asosyal itiraf

bütün arkadaşlarım abur cubur içki bilimum bu tür şeylerin fotoğrafını atıyor bense pc başında çay içiyorum birazdan oyun oynicam :/

yılbaşı gecesi başlıklar bok gibi.. yılbaşı gecesi de bok gibi...

geçen sene bugün bir saat sonra mesaj atmıştı o kadar saçma bir mesajdıkı tüm yıl unutmak için savaş verdigim olayi yılın son günü hatirlatmisti itiraflik mı bilmiyorum ama az önce aklıma geldi güldüm o zaman ne üzülmüştüm. geçiyor arkadaslar geciyor her neyse gülüyorsunuz hatta :) herkese iyi noeller assdgdhdhd

yeni aldığım gömleği etiketi üzerinde unutup derse girdim. derste farkettikten sonra onu nereye sokacağımı şaşırmıştım

1 milyonuncu entry yarışından sonra 2017'nin ilk entrysi yarışı çok yakın..

3333. entry'm 2017'deki ilk entry'm olsun diye yazıyorum bunu. modlar silmeyin pls.

her şeye küfredesim var

yeni bir karar aldım. evet az önce. telefonumdaki ona dair her şeyi sileceğim. izlediğimde telefona sarılmama neden olan videoları, dinledikçe mutlu olmamı sağlayan attığı müzikleri, bakmaya doyamadığım güzel gülüşlerini, seni seviyorum deyişlerini, defalarca dinleyip ezberlediğim ses kayıtlarını, kahkahasını, yıldızlayıp okudukça mutlu olduğum mesajlarını... kısacası onu 2016 da bırakacağım. hatta hatırlayınca gözlerimin dolmasına sebebiyet veren hayallerimizi de. ona dair her şey gitsin benden istiyorum. artık adı aklıma gelmesin, yeğenimle adları benziyor diye yeğenime onun adıyla sesleneyim istemiyorum. adlarımızın birleşimi olan o güzel adımsı şey artık zihnimde dolaşmasın. güzel bir keşke bile olmasın bende. beni böyle mutsuz eden bir sebep olmamalıydı. insanlar "eski nisyan nerede?" dememeliydiler. hissizliğime hissetmeyi öğretmeseydi keşke. hatta hiç bu kadar mutluluğa arkadaş olmasaydık. kendime söz veriyorum. içimdeki o güzeli öldüreceğim bu gece. artık kimseyi kırmayacağım. annem "nisyan farkında değilsin ama insanları çok kırıyorsun." demeyecek bundan sonra. kendimi savunmayacağım "üzgün olduğumu görmüyorlar mı niye üsteliyorlar?" diye. beni ele geçiren bencilliğimi şu lanet sene de bırakacağım. belki kendimi unutacağım ama yeniden doğacağım. edit: her şeyi sildim :) gözümü kırpmadan :)

yılbaşına finallere çalışarak giricem falan diye kendimi gazlıyodum şuan ayaklarımı uzattım çerez yiyip çay içiyorum. mutlu yıllar

aga 10 dan geriye sayıyorsun ya hani. sonra şey oluyo böyle bi süprizle karşılaşıcakmış gibi. sıfır diyince bişey olmasını bekliyosun. olmuyo. yavaşça herkes susuyor. ne biliyim hep garipsiyorum.

kadınlardan hoşlanmıyorum.

bizim ailede yılbaşı kutlamayı günah sayarlar sözlük neyse bugun de bos bos oturduk bi ara çocukluk albümlerimizi çikarttilar, sonra anladik ki benim hic annemle babamla fotografim yok sozluk, baya

derin bir keder çöktü üstüme. dışarda gülen insanlar gerçekten mutlu mu şimdi, sanmam. evde kendini yalnız sananlar yalnız mı peki, dışardakiler kadar değil bence. herkes eğlenme numarası yaparken bu topluğuğun içinde olmadığım için kendimle gurur duyuyorum ama bu mutsuzluğumu engellemiyor tabi. bunlar da geçer gider bunlar daa

şimdi oturup kırılmışlığımı, kırgınlığımı dibine kadar yaşıycam ve sabah olunca hayat yine devam edicek. ne biliym tuhaf işte.

almış olduğum çeyrek bileti hala kontrol etmedim. belki çıkmıştır umudu, çıkmamış olmasının kesinliğinden daha güzel geliyor. galiba en son hoşlandığım kızı ve ondan sonra bulduğum işi kaybetmemin en temel sebebi de bu duygu.

lol veya cs go ile gireceğim yeni yıla kızlarla girdim inanın ben de beklemiyordum

kendimi çok dipte görüyorum.kendimi çok üzgün ve yorgun hissediyorum.umarım bu kısa zamanda geçer.

bugün sevdiğim bi ablam eski sevgilisini anlattı, bi dönemki ben ile nerdeyse aynı kişiydi anlattığı kişi. sadece dinledim, kötü hissettim ve kendimden iğrendim.

sen onun için gecenin bir yarısı okuduğun kitabın kendince önemli gördüğün yerlerin altını çizersin kitabı ona yollamak için o, o anda twitter'de bir başkası için ''ne güzel gülüyorsun'' yazar. buraya onlarca şey yazabilirim ama sonunda ''hayat işte'' diyeceğim için yazmayacağım.

hayatta başarabileceğim her şeyi başarıp "ben salak değilim bunları yapabiliyorum, hem size hem de kendime bunu kanıtladım artık gitme zamanı" diyip bu dünyadan gitmek istiyorum, eğer bi gün intihar edersem önemli bi mevkiye geldiğim için olur sanırım

1 ocak sabahına bu saatte uyandım, 3 saatlik bir uykuyla, uyku düzenim resmen pert oldu. günaydın sözlük yazarları, gününüz ve yılınız güzel geçer umarım, tekrardan nice mutlu yıllara.

evdeki çikolataları yavaş yavaş odama taşıyıp oraya zuladığım doğrudur... evdekilere yok nihahahaha

günaydın gününüz mükemmel geçsin benimki geçmiyoda,sizinki barim mükemmel olsun

bağımlı oldum bu sözlüğe

ufacık kadın başıma kocaman adamlar gibi 4 kadeh rakıdan sonra sarhoş oluyorum

gece bir mesaj geldi. sen haklıydın, ben aceleci davrandım. sana karşı çok mahcubum. eğer sen de hala istiyorsan bir şey söyle, yeniden başlayalım yazıyordu. tam cevap yazıyorken uyandım.

okulda gezi olacaktı sevdigim bir çocuk var kuzenide arkadaşım geziyi bu çocuk ayarlıyor. neyse gittik geziye sevdiğim çocuk sevgilisinide getirmiş gezerken arkadaşımin yanina geldi yani kuzeninin yanina sevgilisiyle takilmamizi istedi o arkadaşlarının yanina gidecekmiş. sevgilisi bizim grupla kaldı kızla arkadaş olduk sevdiğim çocuğun sevgilisine arkadaşlık yaptım. karşımda bakışmalarini izledim, sarilamalarini. en kötüsude kiz bana senin sevgilin yada sevdiğin biri yokmu dedi var diyemedim. boğazım düğümlendi ne kadar kötü bir insan olduğumu düşündüm tuvalete gittim boğazımdaki düğümle hickirarak ağladım. ulan sevmek ne acı be

ben de geçmişe baktığımda güzel şeyler hatırlamak isterdim ama çoğu insan sadece zaman kaybıymış.

bir kaç gün oldu olay geçeli sarhoşum seni seviyorum dedim buna gülümsedi birşey demedi sonra bir daha dedim sonra bir daha bir daha birinde sanırım kahkaha attı. tamam sarhoşken cidden komik oluyorum da ciddi birşey söylüyordum o sıra. neyse sonra yaklaş bana bende seni seviyorum dedi sözlük. ertesi gün oldu ulan utanıyorum mesaj atmaya neyse yaşanmamış gibi oldu herşey bir anda. ben sarhoştum hatırlamıyorum triplerindeyim. o da iyi ki unutmuş ayaklarında. velhasıl kelam sevmiyor. beni sevmiyor. ama ben o seni seviyorum dediği anı kazıdım aklıma.. bazen burayı okuyorum benim gibi kadınlara baba olanlar var. sanırım ben hiç öyle sevilmeyeceğim. neyse zaten beni babam sevmedi alışkınım.

arkadaşlar aranızda psikolog olan varsa yeşillendirebilir mi ?

üniversitedeyim selfie çubukları yeni çıkmış o zamanlar. kızın biri elinde bunu sallayarak sınıfa girdi kıza öyle bi acıdım ki. dedim lan allah yardımcısı olsun görmüyor galiba. aklıma geldikçe gülüyorum kendime

1 ocak 2015 gece yarısı, en yakın arkadaşımla reinanın önünden geçtik ve o cadde üzerinden çok fazla yürüdük. biraz önce bunu konuştuk iki sene önce oradaydık ulan diye. yaklaşık 2 ay önce de 100 metre ilerisindeki ws club'ta çalışmıştık. ws clubın kapısındaki bayburtlu ali abi, kapıcılık köpekçiliktir demişti. biz havlıyoruz diş gösteriyoruz, salon kısmı güzeldir gece hayatının kıymetini bilin demişti. ali abinin dayısının oğlu da reinanın kapısında dün öldürülenlerden sefa abi. canım sıkıldı gece gece, ya planım olmasaydı ya paraya ihtiyacım olsaydı da gece çalışsaydım. empati kurunca bile ne fena oluyoruz ulan, bu ülkede yaşamak cidden delilik. kaçın kurtulun aklınız varsa. gece gece bu haberlerden sonra iyice içim daraldı, umut falan bırakmadınız.

2 ocak 2015 günü olduğum gibi babaannemdeyim, aynı masada yine yazı yazıyorum. konu yine aynı, dünya yine fason ve kofti.

sırf kalp kırmamak için her hareketime özen gösterdim, e iyi madem.

ilkokulda sevmediğim fen bilgisi öğretmenim susadığını söyleyip su şişesini verip benden öğretmenler odasından su doldurmamı istemişti - cimriliğe bakar mısın ulan elli kuruş ver git su al de - ben de gidip tuvalet hortumunu şişeye sokup ağnandıra ağnandıra suyu doldurmuştum o da bir güzel içmişti eheheheh midesi bozuldu evet pişman mıyım elbette hayır

yaklaşık 3 sene oldu. unutmadım, unutamadım

pişmanım. bi kere bile aramadığım için, helallik isteyemediğim için pişmanım. mezarına bile gidecek cesareti bulamıyorum bu yüzden. çok pişmanım.

saat 12'yi geçti hadi nerde dram dolu hikayeleriniz muhteşem komik olaylarınız. beni şaşırtıyorsunuz.

lise son yılbaşında annem arkadaşlarda kalmama izin vermiyordu. arkadaşlar eve geldi inandırıcı bi şekilde ablalara gidicez falan dediler izin vermişti bide o gece arayip naptin dediğinde kuran okuduk demiştik allah affetsin

10.sınıftaydım bi gün okulun müdürü törende bağrınıyordu hakaret ediyordu bize bende en arkadan 'herkesin içinde bağırma ulan' diye bağırmıştım.allahtan sıra kalabalıktı da kim olduğumu fark edemediler.

patates kızartmaya korkuyorum, yağ sıçrayacakmış gibi geliyor. :(

ben 5 yıldır bi kıza aşığım ama haberi yok

bunu buraya yazmam ne kadar yerinde bilmiyorum ama içimdeki kötülükleri kusmak istiyorum. belki de gören olur, aynı şeyi yaşamıştır ve destek olur bana ya da her şey geçiyor der diye yazıyorum, bilmiyorum. tek bildiğim birilerine anlatmak istediğim. aralı olmak üzere yaklaşık 6 yıldır anksiyete hastasıyım, iki sene önce tanı konuldu. nadir görülen bir hastalık değil, çok kişide var bu psikolojik rahatsızlık ama yine de yaşadıklarım bazen bana çok ağır geliyor. korkuyorum, aklınıza gelebilecek en mantıksız şeyden bile korkuyorum. berbat hisler yaşadım. derealizasyon, depersonalizasyon, okb.. diğer insanlardan farklı düşündüğüm gerçeği beni korkutuyor. çünkü an geliyor başka bir boyuttaymışım gibi hissediyorum. doktorum bunların doğal olduğunu söylüyor. tedavi sonucu da bayağı azaldı ama ne bileyim panik atak geçirdiğim geceden sonra bir hafta boyunca ölü gibi dolaşıyorum. en büyük korkum da delirmek. halam şizofreni hastası, onun gibi olmaktan çok korkuyorum. belirtileri yok çok şükür ama anksiyete nedeniyleymiş hep bi korku var. bazen hiç mutlu olamayacakmışım gibi hissediyorum, imanı bütün biri olmasaydım belki intiharı bile denerdim ama güçlü olmalıyım biliyorum. bazen anne ve babamı kaybedersem diye korkuyorum, sonrası belki. belki iyileşirim bilemiyorum, tedavi yanıt veriyor ama bu yaşadıklarım 18 yaşındaki bedenime çok ağır geliyor be sözlük. lütfen benim için dua edin,lütfen.

sanırım hayatımda ilk kez bu kadar üzüldüm.. yamuk burunlu, 153 boyunda bi kızım. dış görünüşümün farkındayım ve bu zamana kadar hep hakaretler, eleştiriler aldım boyumla ilgili.. yine onlardan birini duydum ama üzüldüğüm konu bu değil de karşısında verilen tepki oldu.. yaklaşık 1 yıldır sevdiğim adam, 'totosu yere yakın olandan korkcaksın, bu kızın burnu hep sola sinyal veriyo ne bulmuş bunda anlamadım' gibi yorumları 'umursayıp' bütün sosyal paylaşım sitelerinden fotoğraflarımızı kaldırdı. o benden utandı ama yaptığından utanmadı.. savunması da 'bi daha bişey demesinler diye sildim, sen de sil ama silmezsen ve sonra bişey duyarsan üzülme' oldu. ben de biliyorum ki güzel değilim, ama çirkinim diye de mutlu olmayı hak etmedim mi?

her şeyi eksileyen arkadaşlar neden eksilediklerini yoruma yazsalar da karşılıklı fikir alışverişinde bulunsak. belki konu hakkindaki fikrimiz değişir. böyle olmuyor tek taraflı. çok korkakça. 😉😏

ilkokul yıllarında sapanla kuş avlamayı seven biriydim, incir ağacında siyah tüylü birşey gördüm kuş die sapanı gerdim bıraktım babanemin civcivi çıktı sonra civcivin annesi babaneme söyler die hepsini tek tek avlamıştım.allah affetsin.

instagrama "kun fe ye kun" yazmadık diye mi mutlu değiliz acaba

ne kadar hissettiremesem de aşığım delicesine.

hiçbir zaman sevdiğim kadar sevilmedim.

bedenimizi kaldırıp ruhumuzu yatakta bıraktıran bir okul sabahına daha günaydın abv okul abv meb