asosyal itiraf

günaydın finale çalışmak için sabahlayan ama çalışmayan sayın yazar arkadaşlarım. sınavlarınızda emeklerinizin kat ve kat fazlasını bir şekilde almanız en büyük duamdır. (bkz: final haftası kütüphanede sabahlamak)

sokaklarda, duraklarda ve otobüslerde -ben dahil- bir tane gülümseyen insan yok. bu hayat herkesi, topyekün çok yormuş. yine de her şeye ve tüm olumsuzluklara rağmen içinde bir yerlerde umudu ve sevgiyi barındıran bütün herkese günaydın!

sözlük dün gömdüm iyi niyetimi içimdeki saflıgı.. merhameti yani güzel olan herseyi gömdüm.. canım acıyor acıtıkca bir kürek daha atıyorum üstüme... gececekmı bılmıyorum ama alışacağım ve her sabah ölen bana fatiha okuyacagımm.

günaydınlar sözlük,internet belki olur da adminler felan twitter'da paylaşır :)

dedemin 11 torununu alıp denize goturmesini unutamıyorum. köydeyiz evden komsudan yogurt almaya dıye cıktık. en büyügümüz 12 yasında en kücügümüz 4 yasında 11 kuzeniz. dedem sagolsun kıramadı bizi ama hangi cesaretle bu kadar cocugu kocaalinin deli sularına götürdü anlayamıyorum. traktör tepesinde yol aldık, sonrasında taksi cevirdik yürüdük felan ama o gün cok eglendik be sözlük. tabi eve donunce kızaran suratlarımızdan dolayı hepimiz bi yerlere kactık. dedem de bizi eve bırakıp dogru camiye kacmıstı :d

3 gündür asosyaldeyim hala yaptigim yorumu nerden silicegimi bulamadım asffsggshsh biri soylesin please

sigare icenlere garezim var. müdür yardimcilarina ispitleyip içtikleri yerleri ben söylüyorum evet. bi ara fotograflarini cekip gosteriyordum allah affetsin.

bir kız var sözlük, evrimi inkar edenin gözlerini kanatacak bir kız. orta okul yıllarımda dershanede tanıştığım, yaşıtlarına göre çirkin sayılamayacak ama maddi durumu iyi olduğu için gayet yüksek mertebelerde olan bir kız. hoşuma gitmişti çocukluk aklıyla, hep ailemin maddi durumunun iyi olmasını onunla beraber olmak için umut ettim. yoksa maddiyat çok önemli bir şey değildi benim için. açılamadım ben bu kıza sözlük. zaman geçti lisede yollarımız ayrıldı, arkadaş bile değildik. ama hiç unutamadım, 12. sınıf zamanlarında tekrar rast geldik ygs ye hazırlanmak için gittiğim halk kütüphanesinde. tanıyamadım adeta, hoşlandığım kız bakımlı olmanın, giyinmeyi bilmenin de etkisiyle afet olmuştu. belki bir gün karşılaşırsam, yetişkin olduğumuzda beraber olabiliriz dediğim kişi afet olmuş, o umudum da hiç olmuştu. hoş ki karşılaştığımız da sigara içerken; sen çok değişmişsin, eski senden eser yok dedi. hangi anlamda diye sorduktan sonra, aldığım iyi anlamda cevabına karşılık o yitip giden umut daha bi şevkle yeniden sardı beni. ertesi günlerde konuşmaya, muhabbet kurmaya çabalasam da maddiyata dayalı ortamlarımızdan dolayı olmadı. kız marlboro içiyor, sen lark. bi otur dimi oturduğun yerde. ben büyük bi cesaretle mesaj attım sosyal medya üzerinden, öyle itici konuştu ki benimle sözlük. o gece ağladım. sonradan öğrendim ki, bu kız benimle aynı köylüymüş. hoş ki bizim köyden de ben dahil adam çıkmadı. ne bi baltaya sap olabildik, ne de gurursuzluğumuza değdi çocukluk aşkımız. bu yüzdendir ki parası olan kızdan korkarım sözlük. ben ne kadar adam olsamda, ne kadar beni sevip bana değer gösterse de elimde tutamamaktan korkarım. (bkz: kapitalizm)

dun öğrendim ki evlenip gidecekmiş buralardan .. bi zoruma gitti sorma be sözlük..neyi itiraf edeyim ki hala unutamadıgımı mı yoksa yanan ciğerimi mi

bu şehre geleli 2.5 sene oldu ama yapamadım, başaramadım planladığım hiç bir şeyi. şimdi evimi eşyalarımı devrettim, çalıştığım işi de bıraktım, okula da ara veriyorum devam zorunluluğum yok. memleketime baba ocağına dönüyorum ama pes etmedim geri geleceğim inşallah. bazen kazanmak için geri çekilmek gerekir diye bi söz okumuştum. geri çekiliyorum ama ne zaman kazanacağım bilmiyorum. çok bunaldım sözlük, efi püfü kafaya takmayın güzel günler göreceğiz

son durumlar yüzünden iyice paranoyak oldum. arabaları insanları daha dikkatli inceliyorum saçma bir bombalı saldırıda ölmekten korkuyorum

madem herkes itiraf ediyor bende söyliyim aile ortamı olan bir sözlük o yüzden direk soylicem ben şuan lisede okuyan biriyim çifte vatandaşım nicktende anlısılabilecegi gibi meksikalı ve türküm babam yabancı ve ben 5 yaşındayken gitti mesaj bekliyorum yıllardır bir haber bekliyorum öldümü yaşıyor mu bilmiyorum veya uvey kardeşim var mı bilmiyorum bir kişi bir çocuk babası ile ne konuşur ne yapar nasıl vakit geçirir bilmiyorum ve gelecekte planlarımda çocuğuma iyi bir baba olamam diye bekar bir hayat yaşamayı planladım ve artık sıkıldım kendimi çok boş hissediyorum . evet şuan bu dert bir sayılmaz ama cidden canım yanıyor babam ile ilgili son anım kapıyı vurup gidişi idi başka da yok umarım dertlesebilecegim biri bulabilirim

saat daha 00.00 değil. bu başlık niye hortladı ki? tövbe estağfurullah.

milletle o kadar konuş fikir alışverişinde bulun sonra bana göre hava hoş ayaklarına düş , eve gel hakki bulut dinle .

kaç gündür entry girip duruyorum -verdiğim rahatsızlık varsa özür dilerim- telefondan kafamı kaldırmadığımı gören annem ne yaptığıma bakmaya çalışıyor sürekli sanırım sevgilim var sanıyor. farklı düşünmesin diye anlattım. "sözlük, on numara ortam, rahatlıyorum" felan diye. ama yine de korkuyorum hesap açıp yanımda oturduğu yerden beni stalklar mı acaba?

gece 00:00' ı bekleyip, entiri girenlere, 00:00'ı mı bekledin, ne büyük tesadüf ayağı çekerek prim kasanlara; bi yeter arkadaş herkes bunu biliyor, demek ki adam yazdığına önem veriyor, çöp olmasın entiri istiyor, tek zeki sen değilsin bizde biliyoruz bunu, bizde farkındayız, ama şaşırmadığına göre bunu bilmemiz de sürpriz olmadı değil mi? diyesim var.

şuanda twitterin en güzel kızıyla dmdeyim diye attığım twiti dört kız üstüne alındı bir taşta dört kuş vurdum kızlar özür dilerim

herkesin kıskançlığı tamam ama yakın arkadaşın kıskançlığı çekilmiyor gençler. yapmayın günah

çok kötü bi durumdayım son zamanlar. hiçbir şeyden zevk almıyorum. hiçbir şey yapmak istemiyorum. kimseye konuşmak istemiyorum. yaşayan bir ölüyüm adeta. sınavlar var çalışmak,sınavlara girmek istemiyorum. kendimi büyük umutlarla transfer edilip bir işe yaramayan ganalı siyahi futbolcu gibi hissediyorum. sanki ölsem kimsenin umrunda olmayacakmışım gibi hissediyorum. yaşım 22 olmasına rağmen sanki 70'imdeymişim gibi hissediyorum. omuzlarım üstünde taşıdığım şey bana sadece bir ağırlıkmış gibi geliyor.her sabah küfür ede ede okul yolu tutuyorum. büyük umutlarla seçtiğim bölümü küfür ede ede okuyorum. her gün saat 4-5 arası uyuyabiliyor 1-2 saat sonra kalkıyorum. kendimi tatmin etmek için bir sürü uğraş deniyor sonrasında o uğraşlardan küfür ede ede vazgeçiyorum. hayır bunun yanında ölmek de istemiyorum. ölüm korkusu olduğundan değil ha başka bir şey bu. sanırım bu arkamda bana sonsuz güveni olan ailemi yüzüstü bırakmama duygum bilemiyorum.

6 yıl koca bir hiçmiş gibi geliyor bu aralar. yılbaşına hasta hasta girdim ateşler içinde öksürerek. ''ve bana hasta değilsin, kim bilir neredeydin ne bok yedin de hasta oldun; sana inanmıyorum hasta değilsin.'' dedi. ben annesini aramasam annemi aramayacaktı; ablama mesaj dahi atmamış yeni yıl için ve bu insan 3 yıl bizimle yaşadı belki de böyle değildir ama bu düşüncem bile gösteriyor işte 3 gündür konuşmuyoruz, kapattım her şeyimi whatsappda da onunkine baktığımda makyajlar yapılmış ve yeni resim çekilmiş son görülme kapatılmıştı. yahu zerre suçum yoktu. zoruma giden yılbaşıydı hasta olduğumu erken saatte söylemişken insan bir kere aramaz mıydı; merak etmez miydi? gerçi ben aramasam hiç aramadı ya ben görüntülü konuşmak istemesem o hiç istemedi ya. ben sanırım enayiyim be sözlük. benim onu sevdiğim kadar o beni zerresine sevmiyor. zoruma gidiyor artık o kadar zoruma gidiyor ki 6 yıl boşmuş diye düşünüyorum. ve biterse neler yapabileceğinin teminatını yıllar öncesinde de vermişti; sanırım korkuyorum zarar vermekten üzmekten ağlatmaktan...

bizim 25 sene önce bi amerikan arabamız varmış arabada güvenlik amacıyla bi özellik koymuşlar arabada marşa basarken koltuktan kıçını hafifçe kaldırmak gerekiyo.babam berberde traş oluyo arabayı da ileri yol kenarına çekmiş. dükkanın kalfası 10 dk sonra gelmiş abi arabalar geçemiyo arabayı çekmeni istiyorlar demiş. babamda traş olduğu için anahtarı vermiş sen çek müsait bi yere demiş. çoçuk almış anahtarı verirken de söylemiş "arabayı çalıştırırken kıçını hafifçe kaldır." çoçuk tamam demiş çıkmış. yarım saat olmuş çoçuk yok. babamın traşı bitmiş o arada dışarı çıkmış arabaya bakmaya. arabanın arkasında 20 kişi arabanın kıçını havaya kaldırmaya çalışıyo, bi de sayıyolarmış 1 2 3 diye kaldırıyorlarmış. babam demiş "olum siz napıyonuz" abi demiş sen demedim mi marşa basarken kıçını kaldır diye demiş.babamda ben bu arabayı her gün 20 kişiyle mi çalıştırıyorum amk demiş. şimdi herkes bana soruyo arada bi kendi kendine niye gülüyosun diye. sürekli aklıma geliyo amk nasıl gülmiyim 😂

sözlük yazarlarını pek sevmiyorum. 'o zaman siktir git'ciler gelmeden gidiyorum.

keşke unutmak bu kadar zor ve acılı olmasaydı herkesin başına geliyor değil mi yalnız benim değil canım çok yanıyor keşke hiç tanımasaydım kendimi kandırmıyorum artık iğrenç biri ama hala çok seviyorum

sen koz, ben koza kafacı. öyle bi hasret işte. arv

sabahın bu saatinde gönüldeki insanlardan günaydın beklerken ben de heves değilim sizi hüzne sürüklemeye. ama yine de içten bir dilekle güne başlamak önemli. günaydın asosyal sözlük ailesi. içinizin açılacağı, mutlu bir gün geçirmeniz dileğiyle...

yalnız başımayken bişeyler yapmaktan nefret ederim fakat bugüne kadar herşeyi tek başıma yaptım yada yapmak zorunda kaldım

bütün gün yatak keyfi yapıyorum sanarken depresyona girdiğini fark etmek

bugün sevgili yaptığını öğrendim ya da öyle bisi bilmiyorum insallah çok mutlu olur ben bilemedim kıymetini zira ...

ergenlikte nasıl çocuk yapılır bilmiyodum. evleniyon uyuyup uyanıyon oluyo zannediyodum

ilk sigaraya başladığım zamanlarda annemler kokusunu falan almasın diye ağzıma sıvı sabun sürmüştüm aq (bkz: anormalçocukluk)

biri gelsin hayatımı düzene soksun artık yeter sıkıldım

türkiyeden siktirolup gittim pişman değilim

üzülüyorum; kırgın olmama rağmen adım atmaktan, bir an kaybolup bir an hiçbir şey olmaksızın ortaya çıkmak normalmiş gibi davranmam gerekmesinden ve gururumu her seferinde ayaklar altına almak durumunda kalmamdan yoruldum. keşke gerçekten konuşabilsek.

buz gibiyim. suratım sürekli asık ya da durgun.evet gülerken de görürsünüz beni ama inanın en son ne zaman içten güldüm bilmiyorum. konuşmayı sevmiyorum hemde hiç. herkes birbirine benzemeye çalışıyor bunu gördükçe daha fazla susmak istiyorum.

sınava çalışmam gerekirken burdayım. okuldan sınavlardan gerizekalı sınıf arkadaşlarından her şeyi bildiklerini zanneden egoist hocalardan sıkıldım. yoruldum.

dişlerimi sıkıp susmaktan ruh hastasına dönüştüm

her şeyden bunalmış durumdayım. ne biriyle konuşmak istiyorum, ne geleceğim için çabalamak istiyorum ne de başka bir şey. tek istediğim boş boş yatmak. belimde olan saçlarımı küt kestirmeye gideceğim belki geçer

niye verdiğimiz değerin onda birini bile göremiyoruz

'ankara'nın sokakları denize çıkana dek seveceğim seni' diyebilecek kadar sevmedim kimseyi

ben böyle biri değildim. hiç bu kadar iğrenç hissetmemiştim kendimi.

ilkokul 7.sınıftayız o zamanlar burnum havadaydı biraz en iyisini ben yaparım kafasındayım. arkadaşlarla muhabbet açıldı o zaman ki muhabbetleri bilirsiniz işte kıl çıkıyor mu fazla kıl çıkınca daha böyle artistlik filan taslanırdı işte sonra arkadaşın biri dedi ben osbir çekiyorum bende oradan buradan altımış ikiyi duymuşum ne olduğunu bilmiyorum ama dedim ulan altmış iki daha yüksek ya herhalde daha iyi herhalde dedim o da bir şey mi amk ben altmış iki çekiyorum dedim okul bitene kadar taşşak konusu oldum amk

artık bu başlığı okumuyorum. önceden üşenmez, her sabah okurdum. sıkıntıdan nereye saracağımı bilemiyorum şuan. kör olmaktan iki kat korkuyorum artık. yalnızca bir gündür tek gözümü kullanıyorum, bu bile çok zor. ne kitap okuyabiliyorum ne film izleyebiliyorum adam akıllı. allah herkese şifa versin. minik bir çocuk ''ablanın gözüne nolmuuş'' dedi, aklıma takıldı. oda arkadaşımın müzik zevkini beğenmiyorum normalde. şuan şaşırtıyor beni. gündüz üç dört saat uyudum, uykum yok. yapacak hiçbir şey bulamıyorum. sıkıldım.

yanlışlıkla whiskas yedim, allah belamı versin.

artık heavy metali kafam kaldırmıyo kimseye çaktırmadan mustafa ceceli dinlemekten korkuyorum

bilekliği çıkardım, umudumu bitirdin, vazgeçtim artık ve eminim ki ben iyi olacağım. şu ana kadar nasıl olduğunu öğrenmek için bir taraflarımı yırtarken, şimdi bu kadar rahat olabilmeme şaşırıyorum. ben artık ne seni merak ediyorum, ne de seni görünce gözlerimin dolmasından korkuyorum. ben güçlü biriyim ve sana ihtiyacım yok. en kötü zamanımda yanımda olmadıysan, iyi zamanımda yanımda olmayı haketmiyorsun demektir. artık senden nefret bile etmiyorum.

bazen buraya sevdiğim ( beni terk eden ) kız için entiri girip sayfalarca anlatayım diyorum sonra sözlükten başka birininde aynı kişi için yazmış olabileceğini düşünüp vazgeçiyorum...

küçükken kardeşimle oynardık aramızda 3 yaş var.oyunu ben kazanınca veya istemediği şey olunca istediğini alamayınca kendini yere atar devamlı bağırırdı evdekiler bana bağırırdı bigün annem pazara gitti bu bilmiyo tabi yine oyuncak istedi yok dedim attı kendini ağlıyo felan tuttum bunu iyice dövdüm nede olsa laf yiyeceğim die sonra bu diyecem dedi yine dövdüm pişman değilim haketmişti.

sınıfta guzel bi kız var ama acayip zevksiz gruba mezuniyet için bi elbise atmış ama çok boktan sordu alayım mı bunu diye bende sümük gibi olsun diye "bayıldım amk sen almazsan ben alırım bu elbiseyi!!!!" dedim,kız almış gelmiş elbiseyi bir de snap atıyor "önce ben kaptım" allah affetsin bu da böyle bir kaşarlığımdır

hep kötü şeyler yazdığım bu sayfaya biraz da iyi şeyler yazayım dedim.yeniden sevilebilecek güvenilebilecek bir insanla tanıştım ,gözlerinde o güzelliği gördüm.belki sadece iki satır sohbet ettik ama beni bir şeylerin varlığına tekrar inandırdığı için ona minnattarım,tekrar karşılaşmasak bile hayat sana iyiliklere güzelliklerle gelsin güzel insan. nerden anladın diyecek olursanız bir insanın gözleri ancak bu kadar anlamlı bu kadar içten bakabilirdi diye düşünüyorum.

çok özlüyorum sözlük. 2 gün önce sesini duydum sesine sarılasım geldi be 7 aydır yüzünü görmüyorum gözden uzak olan gönülde bağdat oluyor. sadece 1 fotoğrafımız var ona bakıp duruyorum. sadece o kaldı sözlük. hayatından beni çıkarttı. hala kabullenemiyorum. sözlük ölüyorum görmüyor. ismail abi sormuştu ya "bu acı geçiyor mu?" diye geçmiyor sözlük geçmiyor. her yolu denedim geçmiyor. hiç umut vermedi bana ama unutamıyorum. daha kötüsüyse yazdığı sözleri şiirleri kime yazdığını biliyorum. onu tanıyorum.