asosyal itiraf

küçükken sinir olduğum yengeme sadistçe bi tuzak hazırlamıştım. yürüyecegi yolu hesap edip halinin üstüne dik bir iğne koyup pusuya yatmış, zavallı üstüne basıp çığlık atınca iğrenç bi şekilde bundan mutlu olmuştum. allahım sen affet..

duaların kabul olduğuna her zaman inanmışımdır fakat bu dualar kabul olduysa bu vebalden nasıl kurtulurum olaya geçiyorum tabi o zamanlar atv bi de star tv kazaları saçma bi 3boyut canlandırmasıyla gösteriyordu araç nasıl kontrolden çıktı nereye uçtu çarptı falan bu benim hoşuma bi git her haberde allaaaam kaza olsun diye dualar ediyordum yakınlarından kaza geçiren varsa hakkını helal etsin

bi gün yakın bir arkadaşımı sigarayı bırakması icin ikna etmeye çalışıyordum bak böyle zararlı şöyle zararlı diye sonra bana neden sigaraya başladığını söyledi o gün bugündür ben de sigara içiyorum demek ki neymis bulaşmaya gelmiyormuş

6 yıllık sevgilimle aileler anlaşamadığı için ayrıldık üzerinden 9 ay geçti hala uyuya kaldığımda bi korkuyla kalkıyorum meraktan ölmüştür diye

anasınıfındayken sınıfın erkekleriyle aram pek iyi değildi kavga eder bol bol sataşır döverdim vs. yıl sonu balosunda bu yüzden hiç bir erkek benimle dans etmedi sahnenin ortasında sap gibi kaldım. bu da böyle bir anımdır

formatı hiç okumadım çok uzun.

babam ben başka bi yere gitsem hep arayıp kapıyı aç bak ben geldim derdi çocukluk iste bende hep bakardim bi umutla yine yapsın yine bakarım öyle bi inanç

varolmanın dayanılmaz sancısı var üzerimde

i̇tiraf ediyorum asosyal değilim

annemden günaydın yerine seni hayatımdan çıkardım konulu bi mesaj aldım bu sabah. bu güne kadar ne dediyse ne istediyse yaptım. lisede istemediğim bi bölümü okudum. yüzüne vurmak gibi değil de aldığım bursları kuruşuna dokunmadan onun eline bıraktım. ne yapsam gözüne battı ama. şimdi böyle demesinin nedeni de üniversitede başka bölüm okumak istemem. aynı şekilde dün de suratıma karşı istersen babanın yanında yaşayabilirsin demişti. bahtımı sikeyim.

her gün mutlu olmak için yeni sebepler yaratarak birkaç saat içerisinde hepsini yerle yeksan eden bir hayatım olduğunu görür kendimi intihar denemeleri yaparken bulurum. bundan daha tuhafı ise her gün kendimi yeniden kandırıp yaşama devam edebiliyor oluşum. yoruldum. hayatımın özeti bu işte.

1 nisan gecesi yurtta oturmuş bilgisayarla uğraşıyorum.oda arkadaşım odaya telaşla girdi ortak sevgilimin babası(polis) beni öğrenmiş ne yapıcam falan panik olmuş eller bacaklar titriyo.tabi korkmasının sebebi sevgilisini zor durumda bırakmak istememesi. işte peşine bi numara aradı herkes birbirine bakıyo.aç bro dedim böyle böyle dersin yok olmaz dedi.sevgilisini aradı peşine ne diycem diye sevgilisi ne bileyim babam öğrenmişse beni okuldan aldırır diyince arkadaş iyice panik sinirli.ve numara ısrarla aramaya devam ediyor.en son kızla konuşmak için odadan çıktı.aradan biraz zaman geçti ve söve söve içeri girdi.ne oldu dedim 1 nisan dedi telefonu suratına kapattım dedi arkadaş.ben ömrü hayatımda böyle akıllıca şaka görmedim.şakayı hepimiz yedik kendimizi baya keriz hissettik.arkadaş intikam ateşiyle tutuşuyo shahsh.

belki birisi beni karaladı beni dinlemeyi düşünmeyip gitti.onun hakkında hiç kötü niyetim olmamıştı.çok güzel seviyodum.zaten benim kadar güzel çok sevenide bulamaz.daha elini tutup kokusunu içime çekememiştim.gitmek kolaymış kısaca.sevmeyin hiçkimseyi.ne dost ne sevgili hepsi yalan.

i̇stediklerimiz olmuyor,mutlu olacaz deriz olmayız,bide bunun üstüne utanmadan hayal kurarız. daha da hayal kuranı sikeyim.

ben kendimi bildim bileli köpeklerimiz oldu.kimi evi terk etti kimi öldü.her defasında yeni bir tane aldık ve babam her köpeğe aynı ismi verdi, boncuk. ilk köpeğimizin adını ben koymuştum. hiç bahsetmedi ama sanırım o yüzden her köpeğimize boncuk diyoruz. çünkü ilk köpeğimizin adı da boncuk'tu.

dünyanın en yalan cümlesi hayat devam ediyor aslında hayat değil zaman devam ediyor hayat bazı noktalarda takılı kalabiliyor

geldigimden beri suna yetisemedim amk

bu sözlükte yazan başka bir yazarla aynı çocuktan hoşlanıyoruz. fakat o bunu bilmiyor. bazen girip ona ithafen yazdığı entryleri okuyorum :d edit: bazı entrylerini okuyunca kusmak istiyorum..

hakan ural'ın omletine lucian sos dayıyıp, urfa biberinin acısı diye yutturduğum doğrudur.

çocukluk aşkım vardı , soner arıca'nın adın bahardı şarkısındaki gibi bir aşk , şuan evli ve iki gül gibi çocuğu var , bugün kanser olduğunu öğrendim yıkıldım resmen , sözlük moralim çok bozuk gerçekten ne yapacağımı bilemiyorum , çok dua ediyorum inşallah iyi olur çocuklarının yüzü suyu hürmetine

en değer verdiğim insanların gözünden düşüşümü izliyorum. ve bunu engellemek için yapabileceğim hiçbir şey yokmuş gibi geliyor. ailem,en yakın arkadaşlarım, sevdiğim çocuk... hiçbir yerde tutunamıyorum. hiçbirinin kalbinde eski yerimde değilmişim gibi hissediyorum. yalnız hissediyorum. ve bunu değiştirmek için çabalamaya mecalim yokmuş gibi geliyor. yoruldum. herkesin doğrusu benim doğrumla çelişiyor ve ben kendi doğrularımı insanlara kanıtlamak zorunda kalıyorum. ama artık hiçkimseye hiçbir şey kanıtlamak istemeyecek kadar yorgunum. onlara çok değer veriyorum ama artık onların bana değer vermediğine yavaş yavaş emin oluyorum. sözlük, ben kaybediyorum

sözlük hepiniz kafayı yemişsiniz.

aslında moruk benim kafamda canlandırdıgım her gün konuştuğum birisidir bir gun onu bulma dileğiyle

birkaç sene önce aşık olmuştum işte 2 yıldır ayrıyız ve 1 yıl 9 aylık ilişkisi var. çok kadınla birlikte oldum güldüm eğlendim değer verdim ama onun yerini tutmadı. tövbeli olduğum maddeleri kullanmaya başladım günaha girdim. zina yaptım ve her zina olayında onun tenini kokusunu aradım ama bulamadım. o hâlâ onunla beraber en yukarıda da söylemiştim işte ayrılmıyorlar bana demişti senden başka kimseyle yapamam işte ayrılırsak başkasıyla olmadan allah canımı alsın. i̇ki çocuk planlamıştık onlara da güzel bakacaktı birde diyetisyen olacaktı ya dengeli ve sağlıklı beslenme olacaktı evimizde ama hepsi yalan oldu ben kaldım bok gibi düzeliyorum belki yavaş yavaş alışıyorum ama eskisi gibi olamıyorum be. son zamanlarda yine çöküşlerdeydim böyle bira içip sözlüğe giriyorum üstteki alttaki yazarları coşturup eğleniriz diyordum onuda istemediler onların suçu değil onları suçlamıyorum ama ben yapacak bir şey bulamıyorum artık..

moralim bozuk

hayatımı bir viraja soktum.uzun zamandır kendi elimle kendimi zora sokacak bir yola girmemiştim.ya kader o yolu gösterirdi bana ya da dışarıdan güzel olan yol oydu ama bu sefer farklı hata yaptım şimdi onu çekmem gerekiyor.çevrem değişecek yeniden ama içimde farklı bir umut var çünkü bu zamana kadar istediklerim olurdu ve ben hala tam anlamıyla mutlu hissetmezdim.şimdi tam tersi bir durum var... i̇nsanların bana yaptıkları çok koymuyor bana nedense zaten çocukluk arkadaşlarım dışındakiler umurumda bile değil.karşı cinste de böyle belki birinden hoşlanmayalı aylar oluyor.sevemiyorum artık..normalde şansım da boldur bu konuda lakin kalbinde verecek yerin yoksa neye yarar ki.. maddi konuda sıkıntı çekmiyordum uzun zamandır bu ay o değişti sanırım... herkesin istediği hayatı yaşadım sanırım 6 aydır para :var enerji:var zaman:var dert:kibrit kutusu büyüklüğünde ironik olansa bu zamanı yaşarken değerini bilmiyor olmam.uzun zamandır ne aşk acısı çektim ne maddi sıkıntı ne de gelecek kaygısı ulan her şey yolundaydı işte amk peki arzulanan durumda niye mutlu değildin diye soruyorsun kendine.. fernweh: hiç gitmediğin hiç görmediğin bir yerin bir zamanın özlemini çekmek bunu yaşıyorum herhalde çünkü gördüğüm çoğu yerden çoğu insandan daha az derdim var sebebi ne ki acep yalnızlık mı ... çok sevdiğim arkadaşlarım ve dağ gibi arkamda duran ailemden çok uzaktayım. buradaki çevrem daha kalabalık ama güvenebileceğim bir tane insan yok.her gün farklı yabancılarla içiyorum gülüyorum eğleniyorum.kendi ayakları üzerinde durmak bu olsa gerek... şimdi her şey boka saracak ama bana koymuyor bu aksiyon olur işte diyorum içimden neyse karaladım bir şeyler ... okumayın bence amk bir tane işinize yarayacak bir şey yok ama derdim büyük diyen varsa gelsin biraz da ben iki kelam ediyim görüldüğü gibi problemleri aşmada çok da kötü değilimdir

doğum günümde bi kenara çekilip geçen sene yanımda olup bu sene yanımda olmayanlar için ağlayacağım

lise'de bana hırsız iftirası atan cenevarın gafası kızın çantasına sigara koydurup, okuldan sürülmesini sağlayan cengaverim bende.

şu an canım acayip şekilde sıkkın. bide böyle birileriyle konuşasım var ama yok gibi. uyusam her şey geçecek ama ders çalışmam lazım. kendimi 73 yaşında gibi hissediyorum. çok trip atasım geldi. %100 türk kızıyım şu an.

az önce sevdiği kızı çok özlediğini söyledi sözlük. akıl falan verdim anlatacağım kimsem de yok. buraya yazayım dedim. ciğerim yanıyor ben bi su dökünüp geleyim.

zamanında "senden hoşlanıyorum." demediğim için çok pişmanım be.

sevgiye muhtacım ve birisi bunu anlayacak diye öyle korkuyorum ki

börülce diye bir yiyecek var, nohut gibi suya koyunca şişiyor ama çörek otundan biraz daha büyük bir şey. benimde çok sevdiğim bir şeydir annem öyle kaba koyduğunda elimi suya sokup oynamak. yine bir gün annem börülce ıslatmış bende soktum elimi oynuyorum. birden bir şey oldu kap devrildi. kaptaki bütün su ve börülce mutfağa dağıldı. en kötüsü de annem evdeydi! o mutfağı nasıl topladım hiçbir fikrim yok ama birkaç gün sonra sohbet ederken söylemiştim anneme.

canım çok yanıyor sözlük. resmen gülmek istemiyorum, hatta yaşama sevincimi kaybettim. ben ki normalde çok mutlu, her zaman her şeye gülebilen her durumda mutlu olabilen bir insandım, şimdi ise alakam yok. böyle sanki iç organlarıma garip gurip şeyler oluyor, nefes almak istemiyorum. uzun zaman sonra ilk defa bi intihar etme isteğim var, etmem tabii allahtan korkarım zaten o kadar cesaretim de yok. hatta o kadar korkak bir insanım ki, sırf şimdi yanmazsa ileride daha çok yanar diye kendi canımı yaktım. mutluluk sebebimi kendi ellerimle uzaklaştırdım kendimden. bazı sıkıntılar vardı ve onlarla uğraşmak istemedim, çünkü bilmiyorum nasıl çözebilirim, hatta çözmem mümkün mü onu bile bilmiyorum. gerçi artık mümkün olmadığı kesin ama mümkün müydü bilmem.. hayat böyle, zaman zaman yapmak istemediğiniz şeyleri mecbur olduğunuz için ya da mecbur olduğunuzu düşündüğünüz için yapıyorsunuz. tabii sonrasında aklınızdan hiç çıkmıyor "acaba mecbur muydum yoksa sadece mecbur olduğumu mu sandım?" düşüncesi. ben çıkartamıyorum en azından. zaten çıkartmak istediğimden de emin değilim. çok saçma, çok iğrenç, tam anlamıyla leş gibi bir hale girdim. öyle ki içtiğim çay, kahveden veya yediğim çikolatadan bile tat alamıyorum. bunun üstü var mıdır daha, bilmiyorum sözlük..

7. sınıfta çok sevdiğim özlem diye bir fen hocam vardı ama nasıl seviyorum böyle anlatamam bununla resim çekilmiştik bende faceye atayım dedim attım açıklama kısmına bir şeyler yazdıktan sonra sonuna sizin yanınızda kelimeler kifayetsiz kalıyor yazacağıma sizin yanınızda kelimeler kıyafetsiz kalıyor yazmıştım sonra hocada özelden mesaj atmıştı keşke canım öğretmenim yazsaydın diye arkadaşların alay konusu olmuştum mk.

tedavi görüyorum ve tedavi sonuç vermiyo lakin yakın çevrem tedavimi bitti sanıyo bu sözlüğü kullandığımı bilmiyorlar

küçükken tuvaletimi yaparken organlarımında gideceğini düşünüyordum bi keresinde baya kaptırdım kendimi bu düşünceye tuvalete gitmemiştim annem zorla götürmüştü git yap yoksa ölürsün diye bende eğer yaparsam da ölürüm demiştim sonra çok sıkışınca da gitmek zorunda kaldım çıktıktan sonra da ölmeyi beklemiştim chskdyksusksdkd

dün sabaha kadar istiklalde bardan bara dolaşıp içip dans ettim ve canım sevgilim beni uyuyor biliyordu. niyetim kötü değildi kafamı dağıtmam gerekiyordu affet sevgilim :(

@ixa seni seri eksileyen kişi benim. seri eksi oy almaktan nefret ederim başıma çok geldi ama haketmemiştim. (bkz: karmanın 999 olması) diye başlık açtım ve 450 eksi aldım sırf bunu yazdığım için ama sen sevmediğin ideolojisiyi ve zevkleri seven yazarlara direk orospu çocuğu diyorsun. belki akıllanırsın diye yaptım ama akıllanmamışsın. şimdi senden beklenildiği gibi bu entirinin altına, bana hitaben "orospu çocuğu" yazmanı bekliyorum

az önce adam dövmeye gittik kadın çıktı geri döndük mk çıldırıyorum.

80lerde genç olmak isterdim

canım çok sıkkın sözlük. uyumam gerek ama uyuyamıyorum. bildiğin uyku yok. yorgunum. köpek gibi yorgunum hatta ama uykum yok resmen. çok kötü bir duyguymuş. hiç yaşamamıştım. düşünmekten uyuyamıyorum birde. hayatın böyle olmasından dolayı düşünüyorum sürekli. sıkıntı nerde diye. niye böyleyim. niye böyleyiz. nasıl böyle olduk. bilemiyorum.. ama canımı çok sıkıyor... sabah çocukların karşısına çıkasımda yok mesela. nasıl ders anlatılabilir ki. bu boktan yaşama daha ne katılabilir ki. benim anlattıklarımı anlasalar güzel şeyler olacak belki ama dinleyen yok. uğraşmıyorum da artık. bıktım çünkü. ama onlarda haklı okusalarda bir bok olacakları yok zira hayat çok zor. ya şanslı olmaları gerek yada eşşek gibi çalışmaları lazım ki iyi bir yere gelebilsin. ama şanslı değiller ve çalışmıyorlar sonuç açık. bu enrtyide zaten çok kişi okumayacak muhtemelen. zira uzun. okuyan 3-5 kişininde umrumda olmayacağım ama beni merak eden çıkar belki en azından onlara haksızlık etmeyeyim. şimdi konuyu toparlarsam. belkide depresyondayım bilmiyorum ama hiç bir şey yapasım yok. tamam canımı sıkan şeyler belki önemli bir şey değil kabul ama ben istemiyorum böyle olmasını. bir yere kadar sabır ama bir yerden sonra sabredemiyorum. olmuyor işte. i̇stemediğim her şeyin olup olmaz dediklerimin çıkmasına dayanamaz oldum. i̇stediğim bir şey olsun be kardeşim. ulan çok mu şey istiyorum.. ya bu hayatı ben çok toz pembe gördüm ya da hayat çok acımasızmış ama ben yeni farkediyorum. onuda bilmiyorum. ama dayanamıyorum artık. olmuyor. cidden dayanamıyorum. düşünmem gerek. entryler kalacak ama ben gidiyorum. muhtemelen geri geleceğim ama gelmezsem eğer kendine iyi bak. allah'a emanet ol.

bu gece kendimi bir konuda durdurarak kendime ihanet etmiş gibi hissediyorum.

şuan cinayet işlemek üzereyim sayın sözlük yazarları dersim öğlenden sonra başlıyo lakin ben bu saatte uyumuyorum neden. çünkü yandaki eleman saat beşten beri 25 tane alarm kurmuş odadaki üç kişi uyandı bi tek o uyanmadı şimdi kalkıcam deyip geri yattı az önce yan odadan bi eleman geldi kardeş yeter kapat artık dedi gitti bizimki hala uyanamadı alt kattan fırçayla bi darbe yemeden ya bu adamın uyanması lazım ya da ben katil olacağım

yaklaşık 1 saattir buse olayını çözmeye çalışıyorum. kim lan bu buse! not: yeni nesilim gülmeyin abi.

"arkadaş da kalamayız" cümlesini duymak dünyadaki bütün acılardan daha beter

annemle yaptığımız uzun kavgaların sonucunda bugün ikimizde birbirimize aynı düşünceyle geldik ve yabancı dilden vazgeçip yerine ikimiz için daha ortak bölümleri masaya yatırdık. bu sene artık geçti diyerek de seneye hazırlanmaya karar verdim. maddi durumumuz yüzünden bunu anneme karamsar şekilde söyledim ama o da bunu düşünüyormuş. yani seneye hemşirelik diplomamı kullanmayıp, afedersiniz, köpek gibi sayısal çalışıp mühendislik bölümlerine gitmeyi kararlaştırdım. annem de onay verdi. bu aralar çok mutluyum elleşmeyin bana :d

birini seviyorum, ama o kadar korkuyorum ki sevmekten kapılmaktan, ondan kacamamaktan. arkadastik biz başlarda inanın ne olduğunu bilmiyorum. uzak durmaya calisiyorum ama sesini duyunca onu görmek icin bahaneler üretiyorum kendime. kimseye söyleyemiyorum ne yapacagimi bilmiyorum. sen bana sevdigin kızı anlatıyorsun ama ben seni seviyorum, özür dilerim.

sözlük formatını hala okumadım