argo

kaba kullanım. film başlığı için >> link

yaşim buyudukce birakasim geliyor birakmaliyim artik

herkesin küfürün alt leveli olan argo nun mealini beklediği entiri

aslına bakıldığında küfürleşmeyle uzaktan yakından alakası olmayan bir mefhumdur. eskiden külhanbeylerinin, zaman geçtikçe ise serserilerin kullandığı, içinde dolaylı sözler, kaba imge ve deyimler barındıran lügat ya da konuşma tarzıdır. sakar şakirde geçen bu replik bence argo nedir sorusunun net cevabıdır. "ooo marmara kazım sende arpa nanaydı. ama nevaleyi düzmüşsün. bi yeri mi hacamat ettin ha?"

bazı durumlarda oh be ne güzel söyledin dedirttirecek kelimeler

çok sevdiğim bir özdemir asaf şiiri; ağacı sevecektiniz, yoldunuz, dal bırakmadınız... yılına al bırakmadınız, yemişini yiyecektiniz. kadını sevecektiniz, aldınız, ver bırakmadınız.. sevi'ye yer bırakmadınız, ona ben değil, sen diyecektiniz. büyünürken zamanla, küçüldünüz zamanla, arıları kovdunuz dumanla, kovanda bal bırakmadınız. sobayı söndürdünüz, isıyı öldürdünüz, hava basıp üfürdünüz, mangalda kül bırakmadınız. parayla yamalı bohça'da, kapanık, dar bir açıda, o caanım ikili bahçede bir renk, bir gül bırakmadınız. bir eliniz vardı, bir cebiniz, başınıza vurdu keliniz, alıp sattınız hepiniz, depoda mal bırakmadınız.

t1; aynı uğraş alanındaki insanların, kullanılan ortak, genel dilden ayrı olarak, benimseyip kullandıkları, herkesçe anlaşılamayan, kendilerine özgü sözcük ve deyimlerin yer aldığı özel dil ve bu dili oluşturan sözcüklerin tümü. t2; ortak dilden olmakla birlikte her yerde ve her zaman kullanılmayan ya da kullanılmaması gereken, külhanbeylerin, serserilerin ya da eğitimsiz kimselerin kullandıkları sözcük, deyim ya da söz.

ciddi manada bambaşka bir dil. ilginç olan, her dilde argo var. bir nevi toplumların bilinçaltı.

ilk olarak ‘küfürden hallice’ çağrışımı yapsa da aslında masum bir kavramdır. herkesin kabul ettiği gibi: “dil yaşayan bir canlıdır. doğar, büyür, gelişir ve ölür.” argo da tam burada devreye giriyor işte. bir nevi mezarlık ya da morg olarak tanımlanabilir. artık kendisi yerine kullanılması daha uygun kelimeler bulunan ve kullanımdan kaldırılan kelimelerin gömüldüğü yer. kilit nokta şu, kendisi yerine daha uygun kelimeler bulunması. mesela eskiden sakat diyorlardı, şimdi engelli diyorlar. sakat kullanımı argo sınıfına alınıyor. bunun gibi. bir nevi moda gibi, toplumsal olarak rüküş bulunmaya başlanan kelimelere deniliyor argo.

Pek tercih etmediğim bir üsluptur. Benden argo duyan insan sayısı çok azdır. Fakat bazen tek çare bu oluyor ben de kendimi tutmuyorum. Şerefsize şerefsiz denir mesela. Dışarda rahatsız eden birine daha başka şeyler söylenir. Sadece kendi fikrine saygı gösterilmesini bekleyene farklı farklı vs.

Argo esasen küfür değil hatta güzelleme yapılan kelime veya kaba sözler de değildir. Argo en basit tanımıyla toplum içinde sadece belli bir kesimin kendi aralarında kullanıp anladıkları söz ve söz öbekleridir. Örnek : Ben ilkokuldayken "kapçiklemek" fiilini çok kullanırdık. Bu "hacılamak" ve "çorlamak" ile aynı anlama gelen bir kelimedir. Bu üç kelimenin de anlamı izinsiz şekilde bir eşyayı almaktır. Hacılamak içerinde en çok bilineni ama onu da bilmeyenler vardır illaki. Bu kelimeler herkes tarafından bilinmediğinde ve sadece bir grup tarafından anlaşılabildiğinde işte o zaman argo kelime olur.