acı gerçekler

özel insan değilsin. bir şekilde paçayı kurtarırım diye düşünüyorsun ama zamanla sen de sıradan olduğunu fark edeceksin.

bugün de ölmemiş

Yarın annem ilk kemoterapiyi alacak. Çok korkuyor, çok gergin. Annem ablamla sabah konuşmuş, benle gel hastaneye falan demiş ablam da "Nasıl geleyim" diyince üzüldü. Az önce kardeşime yarın bizle gel dedim "Niye geleyim" dedi. Beni yalnız bıraktıklarını geçtim, annemi yalnız bırakmalarına çok içlendim. Ama böyle bu hayat işte. Tırnaklarına taş değse sevdiklerin için koşturursun, ama kimse sorgulamadan senin için kılını dahi kıpırdatmaz.

Hani derdik Hayat yalan Ölüm bize oyuncaktı.

arasa saniyesinde açacağımız insanlar bizi asla aramıyo

İki eski sevgilimde aynı gün yazdı ikisini de dümdüz edip geri gönderdim ben vicdanımı kaybettim.

İfade edilmemiş duygular asla ölmez.

ne yaşarsak yaşayalım hayatın hep devam ettiği gerçeği. böyle kenara çekip dörtlüleri yakmak istiyorsunuz mesela ama olmuyor. bence bu çok acı bir gerçek ya.

insanların yarısından fazlası için vaziyet bu :d ve bunun kadını erkeği, zengini fakiri, doğulusu batılısı yok. alayı bacak arasına adeta tapıyor. ölüm iyi ki var lan. valla bak. olmasaydı bu dünyanın şaftı kayardı. ölümün olduğu mevcut durumda bile bu insanlara demiseksüel'liği anlatırken zorlanıyoruz, ölümün olmadığı bir senaryoda hiç anlatamazdık, hepsinin tek derdi yaşayan herkesle sevişmek olurdu. ve hiçbiri bunca doyumsuzluğu anormal karşılamazdı. bir dünya insanla lafta değil icraatte sevişmek... helal lan size. ne vizyoner talepleriniz var sizin öyle :d

Herkes sen değil.

Sorunlarınız, sıkıntılarınız kimsenin umrunda değil. Hayatta kendinizle baş başasınız.

Birtakım insanlara aptal dedikçe sizin akıllanmamanız, bir de birilerine salladıkça aydın olmamanız. Yani ne kadar çok sayıp dökerseniz o kadar aydın olmuyorsunu. Kutuplaştıkça aydın olduğunu zanneden yurdum insanı, sen aydın olma. Bak cidden olma. Sen aydın olmadan ülkem daha yaşanılır. Okumaktan gözlerini yitiren canım (bkz: Cemil Meriç) bu çağda yaşasaydı aydın olmamak için canını dişine takardı herhalde.

Babamın giydiği son kıyafetlerini ben astım kurusun diye bir daha giyemeyeceğini bilmeden. Sonra da ben yazdım adını mezar taşına. Mezarındaki küçük sarı çiçekse cebimde.

Yaşarken her şey bir anıya dönüştüğünde, 3 yıl önceki bir reçeteye bakarak gözleriniz dolabilir. Sevdiklerinize sarılmanız gerek, ölmeden önce.

uyanmak.

aynı evde yaşamak herkesi aile yapmaz.

İçinde yaşamak zorundasın, kimseye anlatamıyorsun sebebini. İçine atıp göz yaşından çıkıyor sadece, ne acı…

Adını hatırlayan son insan öldüğünde, hiç yaşamamış olacaksın. :)

Sevdiğin kadar sevilmiyorsun bunun bir tartısı yok sen ölürken birileri senin acından beslenip yaşıyor