asosyal itiraf

tam yarım saat önce hiç kırmaz dediğim insan beni kırdı,toparlanmak istiyorum ama yapamıyorum. sevdiğinizi üzmeyin nolur ya.

dün eski sevgilim "kozmik beraber aldığımız tişört hala duruyor mu " dedi.. yer bezi yaptığımı söyleyemedim..

bir zamanlar en yakınlarımdan biri olarak gördüğüm insanla tek kelime konuşmuyoruz. ya dost kavramımız farklı ya da.. her neyse, gecelerin hep iyi olsun, huzurla dolsun.

kendi kendine konuşurken konu konuyu açması>>>>>

ilk defa alarmsız uyandım. hepinize günaydın. (bkz: insan gerçekten hayret ediyor)

bir final sabahı gün aymıyor be

hepinize günaydın, sanırım bugün çok güzel şeyler olacak uşağa kar yağdı 4 saat dersim var ve ben daha hiç uyumadım

moraller ne kadar bozuk olabiliyosa şuan o kadar bozuk,günaydın

hepinize günaydın bana bugün gün aymadı.

yavaş yavaş değişiyorum galiba.önceden mecbur olsam bile yapmayacağım şeyleri şimdi kendi isteğimle yapıyorum.garip.

5 gündür nedensiz yere konuşmuyoruz mesaj atmalı mıyım

merhaba ben liseli genç bir kardeşinizim. ve bugün tekrar fizikten düşük bekliyorum dediktan sonra 100 aldığım için linç edildim.

ben 17 yaşındayım sözlük hani her kızın babası ilk aşkıdır ya benimde öyle işte babamı herşeyden çok seviyorum acayip dert ortağıyız bi kere ikimiz bi yere kokoreç yemeye gittik böyle konuşuyoruz eski eşinden konu açıldı abi babam eski eşini çok sevmiş gerçekten tamam çok kıskandım ama eskiden olmuş bişey şimdi anneme nasıl baktığını ben biliyorum nasıl aşkla öptüğünü ben görüyorum babam eski eşinden onun annesi yüzünden ayrılmışlar babam eşini çok severken o lanet annesi aralarında nerdeyse 25 30 yaş var babama yan gözle bakmış sözlük her aklıma geldikçe gözlerim dolar bazı geceler aklıma geliyor hıçkırarak içimden ağlıyorum kimse duymuyor babam bunları anlattığında üsküdarda recep ustada yiyoduk kokoreçi babam yıllarca eski eşine annesinin ona asıldığını söyleyememiş içinde ukte kalmış bana anlattığında aklıma gelen ilk şey o kadını bulup bunları söylemekti sözlük kadının numarasını buldum evini buldum hatta 12 yaşında oğlu var onunlada tanıştım tabiki aklınıza gelir o çocuk kardeşim olabilirmi olamaz çünkü 6 aylık bi beraberlikleri olmuş sözlük eğer olsaydı 19 20 yaşında olurdu abi derdim kadını aradım ve olanları söyledim sözlük ister inansın ister inanmasın ama benim içimdeki o sıkıntı bi nebze olsun dindi

kendimi seviyorum.

sabah kalkip doktora gidicem insallah ölmem

45 dakikadır. kendi kendime konuşuyorum sanırım deliriyorum sözlük

gece yarısı iki ekmek yiyebiliyorum ve hiçbir zaman pişman olmadım

beni arasanıza

yoruldum ya yemin ederim yoruldum arada kalmaktan yoruldum insanlari kirmiyim diye kendimi kirmaktan yoruldum susmaktan yoruldum bagirmak istiyorum artik etrafimdaki herkese yeter bende insanim ya sabir tasi degilim diye ama diyemiyorum iste yine susmayi tercih ediyorum susmus kadin gitmis kadindir derler ya ne zaman gittim bilmiyorum ama artik susmaktan baska care bulamiyorum.

hiç sevenimiz olmadı be.

halen çok seviyorum deli gibi aşığım ama başkasına aşık olan kalbe ne denir.

yarın yok ki! ile başlayan bir cümleye ben nerden yüklem bulayım şimdi? bazı şeyler bitmek zorunda olmamalı.

merhaba sözlük. şimdi düşünüyordum da aklım almıyor be. bir kızın ilk güvendiği dağ gibi adamın birden yok olmasını. anlamıyorum be sözlük. hergün gözümün önünde eriyen bir adamı.. daha sadece 17 yıl geçirebildik onunla. ben çocukken beraber yıldızları seyrederdik her gece . en çok sevdiği çocuğu benmişim abim öyle söylerdi. insan sevdiklerinden tez ayrılmak mı zorunda hep. hergün ölücek korkusuyla uyuyamıyorum sözlük. gece yanına gidiyorum bakıyorum nefes alıyor mu. korkuyorum. korkuyorum çünkü kaybetmek ne demek  çok iyi biliyorum. iki hafta önce biyopsi raporunu ondan gizlice  okudum. hani derler ya bu ülke adamı kanser eder ulan. harbi ediyormuş sözlük. yıllardır kokusuyla büyüdüğüm adam kanser olmuş hala daha bizi mutlu etmeye  çabalıyor. şimdi düşünüyorum da gitme be babam hep yanımda kal. ne yaparsan yap kız bağır çağır yemin ederim ben bişey demem. gitme be baba. ben daha çok küçüğüm babasız ne yaparım bu dünyada... seni çok seviyorum koca adam ama ne olur gitme...

bir haftadır diyetteyim ve kilo almışım.

87 gün oldu şu sözlüğe geleli 86 gündür sözlükte hep bir samimiyet olduğuna inandım ve ilgili her entryde bu samimiyetten bahsettim son okuduklarimdan sonra anladim ki burda samimiyet falan yok sizin samimiyetinizi s*keyim biri ona laf atmış biri şuna biri diğerine,biri gitmiş wp grubu kurmuş ordan kankacılık yapmış çıkarları ters düşmüş o onu tehdit etmiş tehtid edilende saçma sapan yazdığı şeylerle kendini aklamaya çalışmış o ona yalaklık yapmış diğeri ona çamur atmış ne yapiyonuz amina koyayım şakamısınız yeşil çam filmimi çekiyorsunuz yada derin devletmisiniz siz aq nedir bu el altından iş çevirmeler falan anlamıyorum yani. (bkz: sözlükten yazarları soğutmak )

itiraf ediyorum; gün sonuna doğru yazılan itirafları okumayı daha çok seviyorum. çünkü bu tamamen kumsala yazıp da dalgaların götürmesine benziyor. yazarlarımız yazdıkça rahatlıyor bence. bunu günün ilk saatlerinde yazdım ki görün diye.

3-4 gün önce aklıma bişey geldi başlık açıp entry girsem burdan iyi karma kasabilirim diye saatin 00.00 olmasını beklıyordum. sonra unuttum hala bulamadım :d edit yine geciktim

böyle boş, sıkılmış, yalnızi mutsuz bişeyler hissediyorum ben ya

biriyle minicik bir yakınlaşma olsa, film izlemeye sözleşsek ya da gezelim mi falan dese, allah'ım bi sıkıntı basıyor. koşarak bi mağaraya gidip ömrümün geri kalanını orada geçirmek istiyorum. asosyallik böyle bi şey demek ki...

insanların dertlerini dinlemeyi ve elimden geldiğince yardımcı olmayı çok seviyorum,şuan çok mutluyum çünkü dertleşiyorum çok güzel hissettiriyor.

kabuğunu soyup yediğim meyveleri yıkamıyorum değişik bi alışkanlık

lise 2'de oje sürdüm diye babamdan dayak yemiştim. ne var yani sadece kızlar oje sürer diye bir kural mı var?

çoğu insan hep mutlu olmayı ister. bana çok sıkıcı geliyor ben mutsuz olmak için çabalıyorum. mutlu olucam diyip yüksek hedefler koymaya gerek yok. kolay olanı tercih ediyorum. her seferinde başarmaktan büyük zevk duyuyorum.

artık her şey son bulsun istiyorum. iyi veya kötü. hayatımda her şeyin bitmesini istiyorum. her zaman kendime 'en büyük dert senin değil daha da kötüleri var' diyerek dayanmaya çalıştım ama yoruldum. susmaktan da konuşunca anlaşılamamaktan da bıktım. allah dağına göre kar verirmis ama bu kar artık çığ oldu büyüyor bana.

arkadaşlar şuan 08.15 kadıköy-beşiktaş vapurundayım ve sabahın bu saatinde bile çok güzel kadınlar var. bu saatte nasıl güzeller abi ?

yoruldum be sözlük. konuşmuyorum konuşamıyorum yazıyorum elimden bu geliyor sadece. konuşmaktan çekiniyorum artık duyacağım cevapları biliyorum. düşünmekten yoruldum be sözlük. yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezken şu duruma inanamıyorum hala. bi anda, yani birikmişler mi deseme ne desem kendince vardır sebepleri, göz teması kurmaz oldu. beraber takıldığımız grupta brn konuşurken bakmaz oldu konuşamlara katılmaz oldu ders çıkışı yemeğe insek ki yine grupça iniyoruz konuşurken ben hariö herkese bakıyor. sabah amfiye grlince bi selam bile vermez oldu yanına giidnce geçiştirip istenmeyen kiii muamelesi görüyorum. sordum be sözlük kaç kere sordum derdin ne diye söylemiyor bir şey yok diyip umursamadan evet him bir şey yokmuş gibi devam edebiliyor. bi insana verilebilecek en büyük cezaymış yok saymak. okumuş ama başa gelince çok kötü oluyormuş. sen de kendi hayatına devam et normalmişiz gibi davran diyor öyle yapmam için senin de öyle davranman gerekmez mi diyorum normalim zaten kafanda büyütme beni diyor. velhasıl gidip bir kere daha konuşmak da istemiyorum düşünceleri de uzaklaştıramıyorum yazmak geldi içimden

çok dertliyim içimi birine dökmem lazım yazıyorum yakınlarıma baya baya sonra neyse ya bırak acın kendinde kalsın diyip siliyorum mesajları çünkü başkasına anlatınca da gecmiyor

bugün kütüphaneye gittim oturacak tek yer vardı çantayı koydum atkıyı çıkıyorum kız geldi aaa kalkıyor musun dedi oturdu kız o kadar güzeldi ki hayır diyemedim geri eve döndüm

uzun boylu değiliz, kaslı değiliz, zengin değiliz, üstün zekâlı değiliz, hayattan nasıl zevk alınır bilmeyiz, rutin yaşarız, kendi fikirlerimiz olmaz toplum ne derse o olur, özgür değiliz istediğimiz hayalleri kurup istemediğimiz hayatı yaşarız. alt tabakaya bakıp şükür ederiz, üst tabakaya bakıp isyan edemeyiz. sinirlendik, hissizleştik, ama herşeye rağmen nefes aldık, alacağız..

yazık:)

bizde s.ke sürülecek akıl yok..

gerçek olmadığımı görmek istedin, becerdin.

burdan gönlü zengin arkadaşa sesleniyorum; 25 kadar entryme girip verdiğin artılarla yüzümde gülümseme oluşturduğun için teşekkürler :)

çok kıskanç bir insan değilimdir ama bu aralar çevremdeki bütün yakınlarımı aşırı bi sahipleniyorum gerçekten zor bişeymiş

çok çirkinim ama seviyorum elimde değil.

asosyal değil evini önemseyen birey diyeceksiniz

buraya bir miktar kusmak istiyorum müsaadenizle. şu sıralar hayatımda bazı şeyler boka sarmış durumda. gerçekten ipi ucunu kaçırdım ve diğer ucunun bağlı olduğu yerden sürükleniyorum. pozitif düşünmeye çalıştıkça polyanna ruhumu kemiren bir şey oluyor ve karamsarlığa düşüyorum, karanlığa gömülüyorum. anlatmaya çalışıyorum arkadaşlarıma, aileme ama içimdeki beni kimse anlamıyor, içimdeki sesi kimse duymuyor benden başka. ilk kez bu kadar boşlukta ve çaresiz hissediyorum kendimi ve acemiliğim beni daha da boşluğa itiyor. biliyorum çıkacağım bu boşluktan, bu iğrenç hislerin sebebi olan şeyden kurtulacağım. inanıyorum buna. bir nebze rahatlamış hissediyorum şu an. iyi geceler herkese.

abimin sevgilisini ablam olarak o kadar çok benimsedim ki abimi ondan kıskanmam gerekirken onu abimden kıskanıyorum aq

millet evlenme teklifi bekler ben ne zaman sevgili olucaz diye bekliyorum amk dhdhdgdhd guleyim mi aglayim mi eylulden beri flort ediyoz amk.

bugün muvazzaf subaylık işlemleri için heyet raporu çıkarıyordum. diğer tetkiklerimle birlikte ekg çekimi de yapıldı. daha sonra kardiyoloji doktorumun yanına gittim. baktı. inceledi. kalbimin sesini dinledi. dedi "çok kalpsizsin." buna bir gülümseme yeterdi de artardı. iki gündür bu çileyi çekmemden mütevellit abartarak ahahahahahah ehuehuehue kıskıskıs diye güldüm. "komik mi?" diye sordu doktor. suratım düştü. asistan elindeki evrakları masaya bıraktı. dışarıdaki köpek havlamayı bıraktı. koridorun sonundaki derdini anlatamayan bebek, ağlamayı kesti. bir damla yaş aktı, sıranın kendisine gelmesini bekleyen teyzeden. başım önüme eğik, boynum bükük halde "evet" diyebildim. doktorun, asistanın hatta o an yanımda olmayan teyzenin, köpeğin, bebeğin gözleri üzerimdeydi. hissediyordum. doktor kontra atak yaparak gülümsedi. tüm buzlar erimiş değildi ama sular akıyordu boynumdan kalbime doğru. "tamamdır, çıkabilirsin." dedi asistan. çıkayım mı hocam diye sordum. "çık lan allah'ın kalpsizi!" çıktım.