asosyal itiraf

Acilen bu biriktirme islemini bitirmem lazim. Anidir hatiradir diye diye kiyip silemiyorum neler cikiyor. 2 yil gecmis olmasina ragmen en net sekilde olaylari hatirlamam da fil hafizama bir kez daha sovmeme sebep oluyor evet. Bir taraftan seviniyorum o 2 yil önceki kisiyle suanki arasin da daglar kadar fark var. Ve yanilmiyorsam 1.5 yil gotumu yırtığim kişi azimlenip 15 kilo verdigim o kisi degil. Yani yeni o degil. Hayat işte bazen diyoruz ya neden olmadi. Birakin olmasin yukarida ki en iyisini biliyor. Ve sanirim bu cumleden tiksinir oldum " Seni cok merak ediyorum" Bu kizdan sonra kim merak ettiyse beni ve tanimaya basladikca sogudum onlardan. Herkes değişiyor ve ilk basta tanidigim kisi olarak kalmıyor hic kimse. En azindan sacma bi duvar olsun ve kimse kimseden soğumasın kimse de degismesin kodumun dunyasinda. O ilk Merhaba dedigim ve ilk sarildigim kişi olarak kalsa her karsima cikan belki de problem cikmayacak. Ya da bende değişiyorum ayak uyduramiyor muyum bu sacma degisime bilmiyorum ama ben eski gunlerimi ozleyip, yeni tanidigim insanlardan soğuyorum. Bu da benim lanetim olsa gerek. https://i.hizliresim.com/RnpARG.png

beden eğitimi öğretmenimden bu besileyle özürde dileyim. 11.sınıftayım ders beden hoca sınıfta oturacağız ders yapmayacağz dedi sınıfta 12 öğrenci varız hoca benden çay istedi getirmeye giderken sınıfdaki arkadaşlarda hocam bizede getirsin içelim falan dediler ibnelik budurya 1 bardak bana 3 bardakta kendinize getir 4 kişi 1 bardaktan için dedi hocam nasıl içelm içemyz falan deselerde dinlemedi bende öğretmenler odasına gittim kendime bi çay doldurup içtim sonra çayı içenler lavabonun üzerine koymuş bardağını hepsini hocanın bardağına biriktirdim dipleri üzerinede sıcak çayla suyu doldurdm arkadaşların çayınıda hazırlayıp gtrdm dedim hocam size özel bardakta getirdim büyük olan sizin dedm o çayı ona içirdim bn çay sevmem deyip kimseyle içmedim

dün gece fotoğraflarımıza baktım , yazdıklarını okudum . numaranı yazdım ama elim aramaya gitmedi. yalanların geldi aklıma artık ben istesem de arıyamıyacam galiba. yalanların bana engel oluyor. bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi inan bilmiyorum. ama böyle değil. böyle değil..

adım cafer, boyum 1.55. ütü yapmayı severim

stalkladığım çocuk stalkladığımı anlayınca daha aktif kullanmaya başladı mesaj atıp egosunu şişirmemi bekliyor uzun bi süre ama çok bekler artık stalklamıyorum da. bi gün pişman olacak biliyorum bunun düşüncesi bile bana mutluluk veriyor

bazen kendimi çok zor tutuyorum. son hamleye kalan jenga gibi hissediyorum kendimi, son anına kadar eksilmelere rağmen dimdik duran; sonra tek dokunuşla tuzla buz olan... dağılmamak için kendimi sıkmaktan artık çok yoruldum. sanıldığı kadar güçlü değilim. tüm heybetine rağmen işte bak, şuracıktan su alıyor gemim.

yarın için dedim ki şunları giyiyim şunları takıyım falan herşeyi mi ayarladım sözde güzel olcam ama sıkıntı ne biliyo musunuz tabiki bilmiyosunuz :/ 2 tane sivilce çıktı yüzümde :(

hayatımda bi insan var o insan benim için çok değerli. kendisi öyle bir yer edinmiş ki, tüm eksikliklerimi tamamlıyor. abi, kardeş, dost.. dertli, çokca dertli bu aralar. beni de dertlendirdi. çevremiz ortaktır onunla, herkes herkesi tanır. çevremizde ki herkes sahte. herkes. ve ayrı şehirlerde olmamız bizi zora sokuyor. beni şu hayatta tek anlayan insan. beni şu hayatta yalnızlığa itmeyen tek insan. bu yüzden benim içim yeri çok ayrı.. elimizden geldiğince değil, elimizden gelmese de birbirimizin sırtına dayandık ki diğerimiz düşmesin. kendisiyle konuşunca dolu olduğumu fark ettim. o da doluydu, içini boşalttı zaten. valla kimseyi istemiyor canım, beni anlayan bir tek dostum olsun o bana yeter. kim bilir neler saçmaladım, rastgele yazdım anlamsız şeyler varsa da kusura bakmayın..

uyuyamıyorum, sen yoğunbakımda hayat savaşı verirken ben burada uyuyamıyorum. nasıl anlatabilirim ki içimdeki bu tarifsiz acıyı.. çok zor be çok zor. edit: belirsizlik kötü bir durumdur, ya olur ya olmaz. biz kaybettik. mekanın cennet olsun seni hep gülen yüzün ile hatırlayacağım.

bu şahıs la casa de papel ve çukur izlemiyor. günlük hayatını ise gayet normal bir şekilde yaşıyor bir eksiği yok yani bir şeyi abartmayın aq

hayatın %80'ninden zevk almıyorum

bugün 6 mart 6 yıldır sevdiğim ve 6 aydır hiç görüşmediğim dünyalar güzeli bir hanımefendinin doğumgünü liseyi beraber okumuştuk ilk aşkımdı o benim, ilk gördüğüm anda başka birini sevemeyeceğimi bilmiyordum. dört sene uğraştım aşkımın peşinden koştum hatta mezuniyet balosuna beraber gittik dans ederken kulağına kendi yazdığım bi şiiri bile okudum. yemek yiyip evine bıraktığım günlerde oldu gol atarsan barışırım dedikten otuz saniye sonra gol attığım da... ama hiç beraber olamadık.. ben hep çok sevdim onu.. sonra üniversite girdi aramıza o denizli’ye ben istanbul’a yavaş yavaş muhabbetimiz kesildi önce, geçen sene doğumgününde ona hediye yollayıp uzun uzun mesajlar attım, bana bi daha hediye yollama dedi.. benim doğumgünümü kutlamadı bayramda özür niteliğinde bi mesaj attı.. memleket döndüğümüzde ortak arkadaşlar sayesinde bi buluştuk gırgırımızı yaptık şamatamızı ettik.. duydum ki birinden hoşlanıyormuş inşallah hep mutlu olur, belki elimden gelir belki gelmez ama onu üzeni üzerim mutlu eden başımın tacı. i̇stiyorum ki hep mutlu olsun.. bugün o hanımefendinin doğumgünü sözlük ne hediye yolladım ne mesaj attım sabah kendimi tutamaz kısa bişey yazarım sanırım.. ama pek bi dönüt beklemiyorum tabi, sanırımonu severek öleceğim bi görseniz yeryüzüne ayak basmış en güzel hanımefendi o.. bugün doğumgünü 06.03 (6 mart) benim telefon şifrem, bilgisayar şifrem, kredi kartlarımın burs kartımın şifreleri, dolap şifrem hepsi 0603 ama bilmiyor, telefonumun ekranında o var bunu da bilmiyor.. bilse de pek bi şey değişmezdi zaten sevmeyeni zorla sevdiremeyiz ya, suç ondan değil zaten sevmemenin nesi suç, asıl marifet kendini sevdirebilmek, o bu konuda epey yetenekli, sanırım ben yetemedim. böyle mutlu olacaksa varsın sevmesin beni ben onu altı sene onsuz sevdim altmış altı sene de severim, o mutluysa ben de mutluyum.. ama bugün içtim sarhoş oldum, baloda dans ettiğimiz şarkıya ağladım tutamadığım eline ağladım sarılamadığım boynuna koklayamadığım tenine ağladım öpemediğim gözlerine ağladım.. eğer bu yazıyı sıkılmayıp buraya kadar okuduysanız ve birini seviyorsanız sevmekten vazgeçmeyin aşık olun ağlayın bunlar güzel şeyler.. iyi geceler sözlük

öküz gibi yazarım. bir defterim var( defterlerim hatta) ortalama 2 yıldır yazarım. kafama ne gelirse ağlatırım yaprakları. hedeflerim isteklerim üzüntülerim sevinçlerimi, karakalem eskizlerimi, kimseye anlatmadıklarımı, anlatamadıklarımı, yeri gelir olayların sonuçlarını yazarım. bunun sonucunda bu olur peki sonra diye, paralel evrenleri oluştururum. bundan da çok fazla haz alırım. en zevkli olanı da hedefler, onları gerçekleştirdikçe üstlerini çizmek karalamak inanılmaz bir haz. tek altın kuralım var bu defter hakkında. ben hayattayken hiç kimse okumayacak. ben öldükten sonra da kaç tane olmuş olursa olsun hepsini aileme, karıma ve çocuklarıma bırakmak. bir miras niteliğinde. şuanda o defterlerden 3 tane var. full şekilde yazılı. ve biraz öncede 1 defter daha bitirdim. bununla birlikte 4. defterimi yazmış oluyorum. hedef sınırım yok. belki de elektronik ortama geçmem gerekli. onları nerede muhafaza edicem bunu düşünmeye başladım. o defterleri okuyan kişiler aslında çok farklı bir optik olduğumu anlayacaklar. bu defterleri yazarken çok güzel rol yaptığımı öğrendim ve kendimle gurur duydum. ama ne yazık ki tiyatro da çok başıma buyruk takıldığım için tiyatrodan atılmıştım. nabim kardeşim kurallar beni boğuyor fuck the system yani. en hoşuma gideni de hayatıma giren kişilerin hepsinin isimlerini, nerede tanıdığımı, kaç yaşında tanıdığımı, hatırlayabildiğim kadarıyla yazıyorum. ve hayatımdan çıkardıysam ne sebeple çıktı veya çıkartabilecek potansiyelim varsa bunu da ekliyorum. bu beni içten pazarlıklı biri mi yapar bilmiyorum ama hayatımın ilk 50 yılını planladım. geçtiğimiz pazar günü 50 yıla kadar hedefler, istekler, gezmek istediğim ülkeler, öğrenmek istediğim dillere kadar planladım. en ince ayrıntısına kadar düşündüm çizdim planlar şaşmazsa çok güzel olucak ama şöyle bir sözde var, '' insanlar plan yapar ve tanrı güler. '' ondan biraz tedirginim. tek şey için üzülüyorum, arkamdan iş çeviren orospu çocuklarını da o deftere yazdım, onlar beni kullandıklarını zannederlerken hepsini göt ettiğimi yüzlerine nasıl vurduğumu ve hala çevremdeki götler için yazmakta olduğumu farkında değiller. olur da okurlarsa yüz ifadelerini çok merak ediyorum. o yüz ifadelerini görememek beni gerçekten üzecek. ama göt oluşları tüm varlık olarak meydana geleceği için tahminen görebilirim diye umuyorum. hayat işte, masum görünümlü, ensesine vursak ağzında ki ekmeği alırız diye tabirle arkamdan konuşulan, pek fazla konuşmayan( aslında sizi siklemeyen ve sizinle konuşmak istemeyen ) bir varlık tarafından sobelenmek. süprizz orospu çocukları ananızı sikicem hepinizin... intikam soğuk yenen bir yemektir.

bu gece mutluyum. kendimi işe yarar hissediyorum. bu ömrüm boyunca iki veya üç kere gelmiştir heralde başıma. sesli söylemeyeyim de nazar değmesin. iyi geceler.

kin tutmuyorum desemde olmuyor. hareketleriyle canımı sıkan biri var. ben artık pek muhattap olmasam da kendisi konuşuyor. neyse olayların üstüne çok gitmiyim düzgün davranıyım dedim. ne zaman güzel bi şekilde davranmaya çalışsam kafamda çanlar çalıyor sanki ‘o sana şu gün şu saatte bunu yapmıştı unutma.’ işin kötüsü böyle değildim. kendi kalbimi yormaktan başka halta yaramayan bu durum canımı çok sıkıyor

ev arkadaşım instagram/twitter vs gördüğü komik bir şeyi gösteriyor. gülüyorum. belki daha önce defalarca görmüşüm ama ilk defa görmüşüm gibi gülüyorum. çünkü kardeşlik kan bağı gerektirmez.

"broadway" gibi söylemesi leziz bir tabirin, renault'nun kıçı kırık modelinde isim olarak heba edilmesi canımı sıkıyor.. bu aracı hiç görmediğinizi ve "broadway" isminin hiç heba edilmediğini hayal edin. sonra piyasaya ilk defa çıkacak, mustang tadında bir araç olduğunu ve isminin "broadway" olduğunu düşünün. söyleyeceklerim bu kadar..

lisedeyken i̇ngilizce dersinde yabancılarla sohbet edip videoyu çekme üzerine proje ödevi verilmişti. ben de gittim suriyelilerle yaptım

neden diye düşünmemek lazım bazen. bazen, bazen, bazen anlamsızca biter. neden diye düşünmemek lazım bazen. iyiyim biliyor musun sözlük? yani bu iyilik hali bitirdiğim 35lik viskiden dolayı değil veya kedimin gelip kendini sevdirmesinden dolayı değil. ben, ben iyi bir insanım sözlük. benim tabiatımda bu var. benim hamurum iyilikle yoğrulmuş. ben nasıl kötü biri olabilirim ki sözlük? bence olamam. hem iyi biriyiz diye illa enayi değiliz ya. yani ben affediyorum diye tüm ihanet eden eski sevgiliilerimi enayi mi oluyorum şimdi? hiç sanmıyorum sözlük. akrebin tabiatında sokmak var o yüzden onu suçlayamayız sözlük. yarın psikolojik bağımlılık dersim var ve ben sarhoş sayılırım. sarhoş olunca dengemizi kaybetmemizin sebebi alkolden ilk etkilenen organımızın beynimizin arka kısmında olan ve dengeden sorumlu olan cerebellum olduğunu biliyor muydun sözlük? tabii ki biliyorsun. sen koskoca asosyal sözlüksün. sen bilmiiceksin de kim bilecek?? ben ne olacağım peki sözlük? bilmiyorum be sözlük! geçmişi bırakıp bugünü yaşamaya başlamam lazım. bundan sonra her gece alkol almam lazım. peki sözlük alkol alınca beyindeki dopamin miktarının arttığını biliyor muydun? canım yanıyor sözlük, yardım et.

şu an telefonuma bakmaya çalışan beni kıskanan haset kız bunu okumaya çalışıyosan şunu gör sen bir sürtüksün

bugünü odamda gecirdim. uzun zamandir kafam da vardi boyle uzanip tavani seyretip hic bir sey düşünmeden yatmak. belki de uyumak. meşgulum , arayanlara da meşgule attim. kimseyle konuşmak istemiyorum bir kac bi sey karalayip deliksiz 7-8 saat uyumak istiyorum. saldim bu gun kendimi, biraktim takintilarimdan vazgectim. her gun duşa girmek mesela bu sabah girmedim. her cuma sakallarimi keserdim. bu sabah onu bile yapmadim. dakikligime son verdim. mesela bu gun bir randevum vardi gitmedim. o kisiye haber bile vermedim. bir yere giderken yetisememe korkusu yasamiyorum artik. kitap okurken nerede basladim nerede bitirdim hangi sayfada kaldim diye bakmiyorum. dehb ye sovmuyorum mesela veya tekrar gidip ritaline mi yazdırsam diye dusunmuyorum. uykum geldiğinde direnmeden uyuyorum. pikenin tum vücudumu kapatip kapatmamasina dikkat etmiyorum mesela. para ustlerini saymiyorum. bazi insalari onemsemeden var olmamışlar gibi rahatca hareket ediyorum. geç kalin bir yere yagmurda yuruyun islanin siradan gibi gorunun bu toplumun icerisinde fakat farkli olun. kitap okuyun, çizim yapın, muzikle ilgilenin , satranç oynayin. kendinizi farkli hissettirecek bir seyler bulun. gösterişten uzaklasip elalemi bosverip bir isi sevdiginiz icin yapin. ve beklentiye girmeyin. her 2li iliskinin temel bitis nedeni beklentiye girmektir. kimseden bir sey beklemezseniz kimseye kirilmazsiniz. söyleyeceklerim bu kadar, dinleyeceklerim daha var. epica - cry for the moon. iyi geceler...

ilk öğretmenlik deneyimimde 6-a 'nın kapısını tıklayarak girmiştim.

ido tatlıses dinliyorum :(( hakim olamıyorum kendime çok utançlı biliyorum ama bekle hepsini görüceeen çoook kahredicen seeeen diyerek geziyorum tüm gün. :(

dün yurt odamız için abur cubur alışverişi yaptık. aldığımız şeylerin arasında 1 litrelik (kutu paket) meyve suyu da vardı. zaten dün o paketin yarısından fazlasını içtik. bugün de en erken ben uyandığım için, o meyve suyunu tek başıma bitirdim. ama paketi çöpe atmak yerine, içine yarıya kadar musluk suyu doldurdum ve paketi sanki hiç içmemişim gibi yerine koydum.. sabahtan beri birilerinin ona meyletmesini bekliyorum ama hala ses seda çıkmadı. ibneler normalde hobi olarak bile abur cubur tüketir. bugün her ne olduysa tık yok. neyse, hala beklemedeyiz.. (bkz: avcılıkta önemli kurallardan biri de kurduğun kapanı hayvan fark etmeyecek prensip bu) (bkz: bak fark etmedi kaç)

897546531 kere kendime söz verip alkolü bırakamadım. elimde birayla yazıyorum şu an. ve kendime bir söz verdim. bu son içki.

bu gece çok sıkıcı... neden güzel bir kadının kollarında değil de bu sözlükteyim ben amk? bingo! çünkü bu işlere bir süre ara verdim. damn, çok zor amk, dayanacak gücüm kalmadı artık, zaten nofap'ı uygulayan ve diğer tatmin yollarını da kullanmaktan imtina eden biriyim ama dayanmak zorundayım. testosteron bu yolda en büyük motivasyon kaynağım ve yardımcım iken aynı zamanda en büyük düşmanım... teşekkür testosteron.

ölmek istiyorum ama ölümden korkuyorum. ve bir gün ölürsem yalnız gitmek istemem. belki de beraber gelmek isteyen birileri vardır.

i̇tiraf ediyorum çok yalnızım kendimi cidden uzayın en boktan boşluğun da hissediyorum hiçim sıradan biriyim beni özel kılan bir şey yok bu beni üzüyor. sikeyim yalnızlığı ne sevgili ne de adam akıllı seni anlayacak bir dost

bazen televizyonda spor programlarını izlerken yorumcuya sorulan sorulara ben de kendim yorum yapıyorum sanki yanımda biri varmış gibi. yalnızlığın bu seviyesini bilen bilir arkada sırf ses olsun diye ntvspor açıp saatlerce kumandaya dokunmadan yatan adamlar anlar beni işte. onun bir üst seviyesi de artık bu. neyse konuşuyorum. yorumcuya fenerbahçe'nin akhisar'da yaşadığı puan kaybı soruldu. aldım sazı elime yorumluyorum. şimdi futbol konuşacak diyip boşvermeyin bu arada okuyun konu bana dönecek :d ''ya her ne olursa olsun. 44 44 47 47 puanlar. şampiyonlukta hala iddialısın. iç sahada maça çıkıyorsun stadda kaç bin kişi var? yarısından fazlası boştu stadın. niye gitmiyorsun abi nasıl şampiyonluk beklersin ki sen o stadtla o takımdan? neymiş efendim yönetim çok kötüymüş. beşiktaş sekiz sene yıldırım demirören'e sabretti. en kötü gününde bile stad otuz bin kişiye oynuyordu. gördün mü sen hiç beşiktaş taraftarının demirören var diye maça gitmediğini ceyda?(ceyda o anki programda olan spiker) sen yalnız bırakırsan daha sonra daha iyi olabileceğini nereden çıkarıyorsun? kimi var bu kulüplerin taraftardan başka? gidip o yönetimi de sen yollamazsan yarın fenerbahçeliyim diyebileceğin bir takım kalmayacak ortada. neymiş efendim takım hedeflerinden kopmuş. feda döneminde fikret orman başkan olduğunda çıkıp ilk 'bizden üç yıl bir şey beklemeyin' oldu. üç sene beşiktaş taraftarı maça mı gitmedi? statları yıkıldı ona rağmen her gittikleri şehirde full çekti saha. üç sene de ilk üçte oldular. son sene şampiyonluk kıl payı kaçtı. o menemene ekmen banılan günlerden bugün şampiyonlar liginden lider çıkan takıma beşiktaş taraftarı eğer stata gitmeseydi evrilinebilir miydi? maça gideceksin o zaman. neymiş valbuena oynamıyormuş da atıf oynuyormuş. beşiktaş'ta quaresma kadro dışı bırakıldı yerine hasan türk oynuyordu. stat boş muydu? armaya mı bağlısın yoksa oyuncuya mı? yarın bir gün kulüp değerlerini kaybedip kimliksizleştiğinde kimin olacak? hiç kimsen. o zaman ona göre hareket edeceksin...'' derken lafımı kestim. aklıma başka bir yorum geldi ta eski programlardan. mehmet demirkol düşüncelerdeki beşiktaş taraftarı kadar bağlanmanın akla ve sağlığa uygun olmadığını söylemişti. hatta sorunlu insanlar olduğumuzu söylemişti. o zaman da ben futbol programından çıkıp kendi iç dünyama döndüm. dedim ki, lan hakikaten bağlanacak başka bir şeyim olsa ne yapardım ben? mesela rahatlıkla iletişim kurabileceğim aile bağlarım olsaydı bu kadar bu takıma bağlı olur muydum? sonuç olarak anne babasıyla kavga edip gecenin bir yarısı inönü'yü izlemeye giden adamım. insan sevdiğinin yüzünü falan düşünür ben stat izlemeye gidiyorum. keyfimden mi diye düşündüm işte. sevdiğimin yüz hatlarını düşünmek de acı veriyor çünkü. ona da bağlanamadım. o da olmadı. hatırlıyorum konuştuğumuz zamanlar ben transfer gündemini bile gece o uyuduktan sonra takip ediyordum. düşünsene pepe gelmiş, ben pepe'nin beşiktaş'a gelmesini 3 yıl beklemişim ama adam istanbul'a gelip formayı giyeceği gece saat beşte varacaktı ülkeye ben saat beşe kadar şiir okumuşum uyanınca yollayayım diye. ya da bir diğeri lig devam ediyor ben maçları maç günü hatırlıyorum. normalde tüm hafta o günü beklerim. bu dediğim de uzak değil 2-3 ay evveli. okul dedim eğer hedefi olan bir okul hayatım olsaydı bu kadar boş bir insan olmaya imkanım olur muydu diye düşündüm. iş dedim eğer çalışsaydım bunları düşünecek halim olur muydu dedim. dedim de dedim. hiçbir de cevap bulamadım. tek bulduğum cevap hayatımdaki tüm problemlerimden kaçıp kendimi tek bir yere endekslediğim. bazen düşünürdüm beşiktaş mı beni böyle yaptı ya da bizimki inanılmaz bir uyum muydu başka bir takım tutamaz mıydım diye. meğerse çocukluktan beri it gibi yalnızmışım. leyla ile mecnun'un senaryosu gibi aynı sadece görüp, ulaşabildiğim şeylere odaklanarak kendime bir dünya yaratmışım. aynı mecnun gibiyim. sadece gerçek hayatta aynı kafa yapısını yaşıyorum ve şikayet etme, isyan etme gibi özelliklerim çok iyi çalışıyor. isyan ettikçe de yaşamdan alabileceğim zevk minimuma iniyor. lan ben beşiktaş sekiz gol yediğinde bile olsun diyip sevmeye devam ettim çocuk aklımla, tüm maçı izledim acısıyla da mutluluğula da diye. babamın cebinden para aşırıp gidip feda t-shirt'i aldım kulüp batacak dediklerinde hayatımdaki ilk ve tek hırsızlığım bu. niye sevmedin ki beni ben her şeyimi verirdim sana ya.

dişimi fırçaladıktan sonra mutlaka yemek yiyip öyle yatıyorum

aklıma bir şey geliyor doğru başlığı arıyorum ama bulamıyorum sonra bi bakmışım buradayım. neden böyle? anlatsanıza

öf bu ay da herkes sevgili yapıyo. küstüm ya gidiyom.

dönüp dolaşıp, allahım nolursun şunu yapmama izin verme çok korkuyorum kendimden, dediğim yere varıyorum, biktim

hay sikeyim yine terkedildim

20 yaşındayım, hiç sevgilim olmadı. birinden hoşlansam bile nasıl davranacağımı hala bilmiyorum, uzaktan 1-2 gün beğenip sonra vazgeçiyorum.

her gün dünyaya gerçekten 'oku-iş bul-evlen-çocuk yap-okut-evlendir-torun sev' sıralamasını yaşamak için mi geldiğimi sorguluyorum. umarım bunun için gelmemişimdir yoksa hikayenin sonu kötü bitecek gibi

geçmişte aldığım bazı kararların şimdilerde yanlış olduğunu keşfediyorum. ne yazık ki bunların bazılarını düzeltmek imkansız, bazıları çok zor, ufak bir kısmı ise halen daha düzeltilebilir. batan geminin malları hesabı elimden geleni yapmaya çalışıyorum. umarım çok pişman olmam. (bkz: geçti bor'un pazarı sür eşeğini niğde'ye)

annem beni hiç sevmedi lan, göstermelik değil bahsettiğim içinden,hiç.. nereden biliyorsun diyeceksiniz,çok var da birini anlatayım. gecenin bir yarısı, kardeşimle aynı odada kalırdık biz uyuyoruz ikimizinde üstü yarı açık,oda karanlık tabi kapı gıcırtısına gözlerimi açtım annem gelmiş kardeşimin üzerini örttü, sonra öptü onu çıktı odadan. o gece bayağı ağlamıştım sözlük. ama geçti ufak gözlerim dolar gibi oluyor ama unutuyorum çoğunu yavaş yavaş hissizleşmek, delirmek böyle oluyor galiba.

uykuyu çok sevmeme rağmen geceden beri içimde bir sıkıntı var ve uyuyamıyorum.aslında kendime itiraf etmesem de sebebini biliyorum,doğum günü bugün. kendime söz vermiştim,o fotograflara bir daha bakmayacağım o mesajları bir daha okumayacağım diye ama olmadı.bahsettiğim insan eski sevgilim falan da değil.derin duygular beslediğim ve bunu öğrendikten sonra benden kopan yakın arkadaşım.3 ay önce bugün için onlarca planımız vardı.lunaparka gidecektik,adalara gidecektik,telefonlarımızı kapatıp kimseyle görüşmeyecektik. hislerimizin karşılıklı oldugunu tüm dünya bilirdi aslında ya da bana öyle gelirdi.bambaşkaydı hayatlarımız ama tutulmuştuk birbirimize.bir gün göremesem onu sokağının ordaki markete gider,orda bekleyip karşılaşmış gibi yapardım.bilirdi tesadüf olmadıgını ama her zaman şok olmuş gözlerle bakardı.görmeyeli tam 1 ay oldu bugün.artık o markete gidip karşılaşmış gibi yapacak kadar gururumu yere yatırıp üstünde tepinemem de. bi gece öyle bir fırtına koptu ki kalmadım artık içinde.bunu da biliyorum ama çaresizce çok özlüyorum.sana yazamıyorum bunu ama iyi ki doğmuşsun sarı.

muhtemel ben senin için uykumdan feragat ederim,muhtemel sen bana uyumadan da rüya gördürürsün.

biraz hoşlanıyorum ama o birisinden hoşlanma yanlısı değil. genel olarak öyle. bu konulara pek önem vermiyormuş kendisi. ama böyle olunca da içimde kavruluyorum. ne yapmalıyım gidip hislerimi onunla paylaşsam?

ailem dışında her şeyden ve herkesten soğudum. kimse sahici gelmiyor

kendimce taktik belirledim ve bu taktiği benden once uygulayanlar olduğunu da düşünüyorum. sözünü ettiğim taktik millete "çalışmıyorum" diyip çalışmak ama ne yapiyim çalıştığımı görüp bir halt beceremeyince ve insanların bana olan bakışlarını görünce kötü hissediyorum o yüzden böyle bir yola başvurdum. umarım çok yanmam allahım sen affeyle

aklımdan geçen şeyleri durduramıyorum ve bugün de dini anlamda çok şey sorguladım. belki dinden bile çıkmış olabilirim şu an şu sorgularımla. ama her sorgulamadan sonra gram pişmanlık çekmiyorum. i̇şin içinden bir türlü çıkamıyorum. belki de yanarsam bu yüzden yanacam bilmiyorum amaaan neyse

keşke bir gün hepiniz kendinizi ifşalasanız.

saat 12'de yatağa girip erken yatıp uykumu alacağım dedim bu saat oldu hala sözlükteyim. affet beni kendim. pişmanım.. iyi geceler sözlük ailesi.

gecen gun terkedildim diye aci cekiyodum guya bugun annem ayakkabi resmi gosterdi seninde ayakkabin eskidi diye abi bi insana boyle koymaz bu durum kendine alacak hediye alicaz diye kirk takla attim o olmayan parasiyla beni hastaneye de goturdu ihtiyacimi da aldi her zaman annem benim ya ben senin hakkini nasil oderim

yüreğimden geçirip de dile getiremediğim şeyler var. ağır geliyor, taşıyamıyorum.

biri beni silksin.

ara ara 2018de olduğumuza inanamıyorum. 2015te falan kalmalıydım. tutamıyorum zamanııı