bununla ilgili bir anımı paylaşacağım sizinle.
iki yıl önce dolmuşta yolculuk yapıyorum çok uykum var kafamı cama dayadım uyuyacağım diye yerimi hazırlıyorum baktım dayının teki beni dürtüyor.
"olum kalk hanımın yapmış olduğu sarmaları ye öyle uyursun."
dedim "sağ ol dayı aç değilim yalnızca çok uykum var müsadenle biraz kestireyim diyorum?"
adam; "tabii tabii kestir sen evladım" dedi.
yarım saat geçti geçmedi otobüse bir yolcu bindi oturacak yer de var (arkada oturuyoruz dayı ile benim yanım) ama adam oturmadı sonra baktım dayı buna senlendi.
"olum gel şöyle otur soluklan hem sarma da var onu da yersin evladım" dedi.
herkes kendi önüne bakıyor adam bizim olduğumuz tarafa dönüp hafif kısık bir sesle
"teşekkür ederim almayayım" dedi.
dayı inat etti bunda, "valla gel otur rahat rahat o ne öyle ayakta yolculuk geçer miymiş hiç" dedi.
adam baktı ki dayı inatçı en son teslim olup "amcacım benim
basurum var" dedi.
dayı mevzuyu çakamadı tabii ardından hemen şöyle bir trajikomik yorumda bulundu.
(gülmemek için kendimi zor tuttum)
"yaw sen gel hele bi otur şu sarmaları ye, sonra senin de
basurunu yeriz" . sdfsjsfjsfjsdfj
dayı
basuru yemek sandı amk ya.