asosyal itiraf

onu güzel hatirlamama izin bile vermedi sözlük çıkarken verdiği borcu istedi mk erkeksin ulan verilen parayı istemek ne demek boğazında kalsın da yiyeme insallah o parayı.

yüzyüze hiç dillendiremesemde baba seni seviyorum.

geceleri ağır şarkılar dinleyip, ağır şeyler okuyup, ağır filmler izlemeyi çok seviyorum. ya da çok alıştım. bilmiyorum.

doğum günüm ve kimse hatırlamadı

bi akşam sofradayız babam yemek yiyor bende karşısında oturuyorum. öyle muhabbet ediyoruz o aralar da gündemimizde prefabrik ev yapmak var daha doğrusu hayallerimizde, bende küçüğüm (14) o zamanlar bilmiyorum neyden yapıldığını falan sorayım dedim sormaz olaydım. 'baba "prefabrik" evler nasıl yapılıyor' diyeceğime "prezervatif" evler dedim aq babam bi sustu bende sustum halının desenlerini inceledim ve masadan kalktım odama gidip ağzımı tuta tuta güldüm ama sonra çok utanmıştım o günü asla unutmam

henüz 8 yaşlarında falanim mahalledeki abiler bir şeyler izliyordu bende yanlarına gittim banada izlettiler hardçore palyaço pornosuymus nasil etkilendiysem 3 gun yatamadim şimdi her palyaço gördüğümde korkarım .

söylenilenleri değiştirip başkalarına anlatmak nedir ya ? ben objektifim diyip kardeşim diyip söylenen sözleri her tarafa değiştirip söylemek nasıl bi şerefsizliktir ? dün kardeşim diyen insan bugün selam vermiyor. güvenmeyin kendinizden başka kimseye

sizde de oluyor mu bazen, keşke diyorum çok zengin olsaydım. her istediğimi her an yapabilseydim de şu karda kışta ortalarda ekmek parası için gezen insanlara yardım edebilseydim. içim acıyor abi, tutamıyorum gözlerim doluyor o yaşlı, genç dışarda 2 kuruş için uğraşan insanları görünce. ah bu dünya para üzerine kurulmasaydı da herkes iyi olduğu kadar rahat yaşasaydı...

herşeye salak salak şeyler dediğim için herhangi bi hobim yok

sözlükte gezinirken gördüm doğum günü entry si vardı. ben artık doğum günlerimi sevmiyorum 13 yaşımdan beri ağlamadan geçen bir doğum günümü hatırlamıyorum. 8. sınıfa geçtiğimiz yaz kurstaki arkadaşlarımı çağırmıştım 6-7 kişi kesin gelicem demişti. çok fazla heves ve heyecanla evi süslemiş arkadaşlarımı bekliyodum. ama sadece 1 tanesi geldi kimse gelmeyince o da gitti. o günden beri yalnız bir insanım hiç kimseyle dikiş tutturamadım. ondan tam 1 sene sonra ailem hiçbir girişimde bulunmayınca ben kendi kendime pasta yapiyim demiştim. tabii kremaları ve keki tam tutturamadığım için becerememiştim. sadece görüntüsü bozuk olan pastaya annem bu ne apartmandan düşmüş gibi diyip gülmüşdü. hiç unutamam. sonraki sene bi çocukla çıkmaya başladık. tam benim doğum günümde ertesi seneki doğum günümde aldığım en güzel hediye sensin demiştim. sonuç olarak o da çok fazla durmadı.uzaktık. yakınından bir kız bulup ellemeyi bana tercih etti. bunun sonucunda kutlamayarak en azından üzülmüyorum.

bugün bi arkadaşımla oturduk muhabbet ediyoruz. saçları çok hoşuma gitti böyle kedi gibi yattı dizime kedi sever gibi sevdim, okşadım saçlarını. sonra bana dönüp daha önce kimse beni böylse sevmemişti dedi, benimde öyle dedim benide daha önce kimse sevmemiş saçlarımı bile okşamamıştı.

itiraf ediyorum. zafere gidilen yoldaki o çekilen çile benim.

kalbim acıdı, dişimi çeneme gömdüm. keşke sarılabilseydim dedim şimdi, ah ulan!

kendi isteğimle ittiğim kendimden uzaklaştırıp ayrıldığım adamı köpek gibi özlüyorum be.

şu aralar çok saçma bir olayın içinde olduğumu fark ettim bundan birkaç sene önce belki de hayatımda ilk defa aşık oldum lise hayatım böyle geçti açılamadım sanki aramızda birşey var gibiydi ama başka birini seviyorum derdi ben de lise bitsin bir daha görmem unuturum diye düşündüm kısaca vazgeçtim ama gel gör ki aylardır yüzünü görmediğim sesini duymadığım birini özlüyorum ve işin garip tarafı ne zaman başka biriyle ilgili hayal kurmaya çalışsam hayalin orta yerinde o beliriyor o gitti bana hiç yaşanmamış bir aşkın acısını bıraktı gitti ona hiç söyleyediğim cümlelerim vardı benim hepsini geçtim bir kere seni seviyorum diyebilseydim reddedilsem bile bu kadar acı olmazdı unuturdum ve yapamadığım şeylerin pişmanlığı her geçen gün biraz daha canımı yakıyor

kardeşim ve babam olacak insan müsvettelerinden nefret ediyorum. öldürmek günah olmasa gözümü kırpmam.

yaşarken unutulmak ne demekmiş bunu bana öğreten kişileri, duygularımı kullanmama izin vermedikleri için çocuklar hariç herkese soğuk ve mesafeli biri olmama neden olan etkenleri, gözlerinin önünde eriyip tükenmeme rağmen beni umursamayan kişileri affetmem biraz zor.

pazar günü mezuniyet için çekimlerim vardı sözlük. bir hafta önceden elbisemi ayakkabımı sipariş ettim ama sürekli bi aksilik çıktı. yok elbisede defo var gonderemeyiz dediler,yok bedeni kalmamış gonderemeyiz dediler sürekli mağdur oldum. kalmış 2 gün ortada daha ne ayakkabı var ne elbise. mesaj atmışlar durumumun ne olduğunu biliyorlardı ve daha önceden en geç cumartesi elinizde olur diye konuşmuştuk. mesajda elbisenin elime pazartesi günü ulaşacağı yazıyordu. aradım saydım sövdüm iptal ettim elbiseyi ayakkabıyı napıyım aq pazartesi gelen elbiseyi. evde napıcam şimdi diye zırım zırım 3-4 saat zırladıktan sonra okul mesaj attı. "yoğun kar yağışı nedeniyle yıllık çekimlerimiz ertelenmistir" diye. başka bişey dilesem olacakmış arkadaşlar,normalde duanın gucune inanmam ama bu sefer yuh amk dedirtti. tenk yu rabbim 💜

gece midir gündüzü var eden yoksa gündüz müdür geceyi var eden. ya da hüzünlü zamanlarımızda gözümüz hiçbir şeyi görmediği için mi geceler oluşmuş. geceyi gündüzden çok sevmek hüzünlü olduğumuzu mu gösterir yoksa hüzünlü olmayı sevdiğimizi mi. ben artık hayal kırıklarına çok fazla uğramaya başladım. ve git gide geceyi sevmeye. peki diyelim sevdiğin kadın/adam yanında. le koltugun o dönen köşe kısmında yan yana sarılarak oturmuşsunuz. birbirinizin kalbinin sesini hissediyosunuz, duyuyosunuz. böyle bi olayı gözünüz kapalı olarak yaşamış olmanız, hayal etmiş olmanız geceyi sevdiğinizi gösterir mi veya müslüm gürsesten sensiz olmaz ı dinler gözünüz kapalı dinler gibi sevdiğiniz kadının/adamın sesini gözünüz kapalı dinlemek geceyi sevdiğinizi gösterir mi. bizim gibi insanlar neden mutlu olacakları zaman gözlerini kapatıyor. hayal kırıklarına uğradıkları, böyle şeylerin gerçek olamayacağını düşündükleri için mi yoksa artık geceden başka dostumuzun kalmadığını düşündüğümüz için mi kapatıyoruz gözlerimizi

en yakin arkadaşım ve ben baska sehirlerde okuyoruz diger arkadaşlarımız ise istanbulda yakın arkadasim kisa surede bir onlari görebiliyor cunku istanbula 2 saat uzak beni onlardan daha uzun sure gormezken onları ozledigini söylüyor,mesafeler beni bu kadar mi degersizlestirdi bu kadar mi anlamsiz oldum? gecen telefonda anne arkadaşımı ozledim diye agladim ona aglayamadim cunku aradigimda uyuyomus bana sadece uyuyodum yazdi ne bir arama ne baska bisey insana koyuyor amina koyim gerçekten dokunuyo

evden çıktıktan sonra cüzdanımı almayı unutup geri dönerek ayakkabıyla halıya basardım, ilk başlarda emekleyerek giderdim cüzdanı almaya sonradan direk halıya basa basa almaya başladım ve suçu kardeşime atardım hep , üzgünüm , buradan kardeşim ve annemden özür diliyorum ve ilkokul öğretmenim ile lise sıra arkadaşıma selam yolluyorum.

dün gece o kadar güzel bir rüya gördüm kiiiiğ mutlu uyandım güzel insanlar! "insan rüyada koku alır mı?" demeyin, alıyormuş😍

az önce çöp atma bahanesi ile dışarıya çıktım. içimdeki çocuğu bastıramayıp yolda hopla zıplaya, karlara atlayarak gezindim. karlara attım kendimi, mis gibi yuvarlandım. dizime kadar gelen yerlerde annemin beni eve almayacağı ihtimalini düşünerek oyalandım falan. şimdi ne mi yapıyorum? soba yanında burun siliyorum.

koskoca mahallede kartopu savaşı yapabileceğim tek bir arkadaşım yok. yalnızlığımı tek başıma karda panda gibi yuvarlanırken fark ettim. çok yalnızmışım layn!

sokucam böyle işin içine he

çişim geldi

artık benden istekli bir şekilde yardım istemeyen kimseye yardım etmeme kararı aldım. çünkü ne zaman yardım etmek için bir şeyler konuşmaya çalışsam dediklerimi saçmalık diye kesip atıyolar. insanların yanlışını dostum diye yüzlerine söylemek doğru bir davranış olarak nitelendirilmiyor demekki. yani kısacası iyilik yapmayın demiyorum ama yanlış insanlara iyilik yapmayın

beni kırdı, üzdü, çok ağlattı. hem de anneme sarılıp ağlayacak kadar, her gördüğümde ağlayacak kadar. ama yine en kötü zamanımda onu düşünerek, bir nevi ona sığınarak iyi hissediyorum. en çok o kırdı ama en iyi o toparlar gibi ve bugün onu daha çok özledim yokluğunu daha iyi hissettim. gitmemeliydi be

kuzenlerle oturuyoruz canımız sıkıldı işte erkek kuzenim hadi birilerini isletelim dedi sonra sevgilisinin numarasini verdi bende aradım kıza yavsadim kızda bana yürüdü işte sonra kuzenim telefonu aldı kıza küfür edip siktir çekti sonra ayrıldilar bu da böyle bi animdir

insaların üzüntülerinin, dertlerinin hafife alınmasına çok üzülüyorum. neden bu kadar bencilsiniz?

içimdeki milliyetçi kanı kaynayınca çok deli olduğum gerçeği not: ne sağcıyım ne solcuyum ne de muhafazakarım.

küçükken arkadaşımı salıncakta sallıyordum pat diye düştü dişi kırıldı bende gittim taş aldım kendi dişimi kırdım onun dişi benim yüzümden kırıldı diye şimdi arkadaş yüzüme bakmıyor

yapacak hicbir seyim olmadigi icin 10 dakikadir bu entryleri okuyorum

6 aydır ilk defa çocuklar gibi mutlu oldum ve bunun tek sebebi kar. sabah kalktığımda her yeri bembeyaz görmek. allah'a şükür ki bu mutluluk bile kursağımda kaldı. kardan mutlu olan insan üzülmemeli ya.

geçen yıl bugün tam da bu saatlerde ağlıyordum. ve sorun şu ki aynı şey için yine ağlayabilirim.

burayı okudukça anlıyorum ki herkesin derdi var be derdi olmayan rahat yaşayan kimse yok mu be?

sevmediğim, konuşmak istemediğim veya sevsem de o an içinde bulunduğum ruh hali sebebiyle çoğu telefonu açmıyorum. hele kayıtlı olmayan biri arıyorsa asla açmıyorum. insanlar da elinden telefon düşmüyor ama ne zaman arasak telefonu açmıyorsun diye sitem ediyorlar. bu sebeple arayan pek yok. zil sesimi unutmuşum. geçende sözlük yazarlarının telefon zil sesleri ne entry girmek için baktım. (bkz: telefon da konuşmayı sevmiyorum ne yapayım)

panduf giymeyi seviyorum. (şuan ayağımda 46 numara panduf var)

kardeş payının final bölümünde metinin edaya ilanı aşk ettiği sahnede çalan duygusal müziği bir gün sevgilim olursa sevgilimin zil sesi yapacağım. altı ay sonra gelen edit: düğün giriş müziği yaptık :*

zor zamanlar geçiriyorum

hep olduğu ve olacağı gibi sevip karşılığını alamıyorum

önümde beni bekleyen bi sınav var bu benm ikinci şansım ve ben çok tedirginim çoook. ders çalışmam lazım ama neyse surdan bi kaç tane daha okuyımda :-)

ağladığım belli olmasın diye gözlerimi ovuştururum sürekli

nefret etiğim halde son bi kaç gündür rap dinliyorum kesin bi boklar olacak

itin biriyim

babam yıllardır sigara içiyor. günde 4 paketi bitirdiği zamanları bilirim. şimdi geceleri uyuyamıyor öksürmekten, nefes almakta zorlanıyor. canım yanıyor sözlük. ne kadar bana zamanında güvenmediğini söylese de o benim babam. o benim canım, ilk aşkım. olur da ona bir şey olursa diye günlerdir geceleri uyuyakalana kadar bekliyorum. ona bir şey olursa düşüncesi acıtıyor. içmeyin şu sigarayı, lütfen. sizi seven insanları üzmeyin, lütfen. lütfen.

keşke 21 hazırana geri dönebilsem

premses görüntümün altında poşetle karda kayan bi kezo var

3 ağustos gününe dönebilsem beni sikseler o iskeleye gitmezdim.

bir zamanlar anne gibi gördüğün ablanın sonradan uzaklaşması ne bileyim çok tuhaf artık herşeyini sana değilde kuzene anlatması onunla takılması insanın yüreğine öküz değil fil oturtuyor. ve bu durum onu benden uzaklaştırıyor. evet belki ters hareketlerim oldu eşine karşı ama bunların sebebi ablamı sevgili/nişanlı dönemi boyunca onu ne kadar çok üzdüğünden dolayı ama kimse bilmiyor canımdan çok sevdiğim kişiler için gerekirse dünyayı yakacağımı. ablam onun için herşeyi yapacak birini değilde sadece ve her zaman gülerek yanında olan kuzenini seçti ve bu benim canımı acıtıyor. korkuyorum sözlük birgün ablama karşı hissizleşmekten