attila ilhan

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan koşar gibi yürüyüşün karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatin karanlık boşluklarında akıp giderken zaman adımla nasıl berabersem öylece beraberiz seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz ve sonra her zaman her ölümlüye aynı şartlar altında kısmet olmayan gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın

sen burda bir yabancısın bu rüzgarın tadı senin hiç tatmadığın bu yolcular bilmediğin bir yerden geliyor konuştukları dil ömrünce duymadığın gözlerini sakla sen burda bir yabancısın akşam tren raylarına yağmur yağıyor devrilmiş bu sokak ayak basmadığın çarmıha gerilmiş afişler ıslanıyor karanlıkta bir kadın tanımadığın bir şeyler söylüyor anlamadığın şüpheli oteller üstüne geriniyor sen burda bir yabancısın saklanmalısın akşam tren raylarına yağmur yağıyor

Kendisinin bende yeri bir başkadır. Şiirlerini okumaya yeni başlamıştım ve küçüktüm. Kaptan şiirlerine denk geldim ve orada şöyle bir şey geçiyordu: "benim bu çektiklerimi bir çocuk var ki anlıyor kendimi yerden yere vuruşurumu, içimdeki zehri bir çocuk var ki anlıyor benim gibi kahroluyor odasında şiirlerim fukara mumlar gibi yanıyorlar" Sonra dedim ki bu adam biliyormuş beni. Güzel bir histi. Hâlâ güzel his şiirlerini okumak. Umarım hiç yitrmem.

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı Gittiler akşam olmadan ortalık karardı Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara Geceler uzar hazırlık sonbahara bonus

kendisini ve şiirlerini çok severim. istanbul'a olan hayranlığı da cabası ancak karısıyla entelektüel olmadığı için evlendiğini söylediğini okuduğumda nedensizce üzüldüm. neden hayatını birleştirdiğin kişinin donanımlı olmasını istemezsin ki? bu kadar mı kibirli olduğun kadar öz güvensizsin.

‘yalnızlığımı emziren korkunç karanlığımmış.’

gençliği ... fosforlu ışıklarıyla gökyüzü bir deniz havada kanat sesleri ve çılgın kokular deniz yok yıldızlar uzaklaşıyor ben yine yalnız kalıyorum istanbul minareler kaybolmuş sen yoksun

Aysel Git Başımdan aysel git başımdan ben sana göre değilim ölümüm birden olacak seziyorum hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim aysel git başımdan istemiyorum benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün dağıtır gecelerim sarışınlığını uykularımı uyusan nasıl korkarsın hiçbir dakikamı yaşayamazsın aysel git başımdan ben sana göre değilim benim için kirletme aydınlığını hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim Islığımı denesen hemen düşürürsün gözlerim hızlandırır tenhalığını yanlış şehirlere götürür trenlerim ya ölmek ustalığını kazanırsın ya korku biriktirmek yetisini acılarım iyice bol gelir sana sevincim bir türlü tutmaz sevincini aysel git başımdan ben sana göre değilim ümitsizliğimi olsun anlasana hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim sevindiğim anda sen üzülürsün sonbahar uğultusu duymamışsın ki içinden bir gemi kalkıp gitmemiş uzak yalnızlık limanlarına aykırı bir yolcuyum dünya geniş büyük bir kulak çınlıyor içimdeki çetrefil yolculuğum kesinleşmiş sakın başka bir şey getirme aklına aysel git başımdan ben sana göre değilim ölümüm birden olacak seziyorum hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim aysel git başımdan seni seviyorum

Okul dışında ezberlediğim ilk şiirin sahibi, değerli bir şair. üçüncü şahsın şiiri

sinema ve tiyatro sanatçısı çolpan ilhanın ağabeyidir. şahsen en sevdiğim şairlerden biri. çok ince bir ruh var şiirlerinde. ayrıca kendi şiirlerini başarıyla seslendirebilen nadir sanatçılardan.

kız kardeşi çolpan ilhan, sadri alışık abimizle evlenmiştir. o günden aysel'e yalan söyleyen güzel adam ömür boyu süren dost meclisi not: (bkz: suna su) ve (bkz: karantina'lı despina)

1925 yılında bugün dünyaya gelen şair, yazar, düşünür, gazeteci, senarist ve eleştirmen. Kendilerini pek bi severim. Hatta Türk şiirinin en sevdiğim şairidir. Her bir satırı, yazısı, düşüncesi çok başka. Onu şairliğe iten o dünyanın takipçisi olmayı çok seviyorum. İyi ki doğmuş, iyi ki yazmış. "yağmurdan korktuğumu bilirsen gözlerim aklına gelirse elimden tut yoksa düşeceğim yağmur beni götürecek yoksa beni"

Öyle çok iyi tanıdığım, okuduğum biri değil-henüz-ama geçenlerde kim kaldı adlı şiirinin bestelenmiş halini keşfettim bir yazar sayesinde. Şiirden haberim yoktu ve aşırı derecede beğendim, her dizesinde ayrı bir detay bulunduran harika bir şiirmiş. Bugün de 97. yaş günüymüş. Ruhu şâd olsun.

gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım çöp gibi bir oğlan ipince hayırsızın biriydi fikrimce ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım felâketim olurdu ağlardım ne vakit maçka’dan geçsem limanda hep gemiler olurdu ağaçlar kuş gibi gülerdi bir rüzgâr aklımı alırdı sessizce bir cıgara yakardın parmaklarımın ucunu yakardın kirpiklerini eğerdin bakardın üşürdüm içim ürperirdi felâketim olurdu ağlardım akşamlar bir roman gibi biterdi jezabel kan içinde yatardı limandan bir gemi giderdi sen kalkıp ona giderdin benzin mum gibi giderdin sabaha kadar kalırdın hayırsızın biriydi fikrimce güldü mü cenazeye benzerdi hele seni kollarına aldı mı felâketim olurdu ağlardım 3. Şahıs... Ah ulan abim

"Sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız. İkimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız."

ben attila ilhan değilim. belki de sen bana mecbursundur bilemeyiz. serbest çağrışım

Ben sana mecburum..

"ay ışığına batmış karabiber ağaçları gümüş tozu gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar yaseminler unutulmuş tedirgin gülümser çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var çünkü ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili hiç bir anı tek başına yaşayamazlar her an ötekisiyle birlikte her şey onunla ilgili"

çok başka bir yeri var bende. 15-16 yaşlarımın kahramanı, hem kaçış hem uğrak noktam. --- spoiler --- yüzüme bakmasan da yağmura düşürsen de gözlerini gözlerime bakmasan da ne kadar o kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor uykularımda nefesinin sıcaklığı o kadar hangi akşam kapımı çalan sen değilsin sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi gözbebeklerimde duran umutsuzlandığım her akşam senin rüzgârın almıyor mu uğultulu yorgunluğumu yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin iyimserliğin --- spoiler ---

bendeki yerini görse eminim bir şiir daha yazardı. - (#2323421)

Pek şiir sevmediğim halde kaleminin kuvvetinde kaybolduğum şair...