an itibariyle sözlük yazarlarının ruh hali

olağanlığın verdiği rahatlıkla sarılmışım, mutluyum demekki

hoca dersi bitir hocaaaaaa

ayrıldık. banada yakın

çok saçma ulan çok saçma

"oku diye emreden, okudun mu diye sormayacak mı" diye bir afiş gördüm, huzursuz oldum. biz islamdan uzaklaştığımız her gün biraz daha huzurdan uzaklaşacağız

bir hevesle yapılıp köpüklü olmayan türk kahvesi gibiyim; bir türlü olmam gereken durumda olamıyorum.

kalbin kırık uyuyorsun ama kimsenin zerre umrunda değil

mutlu ama umutsuz

i̇nanılmaz depresif bir durumdayım ya nedendir bilmiyorum

aslında fena değilim hatta daha kararlıyım ama her yıl pazartesi başlanılan diyet gibi bir kararlar alıp duruyorum. salı günü bozmuş oluyorum. sanırım bu kadar büyümek bana yeterli gibime geliyor.

gözlerim dolu dolu, ağlayacak bir sebep arıyorum

herşeyimi verebileceğim bir kişiden beni sevdiğini duymayı beklemek. çok mu zor be sözlük yanıbaşımda mutlu olmasını beklemek, çok mu fazla bu isteğim. oysa onun için nelerden vazgeçtim, ne feda ettim...

organik kimya dersinden selamlar, kimyam bozuldu ziyadesiyle.

400 liralık kulaklığımı kaybettim. 500 liraya aldığım ansiklopediyi caldirdiktan sonra ikinci büyük travmayı yaşıyorum şuan

meraklı..

sanırım konuştuğu biri var sözlük ve o ben değilim, ruh halimi sen düşün

"yaşama sevincim elden gidiyeeah" (bkz: ders çalışmak zorunda olmak)

galatasarayın defansı gibiyim şuan.hareket yapıp topu kaptırcam

hayatı sorguluyorum, her şey çok saçma ve boş geliyor tam bu noktadayım

pişman kere pişman. günüm de gecem de berbattı. i̇nsan uslanmaz arlanmaz sınır tanımaz bir varlık. hatalarından ders çıkarmak şöyle dursun bir daha aynı hatayı yapmak için fırsat kollayan bir mahluk. en azından ben öyleyim yani. (bkz: asosyal itiraf)

karamsar,kaygılı ve stresliyim.ayrıca açım bu da beni olumsuz etkiliyor.

harabeye dönmüş bir ev hissiyatı var. Ben var ya ben bitmişim...

tarlası yanmış köylü gibi hissediyom. her şey kül olmuş gözlerimin önünde ve elimden sadece oturup izlemek gelmiş gibi.