bağımlılık

her şeyi yapan o dopamin. ibne hormon.

oyun bagimlisiydim, bircok madde bagimlisindan ileri duzeyde problemdi benim icin. destek almadan kurtardim ama kurtulmak 9 yilimi filan aldi. cocukluktan beridir ileri duzeyde oyun bagimliligi problemi yasadim. kola bagimlisiydim, gunde 2 litre icmedigimde krize girerdim. her gun alinirdi eve litrelerce, es kaza unutulursa duvarlara filan vururdum kendimi. lisede bagimliligimi yendim, normal biri ladar tuketiyorum. sigaraya bagimli degilim ama birakmayi istemiyorum, kontrolum altinda. 5 yildir iciyorum. gunde 60 dal ictigim zamanlar oldu, agir sigaralari tercih ediyorum. alkolu gecen yazdan beridir cok kullaniyorum, bagimlisi degilim sanirim. yine de uzun sure alkol almadigim vakitlerde bunaliyor, rahatlama ihtiyaci hissediyor, alkol icme yollari ariyorum. ictim mi de guzel iciyorum acikcasi. esrari 1 yil once kullandim ilk. ilk 3 ayda 5 kez icmezken son 9 ayda biraz abarttim. bagimlisi degilim, red edebiliyorum, siklikla teklif etseler de cogunu kabul etmiyorum. yine de 10 12 gun pes pese ayik dolasmadigim zaman oldu. gunde 3 posta icerdim o gunlerde. kimyasala hic bulasmadim. arada bi uykumu duzenlemek icin concerta kullaniyorum, bu statuye girmez sanirim. duygusal anlamda insanlara cok bagimliyim. yani soyle ki birine kolay baglanabiliyorum, baglanilacak insan ariyorum. her seyini seveyim, hatalarini bilmeme ragmen guzel gozuksun yanlislari istiyorum. asamayacagim bir bagimlilik varsa duyulgusal tatmin bagimliligidir. sevilmekten de ote sevmek istiyorum. bir hastalik gibi, kendimi kontrol edemiyorum. bir gun bu bagimliliktan kurtulacagim. kalbi taslasmis bir deli ne kadar insan sayilacak, bilemiyorum.

(bkz: bağımlılık döngüsü) 1

beyindeki limbik sistemde yer alan yapıların (örn: akumbens çekirdek) bağımlı olunan varlığa-olaya şartlanması ve şartlandığının somutlaşması-gerçekleşmesi durumunda nöronlarda mutluluk, acı dindirme, motivasyon, rahatlama gibi oluşumlara yol açacak ateşlemelere doğrudan ya da dolaylı yol açması durumudur. bir müddet sonra, beyin, alıştığı için kendini kandırmaya başlar ve onsuz (bağımlı olunan şeysiz), ateşlemelerin anlamı yoktur sanki... (bkz: limbik sistem)

şu an yazdığım romandan bir kupleyle açıklamaya çalıştım; --- spoiler --- sipariş gelmeden önce genç kız hafifçe ileri uzanıp yaralı şakağına dokundu cuma'nın. cuma geri çekildi. alışmak istemiyordu bağımlılık yapan hiçbir şeye. özellikle de sevgiye. o sevgiyi sunan bir kadına. o sevgiyi sunan bir insana. çünkü sigara gibiydi insanlar. i̇lk başta baş döndürüyorlardı. sonra süründürüyor. en nihayetinde ise öldürüyorlardı. mutluluktan değil. acıdan. --- spoiler ---

(#2027602) güzel anlatmış madridli abimiz. sese de bağımlılık oluyor mu bilmiyorum ama ben bugün bir sese bağımlı olduğumu düşünüyorum. sürekli duyma iç güdüsü, duyduğumda kızaran yanaklar, ellerin terlemesi... bunlar normal mi? bir de şey var tabii bir daha duyamaz mıyım korkusu. öldürür mü acıdan?

en tehlikelisinin bir insana bağımlılık olduğunu düşünüyorum. genel olarak insanlara bağımlılık bile bu denli tehlikeli değil. hani sosyalleşmek ihtiyaç gibi gelir, yalnızlık hiç hoşa gitmez filan. bu da çok sağlıklı olmasa da düzeltilebilir bir kıvamda bence. fakat tek bir kişiye olan bağımlılık kişiyi aciz bırakıyor. insanın sahip olduğu tüm değerleri yıkıp parçalıyor. “ben” diye bir şey kalmıyor. kendin olamayacak kadar o’laşıyorsun. (saçma sapan fiiller uydurmak istemezdim fakat “o” kelimeyi bulamadım, pardon :/ belki başkalaşıyorsun olabilirdi ama tam manayı veremiyor gibi.) bahsettiğim bağımlılık tek bir alanla sınırlı kalan da değil, o da bir şekilde aşılabilir. her alanda, her şeyde bağlı ve bağımlı olmak söz ettiğim. kendin karar verememek, onsuz bir şey yapamamak, herhangi bir şeyde “o ne der, o olsaydı ne yapmamı isterdi” diye düşünmek, kendini onsuz hayal edememek vb. not cool ya. nasıl aşılır, nasıl düzeltilir pek bir fikrim yok. sanırım öz güveni artırmak, o kişiden uzaklaşmak filan yardımcı olabilir. psikolojik destek olmazsa olmaz gibi. not: ben tam bağımlı değilim bence, bu entiriyi yazdığımdan öyle anlaşılabilir gibi ama :d neyse, niye kendimi açıklıyorsam? siz kimsiniz ki sanki..

bir sürü şeye bağımlıyım. sigara alkol kumar hepsi bende. bir mantık çerçevesine oturtuyorum hepsini de güzelce hooop bağımlı diyemiyolar. ama sanırım en büyük bağımlılığım hesap yapmak. hani bi oyunu o kadar çok oynarsınız da uyumadan önce çatır çatır onu düşünürsünüz. hep derim şunu 9-12-13 34 açtı falan. veya satrançta hamle düşünür insan durmadan oynayınca. ben de sürekli öyle düşünürüm işte. harika yalan söylerim ben o yüzden. çünkü hamleleri çoktan kafamda gördüm cevap hazırladım. sonra insanlar beni anlamıyo diye de üzülürüm. e ebenin amcığı o zaman yalan söyleme sen de herkese. sürekli her şeyi saklamaktan belki de artık olduğum kişi olmayı bıraktım. sadece bir düşünce olarak varım artık. duygularımı saklamıyorum. sanırım onları öldürdüm. bu da benim çocukluk travmamdır. dışlanmamak, zayıf görülmemek için kurduğum sistem beni aynı anda hem çok güçlü hem de çok zayıf yaptı. her düşündüğünü söyleyen bir insan düşünün. beni tanıyanlar böyle der bana. çünkü çat yapıştırırım. iki yüzlü değiliz çok şükür derim sonra da. iki kime yeter? ben de sınırsız yüz var. önemsiz şeyleri patavatsızca söyleyerek benim için gerçekten önemli şeyleri saklıyorum. ve insanlar bu durumu anlamıyorlar. bağımlılığım bu. şu yazı bile bunun örneğidir. çok daha beter.