ---

yeniden yapılanlar eskinin tadını vermez ya, hani para için film - dizi çekerler; beğenilmez ama izlenir.. işte öyle bir devam dizisi olmuş behzat ç. özellikle komiserin "heeee" repliğini her fırsatta üstüne basa basa kullanmışlar, eski orijinalliği yerine püff sıktınız etkisi yaratıyor. konular gerçekten nispeten uzakta hedeflenen topluma yönelik olmuş. bu tabi senaristlerin tercihidir. eski behzat ç bölümleri daha yaratıcıydı. yine de izliyoruz, emeği geçenlere teşekkürler.

sezon finalini izledim şimdi, ercü paket başgan ölüyor ama bu adam önceki bölümlerde kendi cenazesine bile katılıyor bir de başrol gibi oyuncu canım hiç ölür mü! umarım gelecek bölümler daha iyi olur.

''unutmak kelimesi un'dan çıkmış...unutmak için un ufak etmek gerekirmiş.''

bu gece yalan söyleyen olursa yatırır... .

i̇kinci defa başladım bütün diziyi bilmeme rağmen yine de izlerken acayip zevk alıyorum.

4 ya da 5 kez baştan sona izlediğim bir ankara polisiyesi.

Tam dört sene sonra finalini izlediğim dizi. yani, finali dört sene sonra izlemek ne demek? ilginç biliyorum. ilk 95 bölümünü bundan 4 yıl önce bir mart ayında izlemiş, nisana da sarkıtmıştım. o zamanlar daha farklı biriydim tabii ki. gerçekleri ve sonları kaldırma gücüm yoktu. finali hiçbir zaman cesaret edip açamadım. dedim ki şimdi ben bu hikayeyi bitirmezsem, amirim gitmezse hep benimle olur. hep de benimle oldu. çok konuştum amirimle bu zaman zarfında. insanı annesi satar mı demişti, annem beni en başında satmıştı. bunu bir mantığa amirim sayesinde oturttum. anneme olan içimdeki sinir de böyle geçmişti. siyasetten koparken şule'nin içeri düşüşü gelmişti hep aklıma. amirimin çıkarışı ve hiçbir şeyin değişmeyişi. nedendi ki? sevdiğim kadın bana terk ederken seni sevmiyorum dedi. kaldırabileceğim bir şey değildi bu. harbiden çok ağırdı eğer gerçekliğine inanmış olsaydım intihara kalkışırdım hiçbir şey beni alıkoyamazdı, derken aklıma amirimin o lafı geldi.''zaten bir kadın sevmiyorsa, seviyorum demez. sevdiği zaman sevmiyorum dediği olmuştur ama o konuyu kafana takma sen''... takmadım. içten içe sevmiş olduğunu bilsem de bana birinin bunu anlatması gerekiyordu, amirim anlatmıştı. hayır seviyorsun diyince de sonra çok sürmedi ama amirim beni yine doğruya götürmüştü. ben bu diziyi izlememişken çocuktum. yaş olarak da öyleydim. erkekler geç olgunlaşır, belki de 17 yaşında izleyeceğim en doğru diziyi izledim. büyüttü beni bu dizi. olduğum adam olmama yardım etti. iyi mi etti kötü mü etti bilmiyorum, hiçbir zaman dışarıda işlerini yapıp normal hayatlar yaşayan insanlardan olamayacağım bu yüzden.hiç tekrar izlemek de istemedim bu yüzden. unutmamıştım çünkü. unutmak da istemiyordum eğer tekrar izlersem belki normalleşirdi ve unuturdum. normalleşirse küçülürdü benim için. un ufak olurdu? bu riski alamadım. yukarıda dedim ya sevdiğim kadın... onun da bu diziye başlamasına vesile oldum. onunla bile izleyemedim bu yüzden. tıpkı onu da unutmak istemediğim gibi bu diziyi de unutmak istemiyor ve özel olmasını istiyordum çünkü. onunla hikayem bitmesin istediğim gibi bu diziyle de bitmesin istedim. bu demekti işte dört sene sonra finali izlemek. bugün izledim. izledim ve anladım ki kimse kimseyle kalmıyor. kapatacağımız hiçbir hesap da bir şeyleri geri getirmiyor. biliyordum zaten bunları birinin anlatması gerekiyordu sadece. yine amirim anlattı. kimse kalmıyor bizimle. her gün, her gece kendimize soruyoruz biz de ne zaman unutacağız diye..unutamıyoruz. neyse, amına koyayım böyle hayatın ben. teşekkür ederim amirim. geri döneceksin diyorlar, bundan da korkuyorum. sen dönersen başka şeyleri yine umut ederim ben çünkü. yine de kaçamayız olacaklardan işte, bizim suçumuzdu. bizim yüzümüzden oldu hepsi. sonucu da ne olacaksa olsun aha kimlik aha bu da rozet ama arkamız bizde be amirim. bari şule kalsaydı.

şule karakterini çok özlediğim dizi. ekibe olan özlemimi anlatmaya gerek yok zaten ama şule’yi gördüm geçen bir videoda. çok özlemişim babuşlar. keşke hiç bitmeseydi.

“Dünyanın ekseni on iki santim kaydı, sen bana bir santim bile yaklaşmadın.”

Gerçeklerin inanılmaz ağırlığını anlatan ve bu yükün altından kalkmamı sağlayan dizi, bitirdiğimden beri amirim gibi kimseye eyvallahım yok. Olsun bizi seven böyle sevsin amirim.

Şimdi yeniden başladık amirim üzüldü tabi ama daha bu başlangıç.

Yeni sezon gelecek diye günlerce heyecanla bekledikten sonra çöp gelmişti.Belki harun olmadığı için böyle düşünüyorum bilemiyorum.

Şuan 78.bölümü izliyorum ve tekrar gözlerden damla damla yaş akıyor. Bu sigarayı hepiniz için içiyorum, iyi geceler.

Babamın öldüğü gün birine aşık olmuştum. Bazen öyle olur, her şey üst üste gelir. Polis olmasaydım katil olurdum. Çünkü sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyidir. Binlerce ceset, binlerce katil ve bir evlilik gördüm. Seni intihar ettiğin gün tanıdım kızım, seninle o gün barıştım. Şimdi sadece geceleri yapayalnız ve yalınayak anlayabildiğim şeyler var. Şimdi benim de yalanlara inanmaya ihtiyacım var, tüm çaresiz insanlar gibi, dağılan bir okul gibi. Acılarımız da birbirine benziyor artık kızım, birbirine benzeyen parmaklar gibi ama herbirinin eşsiz bir izi var. Bazen gözlerim doluyor karanlıkta. Ama fısır fısır konuşmaya başlıyorsun yine kulağımın dibinde hiç susmuyorsun, ağlamama asla müsaade etmiyorsun. Her şey affedildi babacık diyorsun. Hiç ayrılmayacağız diyorsun. Keşke hep yanımda olsaydın diyorum öyle konuştuğunu duyunca. Bu kış çok kar yağar belki beraber kayboluruz diyorsun sen bana. Ama kar taneleri birbirine benzemez ki kızım. Cesetler de benzemez. Ama bir cinayet başka bir cinayeti hatırlatır her zaman. Koşan atlar, düşen atları hatırlatır. Yağmur yağar, durulur, tekrar başlar. Yanlış yolda yürümek, doğru yolda beklemekten iyidir. Beşikten mezara kadar. Karanlıkta herkesle çarpışabilir insan. yalan mı söylüyorum sana? Affet beni kızım, affet. Bir sürü doğru söyledik ama hiç burnumuz kısalmadı ki kızım. link

Abatılan türk dizilerinden birisi

Hayalet'in mektubu Biz çok normal adamlar değiliz. Sizin de çok normal olduğunuz söylenemez. Dünyada herkes anormal sanki. Belki de hepimiz normaliz. Yanlış zamanda, yanlış yerde… Yine yazamadım.

Netflix platformunda 00.00 itibarı ile artık bulunmayan dizi. Yeni izlemeye başlamıştım 1. Sezonu bitirmeye son 10 bölüm kala kaldırdılar. Mutsuzum. Ben de gidip spoiler yediğim 38. Bölümü izledim.

ara sıra bilmem kaçıncı kez yeniden izleyesim geliyor, her seferinde bazı sahnelerini izleyip nefsimi yatıştırmaya çalışıyorum. bundan daha fazla aşerdiğim yapım sayısı da bir elin parmaklarını geçmez. zaten o yüzden yeri çok ayrı. harun sinanoğlu samimiyeti bambaşka bir şey ya hu, süt muhabbetinden örnekle; "kaymak deyince aklıma eda geldi la."

gorsel Şu anki modumuz böyle.