ayasofya

istanbul'da bulunan bu tarihi yapı, bizans imparatoru birinci jüstinyen tarafından, ms 532 - 537 yılları arasında tarihi yarımadadaki eski şehir merkezine inşa ettirilmiş bir patrik katedralidir. 1453 yılında istanbul'un fethi’nden sonra, fatih sultan mehmet tarafından camiye dönüştürülmüştür. 1935’ten bu yana ise müze olarak hizmet vermektedir

yapımı roma dönemine ait olan ayasofya 1453’ten itibaren yaklaşık 5 asır cami olarak hizmet verdikten sonra 1 şubat 1935’te müze olarak kullanılmaya başlamıştır. tarihî bir binadan çok daha fazlası, bir fetih sembolü olan ayasofya’nın 1936 tarihli tapu senedine göre, “57 pafta, 57 ada, 7. parselde fatih sultan mehmed vakfı adına türbe, akaret, muvakkithane ve medreseden oluşan ayasofya-i kebir camii şerifi” adına tapulu olması dikkat çekici bir husustur.

"istanbul'un fethi'nin sembolüdür. bu yüzden yeniden ibadete açılıp cami olmalıdır." - murat bardakçı (bkz: kılıç hakkı) (bkz: ayasofya müzesi) (bkz: ayasofya camii)

atatürk'ün muhakkak düşündüğü birşey vardı burayı müze yaparken ama ben buranın cami olarak kullanılmasından yanayım istanbulu almış 500 yıla yakın bir süre cami olarak kullanmışız zaten neden elimizdeki bir değerden vazgeçelim..

adolf hitler bu konuyla ilgili "mustafa kemal atatürk’ün din adamlarından kurtulmak konusundaki hızı tarihin en dikkate değer bölümlerinden biridir. 39 tanesini astı, diğerlerini aşağıladı ve istanbul’daki ayasofya şimdi bir müze!" demiştir. sözü dikkatle okuyunca neden müzeleştirildiği ve neden müze olarak kalması gerektiği yeterince anlaşılıyor.

istanbul'un fethinden sonra camiye çevrilen günümüzde ise müze olan yapı. tekrar cami olması gündemde, başkanın önceki beyanatı'na göre önce sultan ahmet dondurduktan sonra tekrar cami olmasına bakarız demiş.sultan ahmet'in dolduğunu ve başkanımızın da kendisi ile çeliştiğini hiç görmediğime göre(!) cami olarak tekrar açılacağına inanmış bulunmaktayım. (bkz: ben öyle bir şey demedim) (bkz: Ayasofya camii) (bkz: Ayasofya müzesi)

AKP hükümetinin gelecekteki büyük ekonomik krizi görüp (pandemi sonrasında patlayacak olan) olayi tamamen dis mihraklara paslamanın en güzel yolu. Bizim Ayasofyayi almamızı istemeyenler bugün bizi ekonomik olarak zora sokmanın peşindeler. Dolarlarınızı bozdurun.

Bir tarafta ekonomik ve ahlaki olarak çökmüş Türkiye Cumhuriyeti'ni yönetenlerin camiye çevirerek seçmeninin ve halkın bir kısmının gazını aldığı, Diğer tarafta ekonomik olarak kriz yaşayan Yunanistan'ı yönetenlerin camiye çevrilmesi üzerinden halkına Türk ve İslam düşmanlığını körükleyerek mevcut durumunu sağlamlaştırmanın peşinde olduğu ve kutsal mabed. Büyük ihtimalle yapıldığı tarihten itibaren bu kadar aşırı derecede siyasete alet edilmemiştir.

Kapıyı yemek ve su haznesini ayakkabı koymak pahasına kırmak gibi akıl almaz eylemlere bir yenisi daha eklendi. DUVAR SIVASINI POŞETE KOYMAK. Duvarın üzerindeki kaplamadan ne gibi bir medet umuyorsun teyzecim? Yahu Ayasofya bir tarihi yapı. Neden herkes tarihi eseri yemek istiyor? Ben de Tac Mahali yiyeyim o zaman. Hoş olur mu? https://twitter.com/TamgaSanat/status/1528772808821579777?t=I4RU4xcgFc86jz-9bBYbeg&s=19

atam halkini iyi tanıyor vesselam. 100 yıl önce müze olarak günümüze kadar gelmesini sağladı. bu gidişle binanin kolonlarıni da kesip eve getirecekler. ortada ayasofya diye bir yer kalmicak herkes rahatlicak.

bilen adamla gezmesi bambaşka olan yerlerden. - link ayrıca: (bkz: ömer kaptan)

hiç unutmam pandemi zamanı her şeye yasak varken bu ayasofyanın açılışına milyonlar akın etmişti bu arada gerçekten çok ürkütücü ve bir o kadar da güzel bir yapıdır kendisi, yüzü kapatılan melek motifleri baya korkutucuydu

müze haline cami olmadan kısa bir süre önce gitmiştim. sanat tarihi mezunu arkadaşım her detayı gösterip anlatmıştı. tarihini düşündüğünüzde içerisinde yürümek de duvarlardaki motifleri izlemek de keyifliydi. orayı gezenlerin de oranın önemini bilerek her ayrıntıya dikkat etmelerini seyretmek güzeldi. cami olduktan sonra da bir gece akrabalarla oturuyorduk. aramızdan biri hadi sabah namazını orda kılalım fikrini ortaya attı. zaman zaman Allahla aramıza bir mesafe giriyormuş gibi hissettiğimde somut bir adım atmayı seviyorum. gittiğimizde çok soğuktu. zemin buz gibiydi. aşırı kalın bir ipten atkı örmüştüm. onu almıştım yanıma, herkes teker teker üstüne örtmüştü. hayat varmış dedirten bir üşüme ve sessizlik vardı, hoşuma gitti.