anomi

toplumun sancılı bir krizle ya da ani geçişlerle sarsıldığı zamanlarda bireylerde meydana gelen ruhsal bunalımdır. ani değişen düzene ayak uyduramamadan kaynaklı bir tür kuralsızlık durumudur. not: bu 'anomi' kavramı ivan gonçarov'un oblomov ve dostoyevski'nin yeraltından notlar romanında baş kahramanlar üzerinde oldukça güzel işlenmiştir. edit: her iki romanda da modernleşme sürecine ayak uyduramayan bireyin yaşadığı ruhsal bunalım ve içine kapanma durumları anlatılır.

toplumda ya da bireyde, ölçü ve değerlerin çökmesi ya da amaç ve ülkü yoksunluğu sonucunda oluşan dengesizlik durumu. terim, ilk kez fransız sosyoloğu emile durkheim'in intihar ile ilgili çalışmasında kullanıldı.durkheim'a göre bu tür(anomik) intihar, insanların kendi davranışlarını düzenlemek için gereksindikleri toplumsal ölçülerin çökmesinden kaynaklanır.toplumsal bir sistem, anomi durumunda olduğunda, ortak değerler ve anlamlar ne eskisi gibi anlaşılıp benimseniyor ne de onların yerine yeni değerler ve anlamlar konulabiliyor demektir.böyle bir toplumda birçok birey, işeyaramazlık duygusu, amaçsızlık, duygusal boşluk ve umutsuzlukla tanımlanan psikolojik bir konuma itilir.herhangi bir şey için çaba göstermek artık yararsız sayılır; çünkü ne için çaba göstermek gerektiğinin kabul edilmiş bir tanımı yoktur. durkheim, anomi kavramı ile, toplumda ya da toplumsal gruplarda görülen göreli kuralsızlık koşullarını tanımlarken, başka yazarlar bu kavramı bireylerin durumunu tanımlamak için kullanmışlardır.

“anomie” emile durkheim’ın ortaya çıkardığı bir kavramdır. sosyolojinin de ortaya çıktığı 18. yy sonrası kapitalist dönemde özellikle kırdan kente göçün bir sonucu olarak ortaya çıkan uyumsuzluk problemini ifade eder. bu bağlamda düşündüğümüzde kırdan göçmüş bireyin kent yaşamına ve kentteki toplumsal kurallara uyum sağlayamayarak intihara varan patolojik belirtiler göstermesidir.