ali lidar

berbat bir mağlubiyet hissiyle dolaşıyorum bazen sokaklarda. kim olduklarına bakmaksızın, karşıma çıkan herkese yenilmişim gibi geliyor. i̇şin kötüsü, onlar da bunun farkında. yüzüme bakanlar acıyarak bakıyor bakmadan geçenler de acıdıkları için bakmıyor sanki. ortak bir vicdan azabı gibiyim. ortadan kaybolsam herkes rahatlayacak. önüne geçemediğim gururum sonunda bunu da yaptı bana. aşkolsun! kendime ve hepinize..

...bir şey oluyor bazen, bütün düya senin düşündüğünün tersini bile düşünse o kadar kuvvetli inanıyoruz ki o şeye, gerçekle bağımız kopuyor. sonrası acı oluyor elbet. olsun... samimi bir acı, sahte bir mutluluktan daha kötü olabilir mi gerçekten?...

"benim onu sevmemin nasıl bir mucize olduğunu bilmiyor. belki de sıradan ve vasıfsız bir şey gibi görüyor bunu. o da haklı. neredeyse tanıyan herkes sevmiş onu. farklı boyutlarda elbet. ama bir şekilde sevmiş. zaten onu birazcık tanıyan birinin kayıtsız kalması, sıradan biri gibi davranması mümkün değil. fakat ben ne yapabilirim? anlatamıyorum. anlatamamamın sıkıntısı içimdeki telaşı kat be kat artırıyor.. seni en çok ben seviyorum desem, en başka ben seviyorum ve en başta, herkesten çok, en çok, en.. ne en? i̇çimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır.oysa sadece anlatabildiğim kadarını biliyor. anlatabildiğim kadarını.. anlatabildiğim kadarıyla ne yapılabilir? birer çay içilebilir belki. belki de eski bir bankta birer bira.. kırmızı tuborg.. gazeteye sarılı.. ben de ona sarılabilsem.. anlatamadıklarımı anlar mı o zaman?.."

az evvel yine birkaç yazısını kurcalıyordum da, sağ olsun yine beni nakavt etmeyi başardı. "annem hariç sevdiğim her şeyde yanıldım."

parkta yazılan şiir'ine şöyle başlıyor; "bir insanın ötekini sevmesi bu kadar zorken -içimizden geçen- bu çağda ben kalktım seni sevdim, bir anlamı olmalı" bazı sözler vardır. okuyunca "ömrüm boyunca her ne okumuşsam bu cümleyi bulmak için okumuşum lan." dersin. etkisi birkaç zaman sürer, ta ki yeniden yad edileceği ya da yerine başka bir söz bulunacağı zamana kadar. bu adamın yazdıklarını okurken böyle düşündüğüm çok oluyor. kaleminize sağlık beyefendi..

"söyleyeceğimiz çok şey var aslında. ama üşeniyoruz. ve çok sıkıldık. önceleri bir hevesle acılarımızı paylaşacak insan ararken etrafımızda, şimdi kimseler soru sormasın istiyoruz. sorduklarında ise yakınlık derecesine göre hayat ya da siktir et diye cevap verip susuyoruz. söyleyecek şeyimiz olmadığından değil, söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama bugüne kadar anlattıklarımız hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyoruz."

adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu otoban dolusu gürültüyü sıkıştırıp beynime anne dedim, hadi çay koy da içelim..

kaç sabahın körüne sen diyerek uyandım elini vicdanına koy, kim haksızlık ediyor? aslında herkes haklı, s85

ben bunca deliliğin arasında bunca yalan söylemenin ve aldatmanın arasında bunca özlemenin ve ağlamanın ve alçalmanın bunca yanlışlığın ve yanılgının arasında esasında o kadar da aptal değilim günün her anında beni düşünmediğini bilirim ama ben gözümü her açtığımda canımı yakmak için fırsat kollayan güne ve her yumduğumda gözlerimi gelecek günün getireceği sıkıntılara seni düşünüp uyanıp seni düşünüp uyumayı i̇badet kabul ederim..

Şiirlerini tekrar tekrar okuduğum nadir şairlerdendir. Bir şiirini bırakıyorum buyrun

şu aralar mızmız'da yazıyor, kalemini sevmeye başladım. mart sayısında şöyle bir şiir bırakmış bize, hoşuma gitti gibi. --- spoiler --- Gece Kuşu Beni bu kadar çalkaladılar elbet bir yerde köpürecektim yoksa bu dağlar bu yollar dururlar mıydı durdukları yerde biliyor musun ben ayda üç beş defa uçuyorum iki yanımda su kuşları suç kuşları sır kuşları asla tamamlanamayacak müphem gece kuşları iyi ki ben ayda üç beş kere uçuyorum da hava aklımdan çekip alıyor kötü olan ne var ne yoksa yoksa çok uğraştırırdım gece bekçilerini ve eski sevgililerini beni bu kadar hırpaladılar elbet birileri bedel ödeyecek şimdilik uçuyorum diye onlara ses etmiyorum ama elbet her şeyin bir ara sırası gelecek Sıram geldiğinde bak gör hepsine neler yapacağım yalnızlığı çerçiye verip uçan balonlar alacağım üstüne bir çift sevi iki çift laf üç çift mandal bilinsin ben bu gece uçuşlarının birinde konmaktan vazgeçeceğim kimsenin ruhu duymayacak yavaş yavaş fısıldayacağım giderken gidilecek yere "Fe inne meal usri yusra. İnne meal usri yusra" sonra durup bağıracağım göğün yedi kat üstüne "İnnema eşku bessi ve huzni ilâllahi" Sana bir dağ ısmarlıyorum göğü ve karı yanında getiriyorlar onlarla oyalanadur yoksa oturur ağlarım buralarda ağlayanlara iyi gözle bakmıyorlar şimdilik alnından öpüyorum gerisine yukarıda bakarım --- spoiler ---

Kitap fuarında görünce “Ben senden nefret ediyordum aslında, yeni yeni alışmaya başladım.” demiştim. O da bana “Nefret de ağır bir sözcük.” gibi bir şeyler söylemişti.

Sözleri içime işleyen bi yazar.. ‘Kadın haklıydı, adam aşık. Kadın kızgındı, adam pişman. Anlatamamanın imkansız incelikteki engeline öyle takılıp kalmıştı ki adam.. Kadın sustu sitemsiz, o bekledi çaresiz. Kadın mağdurdu, adam mağrur. Sonra gece oldu.’

Ömrüm şimdi ilk kez gittiğim bir şehrin Kamil Koç bekleme salonunun televizyonundan Otobüs geldiğinde yarım kalacağını bile bile izlediğim bir film. Nasıl da dışardan bakıyorum kendime Nasıl da yabancı Nasıl da tedirgin Sanki girmediğim mücadeleleri bile Kaybettim Oysa böyle konuşmamıştık Allah’la. Hayatı tasolarımdan ve babamın azarlarından ibaret sandığım çocukluğumdan Bir futbolcu çıkartması kadar bile iz yok ne yazık.

Biri bana sakin desin.. tıkla tıkla seversin

Son şiir kitabı “Kederle Bakan Kediler” çok güzel olmuş. Ben önceden bu adamı hiç sevmezdim. Neden bilmiyorum. Hatta bir kitap fuarında “Ben önceden sizden nefret ediyordum.” dediğimde bana “Nefret biraz fazla olmadı mı?” demişti sakince. Sonra da fotoğraf çekilmiştik. :)) Gerçi buna rağmen bütün kitaplarını da okuduğumu itiraf etmem gerekiyor. 🥲 Son kitabını da ön siparişle aldım. Günümüzdekilerden kaliteli olan kaç şiir kitabı var ki? Okursanız kendinize bir güzellik yapmış olursunuz.

Gidelim buradan. Göğsünü sıkan, içini daraltan o laneti geride bırakıp gidelim. Burada yağmur bile güzel yağmıyor artık. Yağmuru güzel yağan bir yerlere gidelim. Gidelim buradan. Burası bizim değil. Nasıl başederiz bu kadar saçmalıkla? Her şeye sıfırdan başlanabilecek bir yerlere gidelim. Gidelim buradan. İlaçlarını yanına alma. Kitaplarımı almayayım ben de. Biraz da onlar çıldırtmıyor mu bizi? Havası ilaç, denizi kitap bir yerlere gidelim. Gidelim buradan. Bıktım tepemizde sallanan manasız sorulardan. Soru sorma artık bana. Soru sormayayım sana. Her türlü sorunun tedavülden kalktığı bir yerlere gidelim. Gidelim buradan. Burada insanlar kötü. Hep bir şeyler anlatmamızı bekliyorlar, hep bir şeyler anlatmamızı isteyecekler, bitmeyecek bu hiç bitmeyecek. Kimseye bir şey anlatmak zorunda kalmayacağımız bir yerlere gidelim. Gidelim buradan. Bak uyuyamıyorum yine. Senin de uykuların defolu, bölük pörçük. Huzur içinde uyuyabileceğimiz bir yerlere gidelim. Gidelim buradan. Ya sen bana gel ya da ben geleyim sana. Sonra gidelim. Hadi.

yıllar önce bir arkadaşımın; "tarzı senin tarzına çok benziyor bir baksana tanıştırayım sizi" dediği yazar. tanıştık. ancak yazdıkları kadar samimi bulamadım kendisini. sonra yazdıkları da samimi gelmedi.