babanın ölmesi

düşünürken bile ağlamama sebep olan şey

allah korusun

bir bacağını veya bir kolunuzu kaybettiğinizi düşünün ne kadar eksik ve zor olur sizin için işte babayı kaybetmekte böyledir

babam hep derdi ki "oğlum bir erkek hayatında üç defa büyür: 1-)askere gidince 2-)baba olunca 3-)babası ölünce"

"artık yarım bi insan oluyosun, hep bi yanın eksik kalıyor ve bu eksiklik ömür boyu tamamlanmıyor. ne yaparsan yap keşke diyosun keşke babam burada olsaydı da görseydi gurur duysaydı benimle diyosun. ya da kızsaydı, hatalarımı söyleyip azarlasaydı, bi güzel dövseydi diyosun. keşkelerin ömrün boyunca bitmiyor." demişti bi arkadaşım hala kulaklarımda çınlar sesi, kelimlerin ağzından yarım yamalak ağlamaklı bi sesle çıkması.

istediğiniz kadar kızın, sövün, hatta nefret edin. kılına zarar gelse içiniz acır.

benim için yaşarken ölmesi.

baba kelimesini içeren başlıklardan kaçmaktır

allah kimsenin başından babasını eksik etmesin. amcam öldüğünde bile perişan olmuştum babam ölürse kendimi kaybederim sanırım.

mezarına gitmeye bile dayanamamaktır bazen. mesela bu başlığı görünce ağlamaktır. televizyonda bile olsa babasına sarılan birini görünce ağlamaktır. olgun olabilmektir bazen de. erken yaşta büyümektir çünkü bi hata yapacak olsan uyaracak bi baban yoktur. bazen sırf insanlar duygu sömürüsü yaptığımı sanmasın diye hissedilenleri yansıtmamaktır.

acısını hayal bile edemiyorum allahım herkesin babasını ailesine bağışla

senin bitmen,kolsuz kanatsız kalman,yarım nefes alışlarının başrolü.

ben ilk aşkımı 15 yaşında toprağa verdim. onsuz geçen 5. yıl ve her saniye keşke babam yaşasaydı onu sürekli öperdim sarılırdım diye düşünüyorum. babanız yaşarken değerini bilin...

ne kadar geçinemesek de allah gecinden versin

allahım asla yaşatmasın babaların yokluğunu da baba yerine koyduklarımızın yokluğunu da amiiiiiiiin

hadi inşallah ya

keşke olsa en azından yerini bilirim suan ölümü sağ mi onu bile bilmiyorum

varlığını bilmeyince yokluğu da üzmüyor, gölgesi yeter diyorlar varlığı bile güç diyorlar. çok özenmişimdir babasının elini tutan kız çocuklarına, kendimi bildiğimden beri düşününce gözlerimi doldurur

3 ay boyunca baban gelecek diye oyalandım sonrada hiç gelmeyişine küskün kaldım

az önce arkadaşımın babasının vefag ettiğini öğrendim. aradım başımız sağolsun diyebildim. ne denebilir başka bilemedim. hayattaki tüm dertlerim ufacık oldu bir anda ne kadar önemsiz şeylere can sıkıyormuşum.

artık çocuk değilsindir

79 sene oldu ülkece yetim kalalı.

böyle başlıkların hortlatılmasından hep rahatsız olmuşumdur. insanlara acılarını hatırlatmayın.

anlatılmaz yaşanır diye bişey var ya. hah, işte bu da anlatılmaz. ama rabbim kimseye yaşatmasın. her düştüğünüzde bir de babasızlığın yükü biniyor omuzlarınıza. ve bitmiyor o düşüşler. ne yapsanız da bitmiyor.

sizin hiç babanız öldü mü? benim bir kere öldü kör kaldım. ...

yazılcak çok bişey yok ya. biri g.tünden boşluğa atıyo sende nefes almaya çalışıyosun. zor .çok zor.

kimi insanlar vardır; babasının öldüğünü bilmezsin.. vardı bizim sınıfta arkadaş, beraber büyümüştük. yıllar sonra haberimiz olmuştu. kimileri ise, dillerinden düşürmüyorlar. bilmiyorum. bana bu tiplerin acısı samimi gelmiyor.. gerçek acı çekenler içine atıyor, tek başına yaşıyor acısını... belki de yanılıyorumdur.

ben kaybettigimde 10 yasinda filandim.nasil bir travma yasadiysam bilen yakin arkadaslarim haric lise hayatimin sonuna kadar girdigim ortamlarda babam öldü diyemedim.icimde hala sizisini yasarim.allah kimseyi sevdiklerinin yokluguyla sinamasin.

i̇ki buçuk ay önce kaybettim babamı. böyle ciğerinizi söküp alıyorlar sanki içiniz öylesine yanıyor ki baba kelimesi dahi delip geçiyor içinizi ama normalmiş gibi yaşamaya devam ediyorsunuz ben nasıl duruyorum böyle nasıl yaşamaya devam ediyorum diye kendinize kızdığınız bile oluyor ama hepsi içinizde yaşanıyor kimse ne denli canınızın yandığını anlamıyor

allah korusun. babası ölenlere de allah sabır versin, başları sağolsun

hala mezarinin basina gidip konusurum onunla baba bak kizin buyudu hasta yatagindayken bile hep kizimi 15 yasinda gorsem daha bise istemem derdin ya hani.bak 20 oldum baba ama sen 15 senedir yoksun olsun tesellim hep cennette ins beraber olucaz allah ins orda ayirmaz bizi

başta içinde boşluk oluşturur , yaşarım , alisirim zannedersin de farketmezsin boslugun senden çok büyüyüp seni içine aldığını

küçükken rüyamda babamın öldüğünü görmüştüm o kadar etkilenmişim ki hatırladıkça tüylerim diken diken olur. allah sabır versin.

iki arkadaş işletme dersini bir türlü veremiyor, nerdeyse her gün tüm sınıfın alaylı bakışlarına ve imalı dokundurmalarına maruz kalıyorduk. ben bi yerden sonra iyice folloş olduğumdan dolayı artık kimseye aldırmıyor ve hiçbir lafa gocunmuyordum fakat olayı bir izzet-i nefis meselesi haline getirmiş olan arkadaşım için durum bambaşka boyutlarda seyrediyordu. odasına gidip hocayla konuşalım abi dedi bir gün. vizeden yine komik notlar almışız. final haftası yaklaşıyor. iyi hoş da ne konuşacağız elin herifiyle? yapamıyoruz, elimizden anca bu kadarı geliyor ühühü diye salya sümük ağlayacak mıyız yani? yahu boşver, bi başladık mı gerisi gelir diye beni ikna edince kendimizi vicdansız adamın kapısında buluyorduk. hoca da tam hoca hani. burnundan kıl aldırmayan sevimsiz bir tip. sınavı her sene daha bi zorlaşıyor namussuzun. ibne bu gidişle bizi mezun falan etmeyecek. mazallah odalarımızın duvarları çerçeveli diplomalardan mahrum neyim kalacak. düşüncesi bile kaka amk. tıkladık girdik içeri. oturan boğa her zamanki yerinde. acele edin, sizinle mi uğraşacağım gerizekalılar anlamında bir "evet?" lutfetti. elimiz ayağımıza dolaştı tabi. önce adamakıllı bi biçimde eveledik geveledik, sonra direkt konuya daldı bizimki: -hocam son sınıfız. +eee? -ailelerimiz bu yıl okulun biteceğine kesin gözüyle bakıyor. +eee? -geçen sene bir iki puanla kaçırdık geçmeyi zaten. +kaçırmasaydınız! -yardım edin hocam. +çalışın. -çalışıyoruz. +daha çok çalışın. -ama hocam... +size kaç kere bana bunlarla gelmeyin dedim. vaktimi boşa harcıyorsunuz. şimdi ne olacak diye merakla beklemeye başladım. arkadaşımın suratı çaresizlikten ve öfkeden kıpkırmızı kesilmişti. nedense pes etmeyeceğini sezinledim. herhalde son kozunu oynamamıştı henüz. bakışları bulanıklaştı, sesi titredi. gürültülü bir biçimde yutkunarak: -hocam, babam öldü benim. dedi. kulaklarıma inanamadım. öyle bir şey yok halbuki. ulan insan evvelden bi ayıktırmaz mı, neye uğradığımı şaşırdım. gülsem mi ağlasam mı bilemedim. tavanı izlemeye başladım. koskoca adam öyle bi afallamıştı ki, ne "ne zaman" diye sormayı, ne de "başın sağolsun ama bu dersten geçmeni sağlamam için sence geçerli bir sebep mi" demeyi akıl edebildi. ve "hadi seni geçirdim, ya şu yanındaki zebani kılıklı oğlan hangi yüzle ona torpil yapmamı istiyor?" diye haklı olarak sert çıkmayı. hepsini unuttu. p-p-peki deyip uğurladı bizi. sonra finalde bize lazım olan puanı fazlasıyla verdi. geçmiştik. boyumuz falan da uzamış olmalıydı.

babanın hayatının son bulması anlamına gelir.

27.04.2005 12 sene önce iki gün sonra

si̇zi̇n hi̇ç babaniz öldü mü? sizin hiç babanız öldü mü? benim bir kere öldü kör oldum yıkadılar aldılar götürdüler babamdan ummazdım bunu kör oldum siz hiç hamama gittiniz mi? ben gittim lambanın biri söndü gözümün biri söndü kör oldum tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak şöylelemesine maviydi kör oldum taşlara gelince hamam taşlarına taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi taşlarda yüzümün yarısını gördüm bir şey gibiydi bir şey gibi kötü yüzümden ummazdım bunu kör oldum siz hiç sabunluyken ağladınız mı? cemal süreya (1931-1990)

bu entriye yorum yapmaktan bile korkuyorum allah kimseyi böyle bi acıyla sınamasın

gecenin bu saatinde nerden denk geldim arkadaş kafayı vurup yatacaktım ama şimdi yastığı ıslatıp yatacm gidişi zordu hala da baba kelimesi geçince yüreğim sızlayıp gözüm doluyor. 1 buçuk yıl oldu ama bırakın akıldan yürekten silmeyi tel rehberinden bile silemedim. numarası kapandı ama bir gün biri noyu alıp whatsapp da karşıma çıkacak diye çok korkuyorum listede b harfine yaklaşamıyrm bile...

yıl dönümünde neden böyle bi başlık hortlatılır sözlük? söyleyin sözlük?

felaket

bir insanın belkide 15 yaşında bir kızın başına gelebilecek en kötü şey. 2 yıl geçti bir an bile ses tonu, kokusu, gülüşü benden geçemedi. ömrün boyunca yarın yaşamak zorundasın. lise, üniversite mezuniyetimde etrafındakiler babasıyla fotoğraf çekilip satılırken ben şimdiden aglamamak için nasıl dayanışma diye düşünüyorum. hala ruyamda öldüğünü görüyorum ve hâlâ aglayarak uyanıyorum. sadece 2 ay içinde babamı benden alan kanser sadece babamı değil ömrümün geri kalan kısmını almış aslında. hala saat 6 olunca camdan bakıp gelmesini bekliyorum ve hala sofraya 4 tabak koyuyorum. alışkanlıktan değil belki gelir düşüncesi. başınıza gelebilecek en kötü şey babasız ve annesiz kalmak ve hiç beklemediğimiz bi anda

korktuğun mezarlıkta sabahlayacak kadar büyütür seni. büyütür de, güçsüzleştirir işte. ne zaman konusu açılsa bir sigara yakarsın. arkadaşların babam şöyleydi evde, dışarıda böyleydi, şu zamanda emekli oldu vs. diye muhabbet eder, güler. sen sigara yakarsın. babalar günü olur, sigara yakarsın. fotoğrafına bakar, sigara yakarsın. sigara yüzünden öldüğünü bile bile sigara yakarsın. o seni yakar, sen sigara. büyümeyin.

allah gecinden versin

yarın doğum günü. çoğu zaman yanımda olmazdı. hep 12'ye 10 kala arardım onu. ne olur ne olmaz ilk ben kutlayayım derdim. şimdi onsuz ikinci 9 temmuz olacak. nasıl olacak, nasıl geçecek bilmiyorum. tek bildiğim tanrıdan sabır dilenmek. size yalvarırım, yanınızdayken sarılın, kıymet bilin, kırmayın.

büyümek zorunda olduğunuz andır. ellerini sımsıkı tutsanız da ''bir yere gitme, şimdi değil'' diye yalvarsanız da gitme vakti geldiyse tutamazsınız. elleri avuçlarınızdayken o artık yoktur. gün sayarsınız sonra. 1 gün 2 gün derken bugünün tam 2 sene olduğunu fark ettim. mekanın cennet olsun...

babalar gününde küçük kuzenimle balkonda kahvaltı yapıyoruz kuzenimin babası o doğduğunda vefat etti 16-17 yıl önce, karşıda bir baba oğlunun elinden tutmuş gidiyorlardı o an bana baktı ''ağabey, ben babamın elini hiç tutamadım sen tuttun nasıl bir his'' dedi. nutkum tutuldu keşke ölseydim o cümleyi duymasaydım. dedim üzülme o senin hep yanında. şöyle etrafa baktı ''hani ağabey hani nerede'' dedi ben iyice gittim hayatım elimden kaydı gitti. hiç bu kadar kötü olduğumu hatırlamıyorum

arkadaşımın babası vefat etmişti geçen sene. çok üzülmüştüm. bu sene de onsuz geçtiği ile ilgili bir şey paylaşmış. buruk hissettim. sanırım başımıza hiç gelmeyecek sanıyoruz ve elimizdekilerin değerini bilmiyoruz. çok üzüldüm ya.

yakın arkadaşımın babası vefat etmiş dün herkes instagramda güzel şeyler paylaşırken o 'sensiz geçen 20. bayramım 'diye bi hikaye paylaşmıştı.onu görünce üzüldüm gerçekten allah sabır versin

tarifi yok, anlatması mümkün olmayan durum.